insan depresyonda olunca bunların hiçbirini yapası gelmiyor işte. yemek bile yemek aklına gelmiyor...
Terapist vs deneyebilirsiniz ama önce uyku halini bırakmalısınız..insanın uyudukça uyuyası geliyor..şu saatte kalkacağım ve uyumayacağım diye kendinizi şartlandırın..b.
yorum yazanlar kişinin neler yaşadığını nerede yaşadığını imkanlarını bilmeden yorum yazmışlar ben normalde devlet memuruyum eşimin görevi nedeniyle kıbrısın bir köyüne geldik ücretsiz izne ayrıldım bebeğimiz oldu şu an 8 aylık aynen konu sahibinin yaşadığı şeyleri yaşadım kimse bunun doğru olduğunu savunmuyor zaten fakat bu durum insanın yaşadığı zorlukların bir göstergesi bence benim bulunduğum yer köy merkeze uzak doğum yaptım ne benim ne eşimin ailesinden kimse gelmedi eşim baktı onun baktığından ne olurki erkek sonuçta ne kadar anlar loğusa gibi sıcak yatakta yatamadım hep iş güç bebek önüme bir kap sıcak yemek koyan olmadı doğru düzgün beslenemedim sütüm günlerce gelmedi mama vermek zorunda kaldık hem ilk çocuk hem kimse yok yanımızda çooook zor bir doğum yaşadım 20 saat sancıdan sonra doğum yaptım çok ama çok acı çektim birde buradaki hastanelerdeki dr ları hemşileri bilseniz inanılmaz ilgisizler sağlık sıfır ebeler dikişleri düşmeyen iple dikmişler bize de düşecek dendi 20 gün boyunca ne oturabildim ne kalkabildim eşim tsk görevlisi her an izin alıp beni dra götürme imkanı yok kimsede yok ya bu dikişler bu kadar geç düşer mi diye sorabileceğimiz sonra zar zor gittik dr aldı dikişleri iltihaplanmış her yerim ilaç verdi süt veremedim çocuğuma şimdi bu kadar sıkıntı yaşayan bir insan ne kadar sabırlı olabilir ne kadar normal davranabilir en sonunda gözü dönüyo yanımda kimsem yok dertleşecek çocuğa bağırıyorum tamam o savunmasız bir melek ne anlar bunları bende biliyorum ona bağırdıktan sonraki vicdan azabını yaşamaktansa ölmeyi bile tercih ederdim hadi bir hava alayım desen yok köy yerinde ne pazar ne çarşı ne kuaför hiç bişey yok terapiye gitsem dr yok merkeze çok uzağız ulaşım diye bişey yok ancak eşimin götürmesi gerek oda malum yani bütün bunlar bir araya gelince insanda ne sabır kalıyo ne bişey yorum yaparken dikkatli davranalım lütfen dr var benmi gitmedim aile yok akraba yok arkadaş yok 24 saatiniz evde bebekle geçiyo düşünün artık yinede ben kendimi frenlemeye çalışıyorum yeni yeni düzeldim ona dört dörtlük bakıyorum yemeği temizliği uykusu oyunu bir kısacası annenin yapabileceği herşeyi fazlasıyla yapıyorum ve en önemlisi artık bağırmıyorum arada yine sinirlendiğim oluyo ben kızınca o bana gülümsüyo ne sinir kalıyo ne stres onun bir gülümsemesi herşeye değer bebeğim benim herşeyim allah benim ve herkesin bebeğini korusun konu sahibi ve bu durumu yaşayan herkes bir an önce düzelsin inşallah.
