Arkadaşlar daha öncede sizlere derdimi açmıştım. Yine yardımlarınızı istiyorum. Vajinismusu yeni yendim ve yaklaşık 3 sene olacak evliliğim tam düzene girdi geçmişte yaşadığım tüm sorunları unuttup hiç o günleri yaşamamış gibi evliliğimi devam ettireceğim derken eşimin tayini çıktı ve ayrı yerlerde yaşamak zorunda kaldık :-( Şimdi çok mutsuzum. Zaten evlendiğim günden beri kendimi hiç evli gibi hissedememiştim. Hep etrafımıza mutlu cift rolu oynuyorduk. Birbirimizi çok sevmemize rağmen yaşadığımız bu kabus bizi çok yıprattı. Tam her şey düzeldi derken bu 2 senelik ayrılık beni en başa döndürdü yine. Bu sorunu çözdük ve hemen bebek istiyorduk fakat şu an eşim olmadan hamilelik ve bebek büyütmek bana daha da acı verecek diye düşünüyorum. Fakat 2 yıl bekledikten sonra da ya başka sorunlar çıkar ve bebeğimiz olmazsa diye de korkuyorum. Eşimin gitmesi beni pisikolojik olarak çok etkiledi. Evden hiç çıkmıyorum. Sürekli kafamda gelecekle ilgili korkularla yaşıyorum. Kimseyede bir şey anlatamıyorum. Daha önce yaşadığım sıkıntıları kimse bilmiyor çünkü. içimde kendi kendimi kemirerek geçiyor. Evlendim fakat evliliğimden önceki ne 3 sene evli olduğumu hissettim ne de eşimi bekleyeceğim bu 2 yıl evli olduğumu hissedebileceğim :-( Her defasındada sorunlarla karşılaşmak beni kötümserliğe itti. Mutlu sona yaklaşıp beklediğim 2 sene sonunda ya başka sorunlar çıkarsa diye korkuyorum. Psikoloğa mı gitmeliyim. Şu an ailemin yanında olduğum içinde gidemem. Bana yardımcı olursanız sevinirim. Paylaşmaya ve nasihatlere ihtiyacım var :-(
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Beklemeli miyim yoksa ...
- Konu Sahibi seyyma123
- Başlangıç Tarihi
- 16 Şubat 2013
- 8.646
- 3.015
- 178
Üzülüp kendini harap etme arkadaşım..bak herşey düzene girmiş,kimbilir belki eşin işleri yoluna koyar ve seni de yanına alır..bence sevip seviliyorsan bekle ve eşin geldikten sonra bebiş düşün..gelince de bi bebiş
hem bebiş olduğunu düşün,eşin o bebeğin hasretiyle işine de konsantre olamaz bence.
hem bebiş olduğunu düşün,eşin o bebeğin hasretiyle işine de konsantre olamaz bence.
Son düzenleme:
- 13 Mayıs 2013
- 418
- 10
- 68
Korkunun ecele faydası yok derlerki nekadar da doğrudur. Sürekli korkarak kendimizi yıpratıyoruz, olacağı varsa oluyor, olmazsa olmuyor oysa. Kendimizi hasta ediyoruz sürekli endişe duyarak. Korkularla mani oluyoruz kendimize, rahat hissedemiyoruz birtürlü. Tabiki psikoloğa gidebiliyorsanız gidin derim. Fakat kendiniz önce çabalamalısınız. Mesela gelir de ya şöyle olursa, ya böyle olmazsa, ya çocuk olmazsa, ya hasta olursam... diye diye kendinizi hasta edeceksiniz. Oysa bunlar sizin korkularınızla şekillenen faktörler değil ki.
Sağlıklıysanız ve tabiki nasipse oluyor istenilenler. Bunun önüne de geçilmiyor. Zorlamayla olmuyor. Ya gerçekte hasta olup da hiç çocuğu olamayacak birisi ne yapsın? siz de böyle deyin, o mesela evlat edinmeyi bile düşünebilir. Sizde böyle bir durum da yok... korkular var ve sizi kemirip bitiriyor.
