- 2 Ağustos 2015
- 926
- 709
- 33
- 29
- Konu Sahibi morethannow
-
- #21
Ben konuyu yanlış anlamışım ya da yanlış konuya cevap yazmışım özür dilerim
Konu sahibiyle aynı hisleri paylaşan tek değilmişiz, ben de bunu düşünüyordum ki siz de aynı şeyleri yazmışsınız, ne yapsak acaba toplaşıp 5 çayı mı yapsak acaba
Meraklanıp önceki yorumunuza baktım.Ben konuyu yanlış anlamışım ya da yanlış konuya cevap yazmışım özür dilerim
Çok teşekkür ederim. Öyle çok ortamlara giren birisi değilim, çok övgü almadım, sadece bu bahsettiklerimi birkaç kişiye (ki bir tanesi annem) anlattığımda sacmalama demişlerdi ciddiye almamislardi. Zaten söyle bir şey var, ben gerçekten çevre tarafından çok begenildigimi hissetsem böyle komplekslere kapılmam. Begenildigimi hissetmiyorum. Bu bir kadın için ihtiyaç. Bu sebeple dönüp kendime neden diyorum ekseriyetle. Niye begenilmiyorum. Cevap bulmaya çalışıyorum.Tamda tahmin ettiğim gibi fiziken hiç bir sorun yok.Maşallah diyeyim.Zaten bu tür sorunları genelde fiziken göze çarpan,bir ortama girince ilgiyi üstüne çeken insanlar yaşıyor.(Şahsi gözlemlerim) Hep bir ilgi görüyorlar.Hep ''çok güzelsin,şuran şöyle,buran böyle'' denildiği için böyle bi nasıl desem bi çekingenlik oluyor sanırım.Herhangi bir mekana girince gözler sana çevriliyor.Hele birde utangaç bir tipsen sesin içine kaçıyor.Hiç konuşamıyorsun.İçten içe hoşuna gidiyor aslında ama bi yandanda öyle şeyler duymak istemiyorsun.Çünkü o andan sonra herkes sadece fiziğe bakıyor sanıyorsun.Aslında bu durumun avantaj olması gerekir.Ama sessiz sakin bir tipsen o olmuyor işte.Yırtmak lazım bu duvarı.Ufak ufak başla mesela.Hiç konuşamam dediğin insanlarla konuşmak için adım at.Birde duruş çok önemli.Ben şimdiye kadar aldığım eleştirilerin hepsini duruşum yüzünden aldım.Böyle bi sinirli bi kızgın itici duruyorum farkındayım.Belki sende öylesindir.Hiç söyleyen oldu mu ? Bi sor bakalım çevrene.Ama ne yaparsan yap değişmiyor bu duruş biliyomusun.İstediğin kadar çabala olmuyor yani.Sürekli ''kendini beğenmiş'' yaftasını yiyorsun ister istemez.Ben senin sorununun bu olduğunu düşünüyorum.Çok güzel bir kızsın.Birazda sert duruyorsan insanlar yaklaşmaya çekinir haklı olarak.