ah canım snı nasıl ıyı anlıyorum benımkıler yakınımdaydı neoldu aynısı anlatsam destan olur kayınvalıdem dogumdan önce geldı bekar gorumcemle ama ne ıse yardılar hiç bır ıse
evıme dıger evlı ıkı gorumcemde geldı cocuklraıyla oldukmu evde 12kısı kayınpeder fılan hastane kaynanam yattı gecelerce uyudu eşimde kaldı bır gece oda bosa gorumcende kaldı br gece kaynanam hep kaldı ama ne işe yaradı benden fazla sezeryanlıydı sankı bir kere esım olsun kaynanam olsun goregım dıye umcem olsun bebgın altına bıle bakmadılar sadece
mama saatı geldıgınde cagır cagıra uyundırdım ve mama yapıp elıme bıberonu tutusturup yattılar uyudular kendı kendıme altın baktım ustunu degıstırdım gazını cıkardım uyuttum eve geldık daha ıyı olur derken daha kotu oldu 3kızınıda topladı bana et pişirdiler allah ınandırsın kokusunu kokladıgımla kaldım halbuki eşime yattakta yemekyıyecegım
dıye sehba yaptırdım ama nerde hastaneden cıkıp eve geldık 3parca karnıbahar kızartması okadar bır kase corba görümcemın kocası gelcek dıye ertseı gun et pişti
ben yattakta ev kokusunu duyuyor ve beklıyorum evde onca ınsan 6kısının hiçbırının aklına gelmedım damatları geldı sofra kondu yedıler ben agla agla ıkı gözum ıkı cesme annem yakın oturuyor ondan ne fayda kaynana var dedı cektı gıttı kendı kendıme neler yasaamdım sutum gelmedı kımse emzırmem ıcın yardım etmedı bende yapamadım daha neler neler kızlar bosverın kımın ne dedıgını hala aklıma gelınce aglarım bunlara esım bıle benı anlamadı p,tesı ıkıncıyı dogurcam bakalım neler degişmiş olcak esımı tehdıt ettım bu seferde aynı hatayı yap bosancam senden dıye cok zoruma gıttı yattı uyudu oturdu anasıyla etlerı yedı ınsan dusunur burda esım yatıyor dıye ama nerde
,ah canım snı nasıl ıyı anlıyorum benımkıler yakınımdaydı neoldu aynısı anlatsam destan olur kayınvalıdem dogumdan önce geldı bekar gorumcemle ama ne ıse yardılar hiç bır ıse
evıme dıger evlı ıkı gorumcemde geldı cocuklraıyla oldukmu evde 12kısı kayınpeder fılan hastane kaynanam yattı gecelerce uyudu eşimde kaldı bır gece oda bosa gorumcende kaldı br gece kaynanam hep kaldı ama ne işe yaradı benden fazla sezeryanlıydı sankı bir kere esım olsun kaynanam olsun goregım dıye umcem olsun bebgın altına bıle bakmadılar sadece
mama saatı geldıgınde cagır cagıra uyundırdım ve mama yapıp elıme bıberonu tutusturup yattılar uyudular kendı kendıme altın baktım ustunu degıstırdım gazını cıkardım uyuttum eve geldık daha ıyı olur derken daha kotu oldu 3kızınıda topladı bana et pişirdiler allah ınandırsın kokusunu kokladıgımla kaldım halbuki eşime yattakta yemekyıyecegım
dıye sehba yaptırdım ama nerde hastaneden cıkıp eve geldık 3parca karnıbahar kızartması okadar bır kase corba görümcemın kocası gelcek dıye ertseı gun et pişti
ben yattakta ev kokusunu duyuyor ve beklıyorum evde onca ınsan 6kısının hiçbırının aklına gelmedım damatları geldı sofra kondu yedıler ben agla agla ıkı gözum ıkı cesme annem yakın oturuyor ondan ne fayda kaynana var dedı cektı gıttı kendı kendıme neler yasaamdım sutum gelmedı kımse emzırmem ıcın yardım etmedı bende yapamadım daha neler neler kızlar bosverın kımın ne dedıgını hala aklıma gelınce aglarım bunlara esım bıle benı anlamadı p,tesı ıkıncıyı dogurcam bakalım neler degişmiş olcak esımı tehdıt ettım bu seferde aynı hatayı yap bosancam senden dıye cok zoruma gıttı yattı uyudu oturdu anasıyla etlerı yedı ınsan dusunur burda esım yatıyor dıye ama nerde
c.tesi gunu sancılarım basladı dr p.tesıye kadar dogurmazsan mucize dedı bugun oldu hala dogmadı kuzum bu sefer normal deneyecem dıye bende ınat ettım pazar gunu geldı kayınvalıdem bızım ev yıne karıstı artık allaha sıgındım benı uzduklerı gıbı kendılerıe uzulsunler dıyorum( eşimle yıne kusuzzz ( halbukı ona ne kadar ıhtıyacım var agzını acıp annesıne ıkı laf edemıyor yarın piskologa gıdecem artık dayanamıyorum içimdekileri ibirine anlatmaya cok ihtıyacım var.
oğlumun tırnak yedıgını fark ettım yanında tarstıstıgımız için olssa gerek bu benı cok derınden üzdü suan aglıyorum aslında gunum aglayarak geciyor.
