Ben artık yapamıyorum.Yaşayamıyorum.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
8993 .!.:
nasıl başardınız
Genişletmek için tıkla...

Fiziksel olarak ve psikolojk olarak kendimi toplayarak. En kötü noktada 48 kiloya düsmüstüm cünkü yemek yemeyi birakmistim. Üstüne panik ataklar, halsizlik, bas gösteren agrisi bol olan kronik bir hastalik. Diger tarafta kendimi psikolojik olarak kendimi dövekte üstün oldugum siyah kusagimi bir yere birakarak. Öncelikle durumu oldugu gibi kabul etmek lazim. Bu o kadar da basit degil. Üniversitede bir sürü zaman kaybetmistim mesela. Sizin mesela kendinizi baskalarla kiyaslamanizin hicbir faydasi yok. Ha örnek alin desem, onun da faydasi yok cünkü söz konusu sizin hayatiniz. Ne istiyorsunuz? Buna ulasmak icin ne yapmaniz gerekir? Bunlari düsünün. Evdekilerle kavga etmeyi birakin. Bosuna enerji tüketiyorsunuz. Sansini kendin yarat demeyecegim. Realist olmaya baslaman lazim. Hemde hemen.sevgili konusu da önemli ama kendi hayatinizi sizi mutlu eden bir sekile getirmedikce arka planda olmali. Mutsuz bir hayatta genelde saglikli iliskiler dogmuyor.
 
Bu ne bohem arkadaşım bu ne manyak yaşam tarzi🤗 çok bunalmissiniz belli...hayatta bazıları daha şanslı olabiliyor.ne yapalım ölelim mi? Burada o kadar çok okuyorum ki başkalarınin hayatına imrenme kıskanma mevzularini.hayat herkese eşit adil değil malesef.hayatta hicbirseyi seçme şansı olmamış insanların seviyorum deyip aldığı kocalar bile kelek cikabiliyor 😬24 Yasinda yeni mezun birinin iş arama sürecinde yaşayabileceği doğal bir süreç seninki.gececek...ne çakılı kalmış hayatta
 
Niran Nevra .!.:
Siz bu at gözlüğü ile baktığınız sürece mutlu olamayacaksınız...

Ne iyi bir iş ne gönlünüze göre bir sevgili sizi bulacak..

İşveren olsam sizin düşünce yapınızdkai birini işe almazdım.

Erkek olsam sizin gibi kendini mutlu edemeyen kadın beni mi mutlu edecek derdim...

Neresinden tutsak elde kalan sizsiniz...

Ayrıca mimar o kadar çok tanıdığım varki kalburüstü para kazanan...
Genişletmek için tıkla...

Hiç kendimi kandıramadığım için mutsuzum ya zaten. Önceden yükünü tutan tutmuş tabi kalburüstü olurlar. Şimdiki yeni gelen nesile ne sunuyor bu ülke söyler misiniz ? Gelecek kaygısı mutsuzluk benim neslimde var hanımefendi onların içinde yaşıyorum ben. Yorumlarınız için teşekkür ederim umarım sizi yanıltırım
 
Evde oturup hiç bir işle meşgul olmamakla depresyonun geçmez ailen de çok duyarsızmış, mutlaka bir işe girmeye çalış en azından eline para geçer mutlu olurdun
Otur aileni ikna et
 
8993 .!.:
Hiç kendimi kandıramadığım için mutsuzum ya zaten. Önceden yükünü tutan tutmuş tabi kalburüstü olurlar. Şimdiki yeni gelen nesile ne sunuyor bu ülke söyler misiniz ? Gelecek kaygısı mutsuzluk benim neslimde var hanımefendi onların içinde yaşıyorum ben. Yorumlarınız için teşekkür ederim umarım sizi yanıltırım
Genişletmek için tıkla...
Beklentini çok yüksek tutmadan, asgari ücreti dahi kabul ederek mezuniyetine uygun iş ara önce...
Meslekte kendini geliştir.