Son olarak şunuda eklemek isterim ki yalnızlık çok güzel bir şey.Dostluk filan yalan dolan.Bir tane sevgilin olsa sana yeterde artar bile.Hem dost olur hem sevgili.Mis gibi.Sen doğrudan buna odaklan :)
Anladım.Emin ol bende sen kadar yalnızım.Ama ben çevremde birilerinin yokluğunu aramıyorum.Tam tersi kimse olmasın diye sildim herkesi.Çünkü kimse sen kadar samimi olmuyor.Ama yinede dertleşebileceğin,sinemaya gidebileceğin,saçmalayabileceğin birilerinin varlığını istemen çok doğal.Spora gidiyorsun resim kursuna gidiyorsun ne kadar güzel.Demekki aktif bi insansın.Şöyle bişeyde var.İnsanlar gerçek dostu erken yaşlarda buluyor bulabilirse.Büyüdükçe o işler dahada zorlaşıyor.Benim sevgili bul dememdeki amaç buydu aslında.Dogru insan olduktan sonra her şeyin olur.Özgüven sorunun olsa gidip o çocuğa açılamazdın.Sana umut verip sonrada sevgilim var dediyse o onun terbiyesizliği,boşver.Duruş meselesini sen bi düşün.Başka sebep olamaz gibime geliyor.Çok teşekkür ederim. Öyle çok ortamlara giren birisi değilim, çok övgü almadım, sadece bu bahsettiklerimi birkaç kişiye (ki bir tanesi annem) anlattığımda sacmalama demişlerdi ciddiye almamislardi. Zaten söyle bir şey var, ben gerçekten çevre tarafından çok begenildigimi hissetsem böyle komplekslere kapılmam. Begenildigimi hissetmiyorum. Bu bir kadın için ihtiyaç. Bu sebeple dönüp kendime neden diyorum ekseriyetle. Niye begenilmiyorum. Cevap bulmaya çalışıyorum.
Herkesle dost olabilen birisi değilim zaten. Cok özel bir duygu samimiyetsiz kişilerde alelade şekilde yaşamak istemiyorum bu duyguyu. Ama benim de çevrem olsun istiyorum. Ben de gencim. Ben de gezeyim ben de arkadaşım için bir şeyler yapayım ve benim de arkadaşlarım benim için bir şeyler yapsın. Bunlar güzel şeyler olmalı. Samimi olmalı. Sevgili konusunda çok çok guvensizlestim kendime. Öyle her bakışı her sözü üzerine alınan bir kız değildim,değilim, inanın. Ilk kez alındım ilk kez öyle bir şey yaptım ve reddedildim. Çok üzülüyorum.teşekkür ederim
Onun terbiyesizligi ama ben de dünden heveslisi gibi gidip hemen açıldım. Benim de aceleciligim, yanlış kararım, ben kendime ettim sanki. Sert durduğumu söylerler ama sert biri değilim. Vicdan sahibiyim,duygusuz olamıyorum istesem dahi. Bu çok çok büyük engel olmamalı. Duruş değil de anlayamadığım başka şeyler vardır belki insanları benden uzak tutan. Belki de çirkinimdir gerçekten. Ya da belki iticiyimdir. Bilemiyorum. Diksiyonum düzgündür esasen. Hafif,civik hareketler de yapmam. Ama belki insanlara itici gelen bir şeyim vardır.teşekkür ederimAnladım.Emin ol bende sen kadar yalnızım.Ama ben çevremde birilerinin yokluğunu aramıyorum.Tam tersi kimse olmasın diye sildim herkesi.Çünkü kimse sen kadar samimi olmuyor.Ama yinede dertleşebileceğin,sinemaya gidebileceğin,saçmalayabileceğin birilerinin varlığını istemen çok doğal.Spora gidiyorsun resim kursuna gidiyorsun ne kadar güzel.Demekki aktif bi insansın.Şöyle bişeyde var.İnsanlar gerçek dostu erken yaşlarda buluyor bulabilirse.Büyüdükçe o işler dahada zorlaşıyor.Benim sevgili bul dememdeki amaç buydu aslında.Dogru insan olduktan sonra her şeyin olur.Özgüven sorunun olsa gidip o çocuğa açılamazdın.Sana umut verip sonrada sevgilim var dediyse o onun terbiyesizliği,boşver.Duruş meselesini sen bi düşün.Başka sebep olamaz gibime geliyor.