Şöyle düşünün, hayat güllük gülistanlık, sürekli neşeyle dolu biryer değil. Derdimiz, tasamız önümüze çıkan problemler hep olacak. Dertsiz insan var mı hiç? Siz problem daha yaşanmadan, problemi yaşayacağınızın korkusunu taşırsanız sizin şimdiki hayatınızda da başka başka problemler çıkar. Bırakın bunları düşünmeyi ve yaşamaya bakın. Olacak olanın önüne şimdiden geçilmez. Belki hiç sorununuz olmayacak ne biliyorsunuz?
Olumlu düşünün, olumsuzlukları düşünmeyi bırakın. Olumsuzluk karşımıza çıkarsa ancak çözümler üretiriz. Bazı durumlar varki asla önceden önlem alamıyoruz.
:)
Sağlıklıysanız ve tabiki nasipse oluyor istenilenler. Bunun önüne de geçilmiyor. Zorlamayla olmuyor. Ya gerçekte hasta olup da hiç çocuğu olamayacak birisi ne yapsın? siz de böyle deyin, o mesela evlat edinmeyi bile düşünebilir. Sizde böyle bir durum da yok... korkular var ve sizi kemirip bitiriyor.
Şöyle düşünün, hayat güllük gülistanlık, sürekli neşeyle dolu biryer değil. Derdimiz, tasamız önümüze çıkan problemler hep olacak. Dertsiz insan var mı hiç? Siz problem daha yaşanmadan, problemi yaşayacağınızın korkusunu taşırsanız sizin şimdiki hayatınızda da başka başka problemler çıkar. Bırakın bunları düşünmeyi ve yaşamaya bakın. Olacak olanın önüne şimdiden geçilmez. Belki hiç sorununuz olmayacak ne biliyorsunuz?
Olumlu düşünün, olumsuzlukları düşünmeyi bırakın. Olumsuzluk karşımıza çıkarsa ancak çözümler üretiriz. Bazı durumlar varki asla önceden önlem alamıyoruz.
:)
Üzülüp kendini harap etme arkadaşım..bak herşey düzene girmiş,kimbilir belki eşin işleri yoluna koyar ve seni de yanına alır..bence sevip seviliyorsan bekle ve eşin geldikten sonra bebiş düşün..gelince de bi bebiş
3 yıl sonra her şey yoluna girecek diye düşünürken bu 2 yıllık ayrılık beni karamsarlığa itti. Ben vajinismusu yenmek için uğraşırkende her defasında bir sorun çıkıyordu ve beni tedavide başa döndürüyordu. Çok acılar çektim fakat en sonunda başardım. Sanki 3 yıl değilde daha bir kaç haftalık evli gibi hissediyordum kendimi çünkü öyle oldu. Evlilkiğin ilk yıllarında yaşanılan cicim aylarına biz daha yeni kavuşmuştuk. Bu ayrılık şimdi benim evliliğimin ilk 5 yılını söküp alacak. Ben de beklemenin doğru bir karar olacağını düşünürken her defasında karşıma çıkan engeller acaba beklediğime değecek mi ya yine sorun çıkarsa demeye getiriyor beni. Etrafımdada çocuğu olmayan çift çok var. Ya bende yaşarsam daha da geç olmasın diyorum. Bir yandanda eşimle evli gibi hissetmeden kendim bir çocuk büyütmek... Tek başıma bu duygu beni içten içe daha da yaralar.Belki eşimle evliliğimizn ilk yıllarında böyle bir sorun yaşamasaydık. Şimdi çocuk düşünebilirdik. Çünkü en azından eşimle evliliğin iki kişilik olan kısmının tadını çıkarmış artık evliliğimizde 3. bir birey istemiş olacaktık.Bende bu duruma hazır olurdum. Çocuğumuz Olurdu ya da olmazdı ama en azında olmazsada tedaviye başlardım. Şu an bazı şeyleri yaşayamamanın adına çok kararsız durumdayım
Çok güzel yazdıklarınız düşünceleriniz teşekkür ederim. Benimde bir yanım bunları söylüyor bir yanımda bugüne kadar hep sorunlar çıktı başa döndün. Tam düzeldi dedin başa döndün. Artık tam sonuca ulaşmıştık evliliğimi çileye döndüren vajinismusu yenmişken ve artık sorun kalmadı bizde diğer evliler gibi olacağız çocuğumuz olacak derken bu ayrılık bana her defasında karşıma sorunlar çıktığını öğretti. Ve elimd olmadan yine 2 yıl bitiminde acaba kötü birşey yine ne olacak hissine kapılmama sebep oluyor.
