Bebeğime bağırıyorum..Vicdan azabı çekiyorum..AKIL VERİN BANA LÜTFEN :(:(:(

N

nazendeim

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Mayıs 2010
82
1
46
Kocaeli
Arkadaşlar, benim bebeğim huysuz bir bebek..Sürekli ya ağlıyor ya da mızmızlanıyor..Çok çok ilgilenmen gerekiyorki gülsün...
Ama babama (yani dedesine) ve babasına (yani eşime) çok düşkün..Bende ağlıyor onlar alınca susuyor,hatta kahkahalar atıyor..Bende uyumazken eşim alıp mışıl mışıl uyutabiliyor..
Ben mızmızlanmasın rahatlasın diye uğraşıp dururken, babamın "dedeeemmm" diye seslenmesi yetiyor..
Çok huysuz olduğu zamanlarda kendimi tutamayıp çok bağırıyorum bebeğime.Sonra çek vicdan azabını çekebildiğin kadar resmen oturup ağlıyorum.Anneliğimi sorguluyorum..
Acaba bebeğime yeterince zaman ayırmıyor muyum??
Acaba onunla ilgilenirken stresten yeterince sevgi veremiyor muyum??
Acaba ondan yetişkin gibimi davranmasını bekliyorum?? Yani yedir içir altını değiş sonra sadece uyusun yada sussun..

Eşim o kadar anlayışlı ve yardımcı olduğu halde bugün bana ilk defa "bu annelik sana ağır mı geldi??" dedi..
Çok ağırıma gitti
Akıl verin bana lütfen...
 
canım benim, bebeğin kaç aylık bilmiyorum ama benim uyguladığım bir taktik var. mesela bebeğim bir sebepten çok ağlıyor mesela karnı acıkmış "benim bebeğim çok acıkmış" yada kucak için alıyor "çok mu sıkılmış benim bebeğim" diye onun hissettiklerini dile getirmek onun ağlamasının yarattığı stresi azaltıyor. onunla empati kur. mesela neden ağladığını bilmediğim zamanlarda da ne desen haklısın diyordum gerçekten senin stresin azalınca onunki de azalıyor.. 1. ayında benim bebeğim de çok huzursuzdu, sonraları sakinleşti ben bu taktiği uygulayınca.. mesela emzirirken kesinlikle göz teması kur ve ona hep gülümseyerek bak.. bol bol kucakla, kucaklamak ikinizin negatif enerjisini de alacaktır.. ve onun babasına ya da dedesine gidince sakinleştiğini düşünme; ya senin stresinden etkileniyor ya da kucak değiştirmek o an için onu sakinleştiriyor. ayrıca kız bebeklerin erkeklerle daha iyi anlaştığı bilinen bir gerçek üzme kendini.
 
canım bunun GEÇİCİ olduğunu....

ve GEÇİŞ dönemi olduğuna odaklan... bu hep böyle sürmeyecek.. unutucaz.. zaman değişince bir tek kötü hatıralar akıllarda kalır. bu yüzden hep güzel hatıralar biriktirmeye odaklan..

bebeğin üzerinde ki negatif enerjiden dolayı böyle..

kendine pozitif enerji yükle.. seni üzen bunaltan ne varsa düzelt veya hayatından çıkar..

gözlerinin içine bakarak benim tatlı bebeğim artık çok uslu olacakmış de. karnını doyurup altını temizledikten sonra oyun oyna masaj yapma. ona sürekli laf at. sürekli konuş..

bir süre dene...

olmazsa bir uzman yardımı al. lohusa depresyonu diye birşey var. belki bu yüzden olabilir yaşadıkların.

umarım yakın zamanda atlatırsın.
iyi günlerde büyütün. sağlıklı güzel kaderli bir evlat olsun.
 
Son düzenleme:
merhabalar.bendede aynı sorun var.29 günlük bebeğim sürekli memede uyumak istiyor.sürekli ağlıyor.kucağa alıyorum ağlar yatırırırm ağlar.bir tek battaniyede iki kişi sallayınca susuyor.yatağına yatırınca tekrar ağlıyor.altını değiştirirken dahi sanki biryeri acımış gibi ağlamaktan morarıyor.benimde dayanamadığım anlar oluyor azarlıyorum.sinirlerim çok bozuk.her daim emzirmekten göğüslerim yara içinde.eşimde yanımda değil ailemle kalıyorum.çok destek oluyorlar ama yinede bebeğime kızmaktan onu azarlamaktan kendimi alamıyorum.çok çaresiz hissediyorum kendimi.ve çok üzgünüm.
 

