Eşiniz de gerçekten kızının neyle mutlu olup, neyle üzüleceğini anlayacak bir insan. O yüzden tutup kumbarasını hortumluyor. Bence onun laflarını değil de kızınızın psikolojisini dikkate alın. Hafta sonları 2 saat sürecekse de o kadar sürsün yani. Bahane mi bu şimdi? Ya da haftada iki saatten fazla süremeyecekse, hiç almayalım, üstüne çocuğun bu amaçla biriktirdiği paraya da el koyayım diye düşünmek daha mı insancıl?
Büyük kızım 3,5 yaşında, evimiz 55 metre kare, yakındaki park küçücük ve tıklım tıklım dolu oluyor. Nerede, ne kadar kullanabilir, evde yer yok diye düşünmedik aldık istediği bisikleti. Bazen üstüne ayıcıklarını koyuyor, bazen haftada on beş dakika biniyor,bazen koridorda ileri geri sürüklüyor, tamircilik oynuyorum diye tekerleklerini çeviriyor. Ama hevesini alıyor, mutlu oluyor. Amaç bu değil mi zaten; mutlu olmaları?