canim Allah sabir versin- 2 Temmuz 2013
- 15.807
- 18.335
- 248
Öyle olsa keşke. Bende demiştim bende geleyim diye ama hafta sonu izinleri yokmuş . Güvenliği olmayan bir bölge.sadece askeri karakol var onun olduğu yerde. O yüzden gidemiyorum. Gitmek için her yolu düşünmüştüm ama :-(
Nasıl bir hayat daha kötüsü de var mı :-( vardır elbet ama evlendiğim günden beri evliliğimden bir tat alamadım. Bu nasıl bir evlilik. Eşimi sevmesem boşanırım. 3 yıl geçti 5 yıl geçecek Hala evlilikte yolun başındayım.
Hemen umutsuzluga kapilma... ne kadar uzakta esin? Ayda bir görüsebilir mi? Tam olarak nerde,
neden es götürülmüyor? Yani sen ayni sehirde yasasan, kime ne ki?
2 sene gecici bir süre oldugu icin bence bir cözüm ya da orta yol bulunabilir, tabiki gercekten
istemek ve iliskinden emin olmak gerekir, bu sana bu süreci atlatmak icin güc verir...
Öyle olsa keşke. Bende demiştim bende geleyim diye ama hafta sonu izinleri yokmuş . Güvenliği olmayan bir bölge.sadece askeri karakol var onun olduğu yerde. O yüzden gidemiyorum.Eşim subay.
Biz birbirimizi seviyoruz. Ama yaşadıklarımız evlilikten soğuttu beni. Evlendiğim günden beri yaşadığım sıkıntılar bende artık her güzel şeyden sonra sorun olacakmış hissi yaratmaya başlıyor. Biz vajinismus sorununu yeni atlattık. Bu yazı yeni evli çift gibi geçirip sonra bebek düşünüyorduk. Ama ben eşim yokken bebek büyütmeyi kaldıramam artık. Çünkü öncesinde dediğim gibi çok zor günler atlattım ve kendimi evliymiş gibi hiç hissedemedim. Evliymiş gibi hissedemeden eşim olmadanda bebek büyütürsem psiklojim daha da bozulacak. Beklesem yaşım geçiyor ilerde çocuk sahibi olamamaktan korkuyorum :-(
canım iki yıl çok uzun bir süre değil, eşin ve sen kaç yaşındasınız sen nerde çalışıyorsun? İlk seneyi geçirdikden sonra ikinci yıl hamile kalırsın inşallah hayırlısıyla çocuğunuzu kucağınıza alırsınız.
Teşekkürler canım inşallah öyle olur ama içimden karamsarlığı atamıyorum :-( Hep olumsuzluklar olduğu için yine olacak mı diye eşimde yanımda değil kendimi yalnız hissediyorum. Ve asanki bir çıkmazın içi,ne girdim. Bunları düşünüp duruyorum. Kimseyede üşüncelerimi paylaşamıyorum. Çünkü geçmişteki sıkıntımı bilmiyor kimse. Ben 29 eşim 34 yaşında. Yaşım ilerledikçe hamile klmakta d sorun olacağından korkuyorum. Eşimin görevini bitirip dönmesini Beklesem 31 yaşında olacağım :-( Şimdi ya da 2. sene bebek düşünsek zaten pisikolojim bozuldu yıkıldım ben çok duygusay bir kadınım o psikolojiyle nasıl bir hamilelik geçiririm bilemiyorum
