- 9 Aralık 2021
- 1.302
- 2.496
- 83
- Konu Sahibi BuDunyaninMukafatiOlmali
- #61
Kesinlikle, çarkın içinde olmak, acıyla başetmede bı yöntem. Ben kıymetli eşine öyle diyorum, iyi ki sevdiğin bı mesleğin var çalışıyorsun diyorum ve üstelik ikinci lisans eğitimini tamamlıyor, en azından o benim kadar yanmıyor, boş bırakmıyor bedenini de aklınıda.Babamın acısına, calişmasaydim cok cok daha zor dayanırdim.Başta hic kolay olmadı.Sınifta birdenbire üzüntü ve yokluk hissi çöktügü oldu.Bir gün agladim hatta.Bi ögrenci kalktı sarıldı.Meger beni cüzdanimda babamin resmine bakarken görmüs bir gün..Benimle bir aglayanlar oldu.Lisede calisiyorum ustelik.Bugün 2.dönem başlangıcı kendimi eski günlere göre daha iyi hissediyorum.Allaha sıginmak ve çalışmak oldu iki çıkıs noktam.Ama zor mu zor.Sevdiklerini kaybedenler anlar ancak
Ben evladım olsun diye cabarken mesleğimi arka planda bıraktım, ki Kur'an öğreticisiyim, maddiyat kaygısıyla yaptığım bı meslek değil, evde olmayıda seviyordum. Ta ki oğlum doğana kadar, sonra bu acıyla başbaşa kaldığımda dedim keşke çalışıyor olsaydım, sürekli beynim bı seylerle meşgul olsaydı diye..
Benim çok bebek kayıplarım oldu ama hiçbiri doğuma kadar gelip sonra gitmedi benden.. Ona rağmen çok yıpratıcı ve üzücüydü.. Ben sizi düşünemiyorum içim paramparça oldu 
Lotus'un bu yorumunu dikkate alın bence. Ben hazır olmadığım bir gebelik yaşadım ama düşükle sonuçlandı. Buna rağmen her düşük hikayesinden, telefonuma indirdiğim o takip aplikasyonundan inanılmaz etkileniyordum, sildim aplikasyonu. Çok kötü bir tecrübeydi. Hala çok üzülüyorum ki sizi düşünemiyorum..
