Bekar olmaktan utanıyorum

cunku bizim insanlarimız sohbet etmeyi bilmiyor. Konu basliklari Nerden geliyosun? nereye gidiyorsun ? evlenmiyormusun? cocuk yokmu? Kardes nezaman yapicaksin🤡 kisiye gore konu basliklari🤣 mecbur degilsin. eksiklik degil. zorunda da degilsin. evlenmemis olmak basarisizlik degil. Onlar haddine olmayan sorulari ulu orta tak diye cat diye sorduklarindan utansin sen niye utaniyorsun be canim💋
 
Sakın sakın üzülme 33 yaş hıcbıseu. Ben 34 m cocuk ta var ama evlilik okadar degısık bıseykı. Anlaşamıyorsun çocuk var diye boşanamıyprsun. Tabiki anlaşan kişiler için guzel bısey evlilik ama diyeceğim şu su yasımda hala bekar olmak isterdim calışmak gezmek yemek isterdim….. elindekinin degerini bil
 
Ben 58 yaşındayım düşündüm de hiç kimseye evli misin bekar mısın diye sormamışım…bence sizin ki tamamen algıda seçicilik…33 yaş nedir ki? Hayatını dolu dolu yaşa… bir ara da “düzgün biri”çıkarsa evlenirsin🙈
 
Yaşadığımız toplum iste böyle bir girdap.
Özellikle kırsal yerlerde ise bu durum daha fazla.
Eğer yaşadığınız bölge Karadeniz iç Anadolu ise bu baskıyı fazlasıyla hissedersiniz.
Çünku çoğunluk evli ve bunu dikte etmeye çalışır.
Siz sabırlı olacaksınız duymazlıktan geleceksiniz.
Allah karşınıza hayırlı kismetler çıkarsın inşallah
 
Bakış açınızı mı değiştirseniz? Ülkemizde nedense bekar insanların evde ailesi ile oturduğu, mutsuz olduğu ve hayatını kuramadığını gibi bir algı var. Hiç takılmayın. Ben doktora yaparken sınıf arkadaşlarımdan birçoğu ve ben de dahil bekardık. Herkes de cayır cayır geziyordu. Hatta bir arkadaşımızın durumu da oldukça iyiydi ve kızın gitmediği yurtdışı konferansı kalmadı. Hadi yiyiyorsa acıyarak baksınlar 😂 Altında da araba vardı. Spora gitmediği mi kaldı, kursa gitmediği mi kaldı. Evliliği hiç düşünmezken 36 yaşında İtalyan bir beyle evlendi. En son orada bir bağ evinde yaşıyorlardı. Bir de bebişleri olacak ❤️O yüzden hiç takma ama boş durma. Evlenene kadar kendini geliştir. Evlendikten sonra da durmazsın tabii ama o zaman dikkatini dağıtacak daha fazla şey olma ihtimali yüksek. O yüzden bir liste yap ve başla 😉
 
