ben neden kendimi bir türlü toparlayamıyorum ?

succulentaski .!.:

Eşiniz çok uzun süre işsiz kalmış işe dönerim umuduyla. Keşke o dönemde iyi kötü başlasaydı çalışmaya.

Genişletmek için tıkla...

kumru00115599 .!.:

iyi aramız o konuda sıkıntı yok.
ama bu durumlar olmasa çok daha iyi mutlu bir hayatımız olurdu.
çocuğumuzu güle oynaya büyütürdük. belki ikinci çocuğu yapardık. yaşım 34 çünkü.
tabi allah sağlıkla sıhhatle imtihan etmesin diyorum hep ama bu dertte beni çok çok yıprattı mahvetti.

Genişletmek için tıkla...

kumru00115599 .!.:

amin amin
bir de ben evlenmeden önce de memurdum. yer içerdim her çarşıya çıkmamda illa kıyafet küpe bir şey alırdım kendime. şimdi eskileri dönder dönder dur. evlendim hamile kaldım hadi dedim çocuğa bakıcı ayarlanır. bakıcıya biraz fazla para veririm rica ederim bir iki yemekte yapar koyar kenara. her ay temizliğe kadın alırım.
bakıyorum 4 senedir ev işi çocuk temizlik hep üstümdeydi. tamam eşimle beraber yapıyoruz ama ben böyle hayal etmemiştim. bütün hayatım tepetaklak oldu. ve ben üstesinden gelemiyorum. psikolojim bitti.

Genişletmek için tıkla...

Biliyorum zor ama geçiyor inan bana

kumru00115599 .!.:

eşimle 5 sene sevgili 2 sene nişanlılık döneminden sonra evlendik.
evlendikten 3 ay sonra askere gitti. ben o ara hamile kalmıştım. askerden geldikten 5 gün sonra doğum yaptım.
çocuğumuz doğduktan 20 gün sonra görevden alınacağı belli oldu. (devlet memuruydu malum durumlarla alakası yok çok başka konudan dolayı)
çocuk 7 aylıkken görevden alındı.
neyse biz kurumuna dava açtık. aynı durumda olup 1 seneden kısa sürede görevine dönen arkadaşları oldu. bizde en fazla 1 sene bekleriz eşim de döner diye düşündük. o arada da çocuğa bakar zaman geçer dedik. ama dava 3 sene sürdü ve sonuç olumsuz. bir üst mahkemeye gittik şimdi 1 ay kadar oldu.
eşim bu süre zarfında çalışmıyordu ha bugün ha yarın sonuçlanacak diye diye bekledik.
neyse dava olumsuz sonuçlanınca ailelerimizin olduğu şehirde iş buldu 1 ay oldu. özel sektör asgari ücret.
ben ve çocuğum benim yaşadığım şehirdeyiz. annem geldi çocuğa bakmaya.(ben çalışıyorum)
eşimin olduğu yere tayin istedim ve tayinim çıktı. 1-2 ay içinde gideceğim.
ama ben kendimi bir türlü toparlayamıyorum.
çok şükür çalışıyor işsiz değil diye kendimi telkin ediyorum ama aklımda davayı kazansaydık düzenim bozulmayacaktı, çocuğumu kreşe başlatacaktım annem ya da kayınvalidemde değil kendini geliştireceği bir yerde olacaktı diye düşünüyorum.
taşındıktan sonra bir süre sağ olsun ikisi bakacak çocuğa. maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım.
istediğim semtte oturamayacağım kiralar ateş pahası.
martta tam 4 sene olacak bu durumlar olalı. ve ben o kadar bunaldım ki. resmen bir buhrandayım. kendimi kurtarıp çıkamıyorum bu bataklıktan.
hayattan zevk almıyorum. içten dolu dolu gülemiyorum. aklımın bir köşesinde hep dava var. işe dönen 3 kişi döndü ama diğer 4 kişinin günahı ne diye kendimi yiyip bitiriyorum. dönemese tamam dünyanın sonu değil ama benim hayat standardım düştü. gençliğim bu sıkıntıyla geldi geçti. çocuğumun doğumundan büyümesinden hiçbir şey anlamadım. ben iyi değilim ya konuşmaya teselli duymaya çok ihtiyacım var gözümde yaş kalmadı bu dertten.
asgari ücrete çok fazla zam gelse çıkarırlar mı acaba işten diye bile düşündüm bugün. halbuki bu adam kendi işine güle oynaya giderdi çok mutluydu. maaşı da iyiydi evimizi arabamızı almıştık şimdiye. hep geriye düştük.
ben nasıl çıkacağım bu ruh halinden ne olur bir şey söyleyin.