canım yüzmüş kuyruğuna gelmişsin.. benim bebeğim de öyleydi 15 gün sonra bi gülücük atacak sana herşey değişecek.. eğer alıyorsa emzik vermeyi dene. aynı şeyleri ben de yaşadım neler hissettiğini o kadar iyi anlıyorum ki şimdi bebeğim 2 aylık ve gözümün içine bakıyor.. resmen beni görünce benden alamıyor gözünü beni görür görmez gülümsüyor. sevildiğimi hissediyorum resmen :)
 
canım bir zaman sonra düzelcek sadece biraz sabır.sen siniirni stresini bebegine yansıtıyor olabilirsin.sakin ol.hiç bir iş bebeginden önemli deil.benim kızımda huysuz sürekli yanında adam ister.oyun oynarken bile yanında olcaksın:))herişimi bırakıyorum hanfendiyle takılıyorum..biraz zaman sadece
 
üç buçuk aylık bebeğim var ve her gören nekadar uslu sakın bir bebek nekadar sanslısın diyor çok nadir ağlar gaz sorunumuz yoktur sadece sureklı onla konusmamı onla oynamamı isterki çalışmadığım için genelde istediklerini yapmaya calışıyorum ama bazen benim bile tahammul edemediğim zamanlar oluyordu ve farkettimki tamamen benim ruh halım oğluma yansıyor..ben nezaman gerginsem ookadar huzursuz olup nedensiz ağlıyordu ben o ağladığı için dahada sinirlendikçe odahada cok ağlamaya baslıyordu şimdi sıkıntılı ve huzursuz olduğumda ben sakınleşene kadar onu oyun halısına bırakıyorum eline oyuncak veriyorum muzıklı bıseyler acıyorum yanı ben sakınlesene kadar onu oyalıyorum boylece ikimizde cok rahatız..neticede anneside olsak cocuk buyutmek kolay değil ruhen ve fiziken yorulduğumuz dısardan baska seylerin bızı sıkıntıya soktuğu zamanlar oluyor ister istemez bebeklerimize yansıtabiliyoruz bu cok ınsanı bısey.. ve bebeklerimiz bızım bu halımızden cok kolay etkılenebiliyor oyuzden bence en ıyısı kotu ruh halımızı atlatana kadar bunu bebeğimize anlatıp 2 dk bıle olsa bıraz ondan uzaklasmak..
 

canım zaten tek umudum kırkımızın çıkması.emzik veriyorum almıyor.ucuna reçel v.s tatlı şeyler sürüp veriyorum tadı gidene dek emiyor sonra çıkarıyor.şimdilik neyse ama eğer bu durum geçmezse napacağım şimdiden düşünür oldum.çalışan anneyim.izinim bitince bakıcıya vermek zorundayım.ben bile sinirleniyorum ya bakıcı nasıl tahammül eder?yazdıkların için teşekkür ederim inan dahada umutlandım okuyunca.onun o gözlerime bakıp gülücükler atması için herşeyimi veririm.yeterki ağlamasın
 
29 günlük bebeğe kızılmaz! o sizin bir üff diyen bakışınızdan bile sadece ,kendisinin değersiz olduğu mesajını alır.daha fazla ağlar.sizin sıkıntılarınızı anlayamaz.sadece sarılın.ben çalışmaya başlamadığım zamanlarda bebeğim hep kucağımdaydı.fazla ilgi isteyen bir bebek.herkes kucak bebeği diye eleştiriyordu. şimdi 7 aylık.oyun parkında kendi kendine bir süre vakit geçirebiliyor.çok zor kolikli bir bebekle uğraştım.size de çook kolay gelsin.annelik zor.hiçbir meslekte bu kadar fedakarlık olmaz.annelik başka bir şey...
 
benim bebeğim 3.ayını bitirdi. inanın o kadar pişmanım ki sabırsız davrandığıma biz de aynı problemleri yaşıyorduk,ama 40ımız çıktıktan sonra her gecen gün değişmeye başladı..şimdi sesli bile gülüyor maaşallah..eskiden ben kıskanırdım babasında,şimdi onlar beni kıskanıyor..kokunuza alışıyor,bazen sadece sesinizi duymak için ağlıyor,duyunca susuyor,mükemmel birşey..
anneliğin tadına varmaya başladım elhamdülillah..önceden annelik nasıl birşey deyince cevap veremiyordum..şimdi herşeye değer olduğunu düşünüyorum..
bazen uykusu uzun sürünce özlüyorum,başına gidip onu izliyorum..inan bana hepsi geçecek..inşaallah sabretmen gerektiğini benden daha önce anlarsın,ben şu an ikinci bebeğimde aynı hataları yapmamayı düşünüyorum,yazıyorum bir kenara...
 

