Bebeğini istemeyen arkadasim

Ah neler yazılır bu konuya, nasıl güzel dertleşilir ama insanı pişman ederler.
İşte üzerimizde daima hissettiğimiz toplum baskısının, ölesiye yargılamanın küçücük örneği burası.
Herkes mükemmel anne, dinine küfredin ama anneliğine asla!
Doğurunca bedenimiz kutsallaşıyor ya!
Herkes doğurduğu an muhteşem, aynı deterjan reklamlarındaki gibi ‘kirlenmek güzeldir’ diyen, sonsuz empatiye sahip ve daima mutlu kadınlar zorunda.
Yoksa taşlanırsınız işte böyle.

Arkadaşınızı her zerresine kadar iyi anlıyorum.
Size küçücük bir cümle kurmuş, onun hissettiği diğer binlerce cümleden de haberdarım.
Çünkü ilk bebeğime ne hamileliğimde ne doğurunca alışamadım!
O mükemmel annelerden değilim yani.
Ben çalışmayan ama bir o kadar karakter olarak rahat yaşayan biriydim.
Gamsız derler ya, ha işte o benim.
Ölümden öte yol yok dedim, mutluluktur benim günüm dedim ve öyle yaşadım hamile kalana kadar.
Ki arkadaşınız bu evrede boşanmış, ah ne zorlu bir şeyi yaşamış.
Biraz özgür ve bireysel yaşamı ilke edinmişseniz, çocuksuz hale hep bir özlem var.
Gece uyanmak, avaz avaz ağlaması, hayatının 4 te 3 nün değişmesi, en sevdiğin şeyleri bile yapamamak ve daha sayamayacağım milyonlarca madde insanı kapana kısılmış hissettiriyor.
Arkadaşınız bebek bakımı dahil, yanında hiçbir manevi destek göremediği için git gide içine kapanıyordur muhtemelen.
Ben geceleri balkona çıkıp geçen arabaları izler, ağlardım.
Çocuğum olmasa arabaya binme özgürlüğüm olurdu, bak herkes gidiyor hayat akıyor sen kaldın bu duvarlar arasında diye düşünürdüm.

Ana geçiyor.
En azından bebek geçiriyor onu.
Yürüyünce, size kucak açıp koşunca, gelip sımsıkı sarılınca geçiyor.
Arada yoklamıyor değil, her dışarı çıkacağımız zaman daha kapının önünde offlamaya başlarım ben, işkence yani bana her şey ama dediğim gibi bebeğin anneye olan sevgisi her şeyi aşıyor.
Ona bol bol destek olun, dışarı çıkın, bebeği bırakabilme imkanı varsa nefes aldırın.
Hayat karşısına ne çıkarır bilinmez ama şuan çocuklu kadınlarla evlenmek revaçta.
Hazır bir bebek var, ölene kadar masraf babadan.
Sorumluluk yok vs.
Erkekler artık böyle düşünüyor, bunu anlatın.
Yani hayatı bitti değil, daha yeni başlıyor ama 2 sene biraz zorlu, bunu kabullenmesi lazım.
Ve beraberken bebeğiyle bolca ilgilenin ki destek gördüğünü bilsin.
 
Peki esinizden de bir cocugunuz oldu mu ay masallah cok guzel bir hikaye icim ısındı:) o kızınızı da yerim tamam anne evlenin mis mis :) kucuk hanımmmm
 
Bakış açınız o kadar doğru geldi ki .. evet t dunyani çocuk üzerine kur deriz evlenince niye anneci bu adam kv yuvamı bozdu yuvama mudahale etti vs der ah cekeriz
 
Bakış açınız o kadar doğru geldi ki .. evet t dunyani çocuk üzerine kur deriz evlenince niye anneci bu adam kv yuvamı bozdu yuvama mudahale etti vs der ah cekeriz

Kadınlar birbirne destek olsa aslında erkekler hiç birşey yapamaz . Hatta daha dikkatli olurlar.

Kadın kadının düşmanı bu kadar
 
Bende yadırgamıyorum kolay bir şey değil her insan duygularını farklı yaşar kimi kolay atlatır kimi bir ömür boyu atlatamaz. Ama arkadaşınız zamanla bu duruma çocuğuna alışacaktır. Zaten bebeğini sevmeme gibi bir durum olduğunu sanmıyorum sadece bazı şeylere sebep arıyordur psikoljik vs destek alması ailesinin desteği sizlerin desteği olması lazım
 


Aaa lütfen nasıl böyle düşünürsünüz?!! Siz annesiniz. Aaa size ait me duygu ne de hayat olmalı. Çok ayıpladım

Ben emin olun müthiş anaç bir insanım. Sizin duygu durumunuzu da yaşadım.

