Bebeği hastanede yatan anneler yardım 🙏

S

Spagetti Bolonezz

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
7 Şubat 2022
787
1.199
43
33
Kızım sezeryan doğumdan sonra bir hafta yoğun bakım odasında kaldı. İlk doğumum,iki kere görme şansım oldu. Süt gelene kadar iki gün pompayla uğraştım her gün süt götürdük o bir hafta geçmek bilmedi. Ne zaman çıkacağını bilmedigimizden, o iki görüş gününü asla unutamıyorum kuvezin önünden.
Şimdi 2 aylık olduk, herşey yolunda. Ama ben iyi değilim galiba, asla onu bırakmak istemiyorum. Yani alt kattaki markete in diyor annem hava al dolaş gel ben bakarim, yada eşim varken bırak yarim saat in çık dışarı. Yapamıyorum.
O görüntü gözümün önünden gitmiyor, asla unutamıyorum. Keyfi birşey için market gezmesi hava alma için onu bırakmak asla mantıklı gelmiyor. Biliyorum suanki durumum normal değil ama aşamiyorum. O kadar zor günlerdi ki, öyle çaresiz bıraktım çıktım o kuvezden onu ki, kendime kızıyorum kaderime kızıyorum kızım orda bir hafta tek başına kaldı ona kahroluyorum.
Ailemde böyle bir süreci yaşamış kimse yok, çok şükür sizler nasıl astiniz bu durumu. İcimde gecmeyen gönül yaram resmen, burnumun direği sızlıyor düşündükçe...
 
Böyle bir süreç yaşamadım çok şükür bebisede çok geçmiş olsun ama geçmiş bitmiş çok şükür bundan sonrasına bakmak lazım sizin kendinizi mutlu hissetmeniz bebegede yansır 10 dkda olsa çıkın ne güzel anneniz yanınızda firsatiniz var bu fırsatı değerlendirin Allah bir daha yaşatmasın
 
Ben bir anne değilim fakat metanetinizi koruyun. Miniğinizin de dirayetli bir anneye ihtiyacı var. Umarım tez zamanda yanıbaşınızdayken bebeğinizin bu stres yaptığınız zamanları hatırlayıp gulumsersiniz :)
 
o 1 haftayı bebeğiniz hatırlamıyor, hatırlamayack öyle düşünün.
ilk 2 seneyi bile unutuyorlar.
seviyosunuz evet zor günler geçmiş ama şu an bunu aşmaya çalışmalısınız ki bebeğiniz bir birey olabilsin.
ona şefkat ilgi sevgi verin, ama kendi hayatınızı bitirip oan odaklanırsanız yıllar sonra ona düşman bile olabilrsiniz onu suclayıp öyle düşünün.
 
ben böyle bir olay yaşamamama rağmen ya birşey olursa korkusuyla bırakamazdım yeni anneyken çoğu kişide oluyor nefes dinlemeler başında beklemeler falan olabiliyor sağlıklı çok şükür değil mi bir sorun yok ne kadar mutluysanız bebeğiniz o kadar rahat olacak onun daha rahat ve mutlu olması için artık anın tadını çıkarmanız gerek ona bakınca kötü anları değilde nasıl çabuk büyüdüğünü büyüdükçe birlikte neler yapacağınızın hayalini kurmayı deneyin derim
 
Geçmiş olsun, yavrunuzu güle güle büyütün.

Belirttiğiniz süreci yaşamadım, lakin farklı korkularım yüzümden ağır bir lohusalık depresyonu geçirdim. Ben de bir an başından ayrılsam kötü şeyler olacak gibi düşünüyordum. Diğer yandan kucağıma almaya bile korkuyordum nasılsa ben öleceğim bana alışmasın bari diye. Sonra baktım olacağı yok, en çok bana ihtiyacı var iyileşmeye karar verdim ve çaba harcadım. Annenizi ve eşinizi dinleyin. 10 dakika ile başlayın, daha sonra süreyi artırın. İnanın size iyi gelecek, yavrunuz da bu iyilikten etkilenecek.

Sağlıklı günlerde büyütün inşallah.
 
