Konu sahibinden neden bu kadar acırcasına bahsediyorsunuz acaba? Neden bir kadın diğer kadına "kadıncağız" der ki?? Ben yanlış birşey söylemedim, ortada bir ihanet var, ortada bir çocuk var. Bir kadın neden kendini bu kadar acınası hale getirir ki? Erkek nasıl hayatına bakıyorsa, kadında baksın diyorum. Çalışsın, dimdik ayakları üzerinde dursun evladına baksın. Sırası gelince çok atıp tutuyoruz "annelik zor, anne olacağına taş ol, annelik şöyle annelik böyle" diye. Zor zamanda annelik işte, sarılacak evladına, hayatına bakacak. Bunu söylediğim için neden tepki alıyorum anlamadım.
Ayrıca evet siz kabul etseniz de etmeseniz de o kişi o çocuğun babasıdır. Mahkemede "ikimizin ortak çocuğu bakımı için nafaka "demesini biliyorsa bir kişi, yada çocuğun masraflarına ortak olacak tabi , babası değil mi deniyorsa o zaman bunu da kabul edecekseniz. Ayrıca hiç bir çocukta, kendi annesinin varlığının bilincindeyken, kalkıp başka kadına anne demez. Olayı dramatize etmeyin bence. Daha 3 günlük bebek annesinin kokusunu tanırken, hiç bir çocuk başka kadına anne demez.
). Her Allah'in gunu esimi sevgilisiyle, kadinin cocuguyla aile saadeti icinde goruyorum. Surekli mutluluk haberini aliyorum. İcim gidiyor. Eksigim oldugunu dusunmuyorum ama zoruma gidiyor. Tam iyiyim diyorum sallamiyorum, birde bakiyorum salya sumuk almis basini gidiyor. Neden mutlu olamiyorum? Neden surekli mutsuz olmalarini istiyorum? Aldiris etmeden yoluma devam etmek istiyorum. Yapamiyorum. Nasil basedecegim? Artik sacma sapan kafamda kurup aglamak istemiyorum. Basina gelmis olan var mi? Siz nasil basediyorsunuz?