Kimse geldiği konuma otura otura gelmiyor.

Mezun olunca işi hemen hazır olan bir lisans bölümünden mezun oldum, mezun olur olmaz işe başladım, çok güzel paralar kazandım.

Ama mesleğimde mutsuzdum.

Evli ve çocuk sahibi olmama rağmen yeniden lisans okudum, yeniden kpss ye girdim, yeniden atandım.

Buraya yazması çok kolay ama ben bu süreçleri evli, 2 çocuk annesi olarak çok zor geçirdim ama değdi...

Hala yaşıyorsanız hiçbirsey için geç değildir....

Sadece ölüler için iş işten geçmiştir..
 
Ben de 24'üm.bazı şeylerimiz baya aynı :( ben de umudu kestim gibi her şeyden.depresyon,anksiyete ne ararsan var bende.uzun süredir terapi alıyorum ama artık ilaç da kullanıyorum.ruhum o kadar daralıyor ki..aldığım her nefesde acıyı hissediyorum.yok olmak istiyorum tam olarak.hiç var olmamak o kadar isterdim ki...
 
8993 .!.:
Artık her şeyden umudumu kestim.Hayat gayelerimin teker teker gözümün önünde soldu gitti ışığı.
Hayal kurabilmek,bir hayal için heyecanlanmak benim için imkansız oldu.
Yaşam enerjim bitti kızlar tükendim ben. Bir şeyler için çabalamak istemiyorum artık gücüm takatim bitti.

Saçmasapan hayatımda güç bela bitirdiğim bir okuldan başka bir şeyim yok. Onda da iş yok bulamıyorum.Evde oturuyorum.

Dolayısıyla ne param var ne gezecek kafa dağıtacak halim.24 yaşında hala ele bakım yaşıyorum. Gideyim dedim başka bir yerde çalışayım market vs.virüs laneti çıktı ailem korkuyor izin vermiyor. Evde dura dura tartışıyorum sürekli aram onlarla da bozuk.

Sevgili olayları bana en uzak konu. Bu yönden de
yüzüm gülmüyor.Hiç sevgilim olmadı. Ne kadar sağlıksız bir durum değil mi ?
tüm hatayı kusuru kendimde arıyorum diyorum ki demek ki bende noksan bir şeyler var demek ki ben sevilmeye layık değilim..

Bir tane arkadaşım vardı akraba vasıtasıyla almanyaya gitti benle aynı yaşta mesleğimiz aynı orada çalışıyor başladı bile parasını kazanmaya. Hayalimi yaşıyor. Evet onu kıskanıyorum. Ama şansını kıskanıyorum. Onu seven bir sevgilisi harika imkanları var. Daha da çok olsun ama neden bana da şans hiçbir yerden gülmüyor diye üzülüyorum.. Sürekli bana yaşadığı şeyleri anlatıyor psikolojim iyice bozuldu fotoğraf falan atıyor.. Engellemek istiyorum artık inanın çok kötü hissettiriyor bana.

Hayatım durdu. İlerlemiyor. Diyenleriniz olacaktır daha çok gençsin hallolur ama benim içim öldü. Her iki günde bir intihar etmek geçiyor aklımdan. İnancım bitti benim. Ölmüşüm de gömmeyi unutmuşlar gibi bir haldeyim. Tek duam uzun bir hayatımın olmaması artık. Yaşamak bana ağır geliyor. Ne ailemle aram iyi ne bir işim param var ne beni seven biri sevgime karşılık bulduğum biri hiçbiri hiçbir şey yok.
Sağlık ? Şükredemiyorum elim ayağım tutuyor falan diye artık. Başkalarına yağan güzellikleri gördükçe bu derece şükürsüz oldum. Umarım herles çok güzel hayatlar yaşamaya devam eder ama biri beni de duysun görsün artık. Kafamdaki intihar düşüncelerine yenik düşmekten korkuyorum ben artık kendimden korkuyorum.

Çaresiz kaldım. Yaşamaktan da bıktım bilmiyorum ne olacak..

