Öncelikle herkese hayırlı bayramlar.
Dün yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek içimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata küçük baş kesmeye karar verdik. Çünkü arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gün kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gün sonra 1yıl olacak.
hep hayalimdi bir gün kurban kesersem gerçekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de çevresinde öyle çok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep böyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Öyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkaç aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gün önce annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkaç kişi söylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kötü bir şey yok diye düşünebilirsiniz. Ama babasıyla hiçbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana çöp muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama söylüyo şu kişilere verir misin diye. Sonuçta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.
eşim de bana şu kişilerin durumu kötüymüş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının söylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban üzerinden böyle düşünmek ama gerçekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hiçbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın söylediği hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse üzülme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gün kurbanı kestirdik annesine geldik. Çünkü benim annemler yoktu ve hamile olduğum için çiğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parçalanması için onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parçaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben çöpüm çünkü. Eşim de iki parça bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem için) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hiç oralı olmadı. Bize iki parça verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Çünkü çok zoruma gitti.
Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tüm gün ağladım çünkü sinir oldum. Eşim de geldi hiç umursamadı beni. Tv açıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor çünkü. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri geç bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum açamadım. Babam aradı onu açtım çok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yüzüm gözüm o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkaç defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim için daha çok moralim bozuldu. Evet belki çok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha çok ağlamak geldi içimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi geçirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım çok kötüydüm. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yüzünden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.
Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hiç beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yüzüm gözüm şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak için geldim. Bu zamana kadar o kadar içime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek için elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama çok doldum artık dün dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman çok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın üzülmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler söyledi usulünce. Ama kurban olayı aklıma geldikçe bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hiç içimden gelmedi. Güya bu sabah erkenden yola çıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir sürü şey yazdım cevap bile vermedi.
Çok uzun oldu biliyorum ama şöyle bir şey de oldu. Bütün sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Çünkü pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi sürekli gelelim gidelim modundaydık. Çalışıyorum ve gerçekten çok yorgun oluyorum ve birçok defa bu yüzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya çalıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gözüme soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dün eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu bütün sene senin ailenle akrabalarınla geçti. Annem babam 65 yaş üstüydü gitmedim hiç. Akrabalarım da öyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı sürü gibi bir sürü akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana söylediği şey bu oldu. Ben de öyleyse bu bayram hiçbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım için ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tüm gün.
Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de çok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Çok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.
Dün yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek içimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata küçük baş kesmeye karar verdik. Çünkü arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gün kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gün sonra 1yıl olacak.
hep hayalimdi bir gün kurban kesersem gerçekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de çevresinde öyle çok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep böyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Öyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkaç aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gün önce annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkaç kişi söylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kötü bir şey yok diye düşünebilirsiniz. Ama babasıyla hiçbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana çöp muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama söylüyo şu kişilere verir misin diye. Sonuçta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.
eşim de bana şu kişilerin durumu kötüymüş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının söylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban üzerinden böyle düşünmek ama gerçekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hiçbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın söylediği hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse üzülme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gün kurbanı kestirdik annesine geldik. Çünkü benim annemler yoktu ve hamile olduğum için çiğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parçalanması için onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parçaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben çöpüm çünkü. Eşim de iki parça bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem için) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hiç oralı olmadı. Bize iki parça verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Çünkü çok zoruma gitti.
Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tüm gün ağladım çünkü sinir oldum. Eşim de geldi hiç umursamadı beni. Tv açıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor çünkü. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri geç bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum açamadım. Babam aradı onu açtım çok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yüzüm gözüm o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkaç defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim için daha çok moralim bozuldu. Evet belki çok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha çok ağlamak geldi içimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi geçirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım çok kötüydüm. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yüzünden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.
Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hiç beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yüzüm gözüm şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak için geldim. Bu zamana kadar o kadar içime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek için elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama çok doldum artık dün dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman çok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın üzülmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler söyledi usulünce. Ama kurban olayı aklıma geldikçe bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hiç içimden gelmedi. Güya bu sabah erkenden yola çıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir sürü şey yazdım cevap bile vermedi.
Çok uzun oldu biliyorum ama şöyle bir şey de oldu. Bütün sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Çünkü pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi sürekli gelelim gidelim modundaydık. Çalışıyorum ve gerçekten çok yorgun oluyorum ve birçok defa bu yüzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya çalıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gözüme soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dün eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu bütün sene senin ailenle akrabalarınla geçti. Annem babam 65 yaş üstüydü gitmedim hiç. Akrabalarım da öyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı sürü gibi bir sürü akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana söylediği şey bu oldu. Ben de öyleyse bu bayram hiçbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım için ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tüm gün.
Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de çok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Çok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.