Genişletmek için tıkla...

kumru00115599 .!.:

eşimle 5 sene sevgili 2 sene nişanlılık döneminden sonra evlendik.
evlendikten 3 ay sonra askere gitti. ben o ara hamile kalmıştım. askerden geldikten 5 gün sonra doğum yaptım.
çocuğumuz doğduktan 20 gün sonra görevden alınacağı belli oldu. (devlet memuruydu malum durumlarla alakası yok çok başka konudan dolayı)
çocuk 7 aylıkken görevden alındı.
neyse biz kurumuna dava açtık. aynı durumda olup 1 seneden kısa sürede görevine dönen arkadaşları oldu. bizde en fazla 1 sene bekleriz eşim de döner diye düşündük. o arada da çocuğa bakar zaman geçer dedik. ama dava 3 sene sürdü ve sonuç olumsuz. bir üst mahkemeye gittik şimdi 1 ay kadar oldu.
eşim bu süre zarfında çalışmıyordu ha bugün ha yarın sonuçlanacak diye diye bekledik.
neyse dava olumsuz sonuçlanınca ailelerimizin olduğu şehirde iş buldu 1 ay oldu. özel sektör asgari ücret.
ben ve çocuğum benim yaşadığım şehirdeyiz. annem geldi çocuğa bakmaya.(ben çalışıyorum)
eşimin olduğu yere tayin istedim ve tayinim çıktı. 1-2 ay içinde gideceğim.
ama ben kendimi bir türlü toparlayamıyorum.
çok şükür çalışıyor işsiz değil diye kendimi telkin ediyorum ama aklımda davayı kazansaydık düzenim bozulmayacaktı, çocuğumu kreşe başlatacaktım annem ya da kayınvalidemde değil kendini geliştireceği bir yerde olacaktı diye düşünüyorum.
taşındıktan sonra bir süre sağ olsun ikisi bakacak çocuğa. maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım.
istediğim semtte oturamayacağım kiralar ateş pahası.
martta tam 4 sene olacak bu durumlar olalı. ve ben o kadar bunaldım ki. resmen bir buhrandayım. kendimi kurtarıp çıkamıyorum bu bataklıktan.
hayattan zevk almıyorum. içten dolu dolu gülemiyorum. aklımın bir köşesinde hep dava var. işe dönen 3 kişi döndü ama diğer 4 kişinin günahı ne diye kendimi yiyip bitiriyorum. dönemese tamam dünyanın sonu değil ama benim hayat standardım düştü. gençliğim bu sıkıntıyla geldi geçti. çocuğumun doğumundan büyümesinden hiçbir şey anlamadım. ben iyi değilim ya konuşmaya teselli duymaya çok ihtiyacım var gözümde yaş kalmadı bu dertten.
asgari ücrete çok fazla zam gelse çıkarırlar mı acaba işten diye bile düşündüm bugün. halbuki bu adam kendi işine güle oynaya giderdi çok mutluydu. maaşı da iyiydi evimizi arabamızı almıştık şimdiye. hep geriye düştük.
ben nasıl çıkacağım bu ruh halinden ne olur bir şey söyleyin.

