Bütün bunları okuyunca gözümün zaten ucunda duran yaşları hiç tutamaz oldum, 9-10 sene sonra ben de mi böyle olacağım yoksa daha kötüsü mü bekliyor beni bilemiyorum. Şimdiden o kadar yıprandım o kadar iğrendim ki onlardan üstelik sadece 2,5 senede bu hale getirdiler beni.. 2,5 sene önce nişanlandık ve nişanlımı çok seviyorum gözünün içine bakmaya kıyamam herşeyim o benim. Evin ve ailesinin pis olduğunu biliyordum ama bu kadarını beklemezdim. Nişandan sonra nişanlım ve ben sadece ikimiz (!) evi 2 ayda ancak temizleyebildik.. Yatakların arasından sucuklar mı çıkmadı, koli koli market broşürleri ve pet şişeler mi atlamadık; kısacası hepimizin tvde gördüğü çöp evler var ya onlar bu evin yanında tertemiz kalıyordu. En basitinden en az 4 sene kloraklanmamış bir tuvalet ve banyodan bahsediyorum. Aslında anlatıp içimi dökmek istiyorum ama daha fazlasını yazamıyorum sizlerin sağlığı için.Sonuç olarak mis kokulu tertemiz ev gibi bir ev çıkardık ortaya. Her hafta sonu nişanlımın elinde bir bez benim elimde bir bez temizlik yaptık. 3 sokak öteden bile kokusu duyulan kimsenin girmediği gelmediği evden misafir eksik olmaz oldu. Nişanlımın mutluluğu görülmeye değer tabii.. Bu arada yemedik içmedik annesinin ve babasının borçlarını ödedik. Nişanlımın cebinde beş kuruş olmadığını bildikleri halde istekleri bitmedi evde yemek varken gecenin bir vakti dışardan yemek istediler, bayram geldi nişanlım bana çorap bile alamadığı için üzülürken babası gelip engelli olan abisine neden bayramlık almadı diye demediğini bırakmadı (bu arada kayın pederim emekli). Bir paket sigara almak için nişanlım askerdeyken çamaşır makinesini satan kayınvalidem ona çamaşır makinesi kendimize de evimiz için lcd aldık diye günlerce surat etti. Daha anlatsam roman olur, ama artık ben bıktım yıprandım bu yaşımda yaşlandım.. Son olanlar beni herşeyden soğuttu yaşamaktan bile.. Bizim onca uğraşla temizlediğimiz evde kayınpederim yerlere tükürüyor çarşafı kaldırıp atıp yatağını pisletiyor ve o yatakta yatıyor. Yalvarmamıza rağmen ikisi de senede bir kere zor yıkanıyor. evde hiçbir yere dokunmak istemiyorum ama mecburum nişanlımı bırakamam, çamaşırlarını ben yıkayıp ütülüyorum her akşam birlikte yemek hazırlayıp yiyoruz ve onu çok seviyorum. Evlensek kurtulacağız kendi evimizde tertemiz yaşayacağız. Oraya da gideceğiz tabii biliyorum ama en azından o havayı bu kadar çok teneffüs etmeyeceğiz. O da olmuyor!! Yakında ya mikroptan öleceğim ya da sinir hastası olacağım. Lütfen bana yardım edin yol gösterin, geleceğimi düşündükçe içim kararıyor, onlara tahammül edemiyorum artık günaha da giriyorum zaten Allahın verdiği cana karışır oldum...
Hayatından mikropları at bence..