• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ben ne zaman duygularımı yazıya döktüysem o iş bitti

Bütün bunları okuyunca gözümün zaten ucunda duran yaşları hiç tutamaz oldum, 9-10 sene sonra ben de mi böyle olacağım yoksa daha kötüsü mü bekliyor beni bilemiyorum. Şimdiden o kadar yıprandım o kadar iğrendim ki onlardan üstelik sadece 2,5 senede bu hale getirdiler beni.. 2,5 sene önce nişanlandık ve nişanlımı çok seviyorum gözünün içine bakmaya kıyamam herşeyim o benim. Evin ve ailesinin pis olduğunu biliyordum ama bu kadarını beklemezdim. Nişandan sonra nişanlım ve ben sadece ikimiz (!) evi 2 ayda ancak temizleyebildik.. Yatakların arasından sucuklar mı çıkmadı, koli koli market broşürleri ve pet şişeler mi atlamadık; kısacası hepimizin tvde gördüğü çöp evler var ya onlar bu evin yanında tertemiz kalıyordu. En basitinden en az 4 sene kloraklanmamış bir tuvalet ve banyodan bahsediyorum. Aslında anlatıp içimi dökmek istiyorum ama daha fazlasını yazamıyorum sizlerin sağlığı için.Sonuç olarak mis kokulu tertemiz ev gibi bir ev çıkardık ortaya. Her hafta sonu nişanlımın elinde bir bez benim elimde bir bez temizlik yaptık. 3 sokak öteden bile kokusu duyulan kimsenin girmediği gelmediği evden misafir eksik olmaz oldu. Nişanlımın mutluluğu görülmeye değer tabii.. Bu arada yemedik içmedik annesinin ve babasının borçlarını ödedik. Nişanlımın cebinde beş kuruş olmadığını bildikleri halde istekleri bitmedi evde yemek varken gecenin bir vakti dışardan yemek istediler, bayram geldi nişanlım bana çorap bile alamadığı için üzülürken babası gelip engelli olan abisine neden bayramlık almadı diye demediğini bırakmadı (bu arada kayın pederim emekli). Bir paket sigara almak için nişanlım askerdeyken çamaşır makinesini satan kayınvalidem ona çamaşır makinesi kendimize de evimiz için lcd aldık diye günlerce surat etti. Daha anlatsam roman olur, ama artık ben bıktım yıprandım bu yaşımda yaşlandım.. Son olanlar beni herşeyden soğuttu yaşamaktan bile.. Bizim onca uğraşla temizlediğimiz evde kayınpederim yerlere tükürüyor çarşafı kaldırıp atıp yatağını pisletiyor ve o yatakta yatıyor. Yalvarmamıza rağmen ikisi de senede bir kere zor yıkanıyor. evde hiçbir yere dokunmak istemiyorum ama mecburum nişanlımı bırakamam, çamaşırlarını ben yıkayıp ütülüyorum her akşam birlikte yemek hazırlayıp yiyoruz ve onu çok seviyorum. Evlensek kurtulacağız kendi evimizde tertemiz yaşayacağız. Oraya da gideceğiz tabii biliyorum ama en azından o havayı bu kadar çok teneffüs etmeyeceğiz. O da olmuyor!! Yakında ya mikroptan öleceğim ya da sinir hastası olacağım. Lütfen bana yardım edin yol gösterin, geleceğimi düşündükçe içim kararıyor, onlara tahammül edemiyorum artık günaha da giriyorum zaten Allahın verdiği cana karışır oldum...

Hayatından mikropları at bence..
 
izmirli arzu sana yorum bile yapamıyorum benimde kayınvaldemin mutfağı çok olmasada pis ve ben orda yemek yapıp yemek zorunda kaldığım oluyor bide biz nasıl titiz ve temiziz demiyormu o tencere ve tavaları önüne atasım geliyo ama napalım herkez aynı yetişmiyor gerçi çogu erkegin de temizlik pek umrunda olmuyor ama daha evlenmeden de bukadar sahiplenme bilmiyorumkismile
kakule8 cim senin gibi 1yegenim var boşanmak kolaymı okadar yıl emek ver sen hastalan kaymağını başkaları yesin onada madem bu ailesine bakıyor sen de ye iç gez kısma hiç birşey den diyodum canım çocugun var neden sen ve o çeksin kocanla çalışıyosun yüksek 1miktar maaş iste ve bunu bankaya yatır hiç 1masrafa bu maaşını karıştırma bu çocuklarımın geleceği de ve onların yarınını düşün tek diyebileceğim bu ama mutsuzsan boşan tabi ama inan 2.evlilikte iyi olmaz çünkü her evlilikte sorunlar var tek maddiyse ağırlık koy ve kurtarabildiğin kadarını yine kendinize kurtar :sm_confused:
 
evet benim eşim düzeldi özellikle kızım doğduktan sonra doğruyu yanlışı ayırmayı ancak öğrendi

Ne kadar güzel, sizin adınıza sevindim. İnşallah tüm eşler bir gün ailelerinin yaptıkları yanlışları görmeyi ve haklıyı haksızı ayırt etmeyi öğrenirler.
 
