Canım benim hiç de bana bağımlı değil. Kendi kararlarını verebilen biri. Benim ondan tek isteğim aldığı kararlardan bizi de haberdar etmesi.
Gençken bende aynı fikirlerdeydim ama bağımlılık falan insanın yapısıyla da alakalı.
İki çocuğum var ikisi de ergenliğe girişten itibaren kararlarını kendileri verirler, akıllarına gelirse arar gelmezse aramazlar. Ama ben ararım o başka.
Merak etme ben çocuklarıma eşyam gibi bakmadım bakmam da. Ama özlerim, merak ederim, ararım sorarım. Buna da çocuklarım dışında hiç bir Allahın kulu karışamaz. Karışan olursa da ağzının payını alır oturur yerine. Herkes yerini bilecek yani.
Ayrıca hani doğurduk diye bize ait bir eşya olmayan çocuklarımız, evlendi, nişanlandı veya sevgili oldular diye başkalarının da eşyaları değiller.
Yani ne demek, bu kişilerinde neden böyle diye onların hayatlara müdahale hakkı olamaz.
NOT: (Bu sözlerim asla konu sahibine değildir.)