Şu yazdığınız var ya, benim boşanma fikrini milyon kez düşünmemin tek sebebi. Hayatından çıkarıp atamazsın adamı. Çocuğunun babası olmaya devam edecek ve istemesen de görüşeceksin. Zamanla çocuğu da etkileyecek. Aslında hayatının tam ortasında olacak (çocuktan dolayı) ama sözde ayrılmış olacaksın.
Düşünsene öfkeden deliye de dönsen bir şey diyemiyor, yapamıyorsun. Muhtemelen boşandıktan sonra çirkef bir pisliğe dönüşecek olan adam, (boşanan adamların birçoğu böyle oluyor) oğlunı görmesin çirkefliğini bulaştırmasın isterken duvara tosluyorsun. Ama onun babası. Ne olursa olsun babası.
E hadi yeni hayat kurayım mümkünse ülke dışına kaçayım desen o da olmaz. Babasından ayıramazsın. Yeniden evlenmek falan zaten ayrı facia. Üvey baba tantanası. Hatta bu noktada iyice zıvanadan çıkıp "çocuğuma üvey baba-anne istemem" deyip her türlü pisliği yapan insan gördüm.
Velhasılı ortak çocuk varsa boşanamıyorsun. Yok yani öyle bir şey. En fazla kağıt üstünde eşin olmuyor ama hep hayatında kalıyor. Aman ruhum daraldı yine...