Askerden geldiğinden beri bütün kazancını elime saydı nişanlım kuruşu kuruşuna.. Ailesinin eski ve yeni bitmek bilmeyen borçları, yıllarca ödenmemiş avukata verilmiş faturalar derken ancak 1-2 ay önce toparlayabildik kendimizi. biraz daha iyiyiz şimdi düğünümüzü yapabiliriz, ben de çalıştığım için rahat rahat geçinebiliriz. Nişanlım yeter artık hadi evlenelim diyor, annem bu sene düğün yok dediniz şimdi benim iki ayağımı bir pabuca sokacaksınız diyor.. Oysa herşeyi yine biz yapacağız evi biz tutacağız temizliğini biz yapacağız. yaşadığımız bütün sıkıntıların farkında olan annem eve biraz geç kaldım diye nişanlıma '3 ay sonra düğün yapacaksınız, ister annenlerle oturun ister sadece nikah kıyın beni ilgilendirmez' demişti bundan 2 yıl önce.. Günlerce ağladım gelinlik bile giyemeyecektim bu durumda. Şimdiyse 1 sene daha ertelemek istiyor düğünü annem, O da haklı tabii, evlenin dediğinde işsizdim ben. Aylardır çalışıyorum ve ben de bütün paramı ona veriyorum. Nişanlım düğün planları kurup benden tarih beklerken nasıl söylerim annemin tavrını?? Üstelik ben de artık evlenmek istiyorum. Artık o pis eve değil kendi evime gitmek istiyorum...
 
Tam olarak ne denir bilmiyorum ama bence çok fazla şey üstlenmişsiniz. Bak annene durumu anlatamıyorsun, düğünü yapmak için anneni ikna edemiyorsun, ne için, nişanlının ailesi için. Siz o evden uzaklaşınca o ev daha bter olacak. Nasıl olsa yapan var, onlar o pislikden rahatsız değil ki hem. Peki annen ne diyecek bu konuda, ömür boyu eşinin ailesine mi koşacaksınız, ne zaman sizin bir hayatınız olacak.
 
bak cnm ben olsam ne yapardım bilemem ama dayanamazdım heralde. calışmıyo olsam belki sunu yapardım.yer içer gezer tozar hiçbişeyden kasmazdım.ama çalışıyorum köpek gibi .1 milyonun hesabını yapıyorum birde eşimin ailesine bakamam ben. ben nişanlıyken bişeylerin farkına vardım.tahmin ettim para isticeklerini ve nişanlılık dönemimizde dedim eşime ben ailene falan bakmam benim en hassas olduğum konu para.hem çalış borç öde birde ailene para gönder yok kusura bakma bastan söyleyim yol yakınken düşün dedim.o da dedi yok vermem.taki evlendik tabi senin kadar olmasada ailesi para istemeye basladılar.ben vermem dedim eşimde sesini çıkaramadı. bigün babasının kalp spazmı gecirdiğini duydum.ozaman işte zamanı dedim ve gönderdim.sonuçta sağlık başka bişey.nemi oldu.sonra bunu ardı geldi gönder diye. bizdeki sorun neydi biliyomusun para göndermiyoduk dayısı halası teyzesi komşuya kadar arayıp ağızlarına geleni söylüyolardı.ama yinede göndermedik.1kez sağlık konusu olunca gönderdim. başkada yok. eşimede arada bir hatırlatıyorum konu açılınca ben seni 3seyden bırakırım diyorum.ne diyo ihanet,dayak,ailene para yardımı yaparsan diyorum.başlarını caresine baksınlar bizemi güvendiniz diyorum.birde herkesle bağımı kopardım bu olaydan sonra konuşmuyo küs değilim ama arayıp sormam.ve kafam rahat.evime gelince güleryüz gösterdim diyosunuz tamam misafir ama ben evime geldiklerinde tepkilerimi gösterdim.anladılar zaten. iyide oldu.eşimede dedim herseyi.bakalım sonunu bilemem bu evliliğin ama ben çok hassasım bu konuda sevgi göstermesinler beni istemesinler birde para desinler. yuh yaaaaaaaa.
 
