Bekar hayatini ozleyenler

Wilma11 · 17 Haziran 2016

ben özlemiyorum hiç..
bekarken de mutluydum. evlliğimde güzel çok şükür.
bekarken off sevgilim yokk benim yalnizliktan sıkılıyordum be..
arkadaşlarim evlenirken onlara imrerek bakiyordum be.
ayy ben ne zaman evlencemm yaa.. derdim ev kalmiş bir kız kurusu olurdum..
hayatımın aşkını buldum hiç kaçirmadim. seve seve evlendim onunla..
iyiki evlenmişimm çok şükür..
hiç o takıntım yok.. benim tek hayalim bebek sahibi olmak.

andromeda-80 · 17 Haziran 2016

tantanis .!.:
Bekar hayatının nesi kolay ki her gün ordan oraya koşturuyorum ben. Bu saat olmuş ders çalışıyorum, dışarda sürüyle sorumluluğum var ve elbette evde de sorumluluklarım var 22 yaşına gelmiş bir insan olarak. Asalak değilim sonuçta, evlenince eşimle paylaşacağım sorumululukları şuan ailemle paylaşıyorum.

Evlenince değişen ne ki?

Şöyle ki elbette bekarken de bitki değildik, işimiz, okulumuz, sorumluluğumuz vardı. Ama şimdiki gibi değil. Ben şahsen iş yapsam da canım istemiyorsa sallardım işi gücü. Bir kısmını ben yapsam bir kısmını annem yapıyordu. Evin düzeni anneme aitti. Evde bir yerde sorun olsa( kırılma, dökülme, tadilat, boya) benim değil annemin meselesiydi. Evin ekonomisini planlayıp uygulamak anne babamın göreviydi. Çocuğun okulunu, dersini, öğretmenini, ihtiyaçlarını düşünmek zorunda değildim. Hasta olsam yatıyordum, ne de olsa telafi edecek insan vardı evde(Şimdi sürünerek kalkıp iş yapmam gerekiyor bazen). Sevmediğim insanlar eve gelecekse onları anneme paslayıp ben direkt uçuyordum arkadaşlarımla buluşmaya. Bir de onlara yemek ya da pasta börek hazırlamak zorunda değildim. Davet ya da düğünlere istemiyorsam gitmiyordum, ne de olsa giden vardı ben gitmesem de olurdu. Eşimin ailesi gibi bir derdim yoktu. İstemediğim insanları hayatımdan çıkarmayı doğru bulanlardanım. Ama çıkarmam mümkün değildi, senelerce idare etmek zorunda kaldım eşim üzülmesin diye( Şimdi yine görüşmüyorum o ayrı) Evin, eşimin, çocuğun sorumluluğu katlanarak arttıkça kendime ayırdığım zaman azaldı, kendimi özlüyorum bazen. Bu ve benzeri şeyler işte :)) Evlendikten sonra hiçbirşey eskisi gibi olmuyor

tantanis · 17 Haziran 2016

andromeda-80 .!.:
Şöyle ki elbette bekarken de bitki değildik, işimiz, okulumuz, sorumluluğumuz vardı. Ama şimdiki gibi değil. Ben şahsen iş yapsam da canım istemiyorsa sallardım işi gücü. Bir kısmını ben yapsam bir kısmını annem yapıyordu. Evin düzeni anneme aitti. Evde bir yerde sorun olsa( kırılma, dökülme, tadilat, boya) benim değil annemin meselesiydi. Evin ekonomisini planlayıp uygulamak anne babamın göreviydi. Çocuğun okulunu, dersini, öğretmenini, ihtiyaçlarını düşünmek zorunda değildim. Hasta olsam yatıyordum, ne de olsa telafi edecek insan vardı evde(Şimdi sürünerek kalkıp iş yapmam gerekiyor bazen). Sevmediğim insanlar eve gelecekse onları anneme paslayıp ben direkt uçuyordum arkadaşlarımla buluşmaya. Bir de onlara yemek ya da pasta börek hazırlamak zorunda değildim. Davet ya da düğünlere istemiyorsam gitmiyordum, ne de olsa giden vardı ben gitmesem de olurdu. Eşimin ailesi gibi bir derdim yoktu. İstemediğim insanları hayatımdan çıkarmayı doğru bulanlardanım. Ama çıkarmam mümkün değildi, senelerce idare etmek zorunda kaldım eşim üzülmesin diye( Şimdi yine görüşmüyorum o ayrı) Evin, eşimin, çocuğun sorumluluğu katlanarak arttıkça kendime ayırdığım zaman azaldı, kendimi özlüyorum bazen. Bu ve benzeri şeyler işte :)) Evlendikten sonra hiçbirşey eskisi gibi olmuyor

Valla evlilik buysa ben almıyım.

