- 21 Temmuz 2019
- 239
- 517
- 23
- 41
- Konu Sahibi parfumkokusu
-
- #21
Seni cok iyi anliyorum, benzer seyleri hepsi degilsede cogu kadin yasiyor. Doguran biz sendroma giren erkekler oluyor. Ha kimi erkek daha hafif atlatiyor kimisininde icinden yeni bi kisilik cikiyor. Benim mesela ilk bebegimde mukemneldi hersey.. 2. Bebekte kv gelmesiyle vs isler sarpa sardi.. simdi dusununce ne basitce.. ama her yanim agrirken uykusuzken yapilanlari hazmedemedim ben. Kocaminda dusuncesizligi beni benden aldi. Ha dersenki toparlandiniz mi? 3 cocugum var ama evliligim hic onceki gibi olmadi. Ha esimin bazi davranislari tuzu biberi oldu o baska.. simdi sukur 3 cocugum var en kucugum 2 yasinda o asiri uyumama yememe durumlari yok.. tam gesecegimiz eglenecegimiz zamanlar esasen..simdi evliligin tadi cikacaktiki bende o eski duygular yok artik. Bilmiyorum belki ben cok kinciyimdir unutamiyorumdur.. cogu kadin neleri tolere ediyor belki zorunluluktan belki isine oyle geliyodur.. ama ne bileyim ben cok cok mutlu olamadim mesela..Sizce çocuk biraz büyüyünce düzelir mi? Ama ben onca hakareti nasıl unuturum. Şuan hiç unutamam gibi geliyor. Ailemin yüzüne bakmıyor eş kişisi. Bebekten sonra çok değişti. Ailemin ters bir lafı bile olmadı ama neden bilmiyorum bu hale geldik. Bebek 3 günlükken annemle kavga etti evden kovmaya kalktı falan. Annem sırf dengemiz bozulmasın diye ses etmedi. Bebek stresi deyip beni bile sakinleştirdi annem. Ama evden gitti tabi. Lahusa halimle kv geldi ertesi gün kalmaya. Çok zor seyler yaşadım.ve
ben hiç unutmadım. Eşim de gün geçtikçe aileme karşı kinlendi bence. Şuan bebeğim 6 aylık ama benden bu sürede çok şeyler gitti.
Ücretsiz izne ayrılıp siz bakın benceEşimin bu durumu karşısında soğudum. Bı de bebek bakımı konusunda fikir ayrılığı var tabiki düşüncemi söylüyorum. Böyle yapmayalım falan diyorum. Hiç kavga etmedim hakaret zaten etmem. Mizacima ters. Biz de büyüğe saygı vardır hep. Ama ben annesini uyarsam bile sorun oluyor eşim tarafından. Diyor ki onu uyarmana ne gerek var hepimizi cebinden çıkarır... Anneligime guvenmemesi annesine güvenmesi agirima gidiyor. Bebeğime en iyi ben bakarım bunu göremiyor.uzuluyorum çok.
Bebeğin nekadarlık bilmiyorum ama küçük olduğu için mahkeme bebeği genelde anneye veriyor bunu bilsin öncelikle ona söyle bunu senin kararına kalmış değil diyin eşinize.. bi korku salın içine bakalım.. gerçi bu işler korkuyla morluyla olacak iş değil.. eğer kararlıysanız eşinize kararlı bi şekilde konuşmanız lazım..Şuan öyle zor bir durumdayım ki.. anlatacak çok şey var ama sıkmadan uzun uzun yazmak istemiyorum.konunun özü bebek sonrası eşim çok değişti. Bana düşkün olan eşim gitti yerine anneci bir eş geldi. Bebek bakımı konusunda kvye o kadar güveniyor ki benim söylediğim hiçbir şeyi umursamıyor. Hatta doktorun önerilerini bile. Sadece annesi haklı annesi doğru. Ek gıda da doktorun vermeyin dediği şeyi annesi veriyor mesela ben de vermeyin desem olay çıkıyor. Çalışıyorum onyuzden kv bakıyor bebeğe. Başta bakıcı dedim diye olay oldu evde. Eşimin etmediği hakaret kalmadı. Kendi bebeğime bile kendi istediğim gibi bakamıyorum. Bı de nedense bebek doğduktan sonra eşimin benim aileme tahammülü kalmadı. İnsanlar ne yapsa yaranamadi. Annem çalışıyor benim. Vayy efendim kendi annesi vefakarmis benim annem ancak sevsin bebegi. Hatta en son annnen anca k*cini gezdirsin bile dedi. Kavga ettik. Boşanmayi düşündüm vermem çocuğu sana dedi.boyle bir aile kıyaslamasına girdi
Sebebini bilmiyorum. Tek bildiğim bebege çok düşkün annem de dahil hiç kimsenin ona iyi bakamayacagini sadece annesinin iyi bakacağını düşünüyor ve açıkça da belli ediyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Aileme laf etmesi de sinirimi bozuyor. Siz olsanız ne yapardınız
Keşke ben de en başta bakıcı deseydim çok pişmanımBiz de doğumdan sonra benzer şeyleri yaşadık ve eşim benim aileme de öyle malesef. Kv çok sinsi benim. Öyle böyle değil. Ayda yılda bir geldi, lohusalığımı zehir etti gitti. Ama bakıcı tuttum ben, eşime dedim tavrım net, asla anneler gelmeyecek. Kusura bakmasın kimse annemi getireyim hem yorulsun, hem el sağlıklığı görmesin. Kv de gel bak desem koşarak gelir, evime yerleşir yine sinsiliğini yapar. Olabildiğince mesafe koydum, telefonla görüşmek yok, binde bir ziyarete giderim ve merhaba dışında minimum muhabbet. Ailemi, annemi kırarak kendileri beni kaybetti. Herşey geçiyor, delip geçiyor malesef.
Bune ya ben suan hamileyim bebeğimle ilgili biri benden önce benim karar vermem gereken herhangi bi konuda fikir beyan edince bile sinirleniyorum
şu bebeği kucağına alıştırma lafindan nefret ediyorum....Ay evet bana da simdiden bebegi kucaginiza alistirmayin diyolar ona bile sinirleniyorum. Cunku hemen esim de basliyo ay evet alistirmayalim diye. Inat degil mi yaka ignem yapacagim diyorum.
Eskilere hicbisey anlatamazsin gercekten. Bir de inat oluyorlar.şu bebeği kucağına alıştırma lafindan nefret ediyorum....
nereme alıştırayım?
ağlayınca bırakayım ağladın mi?
ayrıca bebek bu elbette koynumda büyüyecek.
yeminle eski insanlar çok taş kafa.
o kucağa alıştırmadıklari bebekler ortada iste.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?