yaşamadım ama anlayabiliyorum..bence suş eşinde onun artık ailesini sırtında taşımaktan vargeçmesi lazım..çünkü kendi düzeni var düşünmekle yükümlü olduğu 2 insan var..o yüzden eşinle bu durumun seni geridiği noktaları konuşman lazım durumun ciddiyetini anlamalıki artık göleri açılsın.hakknızda hayırlısı olsun..
 
amaaan arkidisler problem bitmez en iyisi basetmeyi ögrenmek ögrenebilmek ama sömurulmek iyiu birsey degil esinizde biraz dusunse keske benimki 10 yil sonra akillandi seninkide akillanir merak etmeolumunekankayizsmileguclubacismileŞeniz
 
yani gayrimenkul satıcak kadar borca girdiniz de hala onlara para mı verdiniz?
eşiniz neden böyle bişeye göz yumdu ki?
kadın fedakardır, katlanır, ses etmez, evim der yuvam der cocugum der
erkekler biraz gariptir bu konularda. alışkınız böyle olaylara ama
gayrimenkul satıcak kadar borca girmiş bi adam nasıl hala ailesine para verir ki
aklım almadı
allah yardımcınız olsun
 
destekleriniz için tşk ederim.
yeni bir hayat yaşıyoruz şuan:) nasıl mı?
aynı evde ayrı odalarda yatıyoruz,
aynı işyerinde sadece iş icabı konuşuyoruz,
ben o yokmuş gibi davranıyorum
bi kaç kez yaklaşmaya çalıştı, tersledim,
o da içine kapandı,
kızıma hiçbirşey hissettirmiyoruz
ama annem çok üzülüyor:(( anlatmak zorunda kaldım
tanıdıklar vs başkalarının yanında da herşey nolmalmiş gibi yapıyoruz
böyle böyle bir tükeniş hikayesi....
hiç çıkalım biyerde oturup konuşalım filanda demiyor
bekliyor daha önceleri affettim, gene öyle olacak sanıyor
bu kez ben onu beklicem boşanma talebi eşimden gelsin
bu arada geziyorum tozuyorum, arkadaşlarımlada görüşmeye başladım,
kendimle başbaşa kaldığımda kolay bir süreç değil tabi
 
destekleriniz için tşk ederim.
yeni bir hayat yaşıyoruz şuan:) nasıl mı?
aynı evde ayrı odalarda yatıyoruz,
aynı işyerinde sadece iş icabı konuşuyoruz,
ben o yokmuş gibi davranıyorum
bi kaç kez yaklaşmaya çalıştı, tersledim,
o da içine kapandı,
kızıma hiçbirşey hissettirmiyoruz
ama annem çok üzülüyor:(( anlatmak zorunda kaldım
tanıdıklar vs başkalarının yanında da herşey nolmalmiş gibi yapıyoruz
böyle böyle bir tükeniş hikayesi....
hiç çıkalım biyerde oturup konuşalım filanda demiyor
bekliyor daha önceleri affettim, gene öyle olacak sanıyor
bu kez ben onu beklicem boşanma talebi eşimden gelsin
bu arada geziyorum tozuyorum, arkadaşlarımlada görüşmeye başladım,
kendimle başbaşa kaldığımda kolay bir süreç değil tabi

Gerçekten bir tükeniş süreci bu... Her ne kadar yalnız değilsin desemde pek çok şeyi kendi içinde yalnız yaşayacaksın. Düşüneceksin üzüleceksin ağlayacaksın ama inan sonunda güçlenen sen olacaksın..
 
destekleriniz için tşk ederim.
yeni bir hayat yaşıyoruz şuan:) nasıl mı?
aynı evde ayrı odalarda yatıyoruz,
aynı işyerinde sadece iş icabı konuşuyoruz,
ben o yokmuş gibi davranıyorum
bi kaç kez yaklaşmaya çalıştı, tersledim,
o da içine kapandı,
kızıma hiçbirşey hissettirmiyoruz
ama annem çok üzülüyor:(( anlatmak zorunda kaldım
tanıdıklar vs başkalarının yanında da herşey nolmalmiş gibi yapıyoruz
böyle böyle bir tükeniş hikayesi....
hiç çıkalım biyerde oturup konuşalım filanda demiyor
bekliyor daha önceleri affettim, gene öyle olacak sanıyor
bu kez ben onu beklicem boşanma talebi eşimden gelsin
bu arada geziyorum tozuyorum, arkadaşlarımlada görüşmeye başladım,
kendimle başbaşa kaldığımda kolay bir süreç değil tabi

Sadece uyumak için kendinle başbaşa kal canım. Evde boş zamanlarında gel buraya bişeyler paylaş. İşte zaten zaman öyle veya böyle geçiyordur. Arkadaşların da sana destek oluyorlarsa üzülecek bir durum yok ortada. İlla evlilikler ömürlük olmak zorunda değil. Sen nasıl mutlu olucaksan onu yap kimseyi düşünme.
 
