Evliliğin ilk birkaç yılı bebek yapmama taraftarıyım. Evliliğin oturması, çiftlerin birbirini tanıyıp baş başa hayatın biraz tadını çıkarması için evliliğe birkaç yıl vermek gerekir diye düşünüyorum. Yaşınız da genç. Beklemek istiyorsanız bunun için bekleyin.
Endişelerinize gelince, başkalarının deneyimleri belli bir yere kadar işinize yarar ama büyük ölçüde de yaramaz. Zira bebek bebeğe benzemediği gibi anne de anneye benzemez. Kolay bebekler var, zor bebekler var, huysuzu var, gıkı çıkmayanı var, uyku seven&sevmeyen anneler var, sabır eşiği fazla&az olan anneler var. Hepimiz anne olmadan önce korktuk, endişelendik ama başa gelince de bir şekilde üstesinden geliyorsunuz.
Onun dışında hayat rutininizden neden kopasınız ki? 3 yaş ve 4 aylık iki kızım var. Eşim olmadığında bile ikisiyle dışarı çıkabiliyorum. Şehrin öbür ucuna gitmiyorum tabi ama bir parka, yürüyüşe, bir kahve içmeye çıkıyorum. Bazen biri kanguruda biri bebek arabasında, kafile gibi takılıyoruz. Bazen büyük kız yürüyor filan... Eşim olunca işler daha kolay. Büyük kızla bol bol kampa gitmiştik mesela. Daha dün de pikniğe çıktık, üstelik arabamız da yok. Azıcık efor gerektiriyor ama olmayacak işler değil.
Düzeniniz değişecek, sorumluluklarınız artacak, daha çok yorulacaksınız, fiziksel ve ruhsal dünyanız dalgalanacak, seyahate çıkmak isteseniz, önce bebeğe uygun bir yer mi diye bakacaksınız, al sırt çantanı, tut sevgilinin kolundan, ayaklarınız nereye götürüyorsa oraya gidin özgürlüğünüz sona erecek, bunlar da gerçek, ama merak etmeyin, hayat sizin için bitmeyecek. Sadece yeni bir şekilde yaşamaya öğreneceksiniz.
o kadar sürüyor mu o yorgunluk ya