Çocuğunuz varsa bir nebze normal karşılanabilir bu durum ama iki kişi baş başayken evlilikten yakınmak bana hiç anlamlı gelmedi.

zeybeydelrey · 17 Haziran 2016

bekarken iyiydim ya ama özlüyomusun dersen özlemiyorum hepsi güzel bi anıydı benim için. şimdi evliyim evliyken de beni sıkan bi eşim olmadığı için yaşasın özgürlükkk :)

andromeda-80 · 17 Haziran 2016

tantanis .!.:
Valla evlilik buysa ben almıyım.

Çocuğunuz varsa bir nebze normal karşılanabilir bu durum ama iki kişi baş başayken evlilikten yakınmak bana hiç anlamlı gelmedi.

Çocuktan sonra 2-3 sene kendini unutuyorsun, zombi gibi geziyorsun zaten. Aile desteği yoksa -ki benim yoktu- o uykusuz gecelere ek diğer günlük sorumluluklarını yerine getirmek çok zorluyor

asporca84 · 17 Haziran 2016

Vay be herkes mutlu evlilikten bi ben mi çok özlüyorum bekarlıği.eşim çok iyi olmasına rağmen çok güzel bir bekarlık yaşadığım için inanılmaz özlüyorum. Evlilik sıkıcı ve kadın için çok yorucu bi durum.gönüllü hizmetcilik..

andromeda-80 · 17 Haziran 2016

asporca84 .!.:
Vay be herkes mutlu evlilikten bi ben mi çok özlüyorum bekarlıği.eşim çok iyi olmasına rağmen çok güzel bir bekarlık yaşadığım için inanılmaz özlüyorum. Evlilik sıkıcı ve kadın için çok yorucu bi durum.gönüllü hizmetcilik..

Aynen öyle, eşin melek gibi adam olsa bile sen yine de hizmetçisin ve evlilik yine de sıkıcı :)))

tantanis · 17 Haziran 2016

andromeda-80 .!.:
Çocuktan sonra 2-3 sene kendini unutuyorsun, zombi gibi geziyorsun zaten. Aile desteği yoksa -ki benim yoktu- o uykusuz gecelere ek diğer günlük sorumluluklarını yerine getirmek çok zorluyor

O konuda haklısınız çocuk ciddi emek istiyor. Çok zor bir şey başarıyorsunuz gerçekten. Ben kendimi unuturum o ara sanırım.

simarik83 · 17 Haziran 2016

Özlediğim yanları var. Mesela ben her bayram ailemin yanına giderdim şimdi bir bayram bizimkiler bir bayram eşiminkiler. Her fırsatta ben ailemin yanına kaçardım ama şimdi eşit davranmak zorundayım. Bu kısmını sevmiyorum evliliğin. Diğer yönlerden bir şikayetim yok.

kahvetelvesi · 17 Haziran 2016

Tercih etmem bekarlığı.

Kendi evim, kendi düzenim, eşim, doğacak çocuğum.

Bekarlıktaki mutlulukla kıyaslanmaz bence bunlar.

MutluBulut_ · 17 Haziran 2016

İyi ki esimle evliyim Bekarligimi gram ozlemiyorum cok sukur

dejavu_one · 17 Haziran 2016

Eninde sonunda olacak sorumluluklar bunlar nereye kadar öyle yaşanmak. Şimdi o ana dönseniz bir süre sonra yine keşke kendime ait evim eşim çocuklarım olsa dersiniz. Hepsinin yeri farklı tabi. Ama sevdiğin bir aile varsa yaptıkların yük gelmez.

kafein_ · 17 Haziran 2016

Hiç özlemiyorum desem...eşimle daha huzurluyum mutluyum.sorumlulukların yükü de değişmedi benim için hatta azaldı.

zeybeydelrey · 17 Haziran 2016

kahvetelvesi .!.:
Tercih etmem bekarlığı.

Kendi evim, kendi düzenim, eşim, doğacak çocuğum.

Bekarlıktaki mutlulukla kıyaslanmaz bence bunlar.

