Ben senin prensesinim,dimi?

bence çocuklar da ki kıskançlık duygusunu anne baba tetikliyor o ortamı anne baba yaratıyor böyle konuların genellikle arkasında ikinci çocuğa gösterilen ilgi vardır sonuçta çocuk tek başına herşeyn sahibi bir evde ama başka biri daha geliyor onun daha çok sevildiğini düşünüyor
bizim bir akrabanın üç çocuğu var ortanca olan çok zorluk çıkarıyor kanepe nin arkasına gizlenip de anne babasının bebeği sevip sevmediğini kontrol ediyor muş çocukların düşünceleri duyguları çok hassas dir Rabbim hepimizin yardımcısı olsun İnşallah.
 
Imkanin olursa birgun kucuk bebegini annene ya da esine birak ve kizinla disari cik. 2-3 saat de olsa anne kiz vakit gecirin ona yilbasi elbisesi alin yemek yiyin sinema filan da olsa oh ne guzel olurdu birgun bile ona cok iyi gelir
 
elbette bazı şeyler farklı olabilir.

konunun temeli, büyüğünde annesiyle 7/24 vakit geçirmeye ihtiyacı olduğu.

tv izlemese de beraber oynamalı. anaokuluna giden kızımla eşleştirme kartlarıyla oyun oynarken, ortancaya oyunu anlatıyorum, en küçükle de kağıt yırtma oyunu oynuyoruz. üçüyle aynı anda farklı oyun oynuyorum, demek istediğim bu.
böylece hepimiz beraber vakit geçirmiş oluyoruz.
 
Cocuklar baglandiklari kisilerin ilgisinin baska birine kaymasini zor kabul ediyor. Sanirim anlamiyorlar ne oldugunu. Benim gorumcemin kizida beni cok seviyor. Bende onu cok seviyorum. Kardeside var buna rgamen bebegim olacagini ogrendigi gun bana kustu. Yaklasik 6 yasinda.Suan bazi konularda yeterince ilgilenemiyorum kendisi ile. Yani kucaga almak kosmaca;saklambac oynamak vs gibi. Bunu anlayamiyor. Anladigi bebek yuzunden onunla yaptigim seyleri yapmadigim. Bu yuzden sanki bebek onun onune gecmis tibi hissediyor.sizin durumunuz tabiki daha karisik. Ben yegenlerimi 2 3 ayda birkac kere görüyorum baska bir sehirde olduklarindan. Siz ayni evdesiniz. Bir şekilde yeni gelen bebegin onun yerini almadigini anlatabilmeniz lazım. Bunu anlamasi yetiskinlerin ki kadar kolay olmuyor. Ve bu durumda onu hirpalamak azarlamak olayi zorlastiriyordur.
Gerci bir cok yolu denemissiniz ama deneemeye devam etmekten baska sansinizda yok.
 
Tabi ki birlikte vakit geçirecek o konuda hemfikirim. Ancak aradaki cok yaş farkı kiskancligi daha çok tetikliyor. Yani büyük anaokulu cağında olduğundan ister istemez günün yarısı evde yok. Ve evde olmadığında küçük kardeşle annenin bir arada olması büyüğü daha çok geriyor. Kreşi seviyor ve gitmek istiyorlar ama akılları da hep evde. Böyle arıza çıkartarak bütün ilgiyi çekmek istiyor meselenin asli bu aslında.
 
kardes dogdugunda tum ilginizi vaktinizi enerjinizi ilk cocugunuza vermrniz gerekiyordu
icim acidi okuyunca , belki gec degildir ve toparlarsaniz durumu bilemiyorum ama lutfen ilk kiziniza prenses oldugunu yine hatirlatin
 
mesela büyüğü anaokuluna götürürken cümbür cemaat gidiyoruz.
3 ü beraber şarkı söyleyerek, el çırparak, birilerine laf atarak gidiyoruz.
dönüşte küçüğü ve ortancayı serbest bırakıyorum. biri yerdeki yaprakları toplarken, diğeri ablasının peşinde koşuyor. 10 dk lık yol, 1 saat sürüyor.
böylece okul yolu da, anne ve kardeşle dolu dolu geçen bir zaman oluyor.

kardeşlerle ayrı ayrı 1-2 saat vakit geçirmek, hem ayrımcılık hem de ağza bir parmak bal çalıp kandırmak gibi geliyor bana.
 
işte bu yüzden anne inatlaşmamalı ve sevgi ihtiyacını gidermeli. küçükle 24 saat beraberken, büyüğe 2 saat ilgi lütfetmek haksızlık.
çocuklar istisnalar haricinde şımarık değildir, anne baba ilgisine muhtaç sadece.

biz koskoca insanlar bile kocam tüm gün tv telefonda, ilgi göstermiyor diye ağlarken, 3-5 yaşındaki çocuklardan olgunca davranışlar beklemek olmaz.
 