Yazacak cok soz bulamadım.
Ben henuz 15 aylık evlı olmama ragmen,
bır parca sızın durumunuza benzettım halımı.
Allah yardımcınız olsun.
Kararlı durusunuzdan vazgecmeyın!

inşallah seneler sonra aynı durumda olmazsınız,
kimbilir belkide ben biyerlerde yanlış yaptım
 
Bu insanların herşeyi var madem,
ne diye yük oluyorsunuz millete anlamıyorum.
Bu erkek evlatlarını tapulu mal gibi görüyorlar.
Bize herşeyi yapmak zorundalar gibi, bizim her dediğimizi yapmak zorundalar gibi,
hissediyorlar heralde.
Oğlunuzda olsa yuva kurmuş biri var artık.
Yuvası ayrı, yediği içtiği ayrı, bırakın insanları rahat ya.
Bu erkekler son noktaya gelene kadar birşey anlamıyorlar.
Sonra da ağlayıp, sızlayıp affettiriyorlar kendilerini.
Şimdi ayrılmaya kalksanız yine aynısı olacak büyük ihtimal.
Kararınız kesin ise gözünün yaşına bile bakmayın.
Aynı tas aynı hamam.
Hayırlısı olur inş hakkınızda.

haklısın dokuz senede düzelmeyen bu saatten sonra hiç düzelmez
 
canım kızma ama allah aşkına 9 yıl evet demekle yapmışın hatayı,geçtik,ama artık akıllı ol,kenara para,yookkk öle admaı bırakıp gitmek,ekmeğine yağ sürer gibi,

yok be canım hiç evet demedimki, kendini her affettirmek isyeşinde adam olsunlar onlar istemeden ben veririm dedim ama, anlayan kim
 
çok zor arkadaşım ilk evlilik yıllarımda yaşadım bu sorunları o zamanlar çalışmıyordum öğrenciydim tek maaş ev kira bir de kayınvalidemin borçlarını kapatıyorduk zamanla azaldı şimdi allaha şükür diyorum yok böyle bir durum sabır canım maalesef zaman herşeyin ilacı bir kızın var benimde var kızım seni anlıyorum çocuk olunca herşey çok başka oluyor allah sabır versin canım

amin, şu sıra tek düşündüğüm kızım zaten
 
O kadar çok kızıyorum ki oğullarını evlendirdikten sonra hala onun hayatına ve her şeyine ortak olmaya çalışan insanlara. Tabi ki ailesidir, ihtiyaçları olduğu zaman eşiniz sahip çıkacak ama madem ihtiyaçları yok ve siz karı koca çalışıp didiniyorsunuz neden kendini kullandırıyor. Neden diye soruyorum ama cevabı basit aslında bir şekilde farklı hallerde de olsa aile sorunu bizim evliliğimizde de var ve bu neden ile başlayan sorulara yanıt bulunamıyor maalesef. Eşlerimizin ailelerine neden kendilerini ve bizi ezdirdiklerini kullandırdıklarını bir türlü anlayamayacağız. Ama her seferinde ipler kopana kadar giden eşlerimiz ipler kopma noktasına gelince birden bazı gerçekleri kısa süreli de olsa görmeye başlıyorlar. Yalnız sen olanları unutup barışınca onlar da yaşananları çok çabuk unutup eskiye dönüveriyorlar. Sonra sil baştan aynı sıkıntılar. Offf, arkadaşım senin kararlılığın karşısında diyecek lafım yok ama biraz daha düşün ortada bir evlat var. Bir anlık kızgınlıkla ya da yaşananların verdiği dolup taşmışlıkla hareket etme. Hakkında hayırlısı olsun canım.

eline sağlık konuyu çok güzel özetlemişsin,
artık benimki kızgın olma hali değil, tiksinti hali,
keriz yerine konulma hali,
zor günüzmüzde yanımızda olmayanlara alın biz yiyemiyoruz siz yiyin olayını sindirememe.
bugüne kadarkilere evet bişekilde göz yummuşum, affetmişim
ama 2 yıl ne kadar zorlu geçti biliyormusun,
çek ödeme gününde düğün takılarıma varana kadar yok paraya bozdurduk,
eşimde bende kimseye bziim durumumuz iyi değil borç verin demedik.
Tefeciye bile gittik. hastalıklar atlattık. Eşim tarafından bir kişi telefon dahi açmadı.
en son olmadı gücümüz malımıza yetti sattık,
İŞLER DÜZELDİ.
hepsi çil yavrusu gibi sıraya dizildi:) eşimde hepsini ayrı ayrı görüyor.
bundan sonra da hep görecek.
onları birbirine emanet edicem
 
Back
X