• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bembeyazdım Siyaha Çaldım...

Ya ben bu az beklenti olayını anlayamıyorum
İnsan en yakınlarından ne bekler ki
Gelsin beni beslesin harçlığımı versin evimi temizlesin el pençe divan dursun her işime koştur koştur gelsin elimi sıcak sudan soğuk suya sokmasın mı diyoruz

Hastaysam kimsem yoksa ameliyat olduysam tabiki gelcekler tabiki bakcaklar
Niye varlar
İnsan olmanın birlikte olmanın akraba hısım olmanın bi hakkı hukuku yok mu

Kimsesi olmayan zor durumdaki komşularımıza bile refakat ettik biz
Noldu eksikdik mi
Bal gibi de mecburduk insanlık vazifemizdi yaptık geçti gitti

İnsanım insana ihtiyacım var
Beklentilerim var yapmak zorunda olduklarım var
Allah mecburiyetleri gönül hoşluğuyla yapacak insanlardan etsin


Hislerime tercüman olmuşsumuz. Çok teşekkür ederim. Ben kendimi böyle güzel ifade edemiyorum.
 
Tüp bebek tedavim negatif sonuçlandı geçen ay.Yumurtalıklarım ilaçlara aşırı tepki verdi,karnım su topladı 6 7 aylık hamile karnı ağrılar sızılar.Kayınvalidem beni o halde oraya buraya sürükledi 500 km yol gittim sırf gönülleri olsun diye.Yumurtalarım topmanırken idrar torbam delindi, bir hafta yatmak zorunda kaldım ikinci hafta kv bize niye gelmiyosun diye sitem etti.(doğuda yaşıyoruz tedavi sürecinde memlekette kendi evim ile eşimin evi arasında mekik dokudum.)Karnımdaki suyu boşaltılar iyileştim.
3 ay sonra eşim gelince transfer oldum geliyoruz kv 2 saat öteye düğüne gitmek istedi.Sonraki gün kahvaltı,öteki gün gezinti derken transfer sonrası yatak yüzü görmedim.Totomda iğne morlukları,darmadağın ruh hali çektiğim acılar yanıma kar kaldı.Annemle sarıldık saatlerce ağladık.Diğer taraf bir gün sonra piknik yapıp çılgınlar gibi yakar top oynadı.Çok uzun ve kopuk oldu farkındayım ama deli gibi sevdiğim kocamın bile annenim yerini tutmayacağını 27 yaşında anladım.(Annemle çok düzgün bir ilişkimiz yoktu artık var.)


Size de çok geçmiş olsun. Yaşamayan anlamıyor maalesef. İnşallah tez zamanda hem sağlığınıza hem bebişinize kavuşursunuz.
 
Bahsettiğin durumlar ameliyat değil, küçük operasyonlar. Bakıma ihyiacı olacak şeyler değil. Psikolojik olarak seni yoracak durumlar ancak hastaneden çıktıktan sonra günlük rutinine devam edebilirsin. Kayınının ameliyatı nedir okumadım henüz, ancak ameliyat ile bir tutup kendini yıpratma. Eşinin ailesinden değil tek beklentin eşinden olmalı. Ondan da yeteri kadar değer ve ilgi görğyorsan diğer şahısları abartıp kendini yıpratma. Ameliyat diye bahsettiğim şeyler ameliyat değil yanı bir iyileşmesi gereken bir sezeryan kesiği yok en azından

Genel anestezi aldığım için ameliyat kabul ediyorum ben ama tabi haklısınız büyük ameliyatlar değil. Yine de insan uyanınca kendisini giydirecek birisine ihtiyaç duyuyor mesela hastabakıcı yerine tanıdık bir yüz arıyor. Ya da tuvalete gitmesi gerektiğinde serumu çıkarması için hemşireyi çağıracak birisine. Bunlar basit ama beni üzen, yalnız hissettiren ayrıntılar. Eşim kalamadı çünkü kadın doğum servisinde erkek refakatçi kabul edilmiyordu. Kaynıma gelince diz kapağındaki bir sorun nedeniyle artroskopi oldu. Son olarak eve geldiğimde insan bu ailenin geliniysem bir geçmiş olsuna gelinsin diye de bekliyor.
 
Daha az beklenti, daha çok mutluluk!!!


Bu cümleyi bu sitede öğrendim. Ve bana göre çok saçma!!!!

Ne demek kardeşim, kötü günümde de ailemden birşey beklemeyeyim mi? Hastalığımda 1 tas çorba yapacak önüme getirecek birisi olmasın mı? Bu kadar mı değersiz olalım.
Herşey menfi mi? Bi işleri düşünce koşa koşa gelirler ama sen zorda olunca bin dereden takla getirirler gelmemek için.

Sana nasıllarsa sende öyle ol. Yapma etme gitme. Kısasa kısas.
 
