ben ne zaman duygularımı yazıya döktüysem o iş bitti

K

kakule8

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
28 Mart 2009
96
3
86
Diğer
belki bunları yazıyorken ikinci çocuğuma hamile olabilirim, ne çok heves etmiştim, birde oğlum olsun demiştim,
sonrada sağlıklı olsunda farketmez demiştim.
oysa şimdi test yapmak bile gelmiyor içimden.
ben eşim için yaşadığım şehri değiştridim,
iş kurduk beraber çalışıyoruz, ne badireler atlattık,
beş kuruşsuz kaldık kimseden birşey talep etmedik.
krizden etkilenince borçlarımızı ödemek için gayrimekulümüzü sattık borçları temizledik,
şimdi biraz palazlandık gibi oldu.
eşim gene aynı hataları yapıyor.
kaç kez konuştum yanlış yapıyorsun
beni kaybedersin dedim...
mesele onun ailesi
9 yıllık evliliğimiz boyunca bikez nasılız diye aramadılar,
hep paraya istemek için aradılar
kayınvalidem birgün bana anelik yapmadı.
ben anneme hiç yüzük almadım. kayınvalideme aldım....belki bana karşı değişir dedim.
benim anem başka şehirden gelip çocuğumu büyüttü.
her imdadımıza yetişti.
görümcem bekarken çalışıyordu ama gene para istiyordu, şimdi evlendi gene çalışıyor, gene para istiyor.
eşimin abisi standarda bağladı, en az ayda bir araklar.
abisi senelerce kumar oynadı bizi arakladı, evliliğizin ilk yıllarında abisinin para istemeleri yüzünden avukata kadar gittim boşanmak için. napıp edip beni ikna etti.
eşimin bana değer verdiğine beni çok sevdiğine o kadar inandırmışım ki kendimi bu konularda her tartışmamızda beni haklı gördüğünden belkide,
ama haklı görüyor gene diğer tarafa yok diyemiyor.
yok bu durumda ben salağa yatmış oluyorum.
şuan aynı ortamda çalışıyoruz, aynı evi paylaşıyoruz,
benim yüzüm hiç gülmüyor. üzüntüden hastalandım, ilaçta kullanmak zorundayım,
hamilede olabilirim.
gerek olmadıkça konuşmuyoruz.
o hiçbirşey olmamış gibi davranıyor
fakat herşeyin sonuna kadar farkında
en son kız kardeşini ziyarete gittik, başka şehire
bizi pijamayla karşıladı, evi kir pis içinde, sizi çağırdım ama size değer vermiyorum der gibiydi.
oraya giderken yanımızda fazla nakit yoktu,
eşim gitmiş kredi kartından arabalarına benzin doldurmuş,
(ha bu arada görümcem 2,5 milyarlık telefon almış kendine)
hangi arada derede yaptıysa.
ben salağım ya görmedim sanıyor.
böyle böyle bu durumları ben tam 9 senedir yaşıyorum.
artık bitmişim, artık sindiremiyorum,
bu hava basma heralde git durduk yere kız kardeşinin kocasına
benzin doldur,
bende hastalanınca tahlillerim çok para tutuyor diye devlet hastanesine gidiyorum:)))
senelerdir tatile gidemiyoruz, aman işler birazdaha düzelsin öyle çıkalım açılmayalım diyoruz.
benim ailem ne annem ne babam bikez olsun para istemedi bizden,
taki ben babamın sıkışık olduğunu anlayıp sadece 1000 lira destek olmak istiyorum diyene kadar da eşimin gerçek yüzünü görmemişim.
eşim bana "annenin parasından" alsın diyiverdi. şok oldum.
sonra dedim bak kadın kaç senedir çocuğa bakıyor, sen bakıcı tutsaydık bir ayda o para gidecekti dedim, sonra yok dedi ben bişey demiyorum (o günlerde ödenecek çekimiz vardı), ben sana yolla diyorum herzaman dedi.
oysa biz ne kadar zor durumlarda kaldık, eşim ailesine hiçbir zaman yok diyemedi.
hepsininde hali vakti yerinde, fakat huzursuzluk çıksın istiyorlarya ...
birde eşimin dışardan görünüşü var
saygılıdır, mütevazidir, beni el üstünde tutar
ama ben artık eşimden soğudum
kendimi körelmiş hissediyorum.
mutlu da hissetmiyorum
o zaman daha niye aynı evde yaşayalımki biz,
kızımı düşünerek nereye kadar kendime işkence yapabilirmki
hamileysemde hamileyim
ne yapim
belki eşim yanımda olmayınca daha iyi hissedicem
üç günlük dünya
ne gerek var bu kadar sıkıntıyı tek başıma üstleniyorum
herşeyi ben hesap ediyorum
herşeyi ben düşünmek zorundayım
ama eşim sanki yangından mal kaçırıyor.
 
