- 5 Mayıs 2016
- 4.143
- 5.685
- 158
- 41
Merhaba forum sakinleri
Düşündüm ve içimi dökebileceğim bu aralar sanırım burası..evlilik öncesi 3 senelik flört ve 11 senelik evliliğimi bu ayın basında sonlandırdım.Eşimin kendi işini kurduktan sonra çok para kazanıp kendini içki ve hovardalıga vurdugu halleri ortaya cıktıktan sonra cok mucadele verdim,düzeltmeye calıstım eve yönelmesi için ugrastım ama olmadı, içmeye ve baskalarıyla internet ortamından görüşmeye gecelik ilişkiler yasamaya devam etti,ben de dava actım. Bu durumu öğrenince ortalıgı ayaga kaldırdı, uzaklastırma kararından sonra sonunda anlaşmalı bosanabildik.
Biri 8 diğeri 1 yasında cocuklarımız var,ben haliyle yaklasık dort aydır ayrı yasamamıza ragmen, bosanma resmileşince daha da bi kötü oldum.Şu an cocukların velayeti bende ve ben semtimi değiştirdim, sürekli kafamı karıstıran ve beni üzen şu ki, eski eşim diyim artık gününü gün ediyor,hiçbir üzüntü görüntüsü yok,geziyor içiyor,yine sevgilileri varken bense ciddi ciddi boşanma hüznü yasıyorum.Yaptıkları affedilemeyecek seyler ama neden içimde bi burukluk var anlamıyorum.
Boşanınca böyle mi hissediliyor yoksa bana özel bir durum mu bu
İkinizin farkı bu zaten. Öyle biri olduğu için evli kalmayı hak etmiyordu sen de iyi bir insan olduğu için öyle biri ile evli olmamalisin
bende mi abeslik var acaba
