- 8 Kasım 2013
- 9.262
- 11.891
- 498
Bence de oturun bir iyice eşinizle konuşun eksilerini artılarıni vs..
Bence de oturun bir iyice eşinizle konuşun eksilerini artılarıni vs..Evet 3-4 sene uzarsa iyice fikirden uzaklaşmış oluruz. Eşimin 2 yeğeni var ona da özeniyor biraz sanırım. İşte biraz daha enine boyuna düşünmeliyiz. Bilmiyorum ya hayırlısı olsun...
1 sene ertelemeni öneririm zira 1 aylık bebeğim var değil tez yazmak kahvaltı edecek zamanım yok:)Bu sene bana ne oldu bilmiyorum.
Bi bebek isteği geldi. Öyle ayılıp bayılmıyorum ya da başkasının bebeğini kucağıma falan almak, sevmek gibi şeyler istemiyorum. Bebekler bana biraz korkutucu bile gelirler.
Ama kendim bir insan yetiştirmek isteği içindeyim.
Önceden çok korkuyor ve neredeyse asla istemem diyebiliyordum. Şimdi bir bebeğin fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarını karşılayabilirim diyorum. Bu konuda kendime güveniyorum. Nerden geliyor bu güven bana acaba
Biraz kendimden bahsedeyim.
6 yıllık evliyim
Yaşım 28 (eşim 33)
Mutlu olduğumuz bir evliliğimiz var.
İkimiz de çalışıyoruz.
Ben doktora öğrencisiyim. Derslerim bitti bu yaz çok önemli bir sınavım var.
Yeterlik sınavı.
Bu sınavda önce yazılı sonra sözlü olarak başarılı olmam lazım. Bunun için yaza kadar ders çalışacağım.
Sınavı geçersem de tez yazmaya başlayacağım.
Hayatımın bu aşamasında çocuk için zamana karar vermem gerekiyor.
Doktora gittim ön kontroller için kist vs görünür bir sorunum yok.
Eşim kararı bana bıraktı. Sınavımın ve tez yazma sürecimin tehlikeye girmesinden endişe ediyor.
Ben ise hepsini yapabilecek kadar güçlü hissediyorum.
Fazla mı iyimserim acaba?
Dışarıdan bakış açılarına ihtiyacım var arkadaşlar...
Yani şöyle çok zor evet ama dünyanın da gerçekten en güzel varlığı. Biz hiç pişman değiliz. İnsan kakasını yapsın, gazını çıkarsın diye dört gözle bekler mi? Biz bekliyoruz. :) kakasını yapsın da temizleyeyim diye gözünün içine bakıyorum resmen, çünkü uzun zamandır kaka konusunda sıkıntılıyız... Geçen 5 günden sonra yaptı, eşimin de benim de gözümüz dolu dolu oldu, keyfimiz yerine geldi. Ama bebek zaten çok yoğun tempo, işin içine doktora da girince zorlaşıyor iş. Eşim tez yazma aşamasında olsaydı daha kolay olurdu eminim. Çünkü ilk aylar eşim baktı hep, ben sadece emzirdim ve uyudum. Geceleri ben baktım tabii. E şimdi de büyüdü, isteklerini iyice belli eder konuma geldi, babayı bırakmak istemiyor. Hal böyle olunca da ya ben şu odaya gideyim de biraz çalışayım diyemiyorsun. Kadının (ne yazık ki) yaptığı iş zaten çok, üzerine çocuk gelince zor oluyor. Bazen günde 5 makine çalıştırdığım oluyor, hepsi acil şeyler oluyor bir de. Bir tane çamaşır askısı var, bazen üstlerine asıyorum, odadaki koltuğa, sandalyeye ve bazen de ütü masasına asıyorum düşün. :) tüm bunları geçtim bir de uykusu var :) uykucu bir bebek değil, yarım saat uyusun diye uğraştım, uyuyacağı da olsun olsun 40-50 dk olsun.