Bana atar mısın canom:) gayet güzel anlatmışsın. Çok da duygusalsın belli. Sen at bi gerisini konuşalım..Çok yalnız hissediyorum. Bu forumu birkaç hafta önce internetten saç renklerine bakarken keşfettim. Baktım ki böyle de bir bölümü var, insanlar yazıp paylaşıyorlar. Ben de üye olayım dedim ve bugüne kısmetmiş. Çok yalnız hissediyorumu bu bilgi aşamasından önce yazacak kadar yalnız hissediyorum. Üniversite öğrencisiyim 22 yaşındayım. Arkadaşım yok. Sebebini bilmiyorum. Biraz garip biriyim galiba. Ya çok seviyorum insanları ya nefret ediyorum. Aciz hissediyorum. Annem babam dışında kimse tarafından çok sevilmedim. Ailemle aram hep çok iyiydi ama bu yeterli gelmiyor. Çünkü ben artık mecbur olmadığı halde beni sevecek insanlar bekliyorum. Ben de gezip tozmak istiyorum. Yaşıtlarım gibi. Hiç sosyal medya hesabım olmadı. Açmaya da korkuyorum. Çünkü orda da yalnız, 13 takipçili, 20 arkadaşlı, fotoğraflarına yorum ve begeni gelmeyen biri olurum diye düşünüyorum.
Her zaman böyle değildim. Dik duran bir yapım vardı çoğu zaman. Hâlâ da öyleyim içimde fırtınalar kopuyor dışarı bir şey belli etmiyorum. Kendime acıyorum. Önceden güzel bulurdum kendimi. Artık öyle değilim heralde diyorum öyle olsam bi seven, sahiplenen çıkardı.
Tek başına mutlu ve güçlü insanlardan öğrenmek istiyorum. Nasıl yapıyorsunuz? Ne düşünüyorsunuz? Insan bir şey olmak isteyince olur. Yalnız ve güçlü olmak istesem ve bununla mutlu olmayı dilesem elbet olurum bir şekilde. Ama ben istemiyorum galiba. Yaşamak istiyorum. Hayata karışmak istiyorum. Bir yandan yapmacık ve samimiyetsiz ilişkilere gelemiyorum. Ya en güzel ilişkileri kurayım, en samimi haliyle duygularımı yaşayayım ya da hiç olmasın kimse diyorum. Kimse olmuyor.
Lisede çok zayıftım. Sonra üniversitede kilo aldım ve kendimi güzel bulmaya başladım. Ama şimdi önüne geçemiyorum. Ideal kilomdan fazlayım galiba.
Bir de şu var. Geçen sene bir çocuğa açıldım ve reddedildim. Ben çocuk beni istiyor zannediyordum konuşmaya çalışıyor gibi geliyordu ama sevgilim var dedi. Üzerime alınmışim. Büyük hata yapmışım. Ondan sonra da çok düştü özgüvenim.
Duzelmek istiyorum. Ben toparlanmak istiyorum. Galiba zekiyim ama pek akıllı değilim. Hayatın neresinden tutsam elimde kalıyor gibi hissediyorum. Kendimde neyi değiştirmeliyim bana söyleyin ama kırmadan. Kırılınca hırçınlaşabiliyorum. Istemeden ben de kirabiliyorum sonra. Fiziksel olarak burada kendim hakkımda bilgi vermek istemiyorum ama isteyenlere fotoğrafımı atabilirim. Dürüst bir şekilde neyi değiştirmem gerektiği konusunda fikir vereceklere. Psikolojik olarak da nasıl tan anlamıyla ozguven sahibi olunur bilmek istiyorum. Bir yıl önce böyle bir internet sitesinde böyle şeyler yazmak bana çok aciz gelebilirdi. Bunu yaptığıma hala inanamıyorum. Umut ediyorum galiba hâlâ.
Teşekkür ederim. Dağınık anlattım kusura bakmayın.
Psikoloğa gitmek istemiyorum. Kendim halledebilirim. Boş yere para dökmek istemiyorum. Yöntemini bilmem gerekli sadece. Neyi nasıl yapacağımı nerde ne düşüneceğimi bilmem gerekliBenim o yaslarda sosyal fobim vardi. Psikologa gitmistim. Haftalik odevler veriyordu. Mesela yolda tanimadigin birine bir sey sormak gibi. O an ne hissettigimi, neler oldugunu, karsidan nasil tepki aldigimi yaziiyordum ve ustunde konusuyorduk. Offf bunu yapamam dedigim odevler de verdi ama su an hatirlamiyorum nasil seyler oldugunu. Psikologa gidebilirsin bence.