Benim gibi olup kurtulup bir öneri verecek var mı ?
Prozac kullandım pek işe yaramadı. Ne yapsam nasıl yoluna koysam hayatımı? Çıkabilecek miyim bu çukurdan ?
Genişletmek için tıkla...
Uzuluyorm byle şeyler yazana inanın okuduğum şeyler hepimizin başına gelen şeyler yillarca hep terk edildim hep ben sevdm platonik bir sevgiydi istemedi. Aman anlatmicam.uzun uzun. Şimdi evliyim bir çocuğum var çok şükür bir daha sevebileceği mi hiç dusunemyrdm. İstediğim yere atanamadm tüm arkadaşlarm atanmıştı birbirilene gidip.geliyorlardi ben hep uzaktm. Sonra bende atan.gec oldu ama çok şükür bunadq anlattgnz şeyler gerçekten ele avuca sigan şeyler değil ki sigsa bile intihar nedir ya bu mudur cozm ustunuze toprak atınca dertlerimiz bitiyormu. Ah be canm güçlü ol. Kanser olup yaşamak için direnen insanları görmüyormsn bir çiçeği böceği. Hayvanı seven insanlari görmüyrmsn görmeye bak once
 
Onca sene verilen emek, çabanın böyle bir sonuca varması çok kötü. Bir çoğumuz yaşadık ben de 1,5 sene boyunca bu psikolojideydim bundan 6 sene evvel. +30 kilo aldım o dönemde. Geçmez gibi geliyor sadece sabretmen ve bu dönemi atlatacak fırsatlar araman gerekiyor. Kpss çalıştım gece gündüz zordu ama sonu güzel oldu. Sizinde geçecek bu kötü döneminiz.
 
8993 .!.:
Mimarlık okudum. Bölümden nefret ede ede okudum. Son 5 yılım çöp. 5 yıldır her şey ters
Genişletmek için tıkla...
zaten ulkede mezun oldugu bolumde calisan cok az insan var. her ilana basvurun, her firsati degerlendirin. bir işe girince bunlari dusunmeye fırsatınız kalmayacak. bir yerde on muhasebeye baslayin ya da asistanliga ya da hastanelere is arayan herhere basvuru yapin
 
8993 .!.:
Artık her şeyden umudumu kestim.Hayat gayelerimin teker teker gözümün önünde soldu gitti ışığı.
Hayal kurabilmek,bir hayal için heyecanlanmak benim için imkansız oldu.
Yaşam enerjim bitti kızlar tükendim ben. Bir şeyler için çabalamak istemiyorum artık gücüm takatim bitti.

Saçmasapan hayatımda güç bela bitirdiğim bir okuldan başka bir şeyim yok. Onda da iş yok bulamıyorum.Evde oturuyorum.

Dolayısıyla ne param var ne gezecek kafa dağıtacak halim.24 yaşında hala ele bakım yaşıyorum. Gideyim dedim başka bir yerde çalışayım market vs.virüs laneti çıktı ailem korkuyor izin vermiyor. Evde dura dura tartışıyorum sürekli aram onlarla da bozuk.

Sevgili olayları bana en uzak konu. Bu yönden de
yüzüm gülmüyor.Hiç sevgilim olmadı. Ne kadar sağlıksız bir durum değil mi ?
tüm hatayı kusuru kendimde arıyorum diyorum ki demek ki bende noksan bir şeyler var demek ki ben sevilmeye layık değilim..

Bir tane arkadaşım vardı akraba vasıtasıyla almanyaya gitti benle aynı yaşta mesleğimiz aynı orada çalışıyor başladı bile parasını kazanmaya. Hayalimi yaşıyor. Evet onu kıskanıyorum. Ama şansını kıskanıyorum. Onu seven bir sevgilisi harika imkanları var. Daha da çok olsun ama neden bana da şans hiçbir yerden gülmüyor diye üzülüyorum.. Sürekli bana yaşadığı şeyleri anlatıyor psikolojim iyice bozuldu fotoğraf falan atıyor.. Engellemek istiyorum artık inanın çok kötü hissettiriyor bana.

