Evimde köpeğim var. Yani çocukluğumdan beri hayvan olan bir evde büyüdüm. Kızım doğduğundan beri köpeğimizle iç içe.
Bebek ve köpeğin birbirine alışma konusunda sıkıntı yaşayacağınızı hiç sanmıyorum fakat sizin 80 günlük bir bebeğiniz varken (eğer ilk evcil hayvanınız ise) bu duruma adapte olabileceğinizden biraz şüpheliyim :/
Tecrübenizin olmadığını varsayarak yazıyorum;
Köpek maalesef sadece yemek vereyim, çişe çıkarayım diyeceğiniz bir canlı değil. Oyun oynamanız gerek,ilgilenmeniz gerek. Karda yağsa,tufanda çıksa hayvanı çıkarmanız gerek. Bizler gibi hasta oluyorlar doktora götürmeniz gerek. Ekstra bir bebek gibi düşünün. Hem de Hiç büyümeyen, Size muhtaç.
benimki mesela üşütmüş durmadan pırt pırt yapıyor sabahta kustu.. halıdan kusmuk temizledim.
sizin hayatınızda zaten bebek ile bir çok şey değişmiş durumda acaba çok mu erken bir evcil hayvan için ? Yerinizde olsam bebeğimin biraz daha büyümesini beklerdim. En azından 3-4 yaşında kendi tuvaletini yapabilsin, konuşup yürüyebilsin. Hayvan ile ilgili ufak sorumluluklarda yükleyebilirsiniz o zaman çocuğunuza; suyunu-mamasını vermek gibi :)
Ben kendimi bildim bileli hayvanlar ile beraberim ama ben bile bazen zorlanıyorum bebek-köpek-ev.
tabii ki sevgisi herseye değer ve anlatılmaz
Kızımın en yakın arkadaşı diyebilirim.
İlla evcil hayvan ile büyümesini istiyorsanız kedi sanki köpeğe göre daha kolay gibi. En azından gezdirme derdi yok ve köpek kadar oyun ilgi istemiyorlar, kendi canları isterse geliyorlar :)
Hayvan sevgisi bir tılsım bence, sizde de olması çok güzel :)
Umarım doğru zamanda, doğru bir karar ile bir hayvan sahiplenirsiniz.Çünkü ‘yapamıyorum’ diyip geri vermek o hayvanların da bütün psikolojisini alt üst ediyor.. size bağlanmış ve alışmış oluyor, hayattaki en güvendiği insanlar siz iken birden terkediliyorlar. Bunu anlıyorlar ve depresyona giriyorlar.
Bir dünya konuşmuşum yine
Mutlu pazarlar
doğumdu lohusalıktı derken sonraya kaldı. bilgisi olanlara sorularım şunlar;
