Merhaba, 2 aylık bebeğime gün içinde 1 saatlik de olsa uyku vereceğim diye başından ayrılamıyorum. Ya gazı oluyor derin uykudan kıvranıp uyanıyor yada yatağa koyunca uyanıveriyor zaten. Kucağımda uzun süre sallayarak dalmasını bekliyorum. Gözleri kızarık uyumayı talep ediyor diye gerekirse 1 saat kucağımda tutuyorum sırf uyusun diye. Onun haricinde kendi kendine durmuyor. Ana kucağına koyup olduğum odaya götürüyorum sıkılıp ağlamaya başlıyor. Mutfağı toplarken ağzına emzik veriyorum ancak öyle bir süre duruyor. Uyku düzeni de gündüz zorlarsam 2-3 saat toplamda. Gece de parça parça emmeye kalkıyor zaten. Günlerim nasıl geçiyor anlamıyorum yorgunluktan kendimi de boşverdim. Ağlasa da bırakmalı mıyım kendi kendine durmayı mı öğrensin. Kıyamıyorum da ne yapacağım bilmiyorum.
Çok minik daha sizin vücudunuzun bir parçası görüyor kendini. Ağlasa da bırakmayın, zaten de birakamazsiniz annelik duygusu izin vermiyor kendimden biliyorum.
O aylar hep böyle yorgun, dağınık, pasaklı geçiyor merak etmeyin her anne geçiyor o yollardan.
Ev de dağılıyor, yemek de kalıyor, duş da...
Bebek büyüyüp ayaklaninca da başka işler çıkıyor... Süreç 3 yaşından sonra toparlanıyor ben onu gördüm etrafımda.
Uykusuz, yorgun, dağınık, bakımsız, pasaklı günler bir süre devam edecek hayatınızda kabullenip yaşayın.
Bebek sağlıklı olsun gerisini boşverin.
Ve en önemlisi yatırın göğsünüze siz de onunla uyuyun. Çok çabuk geçecek o minik halleri, bir bakmışsınız kucağa sığmıyor, sığsa bile gelmiyor olacak...
Kokusunu içinize çeke çeke uyuyun...