Hayatım durdu. İlerlemiyor. Diyenleriniz olacaktır daha çok gençsin hallolur ama benim içim öldü. Her iki günde bir intihar etmek geçiyor aklımdan. İnancım bitti benim. Ölmüşüm de gömmeyi unutmuşlar gibi bir haldeyim. Tek duam uzun bir hayatımın olmaması artık. Yaşamak bana ağır geliyor. Ne ailemle aram iyi ne bir işim param var ne beni seven biri sevgime karşılık bulduğum biri hiçbiri hiçbir şey yok.
Sağlık ? Şükredemiyorum elim ayağım tutuyor falan diye artık. Başkalarına yağan güzellikleri gördükçe bu derece şükürsüz oldum. Umarım herles çok güzel hayatlar yaşamaya devam eder ama biri beni de duysun görsün artık. Kafamdaki intihar düşüncelerine yenik düşmekten korkuyorum ben artık kendimden korkuyorum.

Çaresiz kaldım. Yaşamaktan da bıktım bilmiyorum ne olacak..

Benim gibi olup kurtulup bir öneri verecek var mı ?
Prozac kullandım pek işe yaramadı. Ne yapsam nasıl yoluna koysam hayatımı? Çıkabilecek miyim bu çukurdan ?
Genişletmek için tıkla...
Suan ayni hislerdeyim. Cok iyi anliyrm seni.
Bazen cekip gitmek
Bazen ölmek geliyor icimden...
Sabr diyrm sonra "beni Yaratan yolumu mutlaka cizer"
Sende hele bi sabr de. Bi bakmissin gecer gider butun sıkıntılar.
10 senedir sirtim dogrulmaz benimde. Neye elimi atsam boş cikarim o isden.
2 evlilik yaptim ikisindede hayal kirikligi ihanet yasadim. Bebegim olsun istedim olmadi ve yasim 28 bu yasdan sonra birine guvenip evlenmek bebek yapmak artik zor benim icin. Oyuzden suan ayni senin dusuncelerini tasiyorm. Beterin beteri var de onune bak.
Gececegine cok zor inananlardanim suan ama gececek elbet gececek
Hic bise baki degil, BAKI yanlizca Allah
 
Evde oturmak hiçbir şey yapmamak bol zaman bunları daha da düşünmenize sebep oluyor. Ailenizi ikna edip bir işe girseniz en azından kendi paranızı kazanmanın bir özgüveni olacak. Kendi alanınızda iş bulamasanız da hobi gibi düşünün en azından bu düşüncelerden uzaklaşırsınız. Ve sizi çok iyi anlıyorum her yönüyle yaşımız da hayatımız da çok yakın iş aşk sevilmeyen bölüm. Benim durumumda sınavım olduğu için çalışmıyorum ama kısa dönem çalıştığım dönemde iyi gelmişti o yüzden size de faydası olacağını düşünüyorum.
 
Pamukannesi83 .!.:
Fiziksel olarak ve psikolojk olarak kendimi toplayarak. En kötü noktada 48 kiloya düsmüstüm cünkü yemek yemeyi birakmistim. Üstüne panik ataklar, halsizlik, bas gösteren agrisi bol olan kronik bir hastalik. Diger tarafta kendimi psikolojik olarak kendimi dövekte üstün oldugum siyah kusagimi bir yere birakarak. Öncelikle durumu oldugu gibi kabul etmek lazim. Bu o kadar da basit degil. Üniversitede bir sürü zaman kaybetmistim mesela. Sizin mesela kendinizi baskalarla kiyaslamanizin hicbir faydasi yok. Ha örnek alin desem, onun da faydasi yok cünkü söz konusu sizin hayatiniz. Ne istiyorsunuz? Buna ulasmak icin ne yapmaniz gerekir? Bunlari düsünün. Evdekilerle kavga etmeyi birakin. Bosuna enerji tüketiyorsunuz. Sansini kendin yarat demeyecegim. Realist olmaya baslaman lazim. Hemde hemen.sevgili konusu da önemli ama kendi hayatinizi sizi mutlu eden bir sekile getirmedikce arka planda olmali. Mutsuz bir hayatta genelde saglikli iliskiler dogmuyor.
Genişletmek için tıkla...
Ben de benzer durumdayım da şu ilk adım önemli, onu nasıl attınız yavaş yavaş mı çabalamaya başladınız, bi gün kesin karar mı verdiniz? Biraz saçma gelebilir ama ben de kendimi çok güçsüz hissediyorum sürekli çabalamayı yapacaklarımı erteliyorum o ilk kararınızı çabanızı nasıl verdiğinizi merak ettim
 