Neyse hep olumsuz yazmayayım çok korkutmayalım :) bu ara kendince öpüyor bizi ara ara :) babası yanağını uzatıp bi kere daha öper misin diyor danaya :) sonra da bana dönüp doyamıyorum ya diyor. O ikisini öyle görünce diyorum ki dünyadaki en mutlu ve en zengin insan benim. Çok şükür ailem sağlıklı, mutlu ve birlikte. Oğlumla ailemizi büyüttük, biraz daha büyüyünce kamp yaparız, balık tutarız, zıplar oynarız :) düşünmesi bile keyif veriyor. Hatta uyku ninnisi yaptım oğluma hayallerimizi, o da dinlerken keyifleniyor. :))
Yani kısaca evet çocuk çok zor ama zorluğundan çok daha güzel ve keyifli bir varlık... Sadece zamanlaması çok önemli. Ben 4 yıllık evliydim kucağıma aldığımda. Eşimle ilişkimiz oturmuştu, bir bakışımızdan ne dediğimizi anlar (daha çok o tabii) hale gelmiştik. Hatta kayınvalidem yeni doğum yaptığımda eşime 'serkapsın dünyasında iki kişiye yer var, sen ve kendisi. Şimdi oğlunuz oldu, umarım seni dışlamaz.' tarzında konuşmuş. Hani dolduruşa getirme amaçlı değil de endişe daha çok. Ama eşim benim düşünce yapımı bildiği için tınlamamış bile, geldi gülerek bana anlattı, ben de gülerek dinledim. :) kucağımda dünyanın en güzel ve en kıymetli varlığını taşırken, babası da yanımdayken çok da tınn her şey. :)
Bebek olduktan sonra bir süre izinli olabilecekseniz yaşınız çok geçmeden düşünün. İşin dışında bir sınav ve tez süreci olsaydı bekleyin derdim. 30 dan sonra enerji ve tahammül düşüyor. İkinciyi de düşünüyorsanız çok vaktiniz kalmıyor.
Ama şunu da değerlendirin, hamileyken de enerji düşük oluyor. Kendinizi ne kadar adapte etmeni gerektiğine göre kararı ancak siz verebilirsiniz.
zorluk yaşayacaksınız ama sizin tezinizi hemen bitirmeniz gerekmiyor anladığım kadarıyla.
tezinizi çalışırken yazabilirsiniz öyle değil mi?
tek çocuk olunca, dediğim gibi süreci yönetmek çok daha kolay.
bebeğin ne zaman geleceği de belli değil.
hemen de olabilir altı ay sonra da..
hamileliğinizin nasıl geçeceği belli değil evet..
ama her şeyin kötüsünü düşünmek neden?
bence ben çok pozitif anlattığım için çevrem de benim bebek büyütürken zorlanmadığımı düşünüyor.
hamile kaldım kalamadım kaygısı, hamileliğin sağlıklı devam edip etmeyeceği kaygısı,
doğum korkusu, emzirme, gazlı kolik bebek olur mu kaygısı, ek gıda kaygısı..
hepsini yaşadım elbette. ama telkin yöntemim belliydi.
net olan bir şey vardı kafamda.
anne olmayı çok istedim. bebeğim benim için "hayatımı zorlaştıran varlık" değil.
ilk doğumumdan sonra işe başlar başlamaz terfi etmiştim, ikinci doğumumla o konumu kaybettim, geri döndüğümde de hemen geri alamadım.
ama bekledim ve oldu.
henüz, bebek bakan insanların yorumundan etkileniyorsunuz şu an.
size söylemek isterim, geçiyor..
büyüyorlar..
eşinizle konuşun ama havada kalmasın.
detaylandırın.
gazı olduğunda kucağına alıp gezdirecek mi?
"annesi bu ağlıyo" diye elinize mi tutuşturacak?
size kendinizi iyi hissettirecek zamanları tanıyacak mı?
yarım saat bile olsa...
her evlilikte çocuk olmak zorunda değil, her kadın anne olmak zorunda değil.
istemeyeni anlıyorum..
yaptıklarınızı fedakarlık olarak görüp, kendinizden verdiklerinize odaklanacak,
çocuğunuzla beslendiğiniz ondan "aldığınız" şeyleri göremeyecekseniz eğer...
anne olma fikrine bakışınızı değerlendirebilirsiniz.
İki yönünü de yazmışsınız :)
Biz eşimle 12 senedir beraberiz
Birbirimizi yeterince tanıdığımızı düşünüyorum
Sakin güzel eğlenceli bir hayatımız var
Huzurluyuz çok şükür
Bunları düşününce ne evliliklere çocuk yapıyorlar bizim çocuğumuz olsa ona gözümüz gibi bakar mutlu olsun diye kendimizi paralarız diye düşünüyorum.
Evet aslında mantıklı düşününce hala aynı fikirdeyim, akıllı işi değil ya bu çocuk meselesi.
Ama onları yazarken hormonlarımın bir gün kapıyı çalacağını hesaba katmamışım :)
Şu aşamada en iyi yol bu yazdığın gibi.
Kayınvalide konusunda şanslıymışsın
Benim öyle bir desteğim olmayacak, bu da işleri iyice zorlaştırır.
