BEBEGIM ?

ALEYNAMMM .!.:

Öncelikle InşAllah sağlıkla kucağına alırsın canım.
Kucağına alıp onun mis kokusunu içine çekince bu zamana kadar yaşamamışım diyeceksin emin ol.
Kaygılı olman çok normal ama bebisin hiçbirşeye engel olmayacak

Genişletmek için tıkla...

Canparcam055 .!.:

Merhaba arkadaşlarım ben 31 yaşında bes aylik evliyim.Eşimde 40 yasında.Geç bir evlilik yaptım ama.çok sukur iyi giden bir evliliğim var.Seviyorum ve seviliyorum.Kızlar ben az bir yıl çocuk istemiyordum ama eşim de yaşından dolayı bu duruma çok üzülüyordu.Ben ilk birkaç ay korundum esimden gizli ama daha sonra korunmayi kestim.Pıhtı atma tehlikesinden dolayı doktorum kesmek zorunda olduğumu söyledi.Hayirlisi olsun diyerek oluruna bıraktım.Ve bugün hamile olduğumu öğrendim.Yaşımdan dolayı aslında geç bile kaldım ama kendimi hiç hazır hissetmiyorum.Çevremdeki anneler geliyor aklima sürekli ağlayan bebekler eve bağımlı anneler vb...Bu sene ön lisans kpss hazırlanmak istiyordum.Zayıflamak spora başlamak eşimle gezmek kendimi geliştirmek istiyordum.Rabbimin.gücüne gitmesin ama.sanki.bebek bunlara engel olacak gibi geliyor.Ama anne olmayı da cok ama.cok istiyordum her zaman.Çocuk yaşta annemi kaybettim.Annesizligimin acısını.bebeğimle hafifletmek istiyordim ama.sanki daha erken gibi...Eşim. sevinçten havalara uçtu..Bense ağladım...Bu düşüncelerim ve garip psikolojik halim.normal mi.arkadaşlar?Bebeğim doğana kadar kendimi.bu annelige hazirlayabilir miyim?Hayallerime hedeflerime bebeğimle birlikte ulaşabilir miyim ?Lütfen bana güzel bişeyler yazın.İnanın ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

Canparcam055 .!.:

Merhaba arkadaşlarım ben 31 yaşında bes aylik evliyim.Eşimde 40 yasında.Geç bir evlilik yaptım ama.çok sukur iyi giden bir evliliğim var.Seviyorum ve seviliyorum.Kızlar ben az bir yıl çocuk istemiyordum ama eşim de yaşından dolayı bu duruma çok üzülüyordu.Ben ilk birkaç ay korundum esimden gizli ama daha sonra korunmayi kestim.Pıhtı atma tehlikesinden dolayı doktorum kesmek zorunda olduğumu söyledi.Hayirlisi olsun diyerek oluruna bıraktım.Ve bugün hamile olduğumu öğrendim.Yaşımdan dolayı aslında geç bile kaldım ama kendimi hiç hazır hissetmiyorum.Çevremdeki anneler geliyor aklima sürekli ağlayan bebekler eve bağımlı anneler vb...Bu sene ön lisans kpss hazırlanmak istiyordum.Zayıflamak spora başlamak eşimle gezmek kendimi geliştirmek istiyordum.Rabbimin.gücüne gitmesin ama.sanki.bebek bunlara engel olacak gibi geliyor.Ama anne olmayı da cok ama.cok istiyordum her zaman.Çocuk yaşta annemi kaybettim.Annesizligimin acısını.bebeğimle hafifletmek istiyordim ama.sanki daha erken gibi...Eşim. sevinçten havalara uçtu..Bense ağladım...Bu düşüncelerim ve garip psikolojik halim.normal mi.arkadaşlar?Bebeğim doğana kadar kendimi.bu annelige hazirlayabilir miyim?Hayallerime hedeflerime bebeğimle birlikte ulaşabilir miyim ?Lütfen bana güzel bişeyler yazın.İnanın ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

terliksi06 .!.:

Çok doğal yaşadıkların. Öyle hazirlanacaksin ki anneliğe son zamanlarda sabirsizlanacaksin. Sağlıkla kucağıniza alın inşallah

Genişletmek için tıkla...

nscckts .!.:

yasım gec , gec evlılık yaptım , yasımda gectı ama deyıp durmussunuz hep altı ustu 31 yasındasınız yasınızda ne varkı alemsınız yahu

hayırlı olsun bebısınız eve bagımlı olmak sart degıl herkes nasıl rahatsa oyle yapsın annenın psıkolojısıyle de alakalı o durum bende kendımı eve kapatmıstım nıyeyse kızım nerdeyse 4 yasına gırecek sımdı dıyorum kı ne kadar abartmısım bazı seylerı ne kadar buyutmusum , bebekken hersey kolaymıs halbukı hele emzırırken en kolayıymıs buyudukce zorlasıyormus meger :)

bırde cocuk ısteyen herkes hamıle oldugunu ogrendıgı gun bır durulup acabalara boguluyor bence , acaba ıyı anne olcakmıyım ya beceremezsem acaba benı sever mı ya dogdugunda verecegımı dusundugum sevgıyı veremezsem ya anlasamazsak ya soyle olursa ya boyle olursa

dogunca hıc bırsey gelmıyor aklınıza emın olun zaten ona vakıt de olmuyor

ben cocugumdan once ne yapıyordum hatırlamıyorum bıle sankı hep vardı

Genişletmek için tıkla...