Merhaba sizin enerjiniz çok güzel. Bunu yazıdan hissettim sadece. Okulla ilgili kurs ve aktivitelere daha çok katılmalıyım belki. Ben yapmacık bir şey görünce delirdigim için bu tarz toplu şeylerden uzak tutuyorum kendimi. Hani limon fobisi olan birinin karşısında limon yenince yüzünün şekli değişir, delirir ya, aynen öyle oluyorum. Biraz torpulemeliyim galiba bu yönünü artık.Mrb canım bi an kendimi gördüm sanki sende (2-3 yıl önceki halim) yaşlarımızda yakın 23 üm bende eski halimi anlatayım biraz sessiz içine kapanık birisiydim lisede tahtaya kalkmaya bile çekinirdim annem hocalarımla konuşmuş o bilse de kalkmaz siz kaldırın diye,üniversiteye hazırlanmak için dersaneye gittim eve geldim arkadaşım yok diye ağladım başka dersaneye gitmek istiyorum falan diye yaş 19 bu arada :) annme dersaneye gitmiş hocamla konuşmuş tabi ben bunları sonradan öğreniyorum.
Nasıl değiştiğime aştığıma gelince soru sormak amaçlı birileriyle muhabbete girdim,kendimi hiç beğenmezdim lisede bütün arkadaşlarımın sevgilisi vardı benim 20 yaşıma akdar olmadı biraz makyaj bakım kıyafet bi iki iltifat alınca özgüvenim yerine geldi.
Üniversite sosyalleşmek için çok rahat bir ortam sağlıyor.bi gün sene başında kulüplerin standını gördüm ve 2 -3 kulübe kaydoldum.yeter artık dedim birilerini beklemiycem artık bişeyler yapmak için.bir kişiyi bile tanımadan faaliyete gittim faaliyet sonunda 10 kişiyle kaynaşmış olarak döndüm mesela sonrasında hadi buluşalımlar bişeyler yapalımlar derken bi baktım bi sürü yeni insan ve sürekli bi yerlere gidiyorum.kulüplerde ortak bir amaç olduğundan muhabbet kurmakta kolay oluyo herkes yeni olduğundan gayet rahat tanışabilirsin.Tam da okulların başlangıcı bence hemen bir kaç kulübe katılmalısın bir adım atmış olursun :))
Bi gün internette bi sosyal sorumluluk projesi gördüm mail attım bende sizinle olma istiyorum diyebi anda hiç tanımadığım insanların arasına girdim.
Part time işlerin çok artısını gördüm bu konuda insanlarla iletişimi arttırıyor özellikle tanıtım v.s işleri öncesindeki görüşmesi sonrasında insanlarla iletişim kurması ve yapman gereken tek şey pozitif olup enerjini karşındakine aktarmak bu şeekilde olumlu dönüşler aldıkça öz güvenim arttı.