Genişletmek için tıkla...

kumru00115599 .!.:

eşimle 5 sene sevgili 2 sene nişanlılık döneminden sonra evlendik.
evlendikten 3 ay sonra askere gitti. ben o ara hamile kalmıştım. askerden geldikten 5 gün sonra doğum yaptım.
çocuğumuz doğduktan 20 gün sonra görevden alınacağı belli oldu. (devlet memuruydu malum durumlarla alakası yok çok başka konudan dolayı)
çocuk 7 aylıkken görevden alındı.
neyse biz kurumuna dava açtık. aynı durumda olup 1 seneden kısa sürede görevine dönen arkadaşları oldu. bizde en fazla 1 sene bekleriz eşim de döner diye düşündük. o arada da çocuğa bakar zaman geçer dedik. ama dava 3 sene sürdü ve sonuç olumsuz. bir üst mahkemeye gittik şimdi 1 ay kadar oldu.
eşim bu süre zarfında çalışmıyordu ha bugün ha yarın sonuçlanacak diye diye bekledik.
neyse dava olumsuz sonuçlanınca ailelerimizin olduğu şehirde iş buldu 1 ay oldu. özel sektör asgari ücret.
ben ve çocuğum benim yaşadığım şehirdeyiz. annem geldi çocuğa bakmaya.(ben çalışıyorum)
eşimin olduğu yere tayin istedim ve tayinim çıktı. 1-2 ay içinde gideceğim.
ama ben kendimi bir türlü toparlayamıyorum.
çok şükür çalışıyor işsiz değil diye kendimi telkin ediyorum ama aklımda davayı kazansaydık düzenim bozulmayacaktı, çocuğumu kreşe başlatacaktım annem ya da kayınvalidemde değil kendini geliştireceği bir yerde olacaktı diye düşünüyorum.
taşındıktan sonra bir süre sağ olsun ikisi bakacak çocuğa. maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım.
istediğim semtte oturamayacağım kiralar ateş pahası.
martta tam 4 sene olacak bu durumlar olalı. ve ben o kadar bunaldım ki. resmen bir buhrandayım. kendimi kurtarıp çıkamıyorum bu bataklıktan.
hayattan zevk almıyorum. içten dolu dolu gülemiyorum. aklımın bir köşesinde hep dava var. işe dönen 3 kişi döndü ama diğer 4 kişinin günahı ne diye kendimi yiyip bitiriyorum. dönemese tamam dünyanın sonu değil ama benim hayat standardım düştü. gençliğim bu sıkıntıyla geldi geçti. çocuğumun doğumundan büyümesinden hiçbir şey anlamadım. ben iyi değilim ya konuşmaya teselli duymaya çok ihtiyacım var gözümde yaş kalmadı bu dertten.
asgari ücrete çok fazla zam gelse çıkarırlar mı acaba işten diye bile düşündüm bugün. halbuki bu adam kendi işine güle oynaya giderdi çok mutluydu. maaşı da iyiydi evimizi arabamızı almıştık şimdiye. hep geriye düştük.
ben nasıl çıkacağım bu ruh halinden ne olur bir şey söyleyin.

Genişletmek için tıkla...

pisekar .!.:

esinizin isten cikarilmasi zor bir durum, eminim etraftan insanlar ve akrabalar da cok sormus bunaltmistir sizi, ama onemli olan saglik ve huzur, gerisi hallolur. oncelikle ailelerin destek olmasi cok guzel, belki krese gitse basina bi sey gelecekti cocugun, kotu olacakti, onu bilemezsiniz, olanda hayir vardir. insan gecmise takilip kalinca ilerleyemiyor malesef, o yuzden bir insan once olan oldu deyip geleceginize odaklanmalisiniz. mesela bir sene davanin sonucunu calismadan beklemek yanlis olmus bence ama esiniz baslamis bir yerden. asgari ucret bile olsa calismayi birakmasin. ayrica sizin anlattiginiz seylerden depresyonda olabileceginiz izlenimini aldim. bir psikiyatriste gidin. hem siz zorlanirsiniz hem de esiniz ve cocugunuz. mesela depresyonda olan annelerin genelde yuz mimikleri daha donuk oldugu icin cocuklar etkileniyormus ondan. oncelikle kendinize odaklanin.

Genişletmek için tıkla...