Merhabalar ilk önce . Yazmak istedim çünki artık kendi kendime konuşmaktan kendi derdimi dinlemekten sıkıldım 19 yaşındayım şu ana kadar hiç anlaştıgım erkek arkadasım olmadı. Staj yaptığım yerde biri var hala ama... Yaşı benden çok büyük duyduguma göre 29 lu yaşlarda ilk başlarda anlamadım onu sevdigimi her zaman karşıma çıkar benimle konuşmaya çalışırdı her gördügünde gülümser selam verir halimi hatrımı sorardı bense bu yaptıklarının tersini yapardım günaydın cümlesine karşın hiç cevap vermezdim selamını almazdım çok soğuk biriyim . Sonra , sonra onu her göremiyişimde çok üzülür oldum gözüm hep onu arar oldu bu seferde o gördügünde sadece gülümser geçer oldu daha sonra benim birimim değiştigi için o kurumdan ayrılmak zorunda kaldım ama en yakın arkadaşım orada oldugu için gidip geliyodum benii her gördügünde hoşgeldin derdi ben gidene kadar arkamdan bakardı öylece ama yanıma gelip oturamazdı , daha sonra beim en yakın arkadaşım onun en yakın arkadaşıyla çıkmaya başladı benim arkadaşımda benim onu sevdigimi sevgilisine söylemiş oda çok şaşırmış o nasıl aşık olabilir demiş selamlarını bile almıyodu. Daha sonra arkadaşımın sevgilisi sevdigime söylemiş onu sevdigimi ... Bu kadar işte o günden sonra bittii nasıl oldu ne oldu bilemeden ben unutamadım ki onu çok seviyorum onu en azında evet seni seviyorum veya hayır seni sevmiyorum şundan şundan ötürü diyebilirdi offf off 