Kedigiller20
 
Bana da daha 6 günlükken "idrar yolu enfeksiyonu olabilir. 1 hafta 10 gün yatırıp tedavi edebiliriz" dedi doktor. Bir gün sonra tekrar idrar tahlili verip sonuç bekleyene kadar boğazımdan yemek geçmemişti. Ben de annem varken bi iki kere 1 saatliğine dışarı çıkmıştım ama gram keyif vermiyor artık. O da olucak illa yanımda

Çok geçmiş olsun size de. Neyse ki bebeğiniz şu an iyi ve o 1 haftaya dair hiçbir şey hatırlamıyor bile. Bugünleri o kadar güzel ki. Kötü anıları unutup güzelleri biriktirmeye çalışın. Bir daha bu hallerini istesek de bulamayacağız
 
Benim 3. çocuğum ikizdi, 28 haftalık doğdu, birini 5 günlükken kaybettim. Kızım 68 gün küvezde kaldı. 1100gr doğmuştu. Neler yaşadığımı anlatsam, her dakikana şükredersin kardeş.
İnsan sorun yaşadığında dünya da bir tek kendi başına geliyor sanıyor ama her şey zamanla geçiyor.
Yaşananlar da tecrübe olarak kalıyor. Hastaneye gide gele o kadar farklı olayları görünce ,benim küvezdeki çocuğumun nefes alıyor oluşuna şükürler ettim..
İlk bir sene bende kayıp, sadece süt sağarak vakit geçti. Ne misafir ağırladım ne misafirliğe gittim, çalışmaya geri döndüğümde biraz ücretsiz izinden sonra bebeğim bir yaşında idi, bir kaç ay sonra pandemi oldu, Pandeminin ilk zamanları benim en güzel zamanlarım oldu, bebeğimle bol bol vakit geçirmiş oldum, işimi evden yürüttüm. Büyük kızım beni yormasaydı evde olmak bana hep iyi geldi.
 
Doğumdan sonra değil de ben hamileyken hep kaybetme korkusu yaşadım
Şimdi 9 aylık ama daha küçükken saat başı alarm kurup nefes kontrolü yapıyordum
Şimdi tüm gün anneme bırakabilirim
İnanın zamanla geçiyor
 
belirttiginiz süreci yiğenimde yaşadık, bir bucuk ay kadar kaldı hastanede.
her gun sut geldi gitti sizinde dediginiz gibi.
evet zor bir sürec her gun kulagin gozun telefonda yasamak acaba kotu bir haber vereceklermi diye yuregin agzinda yasamak ama geçti gıtti sizde biliyorsunuz.
korkmayin biraz kendinizi rahatlatin, arada hava alın havalar sıcak bebeginizide alin çikin dolaşın.
stres yapmayin saglikla buyutun
 
Bakın size bir şey söyleyeceğim öncelikle lütfen hep olumlu düşünün ve bebeğinizin yanına gelince gülümseyin ve ona moral verin konuşun bugün çok tatlı gorunuyorsun deyin hayat enerjiniz ona geçsin eminim o bunu hissedecek ..ben bebek yoğun bakımda çalıştım uzun süre ve mutlu annelerin bebekleri daha çabuk toparlaniyordu ...bu yüzden kendinizi motive edin ..size ne iyi geliyorsa onu yapın ve kesinlikle bebeğinize üzülerek acı içinde bakmayın onlar hissediyor emin olun...


Ben hala yatıyor sandım pardon yarım okumuşum ..... Çok şükür sağlıklı su anda yanında lütfen bunları düşünüp kendinide bebeğinide üzme çabuk buyuyorlar bebeğinin keyfini cikart
 
Benim oğlum da prematüre doğdu. O yoğun bakım kapılarında bekleyişimi asla unutmam. Üstelik benim oğluma yoğunbakımda müdahale ediliş anına tanık oldum, arkasından ambulansla farklı bir ile götürüldü ve ben arkasından bakakaldım. Telefonumu kim ararsa arasın asla açamıyordum.Kolu kanadı tutmamak, burnunun direği sızlamak nasıl olurmuş bizzat yaşadım. O süreçte hiç kimseyle iletişim kuramadım. Hastaneden çıktıktan sonra sizinle aynı şeyleri yaşadım. Aylarca sebepsiz ağlama krizlerine girdim.Bende ki hissiyatını geçmesi yaklaşık 2 yıl sürdü. Biraz zamana sadece. Siz biraz daha oluruna bırakın. Eğer içinizden yavrunuzu bir an bile bırakmak gelmiyorsa bırakmayın. O büyüdükçe siz de biraz daha rahatlayacaksınız. Bırakın içiniz nasıl rahat ediyorsa öyle davranın.
 
