zamanınız varsa iki kitap önereceğim. ben çok faydalandım.
Aletha Solter'in Çocuğunuza Kulak Verin kitabı ve
Isabelle Filliozat'ın Çocuğun Duygusal Dünyası kitapları.
genel olarak sabırla yaklaşılması gerektiğini söylüyorlar bu kitaplar. çocuklar bizi kızdırmak için değil gerçekten bir şeye ihtiyacı olduğu için yaramazlık gibi görünen şeyler yapıyorlarmış. mesela ilgiye ihtiyacı var ya da biraz huysuz o gün ve ağlamaya ihtiyacı var ve bahane yaratıyor vs.
bir de çocuk kendine ya da başkasına zarar vermediği sürece engellemeyin diyor.
duygularını ifade etme hakkından bahsediyor. örneğin bir şey istedi, olmayacak ya da zararlı bişeyse hayır dediniz. tekrar istiyor. isteyebilir. çünkü çocuğun hissettiği duygu o. "evet annecim istemiyorum" dese yalan söylemiş olur zaten. isteyebilirsin anlıyorum diye anlayışla yaklaşmak gerekiyormuş. hatta Solter çocuğun bu tür durumlarda ağlamasını destekliyor. çocuğun ağlamasını sevgiyle destekleyin diyor. bağırıp, ağlayıp o çocuğun içinde biriken kızgınlığı, hayal kırıklığını atması gerek. içinde kalırsa tırnak yeme, parmak emme, tikler, gece altına ıslatma gibi şeyler oluşabilir diyor. tabi çocuk ağlarken kızmamak gerekiyor. sakince yanında olup sırtını sıvazlayın izin verirse çocuk gibi şeyler var. özellikle ağlama ile kısımlar bizde çok işe yaradı. bütün gün mızmız olup, çoğu istediğini yapıp akşama bağırıp patladığım çocuk şimdi çok daha sakin, sabahtan mızmızlanıp ağlayacak gibi olursa hiç engel olmaya çalışmıyorum. bunu yapamazsın şu sebepten canım, üzülüyorsun evet diyorum. bazen biraz ağlayıp sonra aynı kitapta yazdığı gibi hiç bir şey olmamış gibi güzelce iletişim kurmaya devam ediyor. mızmızlığı geçiyor.
yemek konusunda zaten diğer arkadaşlar baya bir şey yazmış. kardeş kavgaları konusunda da bir kaç tavsiye vardı galiba henüz kardeşi doğmadığından pek aklımda kalmamış.