Yazacak cok soz bulamadım.
Ben henuz 15 aylık evlı olmama ragmen,
bır parca sızın durumunuza benzettım halımı.
Allah yardımcınız olsun.
Kararlı durusunuzdan vazgecmeyın!
 
Bu insanların herşeyi var madem,
ne diye yük oluyorsunuz millete anlamıyorum.
Bu erkek evlatlarını tapulu mal gibi görüyorlar.
Bize herşeyi yapmak zorundalar gibi, bizim her dediğimizi yapmak zorundalar gibi,
hissediyorlar heralde.
Oğlunuzda olsa yuva kurmuş biri var artık.
Yuvası ayrı, yediği içtiği ayrı, bırakın insanları rahat ya.
Bu erkekler son noktaya gelene kadar birşey anlamıyorlar.
Sonra da ağlayıp, sızlayıp affettiriyorlar kendilerini.
Şimdi ayrılmaya kalksanız yine aynısı olacak büyük ihtimal.
Kararınız kesin ise gözünün yaşına bile bakmayın.
Aynı tas aynı hamam.
Hayırlısı olur inş hakkınızda.
 
canım kızma ama allah aşkına 9 yıl evet demekle yapmışın hatayı,geçtik,ama artık akıllı ol,kenara para,yookkk öle admaı bırakıp gitmek,ekmeğine yağ sürer gibi,
 
çok zor arkadaşım ilk evlilik yıllarımda yaşadım bu sorunları o zamanlar çalışmıyordum öğrenciydim tek maaş ev kira bir de kayınvalidemin borçlarını kapatıyorduk zamanla azaldı şimdi allaha şükür diyorum yok böyle bir durum sabır canım maalesef zaman herşeyin ilacı bir kızın var benimde var kızım seni anlıyorum çocuk olunca herşey çok başka oluyor allah sabır versin canım
 
O kadar çok kızıyorum ki oğullarını evlendirdikten sonra hala onun hayatına ve her şeyine ortak olmaya çalışan insanlara. Tabi ki ailesidir, ihtiyaçları olduğu zaman eşiniz sahip çıkacak ama madem ihtiyaçları yok ve siz karı koca çalışıp didiniyorsunuz neden kendini kullandırıyor. Neden diye soruyorum ama cevabı basit aslında bir şekilde farklı hallerde de olsa aile sorunu bizim evliliğimizde de var ve bu neden ile başlayan sorulara yanıt bulunamıyor maalesef. Eşlerimizin ailelerine neden kendilerini ve bizi ezdirdiklerini kullandırdıklarını bir türlü anlayamayacağız. Ama her seferinde ipler kopana kadar giden eşlerimiz ipler kopma noktasına gelince birden bazı gerçekleri kısa süreli de olsa görmeye başlıyorlar. Yalnız sen olanları unutup barışınca onlar da yaşananları çok çabuk unutup eskiye dönüveriyorlar. Sonra sil baştan aynı sıkıntılar. Offf, arkadaşım senin kararlılığın karşısında diyecek lafım yok ama biraz daha düşün ortada bir evlat var. Bir anlık kızgınlıkla ya da yaşananların verdiği dolup taşmışlıkla hareket etme. Hakkında hayırlısı olsun canım.
 
