Bekarlık, yalnızlık, aşk, kariyer

Nihal hanim yasadiklariniz icin uzgunum ama boyle cesaret verici oldugunuz, güclü bir kadin oldugunuz, icime umut verdiginiz icin tesekkur ederim. Sanirim depresif bana iyi gelmeyen insanlari da hayatimdan cikarmaliyim.
 
Bişey olmaz allahın ıznı ıle gunler sonra 32 olucsm .Çocuksuzum .Her gun ıstıfayı dusundugum ama ıstıfa edenedıgım bir işim var .
Insallah mutlu bir aile hayatin vardir diyorum. Kariyer de malesef hayatimizin onemli bir noktasi umarim mutlu olacagin bir is bulursun.
 
Ablacım ben olsam dönerdim. Niye dersen her şey iş değil, hayattan mutsuzsan kariyerin şahane olsa da mutla olamazsın. Ufak kasabada ne yapacaksın, sıkıntıdan patlarsın. Ben olsam vınlardım İstanbula.
Bu arada 3 yil cok karambole gecti. Ha ayrilik acisini atlattim. Ha pandemi oldu. O bu derken ciddi ciddi is aramaya baslamam 2 seneyi buldu. Is bulacak gibi oldugumda yoneticik teklifi geldi. Bir de aile yanina gidince cevreni, arkadaslarini yerinde mi bulacaksin diyenler de cok. Bu defa da daha mutsuz olma diyorlar
 
Bir de arkadaslarimin cogu evlendi. Kardesim evlendi. Herkes kendi hayatina odaklandi. Is de cok iyi gitmezse kalabalik icinde yalniz hisseder miyim hic bilmiyorum. Sanirim bundan da korkuyorum. Eskiyi bulamamak adepte olamamak yanlistan kolay kolay donememis olmak beni uzer diye dusunuyorum
 
Hiç yurt
Şartlarınızı bilmiyorum ama böyle olmanızın iki nedeni var. Buradan sormam doğru olmaz.
 
Evlenmenin yasi yoktur ve 30 henüz cok genc :)
Ben 32 yasindayim, yaza evleniyorum. Ama o zaman da 33 olmus olacagim zaten

Ha erken ha gec, önemli olan dogru kisi. Bir iliski yasamak ve evlenmek istiyorsan, yapacagin belli: sosyallesmek ve adaylarla tanisman gerek. Yani bir yerden baslaman lazim, gerisi gelir zaten.
Bunun icin Büyüksehir‘de olmak avantaj tabi bence.
 
Bir arkadaşım 40 yaşında evlendi, 42 yaşında hamile kaldı, 45 yaşında boşandı. Diyeceğim o ki hiç bir ley için geç değil. Böyle şeylere takılmayın zaman ne gösterir bilinmez.
 
Evlenmeyecegimi düşünürken yalnız hayat kurmaya odaklanırken 35 yaşında evlendim birkac yıl önce evlensem daha iyi olurmuş diyorum. Kendimi çok uyumlu aile hayatına çok uygun biri sanıyordum evlenince anladım ki ben baya kaprisli huysuz biriymişim eşimden başkası da beni zor taşırdı iyi ki eşimle evlenmişim hep şükrediyorum.bu arada şuan bebek bekliyoruz yaşım 37 eşim de 42. Nasibin nereden ne zaman çıkacağı belli olmaz, ortamlara girin, çevreniz evlenmek istediğinizi bilsin elbet olur.
 
