zaman herşeyin ilacı canım ne yapalım gecirmeye calışıyoruz günlerimizi
Oysa herşey ne kadar güzel başlamıştı. Ruya gibiydi planladığımız gibi istediğim zaman hamile kalmıştım. Ve allahım yıllardır hayal ettiğim gibi oğluşum olucaktı. Ama olmadı.. Allahım vermedi...
Acımı en iyi siz anlayacağınız için bu başlığın her satırını okudum..Her arkadaşımın acısını bende hissettim..Birbirimizi bizden başka kim anlayabilir ki ? Annem bile beni anlamadı bende düşük yaptım nolmuş unutuyorsun gidiyor iyikide olmamış diyorum şimdi deyip beni teselli etmeye çalışıyor..Ama ben o kadar acı yaşadım ki bunu kimsenin şuanda anlamasını beklemiyorum.
Herşey çok yolundaydı 21. haftada rutin muayenemi oldum. Ayrıntılı ultrasonda herşey süperdi..Bebek mükemmel gelişiyordu ve hiçbir sıkıntı yoktu. Ama 2 gün sonra hafif lekelenme geldi hemen doktorumu aradım bu haftalarda olabileceğini söyledi bana.. Ama benim ertesi günde devam etti ve ertesi gün..Atladım gittim bana amniyon sıvımda biraz artış gördüğünü ama bunuda önemli olmadığını söyledi..Sonra 4.gün bayaa kanamam gelince beni Cerrahpaşada hocası olan bi Prof a yönlendirdi.. Herşey o kadar güzeldi ki..Evimizin borcu bitmişti ben işimi yoluna koymuştum ve yıllardır duasını ettiğim erkek bebeğim benim olacaktı ama...
Doktor hemen yatırdı doğum başlamak üzere dedi 18 gün yattım cerrahpaşada olmadık dozda, onlarca ilaç aldım damardan ama durmadı.. Durduramadılar oğlumu...Ve artık yapılabiliecek herşeyi yaptık allaha kaldı dediler .. Tam 15 saat doğum sancısı çektim normal doğumla 24 haftalıkken doğurdum onu..Onu canlı canlı doğurdum.. Neden dedim..Ağladım haykırdım.. Sebep yok dediler..İnfeksiyonda olabilir,hiçbişide olmayabilir takdiri ilahi dediler...
Onu bi kez göremeden yoğun bakıma kapattılar..İlk gün bakma dediler bana..Kimse görmemi istemedi ama gece ruyama girdi bana küsmüştü.. Anne beni burda bıraktın diyordu.. Sonra o gece atladım gittim.. O minicik kara gözleri ile bana baktı.. Birazcık ağladı..Gözpınarında minicik bir damla yaş birikti.. Öyle güzeldi ki..Ben burda kaldım anne der gibi içini çekti..Minicikti kuzum..
Ona dokunmayı bırakın yanında bile kalamıyordum saatlerce yalvardıktan sonra 3-5 dk kalabiliyordum sadece.. Ona sadece 1 kez dokunabildim..Sütünü sağ getir dediler bende götürdüm ama ona 1 damla bile veremedim..Allahım diyordum nolur bir damla veriim ölecekse sonra ölsün diyordum Ama veremedim..Ağaç diplerine döktüm sütlerimi...
Ben onu 1 kez bile kucağıma alamamışken onun cesedini verdiler bana..
Biliyorum hepiniz çok acı şeyler yaşadınız ama ben.......
Onun namazından sondan sonra Cenazesini kucağıma verdiler mezarlığa kadar kucağımda taşıdım ben onu..Ona sarılamamıştım ama cesedine sarıldım..Öpttüm ..Kokladım..Saçlarını okşadım..Mis gibi kokuyordu ..Ve onu ben kollarımdan kucağımdan kendi ellerimle verdim mezarcıya.. mezara koydu.. Aklımdan 1 sn bile çıkmıyor.. Dağın başında buz gibi bir mezarlıkta bırakıp geldim oğluşumu.. Oysa ben onu pamuklara sarıp, gül kokuları ile beslicektim... Ama Allahım vermedi.. olmadı...
