öncelıkle herkese merhaba.
bu konuda acayip hassas biriyim. çünkü çocukken, yakınım tarafından fiziksel tacize uğradım. ve o zamanlar bunu anlayamayacak kadar küçük olduğum için bunu yapan kişiye bağıramadım, çağıramadım, kaçacak fırsat bulamadım rahatsızzlık duyduğum halde. ve yaşım büyüdükçe , bunları daha iyi anlamaya başladım . ve ilk anladığım zamanlarda hem kendimi hemde o adamı öldürmek istedim, içime kapandım. neden karşılık veremedim, bağıramadım gibi suçlamaları kendime attım. bundan hep rahatsızlık duydum ve yaşadığım olaylar beni hep etkiledi. bende hep güvensizlik sorunu yarattı. babama bile dokunamıyorum. nasıl desem, babamdan bile korkacak seviyeye geldim, ki babam öyle biri bile değil... size diyeceğim şu ki, çocuklarınıza dikkat edin ve kimseye güvenmeyin. kimseye bırakmayın. en güvendiğiniz komşunuzun ya da akrabanızın bir ya da birden fazla üyesi cocuklarınıza taciz edebilir. bu sadece kız çocukları içinde geçerli değil, malesef erkek çocuklarına taciz olaylarınada çokca şahit oldum. lütfen kimseye güvenmeyin. amca diye bahsettiğiniz yaı büyümüş insanlar bile sapıkça gözlerle çocuklarınıza bakabilir... asla güvenmeyin...