arkadaşlar çok saolun
aslında kocam beni iyi tanıyor, kaç kez bu nedenlerden onu terketmeye kalktım
son iki yıldır krizden etkilenmeyelim diye neler yaşadık,
geceleri uykularım kaçtı, alacaklarımızıı alamayınca bizde tıkanmıştık. Allah kimseyi borçlu etmesin.
Çok şükür şuan hepsini ödedik, düzlüğede çıktık sayılır.
insan tek olsa umrunda olmuyor ama çocuk olunca sadece onun geleceğini düşünüyorsunuz,
birde ortada emeklerimiz var, yoktan bir şirket kurmuşuz, biryere kadar gelmişiz, kimseden destek görmeden.
ama dedimya mutlu değilim,
hiç karamsar olmayan ben
artık kendimi tanıyamıyorum
hayat neşem kalmamış
arkadaşlarımla bile görüşmekten kaçıyorum
kocamın elimi tutmasını bile istemiyorum
günler görevmiş gibi geçiyor,
dün gece çok dua ettim, ama bu saate kadar düzelmeyen biri
bu saatten sonra nasıl düzelirki, elbette değişen bişey olmayacak
bugün yarın mutlaka konuşurum gelişmeleri yazıcam
 
en zor günümüzde etimizle tırnağımızla kredilerle satın aldığımız gayrimenkulü borçlar için sattık, yüzümüzden düşen bin parça iken, eşimin abisi aradı para istedi:)
ben o gece sabaha kadar uyumadım, bu zor günümüzde bu ne demek oluyor diye,
ama yine evime geldiler yine çok çok iyi karşıladım,
bidaha gelin arayı soğutmayın filan.
herşey bi kenara benim yeğenlerim başka şehirde olduğu halde kankayız resmen. ama benim kzıım babannesini ,halasını ve amcasını görünce hatırlıyor.
onlarda kzıımı görünce seviyor okadar, hastalığında arayalım bir soralım vs hiçbişey yok
kendimi resmen elinden bişey gelmeyen,
kendine güveni olmayan biriymiş gibi hiseder oldum ve ben bütün bunları annemle bile paylaşamıyorum.
annem yaşlı, çocuğuma bakıyor ve tansiyon şeker ne ararsanız var.
 
canım diyecek yazacak bişey bulamadım eşinin yaptığı cok büyük hata seni yok sayıp sizin yaptığınız fedakarlıkları yok görmesi evliliğim ilk yıllarını okudum bazı yerlerde eşinle herşeyi konuş kırılacakmış diye düşünmeden cünkü sen cok kırılmışsın belki anlar yaptığı hatayı
 
ARKADAŞŞŞ .!.:
canım diyecek yazacak bişey bulamadım eşinin yaptığı cok büyük hata seni yok sayıp sizin yaptığınız fedakarlıkları yok görmesi evliliğim ilk yıllarını okudum bazı yerlerde eşinle herşeyi konuş kırılacakmış diye düşünmeden cünkü sen cok kırılmışsın belki anlar yaptığı hatayı
Genişletmek için tıkla...

Evliliğimin ilk yıllarını okudum ya da ben de böyle sıkıntılar yaşadım diyen arkadaşlar sizlere bir sorum olacak daha sonra düzeldi mi eşleriniz?
 
Canım, sen dua etmeye devam et. Çok zor içinde bulunduğun durum ama Rabbim hepimize en doğru kurtuluş yolunu gösterendir. Belki de tüm sıkıntılarının ardından yine eşinle çok mutlu olabilirsin, kızınız için düzelir belki de eşin, onun geleceği için düzelir belki. Üzme kendini, çok yıpratma çünkü pırıl pırıl bir evladın var senin hep onun yanında ve sağlıklı olman lazım.
 
burcu_brc .!.:
Evliliğimin ilk yıllarını okudum ya da ben de böyle sıkıntılar yaşadım diyen arkadaşlar sizlere bir sorum olacak daha sonra düzeldi mi eşleriniz?
Genişletmek için tıkla...

evet benim eşim düzeldi özellikle kızım doğduktan sonra doğruyu yanlışı ayırmayı ancak öğrendi
 