Şimdi ne yaparım ne ederim hiç bilmiyorum.. Nasıl unutucam bilmiyorum..Birdaha hamile kalamam ..Bu acıları tekrar yaşayamam diyorum..Allahım bana dayanma gücü ver diye hep dua ediyorum...
Nolur yardım edin nasıl geçicek bu dönem.. Ne yapıcam bilmiyorum...
Siz neler yaptınız? Sebebi ile ilgili neler yaptınız? Nasıl bir dönem yaşadınız? Psikolojik yardım aldınız mı? Sonra nasıl hamile kalmaya karar verebildiniz?
ne kadar guzel yazmissin arkadasim yaBaşınız sağolsun arkadaşlar.
Melekannesi dediğin gibi bu bir imtehan.Geçen gün balkonda oturuyorum.Biraz hava alayım demiştim.Bir yandanda kendimle konuşuyorum.Kızımı kaybettikten sonra konuşarak rahatladığım bir Rabbim bir kızım bir de kendim zaten.İçimdeki ses şöyle dedi."Hayat bana güzel be...Bundan büyük mükafat mı olur?Allah'ım bana verdiğin bu mükafata layık olmaya çalışacağım."
O andan itibaren içim nisbeten daha rahat.Şu fani dünyada yavrum ne acılar çekecek,sonra ölünce de günahlarının sorumlusu olacaktı.Şimdi içim rahat.O cennetlik.Bir anne için evladının cennete girmesinden daha güzel ne olabilir ki.Ben sadece bencilliğimden üzülüyorum dedim kendime.Ona bu dünyada doyamadım diye.Halbuki o en güzel yerde.Rabbim bize de nasip etsin inşallah.
İçiniz rahat olsun arkadaşlar.Yavrularımıza bizden iyi bakılıyor.Gönlünüz ferah olsun.Onlar eminim çok rahatlar.
Zaman geçtikçe azalacak diye beklediğim bu acı, zaman geçtikçe dahada acıtıyor kalbimi...
Oysa herşey ne kadar güzel başlamıştı. Ruya gibiydi planladığımız gibi istediğim zaman hamile kalmıştım. Ve allahım yıllardır hayal ettiğim gibi oğluşum olucaktı. Ama olmadı.. Allahım vermedi...
Acımı en iyi siz anlayacağınız için bu başlığın her satırını okudum..Her arkadaşımın acısını bende hissettim..Birbirimizi bizden başka kim anlayabilir ki ? Annem bile beni anlamadı bende düşük yaptım nolmuş unutuyorsun gidiyor iyikide olmamış diyorum şimdi deyip beni teselli etmeye çalışıyor..Ama ben o kadar acı yaşadım ki bunu kimsenin şuanda anlamasını beklemiyorum.
Herşey çok yolundaydı 21. haftada rutin muayenemi oldum. Ayrıntılı ultrasonda herşey süperdi..Bebek mükemmel gelişiyordu ve hiçbir sıkıntı yoktu. Ama 2 gün sonra hafif lekelenme geldi hemen doktorumu aradım bu haftalarda olabileceğini söyledi bana.. Ama benim ertesi günde devam etti ve ertesi gün..Atladım gittim bana amniyon sıvımda biraz artış gördüğünü ama bunuda önemli olmadığını söyledi..Sonra 4.gün bayaa kanamam gelince beni Cerrahpaşada hocası olan bi Prof a yönlendirdi.. Herşey o kadar güzeldi ki..Evimizin borcu bitmişti ben işimi yoluna koymuştum ve yıllardır duasını ettiğim erkek bebeğim benim olacaktı ama...
Doktor hemen yatırdı doğum başlamak üzere dedi 18 gün yattım cerrahpaşada olmadık dozda, onlarca ilaç aldım damardan ama durmadı.. Durduramadılar oğlumu...Ve artık yapılabiliecek herşeyi yaptık allaha kaldı dediler .. Tam 15 saat doğum sancısı çektim normal doğumla 24 haftalıkken doğurdum onu..Onu canlı canlı doğurdum.. Neden dedim..Ağladım haykırdım.. Sebep yok dediler..İnfeksiyonda olabilir,hiçbişide olmayabilir takdiri ilahi dediler...