Insallah mutlu bir aile hayatin vardir diyorum. Kariyer de malesef hayatimizin onemli bir noktasi umarim mutlu olacagin bir is bulursun.
Aile hayatıda ayrı sorun .Ayrı eve cıksam bu enflasyon farkıyla 1 eve ancak güç yeter bence
 
Canim benim, bende 2 yıllık ilişkimi geçen sene bitirdim, ki karşı taraf illaha evlenmek istiyordur ve hazırdı. Fakat bazi ilgisizlikler yaşandı, ilişki süreci uzadı, bende de heves tükendi, bitirdim attım. 6 aya yakın irtibata geçmeye çalıştı, takmadim kafamda bitirmistim çünki. Bu süreçte kendime zaman tanidim, neyi isteyip neyi istemediğime karar verdim. Evliliği istiyor musun, buna kendini hazir hissediyor musun? Yoksa başkalarının fikriyle mi hareket ediyorsun? Bu soruya dürüst bir şekilde cevap verip ona göre yolunu çizebilirsin canim. Ben şuan online bir uygulamayla tanismalarimi gerçekleştiriyorum, gidişattan da şimdilik memnunum. Sen ne istediğinden emin misin?
 
Ben iliskimi bitirirken bu kadar mutsuz bir iliskiyi daha fazla iteklemek istemiyorum diyerek bitirdim. Bir noktada ne o benim aşık olduğum adamdı. Ne de ben onun aşık oldugu kadındım. Cok yıpranmış bir iliski ve cok yorgun insanlardan başka bir sey yoktu artık. Hiç olmadigim kadar keskin bir sekilde noktaladim. Kendime sen kürkçü dükkanı olmayacaksın dedim ve arkasında durdum. Kariyerime odaklandım. Tek başına olmaya alıştım. Aileme karşı da yüzümü egmek istemedim. Evet beceremedim bakın ortada kaldım demek istemedim. Ailem de destek oldu. Yuksek lisansa başladım. Yurtdisina gittim geldim derken bu süreci atlattım. Ben yolumda yüruyeyim nasip önemli olan dogru kisi diyerek bu zamana da geldim. Cevrem degisti. Evlenen uzakta kalan arkadaslarimla koptum. Daha olgun bir arkadas cevresine girdim. Bununla birlikte cok basarili kadinlarin bile icindeki yalnizligi gordum. Yalnizligin yuk haline geldigini gordum. Ne kadar basarili ve güclu de olsalar hayatlarinda bir eksik var gibi. Orda görilen bi bosluk var. Konusmalarim gözlemlerim sonucunda da gec kaliyormusum hissine kapildim. Ilk defa yalnizliktan korktum. Her seyin bir yasi varsa ben bunu kaciyorsam baskisi ile ruhum daralmaya basladi. Bu baskiyla yanlis secimler ve yanlis bir evlilik yapmak da istemem ama bilemiyorum da. Bu isin egrisi dogrusu nedir fikrim de yok. Bu yuzden de evlenenlerden, bekarlardan yasitlarimdan fikir almak istedim
 
Soyle ki ben henuz evlenmeyecegimi dusunmedigim bir noktadaydim. Kariyerime odaklandim da. Belki de evlenmeyeceksin, dogru kisi kisi hic olmayacak fikri ile yeni yüzlestim. Bu da bende dehset bir baskiya donustu
 
Bir arkadaşım 40 yaşında evlendi, 42 yaşında hamile kaldı, 45 yaşında boşandı. Diyeceğim o ki hiç bir ley için geç değil. Böyle şeylere takılmayın zaman ne gösterir bilinmez.
Mesela gencken uyum saglamak yurutebilmek daha kolay olur muydu mesela diye de dusunuyorum. Bu da benim icin bi soru isareti
 
Tabi bir de sunu eklemek isterim. Aldıgim mesajlarda da gördugum kadarıyla bir iliski ve evlilik istiyorsak aktif ve sosyal olmak gerekiyor. Nasip demekle olacak gibi degil sanirim. Gunumuzde iliski kavraminin icinin cok boşaltildigi tek dertlerinin günlük ilişki ve cinsellik oldugu bir durum var. Evli erkeklerin bile bekarmiscasina arayista olduğu ki benim gecen sene 3 ay konuştuğum adam evli cikti. Cok fazla arkadasimin aldatildigini da ogrendim. Bu konuda iliskiye baslamakta guven tekrar nasil kazanilir. Destek almak çozum olur mu
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…