sınırlerım cok bozuldu artık herseye fazla tepkı verır oldum((
aslında burdakı arkadassa destek olmak ıcın yazmıstım ama benım ondan fazla destege ıhtıyecım var
bazen alıp basımı gıtmek ıstıyorum oğluma bakıp vazgecıyorum hele bırde her an dogurabılırım
ya bn çok ağladım buna ama yaa..lütfen yapmayın o daha çaresiz bi yavru elinden hiçbişi gelmez dünyaya gelmesi ve sizin onun annesi olmanız onun seçimi değil..hiçbişey onun seçimi değil ve hiçbişeyden haberi yok..ne yaptığınızı neye sinirlendiğinizi hatta kendisnin bile ne yaptığını bilmiyoki..eğer cinnetlik bi durum bile yaşasanız gidin içerde duvarları yumruklayın yastığa basın ağzınızı avazınız çıktığı kdr bağırın..ama lütfennn lütfenn o küçük yavruya bunu yapmayın ay düşündükçe çok üzülüyorum yaa..yavrum bnm Allah yardımcısı olsun sizinde onunda..
Doğumdan sonra çok sinirli, tembel, herşeyi kafaya takan biri oldum. Gündüzleri uyumayı hiç sevmezdim, şimdi her fırsatta uyumak istiyorum. Sık sık uyanıyor, ağlıyor diye bebeğime kızıyorum. Önceden gözüme batardı yapmadan duramazdım, şimdi çok tembelleştim evimin işini yapmak istemiyorum. Kahvaltı sofrasını bile bazen akşama kadar toplamıyorum. Akşam da mecburen eşim işten gelince öyle görmesin diye utancımdan topluyorum. Eşimin her söylediği, her yaptığı kafama takılıyor kendimi suçlu hissettiğim için sanırım sürekli laf dokunduruyor gibi geliyor. Altında başka anlamlar arıyorum, bazen sebepsiz yere kavga çıkarıyorum. Zamanla değişir, düzelirim dedim ama 3 ay oldu hala aynıyım. Ve en kötüsü tüm bunlardan dolayı bebeğimi suçluyorum ve hep ona bağırıyorum. Çok saçma, çok mantıksız biliyorum. Bağırdıktan sonra çok pişman oluyorum, ben de oturup onunla ağlıyorum anlamasa da defalarca özür diliyorum ama birkaç saat sonra aptalca bir sebep yüzünden küçücük çocuğa yine bağırıyorumSanırım artık beni sevmiyor çünkü benim dışımda herkese gülümsüyor, bana gelince ya yüzüme bile bakmıyor ya da huysuzluk yapıyor. Bebeğim en çok sevmesi, güvenmesi gereken kişiye güvenemiyor benim yüzümden. Duygusal gelişimini bozmak istemiyorum, mutlu bir bebek olmasını istiyorum ama nasıl düzelirim, ne zaman düzelirim, ne yapmam lazım bilmiyorum. Böyle birşey yaşayan varsa lütfen yardımcı olun.
valla çok üzüldüm senin adına ya.keşke keşke elimden bişey gelse. kocalar eşlerine karşı nasıl bukadar duyarsız ve anlayışsız oluyor anlamıyorum.annenin yanına gitsen.annenle konuşsan.
annenize gitmeniz iyi olmuş, biraz kendinizi dinlersiniz...
bebek isteyip de olmayan her kadına allah anneliği nasip etsin. ama bebeğinizi kucağınıza aldınız o ilk geceden sonra duygularınızın tepetaklak olduğunu siz de göreceksiniz... her kadın böyle olmuyor ama çoğu böyle.. hamileliğin son ayında tavan yapan mutluluk hormonu yerlerde sürünür.. mutsuzsunuzdur, berbat bir anne olduğunuzu hatta anneliğe hiç de layık olmadığınızı düşünüp gece yarıları ağlarsınız... doğum öykülerinde herkes bebeğe aşık olmuştur ama siz karnınızda kıpır kıpırken mutluluk duyduğunuz bebeğinize yabancı gibisinizdir... anneler bebeklerinin ihtiyaçlarını ağlamasından anlar diye duymuşsunuzdur avaz avaz ağlayan bebeğinize çare olamadığınız için kendinize lanet edersiniz... asla eskisi gibi rahat edemeyeciğnizi düşünür üzülürsünüz, sonra üzüldüğünüz için kendinizi suçlarsınız... bebeğinizin biran evden gitmesin istersiniz, bunu istediğiniz için de vicdan azabı çekersiniz, vs..... :26:
bunların hepsini yaşadım, bu duygularımdan utanç duymayı bıraktığımda, o duygular da beni bıraktı.... o yüzden hamile olan tüm arkadaşlarıma
derim; bebekle birlikte muhteşem duygular beklemeyin, o karnınızdan çıksa da hiç tanımadığınız biri... zamanla seveceksiniz... şaşkınlık yaşıyor insan... annelik çok yüce ama tamamen karşılıksız değil, o sizi tanıyıp gülücükler attıkça onu daha çok seveceksiniz... bu yüzden kendinize ve bebeğinize zaman tanıyın...