Canparcam055 .!.:

Merhaba arkadaşlarım ben 31 yaşında bes aylik evliyim.Eşimde 40 yasında.Geç bir evlilik yaptım ama.çok sukur iyi giden bir evliliğim var.Seviyorum ve seviliyorum.Kızlar ben az bir yıl çocuk istemiyordum ama eşim de yaşından dolayı bu duruma çok üzülüyordu.Ben ilk birkaç ay korundum esimden gizli ama daha sonra korunmayi kestim.Pıhtı atma tehlikesinden dolayı doktorum kesmek zorunda olduğumu söyledi.Hayirlisi olsun diyerek oluruna bıraktım.Ve bugün hamile olduğumu öğrendim.Yaşımdan dolayı aslında geç bile kaldım ama kendimi hiç hazır hissetmiyorum.Çevremdeki anneler geliyor aklima sürekli ağlayan bebekler eve bağımlı anneler vb...Bu sene ön lisans kpss hazırlanmak istiyordum.Zayıflamak spora başlamak eşimle gezmek kendimi geliştirmek istiyordum.Rabbimin.gücüne gitmesin ama.sanki.bebek bunlara engel olacak gibi geliyor.Ama anne olmayı da cok ama.cok istiyordum her zaman.Çocuk yaşta annemi kaybettim.Annesizligimin acısını.bebeğimle hafifletmek istiyordim ama.sanki daha erken gibi...Eşim. sevinçten havalara uçtu..Bense ağladım...Bu düşüncelerim ve garip psikolojik halim.normal mi.arkadaşlar?Bebeğim doğana kadar kendimi.bu annelige hazirlayabilir miyim?Hayallerime hedeflerime bebeğimle birlikte ulaşabilir miyim ?Lütfen bana güzel bişeyler yazın.İnanın ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

Canparcam055 .!.:

Merhaba arkadaşlarım ben 31 yaşında bes aylik evliyim.Eşimde 40 yasında.Geç bir evlilik yaptım ama.çok sukur iyi giden bir evliliğim var.Seviyorum ve seviliyorum.Kızlar ben az bir yıl çocuk istemiyordum ama eşim de yaşından dolayı bu duruma çok üzülüyordu.Ben ilk birkaç ay korundum esimden gizli ama daha sonra korunmayi kestim.Pıhtı atma tehlikesinden dolayı doktorum kesmek zorunda olduğumu söyledi.Hayirlisi olsun diyerek oluruna bıraktım.Ve bugün hamile olduğumu öğrendim.Yaşımdan dolayı aslında geç bile kaldım ama kendimi hiç hazır hissetmiyorum.Çevremdeki anneler geliyor aklima sürekli ağlayan bebekler eve bağımlı anneler vb...Bu sene ön lisans kpss hazırlanmak istiyordum.Zayıflamak spora başlamak eşimle gezmek kendimi geliştirmek istiyordum.Rabbimin.gücüne gitmesin ama.sanki.bebek bunlara engel olacak gibi geliyor.Ama anne olmayı da cok ama.cok istiyordum her zaman.Çocuk yaşta annemi kaybettim.Annesizligimin acısını.bebeğimle hafifletmek istiyordim ama.sanki daha erken gibi...Eşim. sevinçten havalara uçtu..Bense ağladım...Bu düşüncelerim ve garip psikolojik halim.normal mi.arkadaşlar?Bebeğim doğana kadar kendimi.bu annelige hazirlayabilir miyim?Hayallerime hedeflerime bebeğimle birlikte ulaşabilir miyim ?Lütfen bana güzel bişeyler yazın.İnanın ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

Canparcam055 .!.:

Ayyy gerçekten mi çok mutlu oldum suan içimi bi sevinç kapladı.Sanirim benim güzel şeyler duymaya ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

Dediyy .!.:

Geçmiş olsun, her şeyiniz yarım kalacak(eğer zor bir çocuğunuz olursa ama pek de kolay olmuyorlar genellikle). Çocuk sizin hayat enerjinizi öyle bir emiyor ki bazen nefes almak bile zor geliyor.

Genişletmek için tıkla...