Bütün bunları okuyunca gözümün zaten ucunda duran yaşları hiç tutamaz oldum, 9-10 sene sonra ben de mi böyle olacağım yoksa daha kötüsü mü bekliyor beni bilemiyorum. Şimdiden o kadar yıprandım o kadar iğrendim ki onlardan üstelik sadece 2,5 senede bu hale getirdiler beni.. 2,5 sene önce nişanlandık ve nişanlımı çok seviyorum gözünün içine bakmaya kıyamam herşeyim o benim. Evin ve ailesinin pis olduğunu biliyordum ama bu kadarını beklemezdim. Nişandan sonra nişanlım ve ben sadece ikimiz (!) evi 2 ayda ancak temizleyebildik.. Yatakların arasından sucuklar mı çıkmadı, koli koli market broşürleri ve pet şişeler mi atlamadık; kısacası hepimizin tvde gördüğü çöp evler var ya onlar bu evin yanında tertemiz kalıyordu. En basitinden en az 4 sene kloraklanmamış bir tuvalet ve banyodan bahsediyorum. Aslında anlatıp içimi dökmek istiyorum ama daha fazlasını yazamıyorum sizlerin sağlığı için.Sonuç olarak mis kokulu tertemiz ev gibi bir ev çıkardık ortaya. Her hafta sonu nişanlımın elinde bir bez benim elimde bir bez temizlik yaptık. 3 sokak öteden bile kokusu duyulan kimsenin girmediği gelmediği evden misafir eksik olmaz oldu. Nişanlımın mutluluğu görülmeye değer tabii.. Bu arada yemedik içmedik annesinin ve babasının borçlarını ödedik. Nişanlımın cebinde beş kuruş olmadığını bildikleri halde istekleri bitmedi evde yemek varken gecenin bir vakti dışardan yemek istediler, bayram geldi nişanlım bana çorap bile alamadığı için üzülürken babası gelip engelli olan abisine neden bayramlık almadı diye demediğini bırakmadı (bu arada kayın pederim emekli). Bir paket sigara almak için nişanlım askerdeyken çamaşır makinesini satan kayınvalidem ona çamaşır makinesi kendimize de evimiz için lcd aldık diye günlerce surat etti. Daha anlatsam roman olur, ama artık ben bıktım yıprandım bu yaşımda yaşlandım.. Son olanlar beni herşeyden soğuttu yaşamaktan bile.. Bizim onca uğraşla temizlediğimiz evde kayınpederim yerlere tükürüyor çarşafı kaldırıp atıp yatağını pisletiyor ve o yatakta yatıyor. Yalvarmamıza rağmen ikisi de senede bir kere zor yıkanıyor. evde hiçbir yere dokunmak istemiyorum ama mecburum nişanlımı bırakamam, çamaşırlarını ben yıkayıp ütülüyorum her akşam birlikte yemek hazırlayıp yiyoruz ve onu çok seviyorum. Evlensek kurtulacağız kendi evimizde tertemiz yaşayacağız. Oraya da gideceğiz tabii biliyorum ama en azından o havayı bu kadar çok teneffüs etmeyeceğiz. O da olmuyor!! Yakında ya mikroptan öleceğim ya da sinir hastası olacağım. Lütfen bana yardım edin yol gösterin, geleceğimi düşündükçe içim kararıyor, onlara tahammül edemiyorum artık günaha da giriyorum zaten Allahın verdiği cana karışır oldum...
 