İkiz bebeklerim tam 36 gün kuvözde kaldı.
Hatırlamak istemediğim günlerdir.
Şuanda bahsetmek bile istemem, Allah o yoğun bakım kapılarına düşürmesin. Düşürdüğünde ise benimkisi gibi mutlulukla sağlıkla kavuştursun.
Sonra bir bebeğim daha oldu. Bebeğim 1 aylıkkken falan grip olmuştu, eğer kötülerse hastaneye yatırırız dediler. Ödüm koptu o da hastaneye gidecek de benden alacaklar diye. Zinhar gitmem de, götürmem de diye deliye döndüm, neyseki kötüleşmemişti.
Böyle hissetmek normal sanırım. Korku oluşuyor...
Geçecek ve bebeğiniz bunları hatırlamıyor öyle düşünün. Ayrıca kuvözde kalması onun için en doğru olanıydı. Evde bakamazdınız ki orada kaldı. Öyle düşünün.
Vee annenizin tekliflerini değerlendirin. Alttaki markete gitmek, yarım saat de olsa kısa bir yürüyüş yapmak size iyi gelecektir taze anne
Sağlıkla büyütün.
Evlat sahibi olmak, kalbinin dışarıda atması demek, buna alışmak lazım
 
Bebeğim erken doğdu, 2 günlükken çok ağır bir ameliyat geçirdi doktor bize hastaneden çıkmadan çocuğum var demeyin dedi ve 2 haftadan fazla kuvezde kaldı. Öyle ki onu ilk kucağıma 2 hafta sonra almama izin verildi. Ama bunla da yaşamıyorum yani, çok şükür yanımda. Gerçekten o kadar kötü şeyler yaşadım ki bi de ruhumu böyle şeylerle beslersem hasta olurum. Her şeyin başı sağlık siz de bence bu kadar dramatize etmeyi bırakın, kendinize yazık bu dönemde sonra ağır depresyona girersiniz pişman olursunuz.
 
1240grken 76 gün kuvözde kaldı kızım
üstelik de başka şehirde anne sütü anne kokusu olmaksızın
sonunuz bağımlı anne-çocuk olur yapmayın
başa çıkamıyorsanız destek alın
 
Benim kızımda erken doğup 15 gün küvez de kaldı. Birgün gittiğimizde ağladı ne desem ne yapsam susmadı o an kucağıma alıp emzirsem susardı biliyordum ama buna imkan yoktu. Yanından öyle bir halde ayrıldım ki taaa sonraki gün sabah görene kadar ağladım durdum sanki dünya yıkılmış ben içine düşmüştüm. Ama bir baktım ki benim 2 kiloluk sıpanın umrunda bile değil gülücük saçıyor etrafa çıktığımız gibi susmuş zaten yani onlar için gelip geçiyor süreç ama şuan senin tüm duygularını hissediyor, onlardan etkileniyor. Böyle düşünüp kendine iyi davran sen iyi oldukça o daha iyi olur
Not: şuan ki 2,5 yaşında keyfi yerinde olunca beni hiç aramıyor bile o 8 aylık ayrılık kaygısı falan bile hikaye oldu düşün
 
1 hafta da ben yaşadım. İlk sütümü veremedim. Uyandığımda yatağa akmıştı. Bebeksiz eve dönüyorsun. Ne karnında ne kucağında. Şuan iki yaşında kızım ikimizde sağlıklıyız. Ve hep aklımdan geçer. Trajik olarak geçti. Ama ilk dönemler daha yoğun üzülüyordum tabi.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Hpv Tip 16 - Araştırma Süreci
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
9K
Simgecik6
Niğde Feyza Özçelik doktora labioplasti ameliyatim
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
9K
mer0vz
Meme Dikleştirme+Protez Ameliyat Sürecim (Fotoğraflı) - İZMİR
9 10 11
Yorumlar
218
Görüntüleme
38K
amberveyasemen
  • Kilitli
hamile ablamın bana nefreti
8 9 10
Yorumlar
195
Görüntüleme
10K
Mune
C
Nasıl hamile kaldım , yaşadığım serüveni anlatıyorum.
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
45K
Vildanblr
V
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…