Ayrıca kadınlara en büyük tavsiyem kadınlarımızın çocuk ve eşten ayrı bir dünyaları olmalı. Başkasının dünyasını ve hayatını yaşamamalı. Sonra işte psikopat kv ler türüyor. Onları yine kadınlar dövüyor.
 
Bu koca sevdası derdini de anlamadım.
Doğum sonrası lohusalık bitince kocam bana yanaşmadı, istemiyor, artık beğenmiyor diye konu açıp ağlayan üyelere ‘nerden buldunuz bu öküzleri’ yazan üyeler, şimdi niyeyse kadını aranıyor konumuna getirmiş.
Evli olup koca ya da seks derdine düşünce sıkıntı yok ama...

Asıl mesele, bir kadının hele de anne olmuş bir kadının en fazla eşinden ya da bebeğin babasından, sonra da çevresinden şefkat, destek ve beğeniye ihtiyacı olduğu gerçeği.
Her kadın çirkin ve sevgisiz hissediyor, aynı ergenlik hallerine geri dönüyoruz kimse beni beğenmiyor kimse beni anlamıyor diye, yalan mı?
Çünkü hem bedenen hem ruhen yaşanan evrilmeyi kendi bile anlayamazken, yeni girdiği bir yolda tanıdık, güvendik yüzlerle el ele yürümek cesaret verir.
 
Biz kadin degil miyiz agzi var dili yok bebekle daha kolay bence coxuk en azindan sormuyor duymuyor gormuyor bizimkiler soruyor goruyor duyuyor boz vir kere daha oluyoruz. Koca icin evlatlarindan soguyan kadinlari hic anlamiuorim koca ne ya bana biri ablatsin evlatla ayni kefeye sigmaz bile benim icin dunya bir tarafa evladim bir tarafa. Ha bu arada bende calisan ayaklari uzerinde duran 29 yasinda 3 yasindaki bebekle bosanan bor bayanim. evlenirsem evlenirim evlebmezsem bunu evladima asla baglamam. allah akil versin.
 
bebek yapmadan bulamamış düzgün kocayı zaten. bebek engelleseydi o zaman bulurdu.

bu kafada bi insanın hayatta mutlu olması mümkün değil. ben akıl vermekle falan uğraşmazdım. bencil insan sevmem. bu kadında yeni birini bulunca çocuğu eski kocaya yollayıp sizle arkadaşlığını bitirecek kadın potansiyeli var. vefasız insanları çevremde tutmam siz de tutmayın.
 
Ben bebegım 2 aylık degılken eskı esımden ayrıldım .
9 yasında oğlum 8 seneye yaklaştı yenıden evlendım . Iyı kı de evlendım . Hıc böyle olumsuz seyler dusunmedım geleceğe donuk olarak, ama su da bır gerçek kı esım olmazsa olmazım degıl. Onu cok sevıyorum , onunda bızı cok sevdıgını bılıyorum . 15 aylıkta başka bır cocugumuz oldu sımdı . Ben gozlerının bıle başka turlu parladığını gormedım. Hıc evlenemeseydımde oğlumun varlığı ıle pısman olmazdım. Ama ıyı kı evlenmısım kı oğlum sımdı canı parçası var bır tane. Bana bırsey olduğunda hıc kımse olmasa , kardesı var artık yalnız degıl. O yüzden evlenmıs olmamda benı artık daha cok mutlu edıyor.

Yani kocam olmasada olur ama cocuklarımsız asla dıyorum .
 
Eşimi 28 yaşında kaybettim öldü çocuğum 1 yaşına girecekti çok ani oldu anlatamam tarifsiz acı...
Ben bir anneyim kapanıp ağlama zamanım olmadı onun için sarıldım hayata depresyon bişeyleri değiştirmeyecekti
İşlerimi hallettim düzene koydum şükrettim çalıştım.
Birgün Çocuğum olmasaydı diye düşünmedim çok şükür dedim iyiki var benim yoldaşım o
Akşam koşarak kapıyı açan bana çiçek toplayan ben ağladığımda sarılıp ağlayan miniğim 6 yaşında sizde hiçbir varlığın bırakın erkeği evladın yerine geçemeyeceğini belirtin erkek nedir ya alla sen ha bu arada taş gibiyim etrafta herkes bakar iltifat eder kız erkek çok şükür
Evlilik çekilecek çile değil hele birde boşandıysa bak ben yalnızım bir kadın illa biriyle evlenicek diye bişey yok çocuğuna sarılsın benim
Bende ilk çocuğumu kucağıma aldığımda bişey hissetmedim ama zaman geçti onun bana muhtaç olduğunu anladım anneliği öğrendim koala gibi yaşadık
Arkadaşınız depresyonda görünüyor ilgi sevgi görmemiş bunu almak için bir erkeğe ihtiyacı yok dünyanın en masum sevgisini o minikte bulabilir
 