işte beni değil dedesini ve babasını görünce resmen coşuyor çocuk..bende sevilmediğimi hissediyorum bu yüzden daha stresli oluyorum
 

benim bebeğim erkek ve 5 aylık..
yabancı birindeyken ağladığında evet ben kucağıma alınca susuyor sakinleşiyor..
ama dedesi ve babasıyla olan gülücüklerini neşesini bir görsen kıskanmamak elde değil..
bu sefer ben bağırıyorum diye bana yüz vermiyor diye düşünüyorum..
 
bizimki tam bi terör dönemiydi.bir gün rekor kırmıştı, 24saat içinde 25dk uyuduğumu hatırlıyorum...fiziksel hiç bi rahatsızlığı da yoktu(dr.a sormuştum).o gün yemek dinlensin diye sofrayı hazırladım 5dk oturiim demiştim.kafam tabağın içinde uyuyakalmışım...demek istediğim keşke bebekler o amerikan filmlerindeki gibi olsalar,hatun bebeği beşiğine yatırıyo çocuk da ööle yatıyo...insan böyle stresli anlarda pişman olabileceği hareketlerde bulunabiliyo.benim de olaydan kopup bağırdım olmuştur.ağlamanın üst safhasına ulaştığında sıkıca kulaklarımı kapatıp çömelerek ağladığım zamanlar da olmuştur.ama endişelenmeyin.baba ve dedeye farklı tepki veriyorsa bu belki de erkeğin ses tonundan olabilir.kendinizi çok hırpalamayın.sizin yaşadığınızı hemen hemen her anne yaşıyordur mutlaka.
 

tam olarak buydu anlatmak istediğim evet farkındayım ben huzursuzken o daha da huysuz oluyor..
zaten benim bebeğimin ağlaması için özel bir nedene gerek yok sürekli ağlıyor ben huzursuz olunca hepten çığrından çıkıyor..bu sefer bende çok sinirleniyorum..büyük bir çocuğu azarlar gibi azarlıyorum..ama sonra ağlıyorum işte..
evet annelik çok zor..elinde bir hayat şekilleniyor ve sen en iyi şekli vermek istiyorsun, bunun yollarını arıyorsun daha bebekliğinden itibaren..bu yüzden yorgun stresli olabiliyorsun daha tahammülsüz oluyorsun bazen..bu sefer böyle en iyi hayatı sunamam ona diyorsun biliyorsun yanlış olduğunu..ama o zaman da yapmacıkmı ii olmaya çalışıyorum diyorum oofff toparlanmam lazım..
şununda farkındayım bana çok çok gülüp benimle eğlenmediği için bebeğimi kıskanıyorum da ben...
ben zaten sevdiğimi bu manada kıskanırım yani o kötü kıskançık değil tabikide..hani sevdiğim kişi için özel olayım isterim..bebeğim şu an bana onu hissettirmiyor
 
benimde bebeğim 3,5 aylık hepimiz aynıyıa yorucu dönemler geçiriyoruz ama biz bunların olacağını biliyorduk yorulacağımızı uykusuz geceler geçireceğimizi biliyorduk buna rağmen anne olmayı tercih ettik işte annelik böyle birşey her dönemi her yaşı ayrı bir yorgunluk çocuklarımızın hepimize sabır diliyorum arkadaşlar
 

bebeğinin emin ol bıgun tek vazgecılmezi sen olacaksın..benim oğlumda babasında ve anneannesinde daha mutluydu onlara daha cok guluyor daha cok tepkıler veriyordu ven budurumu hem kıskanıyor hemde herseyıyle encok ben ılgılenır encok benle zaman gecırırken nasıl boyle olur dıye kızıyordum ama son 10 15 gundur bana okadar duskun olduki anlatamam.. babasında ağlıyor benı gorunce kahkalarla guluyor ustelık bısey yapmama gerek kalmadan işyapabilmek için babasına veriyorum ama o kucağında oğluyla benım peşimde dolasmak zorunda kalıyor. sımdı ınan kıskanılan ben oldum.. galıba bebeklerın donem donem huyları farklılasabılıyor oyuzden sakın buduruma uzulme cunku gun gelecek bebeğim bıraz babasında kalsada bende baska bıseyler yapabilsem diyeceksin..
 

bebegin henuz cok kucuk,emzigine recel(hele bal asla)vs gibi surup sakin verme.Bu gecici bir donem,benim de bebegim kolikti ve birkac hafta cok agladi ama gecti,sabir.
 


