yoğun şekilde lohusalık depresyonu yaşadım ilk 15 gün kabus gibiydi aynı duygular içindeydim kaygıdan ölecektim nerdeyse.ve 15 gün hiçkimseye bebeğimi yaklaştırmadım. 10 yıldır hiç tartışmadığım kayınvalidemle bile papaz olmuştum neyseki anlayışlıydılar bebeğe yaklaşmadılar 5. gün hastaneden çıkabildim sütüm gelmedi herşyini kendim yaptım gazını beslemesini uyutmasını alt temizliğini vs vs. günde bir saat uykum vardı yada yoktu çünkü bebeğimin nefesini dinlemekten uyuyamıyordum.ve 15 . gün uykudan ölmek üzereyken annemi uyandırdım anne nolur bir saat ben uyuyayım ve beni uyandır dedim. bi uyumuşum . uyandığımda şakır şakır sütüm geliyordu ve deli gibi rahatlamıştım.şimdilerde biri gelse de bebğimi kucaklasa diye bakınıp duruyorum.
başlarda mutlaka kaygılarınız olacak ama bu kaygı hem bebeği hem sizi olumsuz etkiliyor. daha rahat olmaya çalışın.annenizin değerini doğumdan sonra çok daha iyi anlıyorsunuz o yüzden baştan kırıcı olmadan 40 gün olmadan öpülmüyormuş deyin.anlayışla karşılıyacaklardır. süt verme çok önemli sadece güzel şeyler düşünmeye çalışın.
başlarda mutlaka kaygılarınız olacak ama bu kaygı hem bebeği hem sizi olumsuz etkiliyor. daha rahat olmaya çalışın.annenizin değerini doğumdan sonra çok daha iyi anlıyorsunuz o yüzden baştan kırıcı olmadan 40 gün olmadan öpülmüyormuş deyin.anlayışla karşılıyacaklardır. süt verme çok önemli sadece güzel şeyler düşünmeye çalışın.