Beni ağlattıniz.Benim babam da annem bana hamile iken ölmüş.
Annemin aileside hiç yardımcı olmamış.

Hep sorardım anneme nasıl dayandin bu acı ya bu zorluklara o da sizin gibi derdi.Sizin sayenizde dayandım, atlattım.

Şimdi annemi kaybedeli bir yıl oldu.Evlatlarima bakınca sabrımi artırıyor bu özleme dayanıyorum bende.

Allah yardımcınız olsun sizinde dilerim hep güzel günlerini görün evladinizin siz de çok mutlu olun inşallah.
 
Ben de cocugum bebekken ayrildim ve bir kere bile cocugum olmasaydi diye dusunmedim , ben bir erkekle var olmadim , erkekle de var olmayacagim ama cocuklarim hayatimin anlami , ölürum de birakmam onlari , hatta dusuncesi bile kafamdan gecmez
Geceni de anlamam mumkun degil , dogurmasaymis keske , koca herzaman bulunur ama evlat bambaska birsey
 
Hamilileği ,doğumu yalnız olmuş ilgisiz kalmış zor bir durum . Duyguların hormonların en karmaşık olduğu zamanlar hala da öyle onun için . Ne güzel işi varmış dik duracak kendine güvenecek kader kısmet işi tekrar evlenmesi karşısındakinin iyi veya kötü olması . Hiç çocuğu olmasaydı da iyi biriyle evlenmeyebilirdi seven insan zaten cocuğu var diyip birakmaz . Şu zamanlarda böyle düşünüyor biraz zaman geçsin düşünceleri değışecektir.
 
İnsan ne hayallerle evleniyor, yuvanın dağılması kolay mı. Kadın genç yaşında bebeğiyle yalnız kalmış; ki şu an olması gereken babasıyla birlikte bebeğini büyütmekti. Bir dibe vuruş tabiki yaşayacak; böyle şeyler diyip sorgulaması normal bu durumda. Zamanla toparlanır, kendine gelir; o zaman anlar en güzel şeyin o bebeğe sahip olmak olduğunu.
 
Lafı evirip çevirmeden direk söylüyorum, psikolojik destek alacak. Bu sadece bebek değil bunun altında çocukluk, aile çatışması, belki travma çıkacaktır.
Cunku insan ne yaşarsa yaşasın, evlat çok farklı bisey, anne olmak tamam, " yanlış anlaşılmasın ama bir kadın evlat aldığı çocuğu için bile kendini feda ediyor" bu kadın problemlerini çözmeden bebeği ile uyum sağlayamayacak, bu iş terapi ile çözülür, geç kalmadan geç olmadan başlamalı.
 
İnşallah onu olduğu gibi kabul edecek mükemmel bir insan çıkar arkadaşınızın karşısına.
Bu olmayacak bir şey değil, böyle arkadaşlarım var zira.

Yanlış bir evlilik , karnında bebekle alınmış zor bir karar. O ayrılık süreci vs.
Ne kadar zor , ayrıldığın adamdan taşıdığın bir bebekle yeni bir hayat mücadelesi.
Gerçekten yıpratıcı, fakat artık durumu kabullenmeli.
 
Yine; en iyi anne kim, en anne gibi anne, en mukemmel anne benim yarişmalari yapilmiş yorumda nedense hic sasirmadim
Siz kocanizi aşerdikleriniz icin fizana gonderirken o kadin acaba hamileliginin başindan beri yalniz ne yapti neler cekti ne depresyonlar gecirdi diye sormak yok
Hamileyken kayinvalidesi yan bakti diye kosup buraya gelip konu acanlarda, hamileliginin en basindan beri ayrilma sureci yasayan kadina acaba ne zorluklara ne cirkinliklere katlandi demek yok
Kadin kadinin ne de guzel duşmani be.
 
Canım benim başın sağolsun annelik böyle işte evlatlarına mutlu sağlıklı bir ömür dilerim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…