- 3 Eylül 2012
- 21.881
- 57.682
- 798
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #41
Sadece bu yıl bir kez denedim,inan o içimdeki huzursuzluğu anlatamam, yani bir kereliğine, kendi rahatım için hayır demek, beni o kadar çok yordu ki!bu ne biçim çelişki! hep özveri ama, biraz bencil olsam dediğimde, o huzursuzluk tadını bile çıkarmama fırsat vermedi!Acaba bizde özverili olarak mı,bencil olmuş oluyoruz onu düşündüm şimdi,yani hep evet desek,öncelik hep başkaları olsa, bize haz veriyor ya!bu da bir çeşit bencillik mi?iyice çıkmaza girdim!
Aynen ben de öyle ola ki inadına küçük bir bencillik de ben edeyim lan diyeyim, iç huzursuzluğum
onun bile tadını çıkarmaya müsaade etmez

Bence normal değiliz, bu da bir çeşit hastalık olabilir tedavisi var mı bilmiyorum.
Benzerini cok yasamissindir eminim
Ama soyle diyeyim evde ailede iste hep kendimi en sona koydum sonra birine isim dustu mu (ki tum sinirlari zorlarim tek basina isin icinden cikamazsam anca o zaman utana sıkıla baskasinin kapisini calarim) ama sonuc olarak cogu zaman elim bos donerim
Karsilik bekleyerek yapmiyoruz sma keske yaptiklarimiza karsilik bi samimiyet alabilsek
Cok sevdigim bi abi vardi ama oyle severdim kibdirf onun biraz sevgisini kazanabilmek icin tum anyaryasini onun istemesine dahi firsat vermeden yapardim ama bigun baska bi is arkadasiyla gordum ona oyle samimi sicakti ki (o kiside sımarık ukalanin biri) icime birset oturdu sanki bazenkendimizi feda etsek dahi karsidakinin gozunde hic onemi olmaya biliyor
Sanki beni anlatıyorsunuz arkadaşlar valla.
Hepimiz için çok üzüldüm şuan
