Aslında kastım en çok fiziksel destek , bu psikolojiye de iyi gelir diye düşünüyorum
Nesne peki ?
anladım
Ben ciddi bir travma geçirdiğim için 40 gün kadar ben kayınvalideme obana şeklinde oldu. Sonrasında destek almadım ama ara ara memlekete gittim. Şu an 17 aylık, herkese kızıyorum. Ne oldu bütün o çocuk yap baskıları? Hayır idare etmesine ediliyor ama mesela çocuk hasta oluyor, bir anda ateşi çıkıyor. Eşim kilometrelerce uzakta çalışıyor ben sınıfı bırakıp gelemiyorum. Yahut sıçramaya giriş yapıyor bazem bir ay huysuz oluyor, eşinle bir iki saat çıkıp hava almak istiyorsun. Böyle ekstrem durumlarda aile efradından birileri olmalı diyorum.Sorum tam olarak başlıktaki gibi arkadaşlar
Aldıysanız kimden ve ne kadar sürelerle aldınız ?
Ben bu süreçte çok yalnız hissediyorum kendimi
Bu hala önerilen bir şey ama. Bizim doğuma da giren çocuk doktorumuz ilk dört ay hamileliğin devamıd gibi düşün dedi. Sürekli emzir, seninle uyusun, her şey serbest ona dedi. Kucakçı olmaz bol bol temas dedi. Bir yaşından sonra zaten gelmedi kucağa
zor bir süreç ama hemen büyüyorlar ve kucağına alıp durmayı özlüyorsun. Ben şimdi iki saniye kucakta tutamıyorum sıpamı, sabırla geçecek inanın.
Ya dediğin gibi eşle rahat vakit geçirmek ya da rahatça bir kaç saat deşarj olabilmek .... aklım kalmadan bakabilecek biri birkaç saatliğine haftada bir kere de olsa . Ya da sıkıştığımda evine gidip yardım talep edebilecğeimmbiri , ben hep kendi işimi kendim görmekten yanayım , kimseye karışmam işime de kimseyi karıştırmam ama bu bebek meselesi öyle bişey ki insan arada bir birilerini istiyor yanında , benim Kv geldi doğumdan sonra 30 gün kaldı aöa boğuldum , git biz kendimiz hallederiz dedim yani o derece kendi işimi görme taraftarıyım ama işte arada bir birileri olsa diyorum beni sinir etmeyecek
Kesinlikle.