Ben bütün gün içinde sadece iki saat büyüğe vakit ayırsın demiyorum ki. Onun özel olduğunu hissettirecek özel bir vakitten bahsediyorum. Ona kaldıysa büyük kresteyken küçükle ya da küçüklerle ilgileniyoruz evde bu da büyüğe haksızlık o zaman. Büyük kreşte diye küçüğü bi kenara atıp görmezden gelmiyoruz değil mi? Küçük uyurken ya da bir saat anneannedeyken de büyüğe öpözel bir vakit ayırıp dikkat dağılmadan onu dinleyip oynamak haksızlık değil bence aradaki bağın daha da sıkı olması demek. Yoksa zaten herşey ortak yapılıyor. Küçüğü günlerce mahrum birakip büyükle vakit geçirin demiyorum ki ben. Zaten herşey ortak küçük kucakta birlikte ödev yapılır, okula, kurslara birlikte gidilir, büyüğün toplantısı olur, gösterisi olur birlikte gidilir. Buna mecburuz zaten aile olmak birlikte olmak demek zaten. Küçük uyurken ne yapalım yani kaldırıp izlenen animasyona ortak mi edelim minicik zihnini? Ben çok farklı birseyden bahsediyorum ama siz kendi durumunuzla kıyas yapıyorsunuz. Kimse ikinci oldu diye birinciyi tamamen ihmal etmiyor ya da birinciyle ilgilenip küçüğü bir kenara atmıyor. Denge kurmaya çalışıyor ve bazı çocuklar gerçekten bu süreci çok zor geçiriyor. Yani sizin durumunuzla arada çok yaş farkı olan çocukların durumu gerçekten çok çok farklı..
 

Senin hepsi kız olduğu için nispeten daha kolay birlikte vakit geçirmek, bir kızı bir oğlu olan arkadaşım var 1.5 yaş var sanırım aralarında oğlu daha ziyade boğuşmak istiyo kızı bebek oynayalım misafircilik oynayalım diyo
 
kesinlikle avantaj.
eğer bir de oğlum olsaydı nasıl bir yol bulurdum bilmiyorum.
tecrübeli arkadaşlar vardır mutlaka.
 
Bebegim cok yaramaz uyumayan hep aglayan memeden inmeyen bir bebekti.ayrica 1yasinda soguk havale gecirdi ve hastahaneler ilaclar zor ve kotu gunlerde yasadik.ben zor bir hamilelik dogum ve lohusalik gecirdim.hastahanede cok yattim.yani demek istedigim zordu tabi ama oraya odaklandim kizima yani aralarinda 8yas var.bizimki dahada zordu cunku 8yildan sonra evdeki tek prenses artik o degildi:)ve suan esit davranmaya dikkat ediyorum.cunku kucukte bilinclendi artik.buyuk ergenlikte isim cok zor.bu arada kucuk kizim nobet gecirirken buyuk kizim ozaman 8yasinda idi ve birlikte onu oyle morarmış fena halde bulunca ciglik cigliga hem onun hemde benim psikolojimiz alt ust olmustu.bide ayrica onu duzeltmeye ugrastim.o sahneyi ben bile unutamiyorken onun kaldirmasi cok zordu.
 
Son düzenleme:
AdAm_OLaCaK_KIZ .!.:
Tek de olsa iki de olsa üç de olsa zor anne olmak, çok zor hele günümüzde
Genişletmek için tıkla...
Evet cidden çok zor. Z kuşağı çocuklar malum bunlar. Anne karnında bilgili olup doğuyorlar zaten. Nerde o annelerimizin dediği kırk gün boyunca uyuşuk uyuşuk durup gözünü açamayan bebekler. Şimdi doğar doğmaz keşfe başlıyorlar.
 
