Bebekten sonra eski hayata dönülebiliyor mu?


Tabi ki o kadar esnetmelerimiz var :)
Biz eşimle spontane bir şekilde eşimle gece 11-12 olduğunda kahvemizi yapıp dışarıda yürümeyi, bir ormanda sohbet etmeyi çok severdik. Onlara biraz mola vermek zorunda kaldık :)
 
işte bu yüzden ben de çocuk yapmak istemiyorum. en azından yaşım 20lerdeyken istemiyorum. bebekleri de severim ama biraz parazit gibiler anneye muhtaçlar sürekli emzirme besleme sevme. çoğu huysuz derdini anlamazsın. 2 saatte bir uyanıp besleme durumu mesela ben uykuya düşkünüm yapamam. kadın için çocuk doğurmak hayatı altüst ediyor. o yeni hayat fikrini de herkes kabul edemez bence. tabii allah aratmasın da anne olmaya çalışan çok kadın var. ama ben istemiyorum ve bu yüzden arada kendimi kötü hissediyorum o kadar anne olmak isteyen çocuk yapan kadınları görünce bende eksiklik var sanırım
 
Hayatınız bir daha hiç eskisi gibi olamayacak zaman zaman eskisinden daha İİ olacak belki ama eskisi gibi olmayacak.
 
Ben de gerçekten bu düşüncelerle çok zor zamanlar geçirdim. Cok depresif haldeydim gecrekten. Cunku rahatligima çok düşkün bir insanim gerçekten, ciddi anlamda sarsıldım. Bizim tek kaçış noktamiz , esimle en sevdigimiz seyelrden biri yarinlar yokmuşcasina gezmekti. Arazide, ormanda, carsida pazarda, bazen luks bazen oylesine arka sokak dolasmak, gezmenin her türlüsü. Kızımı da dogdugundan beri denizden dağdan yayladan, hicbir kosuldan sakinmadim , yenidogan zamanlarında zahmetli olsa da burnumuzdan gelse de üşenmedim hep çıktım, disarda gezdik, vakit geçirdik. O da alisti heralde. Hala en güzel kaçış yolumuz disarda olmak. Tüm gün dag bayir dolasabiliriz, 10-15 gun sehir sehir gezebiliriz, gunlerce kamp yapabiliriz. Harika. Kizim bayiliyor. Ama evde olunca kabus. Ve yalnizim gunduzleri. Bir gun bile yardima gelecek kimse yok. Kabus gibi geçiyor gunler. Yazin sicakta disari da cikamadim gunduzleri, ölmek istedigim gunler oldu. Simdi havalr serinledi, gunduz de disari çıkıyoruz daha iyiyiz. Su an 18 aylik ve sonunda iyilestigimi hissedebiliyorum. Geciyor galiba ama hala bazen allahim canimi al diye agladigim gunler oluyo. Dun oldu mesela. Ama bütüncül olarak daha iyi olabiliyoruz.
 
Sizde niye eksiklik olsun? Ne güzel ifade etmişsiniz, kendinizi tanıyorsunuz. Bazı insanlar yarınını düşünmeden çocuk sahibi oluyor.
Keşke herkes sizin gibi bilinçli olsa
 
Yorumunuz dikkatimi çekti bende konu sahibiyle aynı derde sahibim.Kahve hiç mi tüketmemek gerekiyor?Bir de uyutma şekliniz nasıl bebeğim 4 bucuk aylık
Ben çocuklarımı hiç sallamadım. Memede uyuyorlardı. Zaten ilk 5-6 ay yapışık gibiydik. Kucağımda uyumalarını hiç sorun etmedim, iş var güç var demedim sağolsun eşim de iyi bir insandır hep destektir. Böylece güvenli bağlandılar bana. 5-6 aydan sonra emzirip tek başlarına koyuyordum yataklarına ve uyuyorlardı. Tabi diş ve atak dönemleri vs olunca uyku sorunları yaşıyorduk ama geçici dönem bunların hepsi. Önemli olan size güvenli bağlanması.
Çocuklarımın ne zaman büyüme atağı geçirdiklerini, ne zaman diş çıkaracaklarını hepsini iyi anlarım. Mesela küçük oğlum diş çıkarma döneminde hep bronşiolite benzer semptomlar yaşar ama hiçbir sorunu yoktur. Diş çıkınca tüm sorunları geçer.
Kahve de şöyle ben öğle uykusundayken tüketiyordum çok canım çekmişse ve uyanmadan önce de o sütümü sağıyordum sonra emziriyordum. Akşam asla kahve içmezdim. Çünkü uyumazlardı yoksa.
 
