Doğumdan sonra çok sinirli, tembel, herşeyi kafaya takan biri oldum. Gündüzleri uyumayı hiç sevmezdim, şimdi her fırsatta uyumak istiyorum. Sık sık uyanıyor, ağlıyor diye bebeğime kızıyorum. Önceden gözüme batardı yapmadan duramazdım, şimdi çok tembelleştim evimin işini yapmak istemiyorum. Kahvaltı sofrasını bile bazen akşama kadar toplamıyorum. Akşam da mecburen eşim işten gelince öyle görmesin diye utancımdan topluyorum. Eşimin her söylediği, her yaptığı kafama takılıyor kendimi suçlu hissettiğim için sanırım sürekli laf dokunduruyor gibi geliyor. Altında başka anlamlar arıyorum, bazen sebepsiz yere kavga çıkarıyorum. Zamanla değişir, düzelirim dedim ama 3 ay oldu hala aynıyım. Ve en kötüsü tüm bunlardan dolayı bebeğimi suçluyorum ve hep ona bağırıyorum. Çok saçma, çok mantıksız biliyorum. Bağırdıktan sonra çok pişman oluyorum, ben de oturup onunla ağlıyorum anlamasa da defalarca özür diliyorum ama birkaç saat sonra aptalca bir sebep yüzünden küçücük çocuğa yine bağırıyorum
Sanırım artık beni sevmiyor çünkü benim dışımda herkese gülümsüyor, bana gelince ya yüzüme bile bakmıyor ya da huysuzluk yapıyor. Bebeğim en çok sevmesi, güvenmesi gereken kişiye güvenemiyor benim yüzümden. Duygusal gelişimini bozmak istemiyorum, mutlu bir bebek olmasını istiyorum ama nasıl düzelirim, ne zaman düzelirim, ne yapmam lazım bilmiyorum. Böyle birşey yaşayan varsa lütfen yardımcı olun.