kakule8 .!.:
belki bunları yazıyorken ikinci çocuğuma hamile olabilirim, ne çok heves etmiştim, birde oğlum olsun demiştim,
sonrada sağlıklı olsunda farketmez demiştim.
oysa şimdi test yapmak bile gelmiyor içimden.
ben eşim için yaşadığım şehri değiştridim,
iş kurduk beraber çalışıyoruz, ne badireler atlattık,
beş kuruşsuz kaldık kimseden birşey talep etmedik.
krizden etkilenince borçlarımızı ödemek için gayrimekulümüzü sattık borçları temizledik,
şimdi biraz palazlandık gibi oldu.
eşim gene aynı hataları yapıyor.
kaç kez konuştum yanlış yapıyorsun
beni kaybedersin dedim...
mesele onun ailesi
9 yıllık evliliğimiz boyunca bikez nasılız diye aramadılar,
hep paraya istemek için aradılar
kayınvalidem birgün bana anelik yapmadı.
ben anneme hiç yüzük almadım. kayınvalideme aldım....belki bana karşı değişir dedim.
benim anem başka şehirden gelip çocuğumu büyüttü.
her imdadımıza yetişti.
görümcem bekarken çalışıyordu ama gene para istiyordu, şimdi evlendi gene çalışıyor, gene para istiyor.
eşimin abisi standarda bağladı, en az ayda bir araklar.
abisi senelerce kumar oynadı bizi arakladı, evliliğizin ilk yıllarında abisinin para istemeleri yüzünden avukata kadar gittim boşanmak için. napıp edip beni ikna etti.
eşimin bana değer verdiğine beni çok sevdiğine o kadar inandırmışım ki kendimi bu konularda her tartışmamızda beni haklı gördüğünden belkide,
ama haklı görüyor gene diğer tarafa yok diyemiyor.
yok bu durumda ben salağa yatmış oluyorum.
şuan aynı ortamda çalışıyoruz, aynı evi paylaşıyoruz,
benim yüzüm hiç gülmüyor. üzüntüden hastalandım, ilaçta kullanmak zorundayım,
hamilede olabilirim.
gerek olmadıkça konuşmuyoruz.
o hiçbirşey olmamış gibi davranıyor
fakat herşeyin sonuna kadar farkında
en son kız kardeşini ziyarete gittik, başka şehire
bizi pijamayla karşıladı, evi kir pis içinde, sizi çağırdım ama size değer vermiyorum der gibiydi.
oraya giderken yanımızda fazla nakit yoktu,
eşim gitmiş kredi kartından arabalarına benzin doldurmuş,
(ha bu arada görümcem 2,5 milyarlık telefon almış kendine)
hangi arada derede yaptıysa.
ben salağım ya görmedim sanıyor.
böyle böyle bu durumları ben tam 9 senedir yaşıyorum.
artık bitmişim, artık sindiremiyorum,
bu hava basma heralde git durduk yere kız kardeşinin kocasına
benzin doldur,
bende hastalanınca tahlillerim çok para tutuyor diye devlet hastanesine gidiyorum:)))
senelerdir tatile gidemiyoruz, aman işler birazdaha düzelsin öyle çıkalım açılmayalım diyoruz.
benim ailem ne annem ne babam bikez olsun para istemedi bizden,
taki ben babamın sıkışık olduğunu anlayıp sadece 1000 lira destek olmak istiyorum diyene kadar da eşimin gerçek yüzünü görmemişim.
eşim bana "annenin parasından" alsın diyiverdi. şok oldum.
sonra dedim bak kadın kaç senedir çocuğa bakıyor, sen bakıcı tutsaydık bir ayda o para gidecekti dedim, sonra yok dedi ben bişey demiyorum (o günlerde ödenecek çekimiz vardı), ben sana yolla diyorum herzaman dedi.
oysa biz ne kadar zor durumlarda kaldık, eşim ailesine hiçbir zaman yok diyemedi.
hepsininde hali vakti yerinde, fakat huzursuzluk çıksın istiyorlarya ...
birde eşimin dışardan görünüşü var
saygılıdır, mütevazidir, beni el üstünde tutar
ama ben artık eşimden soğudum
kendimi körelmiş hissediyorum.
mutlu da hissetmiyorum
o zaman daha niye aynı evde yaşayalımki biz,
kızımı düşünerek nereye kadar kendime işkence yapabilirmki
hamileysemde hamileyim
ne yapim
belki eşim yanımda olmayınca daha iyi hissedicem
üç günlük dünya
ne gerek var bu kadar sıkıntıyı tek başıma üstleniyorum
herşeyi ben hesap ediyorum
herşeyi ben düşünmek zorundayım
ama eşim sanki yangından mal kaçırıyor.
Genişletmek için tıkla...


Durumlarımız benziyor. Ben memurum eşim serbest meslek yapıyordu, benim çocuğum yok, 9 senenin sonunda senin gibi düşünerek yarım günde boşandım. Çünkü artık kendimi kaybetmiştim, mutsuzdum, şimdi çok dha iyiyim ve daha da iyi olacağım, iyi düşün, kendi doğrunu bul ve yaşa.
 