kardeşim doğduğunda 7 yaşındaydım, bir de abim olduğu halde kardeşimi hiç kabullenemedim, başka bir arkadaş da yazmış benzerini, tekrar etmemeyeyim, tek fark ben ona yokmuş gibi davranıyordum, benim için etkisiz elemandı yani, annem babam onu neden seviyorlar anlamıyordum, baş belasının tekiydi benim için... ve ben evden ayrıldığımda daha 11 yaşındaydı.
kardeşimi kabullenip sevmem o yaşlardan sonra başladı desem...
ama hala abimle aramızdaki ilişki gibi değildir ilişkimiz, neyse.
bence kardeşler arasındaki yaş farkı ya 0-3 olmalı ya da 10+
böyle 5-10 yaş arası farklarda ne ablalık yapabiliyor çocuk, ne de arkadaşlık.
yani kızınızın yaşadığı süreç çoook normal, sinirlenmesi, gerilmesi, kabullenmemesi, çok olağan.
deneyimli arkadaşlar bolca tavsiye vermişler, ben tek çocuk annesiyim deneyimim yok ama büyüğüyle daha çok vakit geçirmenizin hepinize iyi geleceği konusunda hemfikirim.
 
Ben köyde babannemleydim kardeşim doğduğunda, 3 4 ay falan kalmış olmalıyım köyde ki annemin hamile olduğunu bile hatırlamıyorum bir geldim evde bebek, eskiler tabi çocuk psikolojisi falan ne bilsin, 6 ay sonra 1.sınıfa başladım ben okula gidiyorum o evde paşalar gibi...

Hasılı bigün bilader hasta oldu, beni anneanneme bırakıp gittiler hastaneye,ertesi gün geldiler çocuk yok, babam geldi kızım kardeşin hastanede kalacak dedi aklım çıktı bi daha gelmicek diye, kıyameti kopardım o gün başladı sevgim sanırım, 91 doğumlu kazık kadar oldu hala annesi gibiyim, ağzına tükürdüğüm de oldu ama ben tükürürüm başkası tüküremez
 
CeYz .!.:
Amin insallah ocakta buyugu 5,kucugu 1 yasina girecek. Keske biraz daha fark olsaydi,ben 2 cocuklu anneligi beceremedim...
Genişletmek için tıkla...
benim cocuklarimin arasi 5 yas , ayni durum farketmiyor. cocuk yetistirmek zor. sabirli olmaliyiz ama bir yere kadar malesef bende olamiyorum. sonra uzuluyorum. onlarin da cocuk oldugunu kabul etsek yeter aslinda.
bir de soyle dusunuyorum asiri bir sey ve devamli dayak gibi bir sey yapmadigin surece kalici bir sey olmaz cocukta. kendi ailemi dusunuyorum oyle cok ozenli buyutmemislerdir beni, bir de benden 1 bucuk yas buyuk kardesim var. ama belli bir yastan sonra gayet sakin, kibar ve kendine guvenen bir kadin oldum.
sevdiginizi hissettirin. allah kolaylik versin tum annelere.
 
8 sayfayı okuyamadım

Ama ben kızının tepkisini tabi çökenini olağan buldum

O anneannesi ile çok Zaman geçirdi

Sen çalışıyordum o tüm gün anneanne ile idi

Şimdi Bebek geldi işi de bıraktın

Aklı eriyor günümüz çocuklarının

O küçükken işe gidiyordun şimdi evdesin vs vs

Çözüm anne kız Zamanını artırın
 
CeYz .!.:
Ben bunu bilip onune gecemiyotum.Keske olsem de ypmasam
Genişletmek için tıkla...
Ceyz öyle deme
Sen onların annelerisin,herşeylerisin,kendine beddua etme.Onları senin gibi kim düşünebilir,kim koruyabilir,sevebilir?
3 çocuğum var,araları az.İlki 4 yaşındayken küçüğüm doğdu.Büyükleri korudum ben de,ayrıcalık gösterdim bir müddet,fakat sonra beraber gezmeye başladık.Küçükle, ortanca olan kızımı arabaya oturtuyordum,büyükle konuşarak,yaprağı, toprağı,çiçekleri anlatarak,kuşların dilinden bir şeylet anlatarak yürüyorduk.Siz de artık üçünüz çıkın.Küçük büyümüş çıkacak kadar.
Öfke konusuna gelince,öyle günlerim oldu ki,yaramazlıklarından bunaldım,evden çıkmasam,çocuğa bir tane patlatacağım,hatta belki arkası gelecek,kendimi dışarı attım,sinirim geçene kadar kar üstüme yağarken bankın arkalığına kapanıp ağladım.Eve girdiğimde ellerim soğuktan morarmıştı ama ,öfkem geçmiş,içim açılmıştı.
Öfkene engel ol,bir çözüm bul.En büyük gönül rahatlığım,çocuklarımı ezip üzmeden büyütmemdir.
Her şey geçiyor,elimizde evlatlar kalıyor Allah bağışlarsa,ya ezik,ya da mutlu...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…