Ben nasıl düzeleceğim?

-SWEET MOM-

All is well...
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
20 Ocak 2019
2.998
2.689
133
33
Merhabalar. Suan deprem bolgesinden cadirimin onunden yaziyorum. Kimsenin psikolojisini de bozmak istemiyorum ama ben artik dayanamiyorum. Belki gercekten halen sallaniyor ya da her an ben sallaniyorum. Hatta suan oturdugum koltuk bile sallaniyor. Gercekten kendimi biraktim ama korkumu bi koseye birakip atamiyorum. Zaman zaman ise kendimi sorgulayorum biz nasil sag kalabildik diye? Apartmanda olan evim artik kullanilamaz halde, ilceye yakin yerde ciftlik evimiz var hasarsiz dedikleri halde evde kalmayi birakin giremiyorum bile. Bahceye cadir kurduk icinde yasiyoruz. Camasirlar birikti eve cikip makineye atmaya dahi korkuyorum. Ufak tefek ihtiyaclari almaya eve girince nefesim kesiliyor, nasil kosa kosa geri kaciyorum anlatamam size. 2 cicugum var sanki donup kalmisim gibi onlarada psikolojik anlamda bi yardimim yok, cunku kendime gelemiyorum. Sanki heran birsey olacak gibi, evde degilim ama yer yarilacak icine dusecekmisiz gibi. Ne uyuyorum ne de kimseyi uyutuyorum. Ben ne yapabilirim? Ne olur dua edin cok ihtiyacimiz var.
 
Lütfen aklınıza mukayyet olun ve sag kurtuldugunuz için çok şanslı oldugunuzu düşünün.
Çok zor biliyorum.
İnanın ekran başında bizler izlerken kahrolduk peki sizler ne haldesiniz hiç birimiz sizleri içten anlayamayız.
Ben 92 depremini yaşamış 8 yaşında çocukken bizlere bazı şeyler oyun gibi gelirdi.
Çocuktuk ondan.
Ama bunların hepsi geçecek inanın.
Güzel günler de gelecek sadece zaman alacak.
Ne güzel evlatlarınız yanınızda.
Ya olmasalardı ?
 
Lütfen aklınıza mukayyet olun ve sag kurtuldugunuz için çok şanslı oldugunuzu düşünün.
Çok zor biliyorum.
İnanın ekran başında bizler izlerken kahrolduk peki sizler ne haldesiniz hiç birimiz sizleri içten anlayamayız.
Ben 92 depremini yaşamış 8 yaşında çocukken bizlere bazı şeyler oyun gibi gelirdi.
Çocuktuk ondan.
Ama bunların hepsi geçecek inanın.
Güzel günler de gelecek sadece zaman alacak.
Ne güzel evlatlarınız yanınızda.
Ya olmasalardı ?
Cok korkuyorum, yuzyilin felaketiydi gercekten kucuk buyuk cok deprem gordum ama hicbirseye benzemiyordu. Durmak bilmedi sanki en son sehadet getirdik ve bitti artik dedik. Gercekten bir mucizeydi evimizin yikilmamasi. Cikabildik daireden ama merdivenler berbat halde cocugum kucagimda iki kez dustum. Yetmedi bina kapisinin önü moloz dolu ve sıkısmıs, apartman altindaki isyerinin duvari patlamis oradan cikabildik. Unutmak cok zor belki gececek biliyorum ama sanki hala devam edecek her an birsey olacakmis hissi cok kotu
 
çok çok geçmiş olsun. bulunduğunuz bölgede psikolojik yardım veren gönüllü doktorların olduğu bir merkez var mı? varsa oralara başvurun. yaşadığınız kaygıların travmaların normal olduğunu söylüyorlar, psikolojik yardım istemekten çekinmeyin
Allah sizlere gostermesin tesekkur ederim. Gecen hafta gittim yikimin en cok oldugu ilceye kimse gelmemis. Yakinlarim online destek icin basvurular yapti bugun bir klinik geri donus yapti artik ne zaman baslarsa. Kesinlikle cekinmiyorum destek almaktan cunku psikoloji denen sey maalesef kalmadi
 
Merhabalar. Suan deprem bolgesinden cadirimin onunden yaziyorum. Kimsenin psikolojisini de bozmak istemiyorum ama ben artik dayanamiyorum. Belki gercekten halen sallaniyor ya da her an ben sallaniyorum. Hatta suan oturdugum koltuk bile sallaniyor. Gercekten kendimi biraktim ama korkumu bi koseye birakip atamiyorum. Zaman zaman ise kendimi sorgulayorum biz nasil sag kalabildik diye? Apartmanda olan evim artik kullanilamaz halde, ilceye yakin yerde ciftlik evimiz var hasarsiz dedikleri halde evde kalmayi birakin giremiyorum bile. Bahceye cadir kurduk icinde yasiyoruz. Camasirlar birikti eve cikip makineye atmaya dahi korkuyorum. Ufak tefek ihtiyaclari almaya eve girince nefesim kesiliyor, nasil kosa kosa geri kaciyorum anlatamam size. 2 cicugum var sanki donup kalmisim gibi onlarada psikolojik anlamda bi yardimim yok, cunku kendime gelemiyorum. Sanki heran birsey olacak gibi, evde degilim ama yer yarilacak icine dusecekmisiz gibi. Ne uyuyorum ne de kimseyi uyutuyorum. Ben ne yapabilirim? Ne olur dua edin cok ihtiyacimiz var.

Allah yardımcınız olsun 🙏 Gerçekten çok zor ama inşallah geçecek bu zor günlerde 🌸 Birçok yerde ücretsiz psikolojik destek veriliyor, deneyin faydasını görebilirsiniz. Lütfen çok önemli bir şey olmadıkça evlerinize de girmeyin. Maalesef hala artçılar devam ediyor 🥺
 
Allah yardımcınız olsun 🙏 Gerçekten çok zor ama inşallah geçecek bu zor günlerde 🌸 Birçok yerde ücretsiz psikolojik destek veriliyor, deneyin faydasını görebilirsiniz. Lütfen çok önemli bir şey olmadıkça evlerinize de girmeyin. Maalesef hala artçılar devam ediyor 🥺
Cok tesekkur ederim. Online olarak baslayacagiz insallah. Ben eve girmek istemiyorum ama esim ev saglam gecelim dedi baya da baski yapti ciktik 2 gun yatamadim zorla cadira geri indirdim. O gun hatayda ki depremler oldu buraya da cok yakin, neyse simdi israr etmiyor ama baslayacak yine
 
Hasar tespit raporu alıp satıp başka eve gecseniz iyi gelir bence,o evden soğudunuz
Normalde oturdugumuz ev gitti zaten yikilacak. Suan ciftligimizdeyim burdaki evden bahsediyorum ona da giremiyorum ne yazik ki. Kime satacaksin ki bu sehir komple yikilip yeniden yapilacak yeri degisecek kimse kalmadi maalesef gidebilen gitti
 
Merhabalar. Suan deprem bolgesinden cadirimin onunden yaziyorum. Kimsenin psikolojisini de bozmak istemiyorum ama ben artik dayanamiyorum. Belki gercekten halen sallaniyor ya da her an ben sallaniyorum. Hatta suan oturdugum koltuk bile sallaniyor. Gercekten kendimi biraktim ama korkumu bi koseye birakip atamiyorum. Zaman zaman ise kendimi sorgulayorum biz nasil sag kalabildik diye? Apartmanda olan evim artik kullanilamaz halde, ilceye yakin yerde ciftlik evimiz var hasarsiz dedikleri halde evde kalmayi birakin giremiyorum bile. Bahceye cadir kurduk icinde yasiyoruz. Camasirlar birikti eve cikip makineye atmaya dahi korkuyorum. Ufak tefek ihtiyaclari almaya eve girince nefesim kesiliyor, nasil kosa kosa geri kaciyorum anlatamam size. 2 cicugum var sanki donup kalmisim gibi onlarada psikolojik anlamda bi yardimim yok, cunku kendime gelemiyorum. Sanki heran birsey olacak gibi, evde degilim ama yer yarilacak icine dusecekmisiz gibi. Ne uyuyorum ne de kimseyi uyutuyorum. Ben ne yapabilirim? Ne olur dua edin cok ihtiyacimiz var.
Allah'ım yardımciniz olsun.
 