aslında anneye haksızlık yapmayalım biraz empati lazım...
şimdi ben bekarken bir komşumuz vardı 7 yıl evliydiler ve bebekleri olmamıştı neyse derken kadın hamile ve kızı oldu
o kız çocukken o komşumuz nasıl bağırırdı bazen üzülürdüm ve içten içe derdim ki
yahu kadına bak kaç yıl sonra bir evlat sahibi oldu değerini bilmiyor
neysee aradan yıllar geçti ben evlendim ilk gebeliğimde bebeğimi kaybettim
sonra ne acılar sonra oğlum oldu şimdi 2,5 yaşında yine hamileyim ikiz kızlarım olacak..
ben hayatımda hiç evde zaman geçirmedim doğumdan sonra evde tek başıma kaldım oğlumla
ne depresyonlar neler yaşamadımki oğlum 7 ay boyunca ağlayan bir bebekti gaz problemleri vardı
o ağladıkça bende çıldırıyor ağlıyordum bazen kızıp bağırıyordum
yemek yapıp yiyemiyordum,tuvalete bile zor gittiğim anlarım oldu
misafir gelirdi elim ayağıma dolaşırdı,aynaya bakamadığım kaç günler vardı....
doğum sonrası çok zor geçebiliyor,bunu hepimiz biliyoruz
anne olmak kadın olmak çok zor arkadşlar bunu hepimiz biliyoruz
ev işleri sana bakıyor ,çocuk sana bakıyor,akşam eşler geliyor sana bakıyor
vs vs vs bütün bunları kadın tek başına yapmaya çalışıyor
haa elbette bütün bunlar bebeklerimize kızmayı mı gerektiriyor hayır tabiki
ama zor süreçler maalesef böyle geçiyor bu durumu en aza indirmek için bişeyler düşünmeliyiz..
arasırada olsa hepimiz bağırıyoruz tabiki çocuklarımıza
eğerki bu durum ağırsa mutlaka bir psikolojik yardım alın derim
onu dışında ev işleri için yardımcı bir bayan alabiliyorsanız deneyin
gelsin bütün işlerinizi yemeklerinizi yapar sizde bebeğinizle birlikte keyifli zaman geçirebilirsiniz
aklım şuan bunlar geliyor,ve sinirlendiğinizde bebeğinizin yanından ayrılmayı deneyin mesela hemen başka bir odaya geçin,
sakinleşecek bişeyler yapın müzik açın,ne bileyim nasıl sakinleşebiliyorsan onu yap sonra bebeğinin yanına git
en azından senin hırçın halini görmemiş olur
ah canım snı nasıl ıyı anlıyorum benımkıler yakınımdaydı neoldu aynısı anlatsam destan olur kayınvalıdem dogumdan önce geldı bekar gorumcemle ama ne ıse yardılar hiç bır ıse
evıme dıger evlı ıkı gorumcemde geldı cocuklraıyla oldukmu evde 12kısı kayınpeder fılan hastane kaynanam yattı gecelerce uyudu eşimde kaldı bır gece oda bosa gorumcende kaldı br gece kaynanam hep kaldı ama ne işe yaradı benden fazla sezeryanlıydı sankı bir kere esım olsun kaynanam olsun goregım dıye umcem olsun bebgın altına bıle bakmadılar sadece
mama saatı geldıgınde cagır cagıra uyundırdım ve mama yapıp elıme bıberonu tutusturup yattılar uyudular kendı kendıme altın baktım ustunu degıstırdım gazını cıkardım uyuttum eve geldık daha ıyı olur derken daha kotu oldu 3kızınıda topladı bana et pişirdiler allah ınandırsın kokusunu kokladıgımla kaldım halbuki eşime yattakta yemekyıyecegım
dıye sehba yaptırdım ama nerde hastaneden cıkıp eve geldık 3parca karnıbahar kızartması okadar bır kase corba görümcemın kocası gelcek dıye ertseı gun et pişti
