Ya ben sizi çok iyi anladım. Kamuda çalışıyorum. Öğretmen değilim. Maaşım biraz daha iyi. Eşim de çalışıyor durumumuz fena değil evimizi arabamızı aldık kendimiz, alabildik.
Ama insanların yaklaşımları o kadar saçma ve hadsiz ki. İki maaşlısınız, ooo zam geldi iyisiniz tavırları
7-8 yıl önce yeni evliydim ve malesef salaktim biraz heralde. Eltimle hayatın zorluğundan konuşuyorduk.O dönem hem ev, hem araba kredisi, hem kira, hem de ufak tefek eşya borçlarımız vardı. Çok giderimiz var diye yakınmıştım. O da bana şükret bizim o kadar gelirimiz bile yok falan demişti. Evlendiğinde çok büyük kısmını kayinpederimi karşılayarak alınan evde oturuyordu kendisi.
E güzel kizkardeşim, sen 22-23 yaşında evlenirken ben üniversitede hiç de kolay olmayan bir tedrisattan geçiyordum; sen evlenince hemen işini bırakırken ben eşimle ayrı yaşamayı bile göze almıştım çalışmak için; sen evlenir evlenmez çocuklar yapıp onlara sürekli pasta börek pişirirken ben borçların bitimi, çocuğumun doğumundan sonra alınacak ücretsiz izindeki geçim hesapliyordum. Çocuğum aylarca karanlıkta kreşe gitti karanlıkta kresten döndü. Sen evde yatıyordun çocuğunla mis gibi.
Ben elbette Allaha şükrederim bu günkü durumun için. Ama bana gökten zembille inmedi bunlar, ben emek verdim /eşim emek verdi hatta çocuğum bile emek verdi ve Allah da bize nasip etti.
Sanırsın çift maaş alanlara maaşın biri havadan geliyor.
Sadece o değil iş yerindeki erkek ve eşi çalışmayan mesai arkadaşlarımızın bazıları bile bizlere havadan para veriliyor gibi bir tavır içindeler, birebir ayni saatlerde yan yana calişmamiza rağmen. Benim sülalede memur yok gibi bir şey. Kendim memur olunca memurları tanıdım ve kusura bakmayın arkadaşlarım ama bu kadar cimri ve birbirinin parasının hesabını yapan başka bir kütle görmedim.
Ha bu arada memurluğu da statü görenin aklına ve vizyonuna şaşarım. Hem maddi hem manevi olarak lise ve üniversite arkadaşlarıma göre çok da tırt kalıyor benim işim. Bu işi yapmak da benim ayıbım ya da kısmetim diyelim.