Normalde oturdugumuz ev gitti zaten yikilacak. Suan ciftligimizdeyim burdaki evden bahsediyorum ona da giremiyorum ne yazik ki. Kime satacaksin ki bu sehir komple yikilip yeniden yapilacak yeri degisecek kimse kalmadi maalesef gidebilen gitti
Çiftlik evinden bahsetmiştim.Baska il de düşünmüyorsunuz o halde,devam edebilecek misiniz orada
 
Merhabalar. Suan deprem bolgesinden cadirimin onunden yaziyorum. Kimsenin psikolojisini de bozmak istemiyorum ama ben artik dayanamiyorum. Belki gercekten halen sallaniyor ya da her an ben sallaniyorum. Hatta suan oturdugum koltuk bile sallaniyor. Gercekten kendimi biraktim ama korkumu bi koseye birakip atamiyorum. Zaman zaman ise kendimi sorgulayorum biz nasil sag kalabildik diye? Apartmanda olan evim artik kullanilamaz halde, ilceye yakin yerde ciftlik evimiz var hasarsiz dedikleri halde evde kalmayi birakin giremiyorum bile. Bahceye cadir kurduk icinde yasiyoruz. Camasirlar birikti eve cikip makineye atmaya dahi korkuyorum. Ufak tefek ihtiyaclari almaya eve girince nefesim kesiliyor, nasil kosa kosa geri kaciyorum anlatamam size. 2 cicugum var sanki donup kalmisim gibi onlarada psikolojik anlamda bi yardimim yok, cunku kendime gelemiyorum. Sanki heran birsey olacak gibi, evde degilim ama yer yarilacak icine dusecekmisiz gibi. Ne uyuyorum ne de kimseyi uyutuyorum. Ben ne yapabilirim? Ne olur dua edin cok ihtiyacimiz var.
Geçecek hepsi
Buna yürekten inanın
Kıyameti yaşadınız neredeyse
Ama geride kaldı
Çok geçmiş olsun
 
Canım ben de depremzedeyim seni çok iyi anlıyorum, ben senelik izindeydim deprem olduğunda o gün bugündür şehir dışındayım böyle hayat da çok zor 😞 asla evinin rahatı yok, ama ne yapalım bir şekilde yaşamak zorundayız.

Bence tek katlı çiftlik eviniz varsa yıkılması zor olur yıkılsa da kolayca çıkarsınız benim öyle bi evim olsa şehir dışına asla gitmezdim.

Travma yaşıyoruz ama bi gün bu travmalar da geçecek diye ümit edelim, cünkü elimizde bi ümit kaldı
 
Çiftlik evinden bahsetmiştim.Baska il de düşünmüyorsunuz o halde,devam edebilecek misiniz orada
Maalesef şartlar gereği dusunemiyoruz. Burasıni satmak kolay olmayacak, devam etmekte çok zor olacak. Devlet yapana kadar bir yerleşim yeri olmayacak burada çünkü
 
Geçecek hepsi
Buna yürekten inanın
Kıyameti yaşadınız neredeyse
Ama geride kaldı
Çok geçmiş olsun
Gerçekten kıyamet kopuyor zannettim kulak sağır eden ses ve ışıklar deprem olduğunu düşünmedim hiç. Geçecek biliyorum ama ilk kez böyle bir olay olmuş ya devamı gelirse diye çok korkuyorum. Çok teşekkür ederim
 
Canım ben de depremzedeyim seni çok iyi anlıyorum, ben senelik izindeydim deprem olduğunda o gün bugündür şehir dışındayım böyle hayat da çok zor 😞 asla evinin rahatı yok, ama ne yapalım bir şekilde yaşamak zorundayız.

Bence tek katlı çiftlik eviniz varsa yıkılması zor olur yıkılsa da kolayca çıkarsınız benim öyle bi evim olsa şehir dışına asla gitmezdim.

Travma yaşıyoruz ama bi gün bu travmalar da geçecek diye ümit edelim, cünkü elimizde bi ümit kaldı
Sizede çok geçmiş olsun. Ev rahatı asla aramıyorum sadece kendimi güvende hissedecek yer arıyorum. Çok haklısın ama ev rahatı artık uzun süre hayal.