çok doğru aynen katılıyorum

Mcada · 17 Haziran 2016

Valla bende ozluyorum bekar hayatimi ama iyikide esim ve cocuklarim.var simdi onlarsiz bi hsyat dusunemiyorumm

Beth18 · 17 Haziran 2016

bugun annemle konuşurken
evde yapmam gereken işler var dedım
oda bekarlığa benzemıyor di mi dedı
bende evet anne bekarken işleri hep sen yapardın dedım onu üzmemek için
annem işleri yapardı ama bende işin bı ucundan tutardım hep erken kalkmamı ısterdı
rahattım ama bı taraftanda her gun iş yapmak ıstemezdım
bence evlılık daha guzel kafama gore yatıp kafama gore kalkıyorum
hıc eşimi yalnız bırakmak istemıyorum
iş saatlerim cok rahat oldugu için eşimin işten dönüşünü iple cekıyorum
işleri de kafama gore yapıyorum bazen hiç yapmıyorum
kafama gore de ben cıkıyorum dıyebılıyorum ama onunla olmayı cok sevdıgım için genelde onsuz cıkmıyorum

bahtiyaryavrum · 17 Haziran 2016

Ozlemiyorum...
Çünkü ben artık anne oldum.

aswan · 17 Haziran 2016

andromeda-80 .!.:
Eminim yaşadığınız tüm zorluklara rağmen bugünleriniz için de iyi ki yapmışım dersiniz. İnsan yaşlanınca en azından bayramlarda kapısını çalacak birilerini istiyor, annemden biliyorum. Bayramda ya da özel günlerde ailesi olmadan çok bomboş geliyor herşey. Elde ettiğin en büyük kazancı yani evladını sana hediye ettiği için bile değer

Kesinlikle haklisiniz. Belki bir gun bende evliligimde mutlu olurum da hayat daha da keyifli hale gelir. Elbette evliligin en guzel sonucu (isteyen icin) cocuklar :)))) kizim buyudugunde anali kizli gezecegiz insallah :)))

aswan · 17 Haziran 2016

andromeda-80 .!.:
Şöyle ki elbette bekarken de bitki değildik, işimiz, okulumuz, sorumluluğumuz vardı. Ama şimdiki gibi değil. Ben şahsen iş yapsam da canım istemiyorsa sallardım işi gücü. Bir kısmını ben yapsam bir kısmını annem yapıyordu. Evin düzeni anneme aitti. Evde bir yerde sorun olsa( kırılma, dökülme, tadilat, boya) benim değil annemin meselesiydi. Evin ekonomisini planlayıp uygulamak anne babamın göreviydi. Çocuğun okulunu, dersini, öğretmenini, ihtiyaçlarını düşünmek zorunda değildim. Hasta olsam yatıyordum, ne de olsa telafi edecek insan vardı evde(Şimdi sürünerek kalkıp iş yapmam gerekiyor bazen). Sevmediğim insanlar eve gelecekse onları anneme paslayıp ben direkt uçuyordum arkadaşlarımla buluşmaya. Bir de onlara yemek ya da pasta börek hazırlamak zorunda değildim. Davet ya da düğünlere istemiyorsam gitmiyordum, ne de olsa giden vardı ben gitmesem de olurdu. Eşimin ailesi gibi bir derdim yoktu. İstemediğim insanları hayatımdan çıkarmayı doğru bulanlardanım. Ama çıkarmam mümkün değildi, senelerce idare etmek zorunda kaldım eşim üzülmesin diye( Şimdi yine görüşmüyorum o ayrı) Evin, eşimin, çocuğun sorumluluğu katlanarak arttıkça kendime ayırdığım zaman azaldı, kendimi özlüyorum bazen. Bu ve benzeri şeyler işte :)) Evlendikten sonra hiçbirşey eskisi gibi olmuyor

Ne guzel ozetlemissiniz "kendimi ozluyorum" diyerek

BaharOla · 18 Haziran 2016

Bekar hayatimi degil ama anne olmadan onceki hayatimi cok ozluyorum, ruyalarima girdigi oluyor.

Bekar hayatini ozleyenler

Nirvana

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

Popüler Üye

Yeni Üye

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Nirvana

Guru

canım oğlum varlığına şükür..

13.09.2015

Popüler Üye

🧿

Nirvana

kızına aşık❤Beren Duru'm❤

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency