- Konu Sahibi bubendegilim
-
- #121
Çözüm özeti , zaman sabır ve rutin
Ben ikinci çocuk olmasına rağmen bocaladım annem çoğu zaman yanımda olmasına rağmen.Çok normal alışamamak.Bütün hayatın değişiyor.Çocuklar büyüdükçe dertleri de büyüyor.Bak kocan da ilgili ne güzel.Annen yakın değilse yakın bir yerde otur.Arada nefes almak çok iyi gelir.Bunları çoğu kadın yaşıyor.Ama hepsi geçecek zamanla bir düzen tutturacaksınız çok bunaldığında da annene gidersin ya da o gelir.Bu şekilde idare eden çok sadece kendine güven rahat ol.çok yardımcı oluyor. Bebek uyuyunca bana sarılır , benimle ilgilenir. Hatta iş arasında bile gelir. Ama ben kendimi kocaman bir boşlukta hissediyorum.
6aydan sonra düzeldi mi peki ? Benim bebeğim kolik falan da değil. Hani bakılamayacak zorlukta değil çok şükür.
Ya bence yanlış anlamış olabilir misiniz?Bebeği gülücükler saçıyor diye kahrolan bir anneye tedavi olun dedim diyemi kötü kalpli oldum.hayatın hangi zorluklarından acılarından geçtiğini bilmediğiniz bir anneye beddua eden siz mi iyi kalplisiniz.sadece size değil tüm beddua etmeyi marifet sanan kendinde bu hakkı gören sözde temiz kalpli insanlara tek duam Allah sizi ıslah eylesin.Allah akıl fikir farkındalık merhamet versin. o masum yavrununda yüzü hep gülsün kalbi annesininkinden de bizlerinkinden de temiz olsun İnşaallah
aslında hazır olmadıgı ıcın bu sıkıntılar psıkolojık olabılır..bızım yeddı yıl cocugumuz olmamıstıYa bence yanlış anlamış olabilir misiniz?hani bebek gülünce kahroluyorum derken, bebeğime karşı suçluluk duygusu hissediyorum, ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum, onu mutsuz etmeye hakkım yok vb demek istedi diye anladım ben, yoksa mutsuzluğunun nedeni bebeğin varlığı değildir herhalde ?
Evinde kedi varmiydi seninMerhabalar;
Konuya nasıl nereden başlasam bilemiyorum. Doğum yapalı 3 ay olmak üzere. Çok zor bir doğum ve iyileşme süreci geçirdim. Pandemi falan da derken annem baktı hep sağ olsun. Annemden artık dönmemiz gerekti ve ben ne yapacağımı şaşırmış haldeyim. Sürekli ağlamaklıyım, sürekli içimde bir hissiyat var. Annem varken hiç böyle değildim, şimdi kendimi çok yalnız hissediyorum. Eşim çok destek olmasına rağmen bu halimi görünce acaba yeniden annene mi dönsen diyor. Ama ben istemiyorum. Artık bir başıma bebeğime bakmak istiyorum. Lohusalık üzerime yapıştı resmen. Bazen çok güçlüyüm bazen ise berbat durumdayım. Evime geleli bugün 3. Gün oldu. Lütfen bana destek olun. Yazacağınız her şey çok çok önemli.
Beni burada ki bazı yorumlar çok kırdı...konu sahibi gitmiş.
muhtemelen postpartum depresyonda,
öyleyse duyguları mevcut fiziki şartlarla ilgili değil.
umarım kırılarak değil kırılmaya gerek görmeyerek gitmiştir.
İçimde çok kötü bir hüzün var. Sürekli beni esir almaya çalışıyor ve bunu dün yine başardı...Kolik değil, rahat bir bebek , eve haftada iki yardımcı geliyor, eşiniz çok destek, şefkatli, sevgili , yemek derdiniz yok .
Tam olarak neyi yapamıyorsunuz ?
Hazır olmak ? Bebeğe nasıl hazır olunur acaba ? Tüm hayatımız değişiyor , hormonlar değişiyor. Ne mutlu size böyle bir şey yaşamamışsınız. Ama yaşayanı da bu kadar yargılamayın.aslında hazır olmadıgı ıcın bu sıkıntılar psıkolojık olabılır..bızım yeddı yıl cocugumuz olmamıstı
ben artık 33 yasımdayım
o enerjıyle ıkı bebege bıle bakardım herhalde:)
kayınvalıde annem rahmetlı
esım aksam gelıyodu cok guzel gecmıstı..gozunde buyutmemek gerek sanırım
Bebeğime her şekilde bakarım. O konuda asla bir tereddütüm yok. Ama bir çarpıntı baş gösteriyor ki sormayın...Ben ikinci çocuk olmasına rağmen bocaladım annem çoğu zaman yanımda olmasına rağmen.Çok normal alışamamak.Bütün hayatın değişiyor.Çocuklar büyüdükçe dertleri de büyüyor.Bak kocan da ilgili ne güzel.Annen yakın değilse yakın bir yerde otur.Arada nefes almak çok iyi gelir.Bunları çoğu kadın yaşıyor.Ama hepsi geçecek zamanla bir düzen tutturacaksınız çok bunaldığında da annene gidersin ya da o gelir.Bu şekilde idare eden çok sadece kendine güven rahat ol.
Bızım yedı yıl olmamıstı..tabıkı herkesın bunyesı farklı..Hazır olmak ? Bebeğe nasıl hazır olunur acaba ? Tüm hayatımız değişiyor , hormonlar değişiyor. Ne mutlu size böyle bir şey yaşamamışsınız. Ama yaşayanı da bu kadar yargılamayın.
Bebegi birakin yarim saat cikin disari boyle olunca. Ornegin gunduz cikamazsaniz aksam esiniz gelince mutlaka cikin evde olmak bunaltiyor insaniİçimde çok kötü bir hüzün var. Sürekli beni esir almaya çalışıyor ve bunu dün yine başardı...
Eşim artık bir 3-5 ay annenee kal yoksa sana bir şey olacak diyor ama ben gitmeyeceğim. Bu durumu yenemiyorum
Koronanın da etkisi cidden bu kadar fazla. Annemin evi bahçeli ve her istediğimde çıkabiliyordum. O da beni epey etkiledi.Bebegi birakin yarim saat cikin disari boyle olunca. Ornegin gunduz cikamazsaniz aksam esiniz gelince mutlaka cikin evde olmak bunaltiyor insani
Çok merhamet dolu bir mesaj oldu bu. Dün gece hiç uyumadım. Sürekli çarpıntı ile uğraştım. Zor bir geceydi ama şimdi hiç bir şey olmamış gibi rahatladım.Kıyamam sana.
Lohusa depresyonundasın muhtemelen.
Dogum yaptıgımda 24 yasındaydım.
Annem 16 gün kalabildi.
Kendim bakmak zorundaydım bunun bilincindeydim.
Evet üzüldüm yeri geldi.
Eşim sagolsun sürekli destek oldu.
Geçecek hepsi inan bana :)
Canım ohooooo çok agladım ki ben :)Çok merhamet dolu bir mesaj oldu bu. Dün gece hiç uyumadım. Sürekli çarpıntı ile uğraştım. Zor bir geceydi ama şimdi hiç bir şey olmamış gibi rahatladım.
Siz ne kadar güçlüymüşsünüz. Burada ne isteyerek hamile kaldığım kaldı ne prenses sendromumbunları okuyunca çok daha üzüldüm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?