Evimiz 2 katlı alt katta hayvanların bakıcısı var üst katta bizim evimiz. Duvarlar üzerine geliyordu yukarda yatağa uzaninca sanki mezara yatiyormusum gibi nefes alamıyorum hiç uyuyamadım 2 gün evde
 
Çok geçmiş olsun. Yaşadıklarınız hiç kolay değil. Bu yaşadıklarınız anormal bir duruma verdiğiniz normal tepkiler. Korkmanız, endişelenmeniz, hala sallanıyor gibi hissetmeniz bu süre bandında çok normal ve hala stabil bir duruma geçemedik artcıların devam etmesinden ötürü. Kendinize biraz zaman tanımanız gerekiyor, kolay bir şey yaşamadınız ne yazık ki etkisi de bu kadar kolay geçmeyebilir. Kendinize yakın hissettiğiniz kişiler varsa yanınızda onlarla duygu ve düşüncelerinizi paylaşmak size iyi gelebilir. Duygularınızın akmasına izin verin, kendinizi tutmayın. Her geçen günün daha iyi olmasını bekleriz normalde, yani her şey stabilleştikten, artçılar durduktan vs sonrasından bahsediyorum elbette. Ama kendinizi çok kötü hissederseniz, verdiğiniz tepkilerin şiddeti artarsa, işlevselliğiniz bozulursa bir ruh sağlığı uzmanına başvurmanızı öneririm.
 
Gerçekten kıyamet kopuyor zannettim kulak sağır eden ses ve ışıklar deprem olduğunu düşünmedim hiç. Geçecek biliyorum ama ilk kez böyle bir olay olmuş ya devamı gelirse diye çok korkuyorum. Çok teşekkür ederim
Biz bile buradan nr kadar etkilendik
Yaşadıklarınız aşırı normal
Hepsi geçecek ama sabredin
 
Çok geçmiş olsun. Yaşadıklarınız hiç kolay değil. Bu yaşadıklarınız anormal bir duruma verdiğiniz normal tepkiler. Korkmanız, endişelenmeniz, hala sallanıyor gibi hissetmeniz bu süre bandında çok normal ve hala stabil bir duruma geçemedik artcıların devam etmesinden ötürü. Kendinize biraz zaman tanımanız gerekiyor, kolay bir şey yaşamadınız ne yazık ki etkisi de bu kadar kolay geçmeyebilir. Kendinize yakın hissettiğiniz kişiler varsa yanınızda onlarla duygu ve düşüncelerinizi paylaşmak size iyi gelebilir. Duygularınızın akmasına izin verin, kendinizi tutmayın. Her geçen günün daha iyi olmasını bekleriz normalde, yani her şey stabilleştikten, artçılar durduktan vs sonrasından bahsediyorum elbette. Ama kendinizi çok kötü hissederseniz, verdiğiniz tepkilerin şiddeti artarsa, işlevselliğiniz bozulursa bir ruh sağlığı uzmanına başvurmanızı öneririm.
Cok tesekkur ederim. Gercekten yasanilan kolay degildi. Hic tvde izleyip ahh vahh dedigimiz uzuldugumuz zamanlardaki gibi hic degil. Ates dustugu yeri yakiyormus anladik. Suan oldugum ilcenin yarisi yok oldu, tanidigimiz insan kalmadi burada. Ilceye 5 dk uzaktayim ve her gittigimde ayri huzunle dönüyorum. Duygularimi aciga birakamiyorum ama bi halsizlik var, ellerim ayaklarim tutmuyor. Normalde dis sikma hastaligi vardi suan aldi basini gitti, en kotusu uyuyamiyorum neredeyse hic. Yarin online psikolog terapisine baslayacagim, ne derece etkili olur bilmiyorum ama ben bu denli zayif dusecegimi bilmiyordum. Ilk gunler daha bir dirayetliydim suan oldugum yerden zor kalkiyorum. Ve en cok sorguladigim biz nasil hayatta kalabildik? Butun bunlari dusunmem de normal mi peki?
 
Back
X