Destek yok malesef bi eşim bi ben olacağız
İşe dönersem de bakıcı
İzin alırsam da kendim.
Teşekkürler, yazdıklarını değerlendireceğim
Elecda aklıma gelenlerden biri de sensin. Evet Seninki gibi bir durum yaşarsam senin kadar güçlü olamam. Sen iyi idare ediyorsun :)
Umarım köpeciğe kavuşursun tekrar biraz uzun bi ayrılık olmuş
Benim de kedim var
Zaten kendi başına yeterince pisletiyor
Her yer tüy 3 gün süpürmesem.
Çamaşır o kadar çok mu çıkıyor ya
Şimdi bile bi sürü çamaşır yıkıyorum. Öfff....
Yaa gerçekten çok düşünmek lazım
Çok zor di mi
Düşündükçe fikir olarak uzaklaşıyorum zaten
Zaten 10 da yatıyordum bir de 8 de uyursam artık hayatım uykuda geçer
Bu işi ben biraz daha düşüneceğim ya
Negatif yorumlar daha çok oldu galiba
Yazınızı okurken çok iyi bir anne olabileceğinizi hissettim nedense.Bu sene bana ne oldu bilmiyorum.
Bi bebek isteği geldi. Öyle ayılıp bayılmıyorum ya da başkasının bebeğini kucağıma falan almak, sevmek gibi şeyler istemiyorum. Bebekler bana biraz korkutucu bile gelirler.
Ama kendim bir insan yetiştirmek isteği içindeyim.
Önceden çok korkuyor ve neredeyse asla istemem diyebiliyordum. Şimdi bir bebeğin fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarını karşılayabilirim diyorum. Bu konuda kendime güveniyorum. Nerden geliyor bu güven bana acaba
Biraz kendimden bahsedeyim.
6 yıllık evliyim
Yaşım 28 (eşim 33)
Mutlu olduğumuz bir evliliğimiz var.
İkimiz de çalışıyoruz.
Ben doktora öğrencisiyim. Derslerim bitti bu yaz çok önemli bir sınavım var.
Yeterlik sınavı.
Bu sınavda önce yazılı sonra sözlü olarak başarılı olmam lazım. Bunun için yaza kadar ders çalışacağım.
Sınavı geçersem de tez yazmaya başlayacağım.
Hayatımın bu aşamasında çocuk için zamana karar vermem gerekiyor.
Doktora gittim ön kontroller için kist vs görünür bir sorunum yok.
Eşim kararı bana bıraktı. Sınavımın ve tez yazma sürecimin tehlikeye girmesinden endişe ediyor.
Ben ise hepsini yapabilecek kadar güçlü hissediyorum.
Fazla mı iyimserim acaba?
Dışarıdan bakış açılarına ihtiyacım var arkadaşlar...
Evet prosedürler ancak sürüyor zaten. Ama yerinizde olsam eğer uzayacagini düşünüyorsam 1 sene dondururum. Yine vakit olursa yazarsınız da en azından süre kaybiniz olmaz.Tam aradığım kişisiniz şu an :)
Yeterlikten sonra tez önerim hazır gibi.
Bu bana biraz zaman kazandırır.
Ama makale vs yapamam sanırım.
Tez Sürecinin uzaması çok sorun değil 2 senede değil de 3 senede bitsin mesela onu sıkıntı yapmıyorum.
Biraz daha etraflıca düşüneyim
Bu sene bana ne oldu bilmiyorum.
Bi bebek isteği geldi. Öyle ayılıp bayılmıyorum ya da başkasının bebeğini kucağıma falan almak, sevmek gibi şeyler istemiyorum. Bebekler bana biraz korkutucu bile gelirler.
Ama kendim bir insan yetiştirmek isteği içindeyim.
Önceden çok korkuyor ve neredeyse asla istemem diyebiliyordum. Şimdi bir bebeğin fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarını karşılayabilirim diyorum. Bu konuda kendime güveniyorum. Nerden geliyor bu güven bana acaba
Biraz kendimden bahsedeyim.
6 yıllık evliyim
Yaşım 28 (eşim 33)
Mutlu olduğumuz bir evliliğimiz var.
İkimiz de çalışıyoruz.
Ben doktora öğrencisiyim. Derslerim bitti bu yaz çok önemli bir sınavım var.
Yeterlik sınavı.
Bu sınavda önce yazılı sonra sözlü olarak başarılı olmam lazım. Bunun için yaza kadar ders çalışacağım.