Sosyal medya olayına gelince ev arkadaşımın bir sürü takipçisi arkadaşı vardır hatta aramızda espiri konusudur ben fenomenim sen menemen falan diye ama sanal sonuçta normal hayatta ben olmadan dışarı çıkmaz yada bi yere gidiceği zaman hep yanında bi tanıdık olsun biri olsun ister iletişim kuramaz çekinir o like lar normal hayatta bi işe yaramıyor yani :)
Reddelmene gelince de kolay kolay üstüme alınmam dediğine göre açıldığın kişi herkese mavi boncuk dağıtan bi tipmiş ki sevgilisi varken sana öyle hissettirebilmiş kendini kötü hissetmene gerek yok yani
Çok uzun yazdım ama elimden geldiğince yardımcı olmaya çalıştım istersen daha sonra da konuşabiliriz :) :)
Çok yalnız hissediyorum. Bu forumu birkaç hafta önce internetten saç renklerine bakarken keşfettim. Baktım ki böyle de bir bölümü var, insanlar yazıp paylaşıyorlar. Ben de üye olayım dedim ve bugüne kısmetmiş. Çok yalnız hissediyorumu bu bilgi aşamasından önce yazacak kadar yalnız hissediyorum. Üniversite öğrencisiyim 22 yaşındayım. Arkadaşım yok. Sebebini bilmiyorum. Biraz garip biriyim galiba. Ya çok seviyorum insanları ya nefret ediyorum. Aciz hissediyorum. Annem babam dışında kimse tarafından çok sevilmedim. Ailemle aram hep çok iyiydi ama bu yeterli gelmiyor. Çünkü ben artık mecbur olmadığı halde beni sevecek insanlar bekliyorum. Ben de gezip tozmak istiyorum. Yaşıtlarım gibi. Hiç sosyal medya hesabım olmadı. Açmaya da korkuyorum. Çünkü orda da yalnız, 13 takipçili, 20 arkadaşlı, fotoğraflarına yorum ve begeni gelmeyen biri olurum diye düşünüyorum.
Her zaman böyle değildim. Dik duran bir yapım vardı çoğu zaman. Hâlâ da öyleyim içimde fırtınalar kopuyor dışarı bir şey belli etmiyorum. Kendime acıyorum. Önceden güzel bulurdum kendimi. Artık öyle değilim heralde diyorum öyle olsam bi seven, sahiplenen çıkardı.
Tek başına mutlu ve güçlü insanlardan öğrenmek istiyorum. Nasıl yapıyorsunuz? Ne düşünüyorsunuz? Insan bir şey olmak isteyince olur. Yalnız ve güçlü olmak istesem ve bununla mutlu olmayı dilesem elbet olurum bir şekilde. Ama ben istemiyorum galiba. Yaşamak istiyorum. Hayata karışmak istiyorum. Bir yandan yapmacık ve samimiyetsiz ilişkilere gelemiyorum. Ya en güzel ilişkileri kurayım, en samimi haliyle duygularımı yaşayayım ya da hiç olmasın kimse diyorum. Kimse olmuyor.
Lisede çok zayıftım. Sonra üniversitede kilo aldım ve kendimi güzel bulmaya başladım. Ama şimdi önüne geçemiyorum. Ideal kilomdan fazlayım galiba.
Bir de şu var. Geçen sene bir çocuğa açıldım ve reddedildim. Ben çocuk beni istiyor zannediyordum konuşmaya çalışıyor gibi geliyordu ama sevgilim var dedi. Üzerime alınmışim. Büyük hata yapmışım. Ondan sonra da çok düştü özgüvenim.
Duzelmek istiyorum. Ben toparlanmak istiyorum. Galiba zekiyim ama pek akıllı değilim. Hayatın neresinden tutsam elimde kalıyor gibi hissediyorum. Kendimde neyi değiştirmeliyim bana söyleyin ama kırmadan. Kırılınca hırçınlaşabiliyorum. Istemeden ben de kirabiliyorum sonra. Fiziksel olarak burada kendim hakkımda bilgi vermek istemiyorum ama isteyenlere fotoğrafımı atabilirim. Dürüst bir şekilde neyi değiştirmem gerektiği konusunda fikir vereceklere. Psikolojik olarak da nasıl tan anlamıyla ozguven sahibi olunur bilmek istiyorum. Bir yıl önce böyle bir internet sitesinde böyle şeyler yazmak bana çok aciz gelebilirdi. Bunu yaptığıma hala inanamıyorum. Umut ediyorum galiba hâlâ.
Teşekkür ederim. Dağınık anlattım kusura bakmayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?