Daha önceki konumu özetlemek gerekirse ; kayınvalidem ileri evre kanser ve ben işten ayrılıp aynı eve taşınıp ona bakmak istiyordum.İşten ayrılmaktan vazgeçtim eşime de haklı sebeplerimi belirtip, işten ayrılmam onun dışında elimden geleni yaparım diye . Biraz bozuldu falan ama tamam nasıl istersen dedi.
Ayın 8 inde pazartesi günü ilk kemoterapisini aldı kayınvalidem . İşten iki gün izin alıp salı ve çarşamba gündüzleri ben gittim evine yemeğini falan yaptım evi temizledim yalnız kalmasın diye.Çarşamba akşamda damadı gelip kızının evine götürdü o gün bugündür orda. Kızı göndermiyor kendi de gelmek istemiyor sanırım .
Dün akşam eşimle çocukları alıp ablasına gittik annesini görelim felan diye. Ama kapıdan girer girmez pişman oldum. Eşimi ve çocukları güler yüzle karşılayan görümce kişisi beni görünce resmen 'sen ne demeye geldin' gibi bi surat ifadesi oldu ağız ucuyla hoşgeldin dedi sadece.Neyse geçtim içeri kaynanada da aynı surat.Oysa her gün arayıp bi ihtiyacın var mı iyi misin diye sordum. 3.5 saat oturduk ne bişeye elimi sürdürdüler ne de doğru düzgün tek kelime ettiler. Balkona sigara içmeye çıkınca eşime sordum 'bunların derdi ne ' diye. Bilmem dedi o da.
Başka zaman gittiğimizde hiconun kahvesi güzel olur gelinimizin elinden bi kahve içelim derdi hep görümce ya da çocukları oynatınca mutlu olurdu yemek hazırlarken falan hep çağırırdı beraber yapardık herşeyi ama bu sefer hiçbişeye elletmedi yüzüme bile bakmadı nerdeyse.
Abla hayırdır bi sorun mu var dedim mutfakta kıstırıp ; yooo her zamanki halim dedi.
Ben kaynanam için 'defolsun gitsin kapıma gelmesin hayatta bakmam ' falan hiçbişey demedim ki sadece işimi kaybetmek istemediğimi söyledim.Bu tavırlarına çok bozuldum çok zoruma gittim.
Benim 9 senedir eşimin ailesinden herkes ama istisnasız herkes için yaptıklarımı saysam hepiniz haklı olarak koca bi APTAL dersiniz bana.Boşunaymış demek ki istedikleri olmayınca silebiliyorlarmış kolayca.Ne acı bi tecrübe oldu benim için.
Siz ne yapardınız bu durumda yada bunların tek sebebi işten ayrılmak istemem mi ?
(Eşim ve kayınpederim şu an için bana karşı gayet iyiler.Ama Allah biliyor gönlümü kaynanayı aramak hiç gelmiyor içimden.)
Ayın 8 inde pazartesi günü ilk kemoterapisini aldı kayınvalidem . İşten iki gün izin alıp salı ve çarşamba gündüzleri ben gittim evine yemeğini falan yaptım evi temizledim yalnız kalmasın diye.Çarşamba akşamda damadı gelip kızının evine götürdü o gün bugündür orda. Kızı göndermiyor kendi de gelmek istemiyor sanırım .
Dün akşam eşimle çocukları alıp ablasına gittik annesini görelim felan diye. Ama kapıdan girer girmez pişman oldum. Eşimi ve çocukları güler yüzle karşılayan görümce kişisi beni görünce resmen 'sen ne demeye geldin' gibi bi surat ifadesi oldu ağız ucuyla hoşgeldin dedi sadece.Neyse geçtim içeri kaynanada da aynı surat.Oysa her gün arayıp bi ihtiyacın var mı iyi misin diye sordum. 3.5 saat oturduk ne bişeye elimi sürdürdüler ne de doğru düzgün tek kelime ettiler. Balkona sigara içmeye çıkınca eşime sordum 'bunların derdi ne ' diye. Bilmem dedi o da.
Başka zaman gittiğimizde hiconun kahvesi güzel olur gelinimizin elinden bi kahve içelim derdi hep görümce ya da çocukları oynatınca mutlu olurdu yemek hazırlarken falan hep çağırırdı beraber yapardık herşeyi ama bu sefer hiçbişeye elletmedi yüzüme bile bakmadı nerdeyse.
Abla hayırdır bi sorun mu var dedim mutfakta kıstırıp ; yooo her zamanki halim dedi.
Ben kaynanam için 'defolsun gitsin kapıma gelmesin hayatta bakmam ' falan hiçbişey demedim ki sadece işimi kaybetmek istemediğimi söyledim.Bu tavırlarına çok bozuldum çok zoruma gittim.
Benim 9 senedir eşimin ailesinden herkes ama istisnasız herkes için yaptıklarımı saysam hepiniz haklı olarak koca bi APTAL dersiniz bana.Boşunaymış demek ki istedikleri olmayınca silebiliyorlarmış kolayca.Ne acı bi tecrübe oldu benim için.
Siz ne yapardınız bu durumda yada bunların tek sebebi işten ayrılmak istemem mi ?
(Eşim ve kayınpederim şu an için bana karşı gayet iyiler.Ama Allah biliyor gönlümü kaynanayı aramak hiç gelmiyor içimden.)