yorumlar iki uçta Bazılarınız daha sa zorlaşıyor bazılarınız kolaylaşıyor demiş bebeğin karakteri ile ilgili sanırım bu durum umarım ben büyüdükçe kolaylaşan taraftan olurum
Tabiki bebek büyüdükçe, derdini anlatmaya başladıkça rahatlayacaksınız ama kaç yaşına gelirse gelsin önceliğiniz hep o olacak
Yani kötü anlamda değil ama çocuksuz hayatınız gibi bir yaşantınız olmayacak ya da kendi adıma söyleyim benim olmadı
 
yorumlar iki uçta Bazılarınız daha sa zorlaşıyor bazılarınız kolaylaşıyor demiş bebeğin karakteri ile ilgili sanırım bu durum umarım ben büyüdükçe kolaylaşan taraftan olurum
Zorluklar değişiyor.
Artık uykusuz değilim. Bedenen zorlanmıyorum. Ama ruhen daha çok yoruluyorum daha çok zorlanıyorum.
Çünkü bir insan ve sana her zaman mantıkla gelmiyor. Yapması gereken en ufak şey için bile ikna etmen, bazen saatlerce konuşman gerekiyor. Saçma istekleri için tutturup ağlayacak, çok zorlanacaksın.
Kışın terlik şort okula gitmek isterken yazın bereyle çıkmak isteyecek mesela. Tam okula giderken servis gelmek üzereyken başka bir montunu giymek isteyecek, onun ıslak olduğunu söylediğinde bana ne diyecek. Sinir stres olacaksın.
Yada akran zorbalığı görecek, okulda kötü şeyler yaşayacak. Elinden bir şey gelmediği üzüntüleri olacak. Onla beraber üzüldüğünde de çok kötü oluyor. Daha çok üzülüyorsun yani.
Fiziken az yorulurken manevi anlamda daha çok yoruluyorsun üzülüyorsun.
Kucağındayken derdi diş ağrısı emziriyorsun geçiyor. Ama arkadaşıyla arası bozulduğunda, dışlandığında, zorbalık gördüğünde daha çok üzülüyorsun
 
Ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi
 
Sizde niye eksiklik olsun? Ne güzel ifade etmişsiniz, kendinizi tanıyorsunuz. Bazı insanlar yarınını düşünmeden çocuk sahibi oluyor.
Keşke herkes sizin gibi bilinçli olsa
2 adet yeğenim var biri 2 yaşında biri 6 aylık. 6 aylık olana ömür boyunca bakarım ama 2 yaşında olanı eldivenle bile sevesim gelmez. o kadar huysuz o kadar memnuniyetsiz birisi ki. bebekken bile öyleydi. onu görene kadar bebeklere karşı ön yargım olduğunu bile bilmiyordum. resmen travmam oldu annesi babası da zor zamanlar yaşadı yıllarca beklenen özlenen bir bebekti. bilmiyorum ya bence çocuk yapmak çok zor bir şey kadın için hayatından en az 3 sene gidiyor hamilelik bedene zarar veriyor. sevimli görünüyorlar ama hamilelikte bebek anneyi manipüle ediyo hormonlarla. büyüyünce doğunca da öyle. iş hayatını da etkiler. hiçbir şey eskisi gibi olmaz binbir türlü derdin olur. her bebek öyle değil bazısı var aşırı uyumlu mesela kuzenimin bebeği öyle 1 yaşında ama annesini takip eder onlara uyar. ama 4 yaşındaki kuzenim hala terör estirir. çocuğun karakteri de önemli sanırım. bir de insan yaşı büyüyünce de yanında kendine bir yoldaş arıyor. tüm zorluğa değer diyenler çok ama insan başına gelmeden anlayamaz herhalde bana şimdi bakınca değmez gibi geliyor
 
Kızım doğmadan bir gün önce eşime “bu yastığa kafayı son kez huzurla koyduğumuz gün, keyfini çıkar “ demiştim. Aşırı haklıymışım
Hiçbir şey hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak ama her şey başka bir şeye evriliyor. Yaşadığın duyguları oğlumda yaşadım 16 aylık ve hala ara ara geliyorlar bana ancak biliyorum ki çok normal ve geçici duygular, düşünceler bunlar. Yeni bir hayata adapte olmak bebekler kadar ebeveynler için de zor ama zamanla kolaylaşıyor her şey. Bende kolaylaşıyor en azından.
 
Benim de bir kızım var.11 aylık. Büyüdükçe daha rahat olmayacaksın.Hep böyle olacak sadece dertlerinin adı degisecek dedikleri zaman ağlamaklı oluyorum.Anne olduğuma pişman oluyorum

Ama sonra ilk aylarda da derlerdi.Aglardim hüngür hüngür.Biraz büyüyünce rahatladım.Artik geceleri daha rahat uyuyor.Oyun oynuyoruz.Beraber gülüyoruz.Zor mu zor ama ilk 3 ay kadar değil kesinlikle.