Onu bi kez göremeden yoğun bakıma kapattılar..İlk gün bakma dediler bana..Kimse görmemi istemedi ama gece ruyama girdi bana küsmüştü.. Anne beni burda bıraktın diyordu.. Sonra o gece atladım gittim.. O minicik kara gözleri ile bana baktı.. Birazcık ağladı..Gözpınarında minicik bir damla yaş birikti.. Öyle güzeldi ki..Ben burda kaldım anne der gibi içini çekti..Minicikti kuzum..
Ona dokunmayı bırakın yanında bile kalamıyordum saatlerce yalvardıktan sonra 3-5 dk kalabiliyordum sadece.. Ona sadece 1 kez dokunabildim..Sütünü sağ getir dediler bende götürdüm ama ona 1 damla bile veremedim..Allahım diyordum nolur bir damla veriim ölecekse sonra ölsün diyordum Ama veremedim..Ağaç diplerine döktüm sütlerimi...
Ben onu 1 kez bile kucağıma alamamışken onun cesedini verdiler bana..
Biliyorum hepiniz çok acı şeyler yaşadınız ama ben.......
Onun namazından sondan sonra Cenazesini kucağıma verdiler mezarlığa kadar kucağımda taşıdım ben onu..Ona sarılamamıştım ama cesedine sarıldım..Öpttüm ..Kokladım..Saçlarını okşadım..Mis gibi kokuyordu ..Ve onu ben kollarımdan kucağımdan kendi ellerimle verdim mezarcıya.. mezara koydu.. Aklımdan 1 sn bile çıkmıyor.. Dağın başında buz gibi bir mezarlıkta bırakıp geldim oğluşumu.. Oysa ben onu pamuklara sarıp, gül kokuları ile beslicektim... Ama Allahım vermedi.. olmadı...
Şimdi ne yaparım ne ederim hiç bilmiyorum.. Nasıl unutucam bilmiyorum..Birdaha hamile kalamam ..Bu acıları tekrar yaşayamam diyorum..Allahım bana dayanma gücü ver diye hep dua ediyorum...
Nolur yardım edin nasıl geçicek bu dönem.. Ne yapıcam bilmiyorum...
Siz neler yaptınız? Sebebi ile ilgili neler yaptınız? Nasıl bir dönem yaşadınız? Psikolojik yardım aldınız mı? Sonra nasıl hamile kalmaya karar verebildiniz?
bende bir melek annesi olarak aranıza yeni katıldım.kendimi o kadar yalnız ve çaresiz hissediyordum sizlerinde yaşadıklarını okuyunca yanlız olmadığımı anladım.yazdıklarınız yaşadıklarımız ,hissettikerimiz aynı duygular ve sanıyorumki bizi bizden iyi kimse anlayamaz.ben meleğimi kaybedeli 51 gün oldu.doğmasına 6 gün vardı.herşey aniden gelişti.dekolman plesanta sonucu meleğimi dünyaya gelemeden kaybettim.dışarıdan teselli etmeye çalışanlar aslında sarfettikleri cümlelerle yaramızı ne kadar kanattıklarını bilmiyorlar.rabbim öyle uygun görmüş.bizlerin imtihanı bu şekilde yazılmış.inşallah hepimiz layıkıyla imtihanımızı verebiliriz.ilk günler o kadar acı verdi ki.hiçbir şeyi gözüm görmüyordu.daha yeni yeni internette araştırmaya başladım.sizleri buldum.rabbim hepimize sabırlık versin.hepimzin yardımcısı olsun.