harpy arkadasa katiliyorum,bebeginle empati kur,bende kizim huysuzluk edince Allahin guzel emanetisin diye aliyorum kucagima,bana nazlaniyosun,bana simariyosun dimi diye diye onun aslinda bana ne kadar muhtac ve aciz oldugunu hatirliyorum.Hem cani sikkin bi de benden azar mi isitsin,hemde daha hic bir seyin farkinda degilken diye dusundugum anda zaten sinir minir kalmiyor.Ayrica bebegin sosyal bir bebek oldugu icin sevinmelisin,ne guzel dunyayi sadece anneden ibaret sana bebeklerden degil,dedesini babasini da dunyasina almis.Sanirim yapi olarak kiskanc birisin ve yanlis anlama ama bencilce bebegin sadece seni sevsin,seni istesin istiyorsun.Bir de soyle dusun,bu sekilde agarken ve baskalarinda susan bebegin sadece sen susturabilir hale gelirse,senin halin ne olacak,ne zaman iki dk oturup dinleneceksin,ne zaman guc toplayacaksin.Birak eglensin bebisin,kiminle olursa olsun,onunde anne ogul iliskisi kurabilecegin koca bir omur var.Bebegin senin negatif enerjini elbette hissediyor,ama sende huysuzluk yapmasi ona bagirdigin icin degil o henuz kin tutacak kadar bilinc sahibi degil,sadece senin ne kadar negatif oldugunu hissediyor ve belki kendini guvende hissetmiyor.Bu psikolojin yakinda gececektir eminim,saglicakla.
 

çok güzel açıklamışsın cnm inan bugün bütün gün ona sadece gülümseyerek,içten, samimi,sabırlı bir şkilde yanaştım ve gerçekten işe yaradı..
aslında ben sinirli sabırsız biri değilimdir aksine çok fazla sakinimdir..en yakın arkadaşlarm bile benimle seni ne zaman sinirli görücez diye dalga geçerler..yada bak burda sinirlen artık yani derler..ama senin dediğin gibi ben bebeğimi kıskanıyorum evet..benden çok birine ilgi gösterdiğini görünce ve denemek için kucağıma alıp bende ağlayınca çok kötü oluyorum..
kendimi dışlanmış gibi hissediyorum..
birde bu ara çok yoğun ve stresli bir dönemdeyim ve stresten kaynaklı daha tahammülsüz oldum.ve hıncımı canımın canı hiçbirşeyin farkında olmayan bebeğimden çıkarıyordum.
bu vicdan azabını yaşamak çok kötü..Rabbim kimseye yaşatmasın.Ancak yaşayanlar beni anlar..
hepinize çok teşekkür ediyorum....insanın bildiği şeyler bile olsa bir başkasınında bunları yaşadığını öğrenmedi artı bu doğruların hatırlatılması iyi geliyor..
Allah hepinizden razı olsun..
hee birde ben bunu hiçkimseyle paylaşmamıştım..yani bebeğime bağırma olayını..sadece annemle dertleşmiştim..insanların beni yadırgamasından bir bebeğe bakamıyormu diye düşünmesinden korkuyordum..bu bakımdanda çok çok çok iyi geldiniz bana..
 
oldukça zor bir dönem tabiki bu,yaptıklarınızıda çoğu anne yapıyordur inanın...inanılmaz sabır isteyen birşeydir annelik,heleki ilk dönemleri oldukça zordur,ama sadece bir süreçtir ve geçicidir...
bir yandan bambaşka bir hayata adapte olucaksınız,bir yandan değişen hormonların etkisi olacak,diğer yandan uykusuzluk yorgunluk,ama hepsi geçecek....
yediklerine dikkat etmen gerekiyor(gaz,emzirme gibi sebeblerden)bu bile insanın üzerinde bir baskı oluşturuyor....diğer taraftan herşeyiyle size bağ(ım)lı bir insan var...yani tamamıyle sorumluluk işi...biraz sabır...aynı şeyleri yaşayan milyonlarca kadından birisiniz....
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Emzirmeyi kestim ama vicdan azabı çekiyorum
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
1K
KirazHanim
S
Karnımda'ki bebeğim benim yüzünden geliṣim geriliği var. Vicdan azabı çekiyorum
2 3 4
Yorumlar
74
Görüntüleme
6K
Mune
Bebeğimle ilgili vicdan azabı çekiyorum
8 9 10
Yorumlar
194
Görüntüleme
20K
ManzaramDeniz
M
Çocuklarım Ve Başaramadığım Anneliğim
6 7 8
Yorumlar
142
Görüntüleme
15K
PiaLeon
C
Bir akıl verin lütfen araftayım ...
5 6 7
Yorumlar
122
Görüntüleme
10K
Pamuk Prensesiniz
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…