ben yattakta ev kokusunu duyuyor ve beklıyorum evde onca ınsan 6kısının hiçbırının aklına gelmedım damatları geldı sofra kondu yedıler ben agla agla ıkı gözum ıkı cesme annem yakın oturuyor ondan ne fayda kaynana var dedı cektı gıttı kendı kendıme neler yasaamdım sutum gelmedı kımse emzırmem ıcın yardım etmedı bende yapamadım daha neler neler kızlar bosverın kımın ne dedıgını hala aklıma gelınce aglarım bunlara esım bıle benı anlamadı p,tesı ıkıncıyı dogurcam bakalım neler degişmiş olcak esımı tehdıt ettım bu seferde aynı hatayı yap bosancam senden dıye cok zoruma gıttı yattı uyudu oturdu anasıyla etlerı yedı ınsan dusunur burda esım yatıyor dıye ama nerde
Kesinlikle kadına düşen görev çok fazlaaa
Eşler sabah çıkıp akşam geliyor
Aileden yardım edecek kimselerde olmayabilir
Tüm gün ev işi,yemek,çocuk vs derken kadın bunalıyor ama kendine göre düzenliceksin hayatını
Sanki tüm gün temizlik yapınca,yemek yapınca seninle övünenler mi var?kendini yıpratıyorsun sadece
Dışarıda kendine bakan kadınlar daha kıymetli
Kendi canının kıymetini sadece sen düşünürsün bunu unutmayın
Tabiki eviniz temiz olucak,yemeğiniz yapılcak ama herşey planlı olucak
eskiden hergün yemek yaparken şimdi 2 günlük yemeğimi yapıyorum
ayda bir büyük temizliğimi yapıyorum
2 günde 1 evimi süpürüp,toz alıyorum
Yani 1 1.5 saatte işler biter ve kendinize zaman ayırabilirsiniz
Herşeyi omuzlarınızda yüklenmeye çalıştığınız için ağır gelicek zamanla,taşıyamıcaksınız
annenize gitmeniz iyi olmuş, biraz kendinizi dinlersiniz...
bebek isteyip de olmayan her kadına allah anneliği nasip etsin. ama bebeğinizi kucağınıza aldınız o ilk geceden sonra duygularınızın tepetaklak olduğunu siz de göreceksiniz... her kadın böyle olmuyor ama çoğu böyle.. hamileliğin son ayında tavan yapan mutluluk hormonu yerlerde sürünür.. mutsuzsunuzdur, berbat bir anne olduğunuzu hatta anneliğe hiç de layık olmadığınızı düşünüp gece yarıları ağlarsınız... doğum öykülerinde herkes bebeğe aşık olmuştur ama siz karnınızda kıpır kıpırken mutluluk duyduğunuz bebeğinize yabancı gibisinizdir... anneler bebeklerinin ihtiyaçlarını ağlamasından anlar diye duymuşsunuzdur avaz avaz ağlayan bebeğinize çare olamadığınız için kendinize lanet edersiniz... asla eskisi gibi rahat edemeyeciğnizi düşünür üzülürsünüz, sonra üzüldüğünüz için kendinizi suçlarsınız... bebeğinizin biran evden gitmesin istersiniz, bunu istediğiniz için de vicdan azabı çekersiniz, vs..... :26:
bunların hepsini yaşadım, bu duygularımdan utanç duymayı bıraktığımda, o duygular da beni bıraktı.... o yüzden hamile olan tüm arkadaşlarıma
derim; bebekle birlikte muhteşem duygular beklemeyin, o karnınızdan çıksa da hiç tanımadığınız biri... zamanla seveceksiniz... şaşkınlık yaşıyor insan... annelik çok yüce ama tamamen karşılıksız değil, o sizi tanıyıp gülücükler attıkça onu daha çok seveceksiniz... bu yüzden kendinize ve bebeğinize zaman tanıyın...
Bütün duygularımın özeti gibi olmuş.Harika bir açıklama.Bence hamile kalmadan önce anneler kursa tabi tutulmalı.İnsan bir anda ne olduğunu şaşırıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?