Serviste aracımı beklerken konuya hızlıca yorum yapayım.
Benim bu konudaki düşüncelerim
1Sen
'e yakın.
Çocuklarla çalışan biri olarak çocukların her istediğinin,hemen yapılması gerektiği fikrine katılmıyorum.
Beklemek,sabretmek,istenen şey için hayal kurmak ve para biriktirmek çocuğu inanılmaz besleyen ve geliştiren aşamalar.
Bununla birlikte sizde hem çocuğu bekletme süresi gereğinden uzun sürmüş, hem de eşiniz çocuğunuzun biriktirdiği parayla birlikte hayallerini ve güven duygusunu çalmış.
Bu tamiri zor,çaba ve zaman isteyen bir durum.
Burdan hareketle eşinizle konuyu konuşurken değindiğiniz husus (bisiklete kanma) önemli olmakla birlikte üzerinde durulması gereken konu o değil.
Sizin hareket noktanız yukarda koyu renkle yazdığım durum olmalıydı.
Eşinizin,size verdiği
tuhaf ve vahim cevabı nasıl değerlendirmek gerek?
Aile dinamiklerinize tam vakıf olmadığım ve eşinizi tanımadığım için buna net bir cevap veremiyorum.
Eşiniz anladığım kadarıyla ne çocuk psikolojisinden,ne de kadın ruhundan anlayan biri.
Bu durumun sizin için sürpriz olmadığını tahmin ediyorum zira yakın zamanda tekrar anne-baba olmuşsunuz.
Madem bu kervanı güdeceksiniz o zaman eşinizin anlayacağı dilden konuşacaksınız.
Son bir kez kumbaradan aldığı paranın kızınız üzerinde oluşturduğu etkiden bahseden yapıcı bir konuşma yapın.
Net ve kararlı olun.
Konuşmanın gidişatına ve alacağınız tepkiye göre gerekirse rest çekin ve
'o kumbara;aldığın kadar para içine konmuş halde kızımıza geri verilecek,sonra da üçümüz oturup bisiklet konusunu tekrar konuşacağız' noktasına kadar ilerleyin.
İpleri elinize almanın ve içinde bulunduğunuz pasif pozisyondan çıkmanın vakti gelmiş de geçiyor bile.
Kolaylıklar diliyorum.