Allah kimseye boyle aci yasatmasin. cok zor cok.Canım beniimmm seniii çokkk çookk ii anlıyorum sanki bu yazıyı ben yazmışım gibi hiisettim nerdeyse birebir aynı şeyleri yaşamışızBen de 4 sene önce ikizlerimi 26. haftaya girdiğimde doğurdum...Aynen bende dr. muayenesinde herşey normal bebekler sağlıklı çıktı ve 4 gün sonra gece ani kanamayla hastaneye kaldırıldım...Bana rahimağzı yetmezliği dendi...Açılma var 6 cm 1. bebek kanala yerleşmiş doğum başlamış dedier...Ama ben dr.umu istedim...dr.um geldiğinde 6 değil 2 cm açılma var bebeğin kesesi balonlama yapmış dışarı dedi...Bende 3 hafta hastanede hiç hareketsiz yattım...Sürekli damardan ilaçlar verdiler, antibiyotik, ciğer geliştirici ve nidilat yüklemesi yaptılar...5 gün doğum sancısı çektim ama doğurmamak için direndim çünki dr.um bi 10 daha dururlarsa küvezde de olsa kalarak yaşayabileceklereini söyledi...ama 26. haftaya girdiğimde doğum oldu sezeryanla...Normalde yapabilirdim sancım vardı oğlumda kanaldaydı ama kızım tersmiş onun için riskli dediler bende sezeryan olsun istedim, kızım için...Doğumdan sonra oğlum 5 saat yaşamış çok enfeksiyon kapmış, kızımda 2 gün yaşadı onu gördüm 2 kez...2 günde olsa anne yaptı beni canım kızım 2. gün dr.um sütü sağ getir onu içsin biz mama vermeyelim dedi...Sağdım götürdüm ama ii değildi onada bişey olacağını hissettim...Nolr sütü verin bende içtiğini göreyim dedim ama daha fazla ayakta kalma biz veririz dedier...Sonra da ölüm haberi geldi...Hala daha çok ısrar etsmde verselerdi keşke sütümü derim...Canım kızım öyle tatlıydı ki, ona dokununca ' anne biz neden böyle olduk' der gibi baktı bana...
Çok zor canım 4 sene oldu hala iiçim acır ağlarım...senin bu yazını görüncede dayanamadım...Banada psikoloğa git dediler ama ben gitmedim bu senin tercihin tabii...Benim ikizlerden sonra 2 kimyasal bi de düşüğüm oldu...Düşüğüme 48 gün oldu hala kanamam devam ediyo...umarım senin ilk ve son kaybın olur canım Rabbim bol sabır versin inş...
canım...sana özeldende mesaj atmıştımorum.okuduun mu bilmiy.bebeğini kaybettiğini duyunca daha da çok yıkıldım.Oysa herşey ne kadar güzel başlamıştı. Ruya gibiydi planladığımız gibi istediğim zaman hamile kalmıştım. Ve allahım yıllardır hayal ettiğim gibi oğluşum olucaktı. Ama olmadı.. Allahım vermedi...
Acımı en iyi siz anlayacağınız için bu başlığın her satırını okudum..Her arkadaşımın acısını bende hissettim..Birbirimizi bizden başka kim anlayabilir ki ? Annem bile beni anlamadı bende düşük yaptım nolmuş unutuyorsun gidiyor iyikide olmamış diyorum şimdi deyip beni teselli etmeye çalışıyor..Ama ben o kadar acı yaşadım ki bunu kimsenin şuanda anlamasını beklemiyorum.
Herşey çok yolundaydı 21. haftada rutin muayenemi oldum. Ayrıntılı ultrasonda herşey süperdi..Bebek mükemmel gelişiyordu ve hiçbir sıkıntı yoktu. Ama 2 gün sonra hafif lekelenme geldi hemen doktorumu aradım bu haftalarda olabileceğini söyledi bana.. Ama benim ertesi günde devam etti ve ertesi gün..Atladım gittim bana amniyon sıvımda biraz artış gördüğünü ama bunuda önemli olmadığını söyledi..Sonra 4.gün bayaa kanamam gelince beni Cerrahpaşada hocası olan bi Prof a yönlendirdi.. Herşey o kadar güzeldi ki..Evimizin borcu bitmişti ben işimi yoluna koymuştum ve yıllardır duasını ettiğim erkek bebeğim benim olacaktı ama...
