Çok kötüyüm, sabahtandır ağlamaktan içim çıktı, iki ay önce arkadaş ortamında tanıştığım biri oldu ikimizde ilk görüşte aşık olduk, içimiz içimize sığmıyordu çok mutluyduk hep ama aşırı konuşacak konumuz da olmuyordu şakalaşıyorduk, hayal kuruyorduk falan çok uzun sürmüyordu sohbetlerimiz,öpüşmekten de ilerisine gitmedik, ailesiyle yaşıyor zaten, benşuan kpssye hazırlanıyorum çalışmıyorum, oysa kendi işinin sahibi(yaşımız aynı 24-25)ailesiyle tanışmadım ama çok güzel mutlu bir ailesi var beni bu aralar tanıştıracağını söylemişti ikimizin ailesi de ilişkimizi biliyor, o aileye girebilmeyi çok isterdim, sevgilim her fırsatta nişan yapalım bir kaç aya seneye evlenelim diyen biriydi ama ne olduysa kendi işi olduğu için sanırım çok yoğun çalışan birisi olduğu halde hep zaman ayırırdı bana ama son bir haftadır çok soğuktu bana. Üzerine gittim kendimle alakalı, işimle ilgili sorunum var dedi üzerime gelme dedi, o aramadıkça aramadım gün içinde bir ikimesaj atıyorduk birkaç gündür birbirmize ama bu sabah uyandığımda yüzümde stresten sivilceler çıktığını gördüm ve ona canım lütfen bana böyle olma uyuyamıyorum, ders çalışamıyorum, çok mutsuzum bende lütfen eskisi gibi olalım dedim ki demez olaydım benden ayrıldı, çok iyi birisin ama yapamıyorum hoşçakal dedi engelledi. Aradım bağırdı ve aklımdan çıkardım seni dedi. Hayat boyu böyle birisini bulabileceğimi sanmıyorum. Şu an mantıklı düşünemiyorum akşam onu tekrar arayıp lütfen barışalım bu zamana kadar hep dışarda yemek yedik kahve içtik artık farklı şeyler yaparız,bisiklet süreriz piknik yaparız hem konuşacaklarımız da artar, ailesi şehir dışına gidecek (size gelirim yabancı diziye başlarız falan da demek istiyorum) ben seninle sonuna kadar varım demek istiyorum. Gurur yapıp ömür boyu keşke demek istemiyorum.Of o kadar mutsuzum ki lütfen bana akıl verin, yol gösterin, çok ama çok seviyorum hatta sanırım çok aşığım... ilk kez bu kadar gurursuz ve çaresiz hissediyorum kendimi, lütfen ben napabilirim, nasıl eskisi gibi onunla mutlu neşeli olabilirim bana yol gösterin...