Valla bu soruları soranların da, böyle saçma cevap verip moral bozanların da kasıtlı yaptığını düşünüyorum artık. Sanane ulan yani sanane, geç kalmışsın da bilmem ne, kime göre neye göre nereye geç kalmak. Hayatı işte böyle sadece level atlayarak yaşamak gören, içinde bulunduğu anın tadını çıkarmak yerine sürekli bir koşturmaca, sürekli bir herkesle s.dik yarıştırmaca olarak geçirenlerin cahilce bir kıstası bunlar ve bu cahil dediğimiz güruh her yerde var, mürekkep yalayanda da, iş güç sahibi olanda da, ben çok ufku geniş bir insanım diyende de. Size bunu söyleyen o topluluğun yüzde doksanı size özenmiyorsa ben de bir şey bilmiyorum.
Benim kardeşim de sizin gibiydi, 31 yaşına gireceğiz ben evliyim o bekar çok üzülürdü neden ben evlenemiyorum, herkes bana acıyarak bakıyor derdi. Sonra bana ve evli arkadaşlarına baktı, kendine vakit ayırmak için kırk takla atıp zaman yaratan, çocukların peşinde koşturmaktan kendi bakımını yapmakta zorlanan, bir kahve içmeye bile vakti olmayan, uyuyamayan dilediği gibi gezip tozamayan kişilere nasıl evrildiğimizi gördü, evlendikten sonra sorumlulukların nasıl bir bir arttığını ve altında kalmamak için nasıl uğraş verdiğimize şahit oldu. Şimdi var ya ondan mutlusu yok yemin ederim. Her gün farklı yerlere gider, gezer tozar, dilediğini yapar, turlara katılıp şehir şehir dolaşır. Attığı her storye hayranlıkla bakarım, içimi ferahlatır o halleri, doğayla iç içe oluşu, mutlu oluşu. Siz de içinde bulunduğunuz anın tadını çıkarın boşverin Allah aşkına, ilelebet bekar kalacak haliniz yok sadece size ait olan şu zamanların kıymetini bilin ya. Size böyle hadsizce cevap veren insanlara gerekli karşılığı da verin. 33 yaş nedir ki, daha çok gençsiniz
 
Merhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..


Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..

Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.

Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..

Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
Sen = ben . Ama ben senden farklı olarak bi de evlenmeyi Çok istiyorum. Derdim ikiye katlanıyor. Bekar arkadaşım kalmadı. Tekim . Yapacak etkinlik bile kalmadı. Görücü usulü düşünüyorum yavaştan kim çıkarsa karşıma eve deme noktasına geldim
 
Merhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..


Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..

Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.

Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..

Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
Valla kuzum biz evlendik ne oldu? Kaynanası, görümcesi, kaynatası, çocuk derdi bitmiyor , onlar seni kıskanır en fazla çünkü çok rahatsın şuan ,evlilik yükü öyle kolay değil evlenince anlarsın,umarım karşına iyi biri çıkar, ama sakın toplumu tatmin etmek için olmadık biri ile evlenme..
 
Direk keyfini çıkar deyince topa tutuyorlar beni. Elaleme gülüp hayatı nasıl yaşamak istiyorsanız öyle yaşayın diyeyim.
 
Merhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..


Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..

Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.

Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..

Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
Evli olanlarda bazen kocalarından evliliklerinde utanıyor emin ol.
Toplum baskısı insana her şey yaptırır önüne bak sen nasıl mutluysan öyle davran . Üniversitede 28 yaşında arkadaşım vardı üniversiteyi liseyi açıktan okuyarak kazanmış. Köyde kızın adını çıkarmışlar . O yaşta okumaya gitmedi baktı evde kaldım bir teröriste kaçmış dediler . Kız bitirdi üniversiteyi şuan 33 yaşında ne derlerse desinler atanmadan evlenmem diyor
 
gec kalmıssın dıyene sen evlendın ne oldu hanı madalyanı goremıyorum belkıde koca delısı degılımdır dıyebılırsınız
evlendıgınızde de cocuk ne zaman dıyecekler doguracaksınız ıkıncı ne zaman olacak gec kalma arayı acma dıyecekler
herkesın her soyledıgını kafaya takarsanız ohoooo

kızım zature oldu 1 aydır tedavı goruyor gerızekalının tekı nazar degdırdın cocuga senın yuzunden hasta dedı :D
ayy benım yuzumden mı hasta oldu dıye kafaya takmak yerıne nazarın vırusle bırlıkte calıstıgını bılmıyordum benı aydınlattıgın ıcın sagol bana da senın nazarın degmıs olmalı bende hastayım cunku annesı olarak ıyı bakamamısım devletı ara da gelsın cocuga el koysunlar yazık dedım
sımdı o dusunsun sızde boyle yapacaksınız hayatınızdan bu tarz ınsanlar ne kadar azalırsa o kadar ıyı eleyın gıtsın
 
Bizim iş yerinde 40 yaşında bir abla var ilk evliliğini bu pazar günü yapacak kısmetse. O da aynı sizin gibi minyon 33 falan gösteriyor. İnsanlar hep konuşur inanın. 27 yaşındayım evde kaldın demese bile bakışlarıyla diyen çok insan var. Herkesin kaderi bir değil. 20 yaşında evlenen istiyor ki herkes 20 yaşında evlensin ona eksiklik geliyor. Yani bu düşüncede insan gerçekten çok var.
 
Merhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..


Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..

Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.

Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..

Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
Ya görende 80 yaşında sanacak sizi 🙄 nasıl çevrelerde yaşıyorsunuz anlamıyorum. Artık evlilik yaşı 30-35 zaten neye geç kalmışsınız 🤷🏼‍♀️ Bence biraz (istemeden, psikolojik olarak) abartıyorsunuz. İnsanlar “evli misiniz, hayır değilim, gülümseme” böyle bir diyalogta bile muhtemelen kötü hissediyorsunuzdur. Oysa çok normal bireyler birbirini tanımak adına sorabilir yaş, memleket, evlilik vs. Bu konuda bir psikolog yardımı almanızı tavsiye ederim. Zira benim 30-40 yaş arası bekar kadın arkadaşlarımın (1-2 istisna hariç) evli değil diye eziklendiklerini hiç görmedim. Ya çevrenizde bir problem var ya da bu konu sizde bir yara halini almaya başlamış.
 
Merhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..


Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..

Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.

Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..

Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
İlk çalıştığım kurumda 55 yaş üzeri yaklaşık 10 kişi (toplamda 15 kişiydik kurumda) hiç evlenmemişlerdi. Bu arkadaşlardan 2 tanesiyle çok yakın ilişki kurduğum için biliyorum, birisi kendine ciddi dert edinmiş bu durumu ve hayatı yaşayamadan o yaşlara gelmiş hala da mutsuz olan bir arkadaştı. Diğeri ise 40 lı yaşlarında artık evlenmeyeceği düşüncesini kendine oturtmuş ve ailesinde ayrı eve çıkıp kendi düzenini kurup kendi sosyal çevresiyle ciddi güzel organizasyonlara katılıp kendini eğlendirmeyi, yaşamayı bilen biriydi. Herkes evlenmek zorunda değil. Yaşamı kaçırmamak gerek.
 
kötü bir kocayla evli olmaktan utanmaktan iyidir.
ki utanacak ne var yahu ?
evlenmemek de bir tercih.
hiç istemeyebilirsiniz de.
kime ne ?
 
Toplumda saçma bir bakış açısı var
Yaşınız tam evlenme yaşı
Kendinizi ezdirmeyin
Tercih etmedim evlenmedim olursa bir gün çıkarsa doğru insan evlenirim deyin.
Siz kendinizi uzaylı gibi görürseniz insanlar da öyle görür.
 
Bekar ve çocuklu olmaktan iyidir bir de bu açıdan bak😉 Ben de senin gibi düşünüp acele edenlerdenim.Şuan boşanmaya çalışıyorum..Keşke bu siteye daha önceden fark edip üye olabilseydim.Evliliği kendi çevremde gördüğüm gibi iyi ve güzel olarak görmezdim.Burada okuduklarını hepsi gerçek.Evlilik çok büyük bir sorumluluk geri dönüşü yok.Erkek milleti malesef bir illet bazıları şeytana bile pabucu ters giydirebiliyor.Bir psikiyatriye görün inan o çevrendekilerin söylemleri sana vız gelip tırs gidecek👍😄
 
onu diyenlere deki başınızı gökden yere eğinde öyle konuşalım !!duyamıyorumdaaa
 
Merhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..


Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..

Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.

Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..

Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
Bisey dicem,baslıgı okuyan bdv kadınlarının cogu ben de evli olmaktan utanıyorm demistir:D
O topluma söyler misin?Evlilik kolay asıl bosanmak zor bu memlekette.
Hic evlenmemis olmak en temizi:)
 
Back
X