Doktor hemen yatırdı doğum başlamak üzere dedi 18 gün yattım cerrahpaşada olmadık dozda, onlarca ilaç aldım damardan ama durmadı.. Durduramadılar oğlumu...Ve artık yapılabiliecek herşeyi yaptık allaha kaldı dediler .. Tam 15 saat doğum sancısı çektim normal doğumla 24 haftalıkken doğurdum onu..Onu canlı canlı doğurdum.. Neden dedim..Ağladım haykırdım.. Sebep yok dediler..İnfeksiyonda olabilir,hiçbişide olmayabilir takdiri ilahi dediler...
Onu bi kez göremeden yoğun bakıma kapattılar..İlk gün bakma dediler bana..Kimse görmemi istemedi ama gece ruyama girdi bana küsmüştü.. Anne beni burda bıraktın diyordu.. Sonra o gece atladım gittim.. O minicik kara gözleri ile bana baktı.. Birazcık ağladı..Gözpınarında minicik bir damla yaş birikti.. Öyle güzeldi ki..Ben burda kaldım anne der gibi içini çekti..Minicikti kuzum..
Ona dokunmayı bırakın yanında bile kalamıyordum saatlerce yalvardıktan sonra 3-5 dk kalabiliyordum sadece.. Ona sadece 1 kez dokunabildim..Sütünü sağ getir dediler bende götürdüm ama ona 1 damla bile veremedim..Allahım diyordum nolur bir damla veriim ölecekse sonra ölsün diyordum Ama veremedim..Ağaç diplerine döktüm sütlerimi...
Ben onu 1 kez bile kucağıma alamamışken onun cesedini verdiler bana..
Biliyorum hepiniz çok acı şeyler yaşadınız ama ben.......
Onun namazından sondan sonra Cenazesini kucağıma verdiler mezarlığa kadar kucağımda taşıdım ben onu..Ona sarılamamıştım ama cesedine sarıldım..Öpttüm ..Kokladım..Saçlarını okşadım..Mis gibi kokuyordu ..Ve onu ben kollarımdan kucağımdan kendi ellerimle verdim mezarcıya.. mezara koydu.. Aklımdan 1 sn bile çıkmıyor.. Dağın başında buz gibi bir mezarlıkta bırakıp geldim oğluşumu.. Oysa ben onu pamuklara sarıp, gül kokuları ile beslicektim... Ama Allahım vermedi.. olmadı...
Şimdi ne yaparım ne ederim hiç bilmiyorum.. Nasıl unutucam bilmiyorum..Birdaha hamile kalamam ..Bu acıları tekrar yaşayamam diyorum..Allahım bana dayanma gücü ver diye hep dua ediyorum...
Nolur yardım edin nasıl geçicek bu dönem.. Ne yapıcam bilmiyorum...
Siz neler yaptınız? Sebebi ile ilgili neler yaptınız? Nasıl bir dönem yaşadınız? Psikolojik yardım aldınız mı? Sonra nasıl hamile kalmaya karar verebildiniz?
başınız sağolsun...bende bir melek annesi olarak aranıza yeni katıldım.kendimi o kadar yalnız ve çaresiz hissediyordum sizlerinde yaşadıklarını okuyunca yanlız olmadığımı anladım.yazdıklarınız yaşadıklarımız ,hissettikerimiz aynı duygular ve sanıyorumki bizi bizden iyi kimse anlayamaz.ben meleğimi kaybedeli 51 gün oldu.doğmasına 6 gün vardı.herşey aniden gelişti.dekolman plesanta sonucu meleğimi dünyaya gelemeden kaybettim.dışarıdan teselli etmeye çalışanlar aslında sarfettikleri cümlelerle yaramızı ne kadar kanattıklarını bilmiyorlar.rabbim öyle uygun görmüş.bizlerin imtihanı bu şekilde yazılmış.inşallah hepimiz layıkıyla imtihanımızı verebiliriz.ilk günler o kadar acı verdi ki.hiçbir şeyi gözüm görmüyordu.daha yeni yeni internette araştırmaya başladım.sizleri buldum.rabbim hepimize sabırlık versin.hepimzin yardımcısı olsun.
Zaman geçtikçe azalacak diye beklediğim bu acı, zaman geçtikçe dahada acıtıyor kalbimi...
Canım beniimmm seniii çokkk çookk ii anlıyorum sanki bu yazıyı ben yazmışım gibi hiisettim nerdeyse birebir aynı şeyleri yaşamışızBen de 4 sene önce ikizlerimi 26. haftaya girdiğimde doğurdum...Aynen bende dr. muayenesinde herşey normal bebekler sağlıklı çıktı ve 4 gün sonra gece ani kanamayla hastaneye kaldırıldım...Bana rahimağzı yetmezliği dendi...Açılma var 6 cm 1. bebek kanala yerleşmiş doğum başlamış dedier...Ama ben dr.umu istedim...dr.um geldiğinde 6 değil 2 cm açılma var bebeğin kesesi balonlama yapmış dışarı dedi...Bende 3 hafta hastanede hiç hareketsiz yattım...Sürekli damardan ilaçlar verdiler, antibiyotik, ciğer geliştirici ve nidilat yüklemesi yaptılar...5 gün doğum sancısı çektim ama doğurmamak için direndim çünki dr.um bi 10 daha dururlarsa küvezde de olsa kalarak yaşayabileceklereini söyledi...ama 26. haftaya girdiğimde doğum oldu sezeryanla...Normalde yapabilirdim sancım vardı oğlumda kanaldaydı ama kızım tersmiş onun için riskli dediler bende sezeryan olsun istedim, kızım için...Doğumdan sonra oğlum 5 saat yaşamış çok enfeksiyon kapmış, kızımda 2 gün yaşadı onu gördüm 2 kez...2 günde olsa anne yaptı beni canım kızım 2. gün dr.um sütü sağ getir onu içsin biz mama vermeyelim dedi...Sağdım götürdüm ama ii değildi onada bişey olacağını hissettim...Nolr sütü verin bende içtiğini göreyim dedim ama daha fazla ayakta kalma biz veririz dedier...Sonra da ölüm haberi geldi...Hala daha çok ısrar etsmde verselerdi keşke sütümü derim...Canım kızım öyle tatlıydı ki, ona dokununca ' anne biz neden böyle olduk' der gibi baktı bana...
Çok zor canım 4 sene oldu hala iiçim acır ağlarım...senin bu yazını görüncede dayanamadım...Banada psikoloğa git dediler ama ben gitmedim bu senin tercihin tabii...Benim ikizlerden sonra 2 kimyasal bi de düşüğüm oldu...Düşüğüme 48 gün oldu hala kanamam devam ediyo...umarım senin ilk ve son kaybın olur canım Rabbim bol sabır versin inş...
canım...sana özeldende mesaj atmıştımorum.okuduun mu bilmiy.bebeğini kaybettiğini duyunca daha da çok yıkıldım.
şimdi yazdıklarını ise gözyaşlarıyla okudum..yaşadıklarımız çok zor..,
zaman herşeye bi ilaç uyduruyo.ama ne olursa olsun ne kadar zaman geçsede bi yanımız hep acıyacak..
şimdi kendini çok tutma ağlayabildiğin kadar ağla ama asla isyan etme ve asla deme ..
ben ilk başlarda kendimi tuttuum çevremdekiler için ağlamamaya çalıştım ..
ama sonra her geçen gün dahada acım acıttı içimi şimdi durup durup ağlıyorum..
ama elden bişi gelmiyo rabbimin verdiklerinden sual olunmaz..insanların dedikelri daha da çok canını acıtacak çünkü kimse anlamıyacak.
beni hiç anlayan olmadı olmayacakta.
.2 ay olmasına rağmen 2 gün önce eşimle birden sarılıp ağlaşmaya başladık..
rabbim birgün evlatlarımıza teselli evlatlar verecektir...genede şükredelim sevdiklerimzi rabbim ayırmasın tesellisi olmayan acılar vermesin inşallah.
.başka bi çocuk da unutturmayacak hepsinin sevgisi farklı bi yerde değerde olacak..aslında çok fazla söze gerek yok...
rabbim tez zamanda sabrını versin sana ve hepimize..
burda hepimiz aynı acıyla toplandık birbirimize destekle yaralarımızı sarıcaz inşallah...
Canım benim okudum evet okumam mı ama inan o günlerde bırak cevap yazmayı düşünecek halim bile yoktu.. Biz 2011 Temmuz annesi olacaktık seninle.. Şimdi bırak Temmuz annesini anne bile olamadık.. Senin acını yazdıklarını okuduğumda ne kadar üzülmüştüm..Sabaha kadar dualar etmiştim..Allahım nolur ona o acıyı yaşatma diye..Ama allahımın o anda bana da aynı kaderi yazdığını nerden bilebilirdim ki...Allahım yalvarırım onu evladıyla sınama derken beni de evlat acısıyla sınayacağını bilemezdim..
Eşim..Hayat yoldaşım ona nasıl kıyarım ben.. Eşimin çektiği acıları ise anlatmakla bitmez o ilk önce annesini toprağa verdi..Sonra babasını ve şimdide oğlunun mezarına toprak attı..Allahım nasıl bir acı.. Onu hiç ağlarken görmemiştim ben..Ama oğluşumuzu toprağa verdiğimiz günün ertesi hüngür hüngür ağladı benimle birlikte sarılıp... Şimdi ben onun yanında nasıl acımı haykırayım..Nasıl benim acım çok büyük deyim bilmiyorum..Allahıma şükür ki çok anlayışlı ve seven eşlerimiz var...
Tek diyebildiğim Allahım sen verdin sen aldın..Nolur bir daha bize bu acıyı yaşatmasın...
canım...sana özeldende mesaj atmıştımorum.okuduun mu bilmiy.bebeğini kaybettiğini duyunca daha da çok yıkıldım.
şimdi yazdıklarını ise gözyaşlarıyla okudum..yaşadıklarımız çok zor..,
zaman herşeye bi ilaç uyduruyo.ama ne olursa olsun ne kadar zaman geçsede bi yanımız hep acıyacak..
şimdi kendini çok tutma ağlayabildiğin kadar ağla ama asla isyan etme ve asla deme ..
ben ilk başlarda kendimi tuttuum çevremdekiler için ağlamamaya çalıştım ..
ama sonra her geçen gün dahada acım acıttı içimi şimdi durup durup ağlıyorum..
ama elden bişi gelmiyo rabbimin verdiklerinden sual olunmaz..insanların dedikelri daha da çok canını acıtacak çünkü kimse anlamıyacak.
beni hiç anlayan olmadı olmayacakta.
.2 ay olmasına rağmen 2 gün önce eşimle birden sarılıp ağlaşmaya başladık..
rabbim birgün evlatlarımıza teselli evlatlar verecektir...genede şükredelim sevdiklerimzi rabbim ayırmasın tesellisi olmayan acılar vermesin inşallah.
.başka bi çocuk da unutturmayacak hepsinin sevgisi farklı bi yerde değerde olacak..aslında çok fazla söze gerek yok...
rabbim tez zamanda sabrını versin sana ve hepimize..
burda hepimiz aynı acıyla toplandık birbirimize destekle yaralarımızı sarıcaz inşallah...
Canım benim okudum evet okumam mı ama inan o günlerde bırak cevap yazmayı düşünecek halim bile yoktu.. Biz 2011 Temmuz annesi olacaktık seninle.. Şimdi bırak Temmuz annesini anne bile olamadık.. Senin acını yazdıklarını okuduğumda ne kadar üzülmüştüm..Sabaha kadar dualar etmiştim..Allahım nolur ona o acıyı yaşatma diye..Ama allahımın o anda bana da aynı kaderi yazdığını nerden bilebilirdim ki...Allahım yalvarırım onu evladıyla sınama derken beni de evlat acısıyla sınayacağını bilemezdim..