Tam 3 kez kürtaj 2 kez histeroskopi ameliyatı oldum. Bedenen de psikolojik olarak da çok yıprandım. Herşeyle tek başıma başa çıkmak zorunda kaldım. Bakıma muhtaç annemden başka kimsem yok bu şehirde. Bana sıra geldiğinde kv ve görümce hep hastayız dediler. Eltim 2 çocuğum var diye tlf. geçmiş olsun dedi evime bile gelmedi. Unuttum sanıyordum ta ki bugün eşimin abisinin ameliyatına kadar. Benim zor zamanımda hasta olan kv, hep çok yoğun olan kayınbirader, 2 çocuklu elti hepsi koşa koşa hastaneye gelmişlerdi. Ben ameliyatlarımda gece tek yatarken hastanede onlar bu gece refakatçi kalmak için birbirleriyle kavga ediyorlardı. 1 ay sonra yeni bir ameliyat olmam gerekebilir bu kez eşimin onlara haber bile vermesine müsade etmeyeceğim. Bu davranışları hak etmedim ben. Çok üzgünüm. Sadece içimi dökmek istedim.

eşinle mutlu musun arkadaşım? önemli olan bu boş ver onların insanlık ayıbı bu...
 
hadi kayınvalide vs anlarım da eltin niye ilgi göstersin ki. nerdeyse dış kapının dış mandalı.

Sanırım ben ona ilgili olduğum için ondan da bekledim. Eltim düşük yapıp kürtaj olduğunda ben koşa koşa gitmiştim. Bir yanında annesi bir yanında kv gözümün önünde. Ben her zaman tek başıma. Ama haklısınız. Bundan sonra benim için hepsi dış kapının mandalı olacak.
 
Sanırım ben ona ilgili olduğum için ondan da bekledim. Eltim düşük yapıp kürtaj olduğunda ben koşa koşa gitmiştim. Bir yanında annesi bir yanında kv gözümün önünde. Ben her zaman tek başıma. Ama haklısınız. Bundan sonra benim için hepsi dış kapının mandalı olacak.
Bir de her kadının hemen hemen istemsiz düşüğü kürtajı vardır. Ben haber bile vermedim kimseye. Eğer hastane düşük yaptığımda dolup taşsaydı, olay daha dramatik ve atlatılması zor hale geliyor. O dönemde zaten sürekli ağlıyorum, bir de geçmiş olsun telefonları, hastaneye gelmelerini, ruhen iyileşme sürecimi uzatacaklardı. Kendi kendime ağladım, geçti gitti. Çok şükür çocuklarım var şimdi. Senin de olur inşaallah.
Bir de sana yapılmayınca, senden de bir şey beklenmez.
Ama kendimizi insan olarak çok önemsiyoruz, bana bunu nasıl yaparlar, herkesin bir sürü ziyaretçisi oluyor vs diye. Yıllar boyunca kalbinde bu yükle mi yaşayacaksın? Bana bunu nasıl yaptılar diye?
Bana bir şey yapmayınca insanlar, çoğu kez şöyle diyorum kendime, oh be kimseye borçlu kalmadım. Biri ufak bir yardımda bulunsa kendimi ona karşı ezik ve borçlu hissederim.
Hiç kafana takma
 
Sanırım ben ona ilgili olduğum için ondan da bekledim. Eltim düşük yapıp kürtaj olduğunda ben koşa koşa gitmiştim. Bir yanında annesi bir yanında kv gözümün önünde. Ben her zaman tek başıma. Ama haklısınız. Bundan sonra benim için hepsi dış kapının mandalı olacak.
Sanirim bebeginizi kaybettiginiz icin bu kadar hassassiniz
Bende zorunlu kurtaj oldum ama esimden baska kimseyi istemedim ne gerek var ki
Esim gelemeseydi yada hastane izin vermeseydi emin olun yine istemezdim
Eltiden kv den bisey beklemeyin , deseydiniz ki kardesim gelmedi annem gelmedi haklisiniz derdim ama digerleri icin boyle bir beklentiye girmeyin
Benim eltim olsa kurtaj olsa bende gitmezdim , hem cok ozel bir durum yaninda baskasini istemeyebilecegi icin hemde cok basit bir operasyon agir bir durum olmadigi icin , arar gecmis olsun der moral verirdim sadece
 
Bir de her kadının hemen hemen istemsiz düşüğü kürtajı vardır. Ben haber bile vermedim kimseye. Eğer hastane düşük yaptığımda dolup taşsaydı, olay daha dramatik ve atlatılması zor hale geliyor. O dönemde zaten sürekli ağlıyorum, bir de geçmiş olsun telefonları, hastaneye gelmelerini, ruhen iyileşme sürecimi uzatacaklardı. Kendi kendime ağladım, geçti gitti. Çok şükür çocuklarım var şimdi. Senin de olur inşaallah.
Bir de sana yapılmayınca, senden de bir şey beklenmez.
Ama kendimizi insan olarak çok önemsiyoruz, bana bunu nasıl yaparlar, herkesin bir sürü ziyaretçisi oluyor vs diye. Yıllar boyunca kalbinde bu yükle mi yaşayacaksın? Bana bunu nasıl yaptılar diye?
Bana bir şey yapmayınca insanlar, çoğu kez şöyle diyorum kendime, oh be kimseye borçlu kalmadım. Biri ufak bir yardımda bulunsa kendimi ona karşı ezik ve borçlu hissederim.
Hiç kafana takma

Tek olumlu yanı bu sanırım kimseye borçlu değilim.
 
Back
X