izmirliarzu .!.:
Bütün bunları okuyunca gözümün zaten ucunda duran yaşları hiç tutamaz oldum, 9-10 sene sonra ben de mi böyle olacağım yoksa daha kötüsü mü bekliyor beni bilemiyorum. Şimdiden o kadar yıprandım o kadar iğrendim ki onlardan üstelik sadece 2,5 senede bu hale getirdiler beni.. 2,5 sene önce nişanlandık ve nişanlımı çok seviyorum gözünün içine bakmaya kıyamam herşeyim o benim. Evin ve ailesinin pis olduğunu biliyordum ama bu kadarını beklemezdim. Nişandan sonra nişanlım ve ben sadece ikimiz (!) evi 2 ayda ancak temizleyebildik.. Yatakların arasından sucuklar mı çıkmadı, koli koli market broşürleri ve pet şişeler mi atlamadık; kısacası hepimizin tvde gördüğü çöp evler var ya onlar bu evin yanında tertemiz kalıyordu. En basitinden en az 4 sene kloraklanmamış bir tuvalet ve banyodan bahsediyorum. Aslında anlatıp içimi dökmek istiyorum ama daha fazlasını yazamıyorum sizlerin sağlığı için.Sonuç olarak mis kokulu tertemiz ev gibi bir ev çıkardık ortaya. Her hafta sonu nişanlımın elinde bir bez benim elimde bir bez temizlik yaptık. 3 sokak öteden bile kokusu duyulan kimsenin girmediği gelmediği evden misafir eksik olmaz oldu. Nişanlımın mutluluğu görülmeye değer tabii.. Bu arada yemedik içmedik annesinin ve babasının borçlarını ödedik. Nişanlımın cebinde beş kuruş olmadığını bildikleri halde istekleri bitmedi evde yemek varken gecenin bir vakti dışardan yemek istediler, bayram geldi nişanlım bana çorap bile alamadığı için üzülürken babası gelip engelli olan abisine neden bayramlık almadı diye demediğini bırakmadı (bu arada kayın pederim emekli). Bir paket sigara almak için nişanlım askerdeyken çamaşır makinesini satan kayınvalidem ona çamaşır makinesi kendimize de evimiz için lcd aldık diye günlerce surat etti. Daha anlatsam roman olur, ama artık ben bıktım yıprandım bu yaşımda yaşlandım.. Son olanlar beni herşeyden soğuttu yaşamaktan bile.. Bizim onca uğraşla temizlediğimiz evde kayınpederim yerlere tükürüyor çarşafı kaldırıp atıp yatağını pisletiyor ve o yatakta yatıyor. Yalvarmamıza rağmen ikisi de senede bir kere zor yıkanıyor. evde hiçbir yere dokunmak istemiyorum ama mecburum nişanlımı bırakamam, çamaşırlarını ben yıkayıp ütülüyorum her akşam birlikte yemek hazırlayıp yiyoruz ve onu çok seviyorum. Evlensek kurtulacağız kendi evimizde tertemiz yaşayacağız. Oraya da gideceğiz tabii biliyorum ama en azından o havayı bu kadar çok teneffüs etmeyeceğiz. O da olmuyor!! Yakında ya mikroptan öleceğim ya da sinir hastası olacağım. Lütfen bana yardım edin yol gösterin, geleceğimi düşündükçe içim kararıyor, onlara tahammül edemiyorum artık günaha da giriyorum zaten Allahın verdiği cana karışır oldum...
Genişletmek için tıkla...


Sen şaka mı yapıyorsun? Sana ne nişanlının ailesinin evinden, askerliğini yapmış nişanlın, madem birbirinizi seviyorsunuz sorununuz da yok bırakın onları, kendi başınızın çaresine bakın. Ömür boyu sırtınızda taşıyacağınız bir yük almışsınız. Tabi ki kimse annesini, babaını, kardeşini atamaz ama böyle de olmaz. Ne bekliyorsunuz, neden kendinizi paralıyorsunuz.
 
bende yaşıyorum böyle şeyler
ama ben çalışmıyorum
hiç isteklerimi kısmıyorum
nasıl olsa çok parası var banada baksın anasınada.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
  • Kilitli
Eşim ve abisiyle ortak işi
Yorumlar
15
Görüntüleme
1K
Dreamies
Dreamies
mlzdmr
  • Kilitli
Kendime yediremiyorum artık neden böyleler (eşimin ailesi)
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
3K
mlzdmr
mlzdmr
P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
3K
accessdenied
accessdenied
S
Doğum sonrası boşanmayı düşünüyorum
4 5 6
Yorumlar
109
Görüntüleme
6K
wendy
wendy
Sena616
Yine annem
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
_sade
S
Back
X