little bird .!.:
Ben de benzer durumdayım da şu ilk adım önemli, onu nasıl attınız yavaş yavaş mı çabalamaya başladınız, bi gün kesin karar mı verdiniz? Biraz saçma gelebilir ama ben de kendimi çok güçsüz hissediyorum sürekli çabalamayı yapacaklarımı erteliyorum o ilk kararınızı çabanızı nasıl verdiğinizi merak ettim
Genişletmek için tıkla...

Söyle diyim: Ben hastanelik oldum. Hastane o kadar berbat ti ki. Faydadan cok zarar görecegimi anladim ve kendimi taburcu ettirdim. Üniveriste kayitimi dondurmustum zaten hastanede uzun kalacagim planlanmisti. Bende bavulumu toplayip Türkiyeye gittim. Söyle bir gercek var. Bitmis durumda olan bir insan hemen bir gün icerisinde kendisini toplamasini kimse bekleyemez. Ilk önce tekrar yemege icmeye basladim. Kendime daha iyi davrandim. Sevdigim müzikleri dinledim, kitap aldim okudum. Güneste oturdum. Inanirmisiniz bir süre dünyadan öyle kopmustum ki yazin ortasinda kis kazaga giydigimi fark etmeden okula gitmistim :KK70: neyise. Gücünüz henüz yoksa yavas adimlarla hayatinizi kurmaniz lazim yoksa enerjiniz cabuk tükenir basa sararsiniz. Üniveriste programimi yeniden kurdum o sirada. Almanyaya döndükten sonra girdigim hicbir sinavdan kalmadim. Not ortalamami da yükselttim. Cünkü artik bir planim vardi ve az cok sinav korkumu yenmistim. Enerji vampir insanlarli cikartin hayatinizdan. Benim o kadar cok sahte sözde arkadasim vardi ki.su anda kalan iki tane. Ama kafam rahat. Insan kendi ailesine de yok demeyi ögrenmeli yeri geldiginde. Profesyonel destek lazim ise imkaniniz varsa aksatmadan alin. Ilk aklima gelen bunlar :)
 
Yaşınız çok genç umutsuzluğa düşmek için.
Öncelikle mutlaka terapi alın imkanınız varsa.
Tedbirlerinizi doğru aldığınız şekilde çalışmanızda bir engel yok. İş bulun.
Gönül ilişkileri için de aceleci olmayın. Aşk beklenmedik yerlerden aniden karşınıza çıkar.
İş hayatina girince zaten sosyalleşirsiniz.
Hayata sıkıca sarılın. Yaşamaya değmeyecek olsa dünyaya gelmezdik.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

gisla
Babamın hayatına karışmak
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
696
gisla
gisla
K
Boşanmış çocuklu bir adamla evlendim
22 23 24
Yorumlar
460
Görüntüleme
18K
escada35
escada35
S
Özellikle 20li yaşlarında olup hayatı hiç planladığı gibi gitmeyen var mı?
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
446
sonfeciportakal
S
M
Artık yaşayamıyorum
Yorumlar
12
Görüntüleme
1K
rdrsn
rdrsn
H
Sevgilimin annesi
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
desin
D
Back
X