İyi ki varsın kızım diye sarilasim geldi.Ama uyuyor yavrucagim.Ben de çayımı içiyorum.Siz de daha iyi hissedeceksiniz önümüzdeki aylarda hiç merak etmeyin.
 
Oğlum 3 yaşında. Eski hayatımı tamamen unuttum neredeyse. Ama 2 yaştan sonra ufak ufak nefes almaya başladım. Biraz olsun kendi kendine oynuyor, mesela bi kahve içecek vaktim oluyor, öğlen uyursa spor yapıyorum. Akşam o yatınca film dizi izleyebiliyorum, birazdan oturup bi kaç tane bira içcem hatta. Eskisi gibi olmuyor ama düzen oturuyor, zaten insan alışıyor çocukla yaşama. Allahım eksikliğini göstermesin. Allah bağışlasın.
 
Tabii ki oluyor neden olmasın biraz sabır sadece kızım doğduğundan beri bakımıyla tüm detayıyla hep kendim ilgilendim bugün biz ilk defa eşimle baş başa bir yere gittik yeni evli gibi hissettim kendimi kızım 6.5 yaşında bu benim tercihim ama birkaç saatliğine de olsa bırakıp gezmeye gitmek annenin psikolojisi için çok önemli ben de en fazla 3 saat gibi bir anneme bıraktığım oluyordu. Ama birlikte gitmeyi daha çok seviyoruz burnumuzdan geldi demeyin inanın o günleri de özlüyor insan sırf bebek bakımı büyümesi uzun sürdüğü için 2.cocuga cesaret edemiyorum
 
Normale dönüyor evet ama normal eski normal değil. İlla değişiklik oluyor yani. 2 3 yaş sonrası rahatlama geliyor.
“Eski normal değil” deyince aklıma Fahrettin koca geldi “yeni normal” diye tutturmuştu ya Covid-19 zamanı wow be neler geçirdik..
 
elini sıkıp sizi tebrik edesim geldi çocukları nasıl 19.30 da yatırabiliyosunuz???
benimki 5 yaşında ve sabah 7.30 da kalkıp bütün gün kreşte yorulmasına rağmen 21.30 - 22 gibi ancak uyuyor
Benimde iki oğlum var düzenleri aynı şekilde 3 aylıkken başlıylrum uyku eğitimine ve ne olursa olsun bozmuyorum bu düzeni şuan biri 3 yaşına girmek üzere diğeri 14 aylık akşam 8 de ikisi de uyumuş olur küçük destekli uyuyor büyük olanı da uyku saati annecim dediğim zaman yatağına götürür yanına uzanırım o uyur bazen çok yorgun olursam küçügü uyuturken ona sakin bi çizgi film açıyorum 10 dk da uyuyor kendisi gece bazen uyandığı olur onda da hava karanlık olduğu için uyku saati devam ediyor der uyumaya devam eder sabah da 8-10 arası uyanır kendisi ben kaldırmam düzenleri bu şekilde olduğu için normal hayatıma kötü etkisi olmuyor onlar uyuyunca kalan saatleri istediğim gibi değerlendiriyorum eşimle olan ilişkime de olumlu yansıyor uzaklaşma birbirimizi sadece çocuga odaklı bi hayat yaşamıyoruz beraber film izleyip sarılıp uzanıyoruz falan iyi gelen şeyler bunlar özellikle çocuklar ile zor bi gün geçirdiysem o kadar alışmışız ki ikinci oğlum doğduğu zaman ilk 3 ay uyku eğitimi olmadığı için çok zor olmuştu en sonunda eşim sen buna bi el at düzen kur ilk çocuktaki gibi demişti ilk oğlumda bu konu ile ilgili çevreden çok tepki aldım ama hiç umursamadım kararlı şekilde devam ettim o tepki verenler şimdi tam tersi şekilde düşünüyorlar çocuktaki olumlu etkiyi görünce
 
çocuksuz hayat mış gibi dönemine geçişiniz biraz zor ve uzun olacak tabiki ama en azindan 6 7 aylik iken uykuları duzene girer. çokda kasmadan uyku egitimiyle desteklerseniz daha kolay olur.
okula başladıkları donem kısmen daha rahat oluyor en azindan 3 5 saat kendinize ayiracak vaktiniz oluyor vs.
simdi çok küçük bunalmaniz normal sizde ebeveyn olma hayatina adapte olmaya çalışiyorsunuz en azindan 3 5 ay sonra uykularinin duzene girip daha uzun sureli uyuyacagini bilin kendinizi sıkmayın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…