Sınavı geçersem de tez yazmaya başlayacağım.
Hayatımın bu aşamasında çocuk için zamana karar vermem gerekiyor.
Doktora gittim ön kontroller için kist vs görünür bir sorunum yok.
Eşim kararı bana bıraktı. Sınavımın ve tez yazma sürecimin tehlikeye girmesinden endişe ediyor.
Ben ise hepsini yapabilecek kadar güçlü hissediyorum.
Fazla mı iyimserim acaba?
Dışarıdan bakış açılarına ihtiyacım var arkadaşlar...
Biz herhalde 12 senede artık hiç konuşmadan hatta bakışmadan anlaşırız. :)) (umarım öyle olur) o zaman sizin tek sıkıntısınız doktora süreci diye düşünüyorum. Kayınvalideniz de rahatsız bir tip değil anlaşılan. Ben çocuğuma kendim bakıyorum, hiç yardım almadım, umarım bundan sonra da almam. Valla millet parasızlığa on çocuk yapıyor. Biz de kazandığımızla paşalar gibi yaşatırız çok şükür. :)
Yazınızı okurken çok iyi bir anne olabileceğinizi hissettim nedense.
Elbette herşey gibi anneligin de bir alışma süreci var.
Tokezliyoruz zaman zaman,ama gerçekten isteyince altından kalkilmayacak şey yok bence.
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah
Evet prosedürler ancak sürüyor zaten. Ama yerinizde olsam eğer uzayacagini düşünüyorsam 1 sene dondururum. Yine vakit olursa yazarsınız da en azından süre kaybiniz olmaz.
Ayni yaştayiz canim. Az cok biliyorum seni. Hayirlisiyla baslayin diyorum calismalara =)) 28 acayip bir yas, ayni istek bana da oldu. Hamile kaldin, 9 ay gecti derken yil 2019 olur. Bence sinavini da halledersin. Ucretsiz izin de alirsin. Tezini de yazarsin. Senin azimli ve caliskan biri oldugunu biliyorum. Her hamilelik de her bebek de bir degil. İnsallah hamileligin kolay gecer, bebisin de uslu olur, daha karnindayken annesiyle ders calisir
Ben hamileyken gunde 8 saat ders çalıştım ama cok yorucuydu o sandalyenin basina oturmak koca karninla kolay bisey degil. Yapilir mi yapilir ama neden kendinizi zorlayasiniz ki? Bu arada hic ev isi yapmadim. Yemek dahi yapmadım bulasik makinesine egilemiyordum. Ama benim icin bunlari saglayacak insanlar vardi cevremde kendi durumunuzu en iyi siz değerlendirirsiniz.
Canım bu işin bulantısı -kusması -halsizliği var.. ileri dönemlerde masada oturamaması... uyuyaması var. Bilmediğin bi yol olduğu iÇin inşallah kendin için doğru kararı verirsin Allah yardımcın olsun
Güzel bir karar tebrikler, fakat bilmenizi isterimki herkesin hamileliği aynı geçmiyor, yataklara düşenlerde var, olmadık şeylerden tiksinenlerde, ama çok güzel vakit geçirenlerde, hiç hamile değilmiş gibi 9 ay gezip yarım saatte doğurup kalkıp gidenlerde var. Ben mesela büyük oğlumda doğumhanede dahi istifra etmiştim. Hayırlısı olsun sizin için
Hamileyim çok şükür.. Doktoramı da yapıyorum, işimi de.. Evimi de temizledim, ütümü de yaptım.. Kişiden kişiye değişir..
Burada sorduğunuz herkesin farklı hayatı var.. Onların yapamadığını yapabilecek yapınız vardır ya da yaptıklarını yapamayacak.. Mesela bende burada 20 yaşında evlenip, hamile kalanların yaptığını yapamam.. Ben 28 yaşındayım ve yeni karar verdim çocuğa.
Ben calisirken ve okurken hamile kaldim dogum yaptim oglum suan 15 aylik hala okul is devam...
Isim agir. Ayakta calisiyorum tum gun. Okulum da agir. Surekli ayakta (meslegim ascilik bolumum gastronomi)
Uykusuzluga dayanirsaniz pek problem yok ben gunde yaklasik 4 saat uyuyorum eskiden de boyleydi.
Ama bebege kim bakacak? Bir yandan bebek aglarken siz tez yazabilecek misiniz? Biraz sizde bitiyor. Benim annem bizimle yasiyor vr haftada 5 gun temizlikcim var. Kafam rahat. Gezme tozma spor tatil hic bir seyden geri kalmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?