Eşim..Hayat yoldaşım ona nasıl kıyarım ben.. Eşimin çektiği acıları ise anlatmakla bitmez o ilk önce annesini toprağa verdi..Sonra babasını ve şimdide oğlunun mezarına toprak attı..Allahım nasıl bir acı.. Onu hiç ağlarken görmemiştim ben..Ama oğluşumuzu toprağa verdiğimiz günün ertesi hüngür hüngür ağladı benimle birlikte sarılıp... Şimdi ben onun yanında nasıl acımı haykırayım..Nasıl benim acım çok büyük deyim bilmiyorum..Allahıma şükür ki çok anlayışlı ve seven eşlerimiz var...
Tek diyebildiğim Allahım sen verdin sen aldın..Nolur bir daha bize bu acıyı yaşatmasın...
Canım benim olur mu hiç öyle şey anne bile olamadık.Sen anne oldun.Hem de annelerin en güzeli en hayırlısı olsun.Sen bir cennet çocuğunun annesisin.Rabbimin yanına bir yavrunu yolladım.Bundan daha güzel bir anne olabilir mi?Üzülme sevin.
canım benim okudum evet okumam mı ama inan o günlerde bırak cevap yazmayı düşünecek halim bile yoktu.. Biz 2011 temmuz annesi olacaktık seninle.. şimdi bırak temmuz annesini anne bile olamadık.. Senin acını yazdıklarını okuduğumda ne kadar üzülmüştüm..sabaha kadar dualar etmiştim..allahım nolur ona o acıyı yaşatma diye..ama allahımın o anda bana da aynı kaderi yazdığını nerden bilebilirdim ki...allahım yalvarırım onu evladıyla sınama derken beni de evlat acısıyla sınayacağını bilemezdim..
Eşim..hayat yoldaşım ona nasıl kıyarım ben.. Eşimin çektiği acıları ise anlatmakla bitmez o ilk önce annesini toprağa verdi..sonra babasını ve şimdide oğlunun mezarına toprak attı..allahım nasıl bir acı.. Onu hiç ağlarken görmemiştim ben..ama oğluşumuzu toprağa verdiğimiz günün ertesi hüngür hüngür ağladı benimle birlikte sarılıp... şimdi ben onun yanında nasıl acımı haykırayım..nasıl benim acım çok büyük deyim bilmiyorum..allahıma şükür ki çok anlayışlı ve seven eşlerimiz var...
Tek diyebildiğim allahım sen verdin sen aldın..nolur bir daha bize bu acıyı yaşatmasın...
Evet canlarım haklısınız özür dilerim MERT imden de ben onun biricik annesiyim, o benim bi tanecik evladım ben bunu nasıl yanlış söyledim özür diliyorum oğlumdan da sizden de... Belki kucaklarımız beşiklerimiz boş kaldı ama haklısınız bizler belkide o annelerden daha kutsalı olduk.. İnşallah cennette kavuşup yavrularımızı emzirebiliriz..En çokda o koydu bana biliyormusunuz.. Sütümü sağmıştım 1 damla bile veremedim ona boğazından 1 damla bile geçmeden gitti minik kuzum benmim.. Ben o sütleri ağaç diplerine dökmek zorunda kaldım o kadar zordu ki...Hem ağladım hem döktüm her geçtikçe o ağacın yanından hala gözlerim doluyor.. şu anda bunları yazarken bile
İnşallah allahım duysun sesimizi ..İnşallah bize müjdeler yazmıştır artıkda burdan kederimizi değil hüznümüzü değil güzel haberlerimizi yazalım..
Ama o kadar çok korkuyorum ki ya yeniden olursa diye... Allahım yalvarırım tekrar yaşatmasın tek duam bu her duamda allahım hepimize sağlıklı uzun ömürlü evlatlar nasip etsin inşallah...
İnşallah kabul eder bu kez..
canım senin erken doğum yapmanın sebebi neydi...test falan yaptınız mı peki yada yapmanızı istediler mi..korkmamak elde değil.ama geçicek canım..ilerledikçe herşey günler daha güzel olucak....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?