- 26 Şubat 2019
- 23
- 30
- 3
Merhaba arkadaşlar,
Doğru yere mi yazıyorum ya da neden yazıyorum? Sanırım insan sadece paylaşmak istiyor bazı anlarda.
Kolay seven, kalbini kolay açan bir insan değilim. Biri girdi hayatıma 9 sene acısıyla, tatlısıyla ve birçok yaşanmışlıkla dolu bir birliktelik. Aldatıldım ve affedemedim. Zaten duydum ki sonradan o kadınla evlenmiş, bir de çocuğu olmuş. Mutlu olsun.
Çok zor zamanlar geçirdim ilk başlarda, nefesimin kesildiğini hissettiğim zamanlar. Ama işte geçiyor her şey, acıyor da ölmüyor insan.
Dedim ya kolay seven bir insan değilim. Unutmuştum o duyguları, kendimi kapamıştım 4 sene. O geldi sonra. Ben temkinli, dikkatli hatta acemi. Duygularımla yüzleşip gerçekten aşık olduğumu fark ettiğim ilk an... Her şey o kadar inanılmazdı ki. Aşk çok başka bir duygu. Kendini yenilmez hissediyorsun ya hani. Saçma sapan gülüyorsun ya her şeye hani. Çok güzel sevdim, artık daha olgundum zira belki ondan. Birbirimizi kırmadık, gereksiz tartışmalarda girmedik, incinmedik, eğlendik aksine. Sevgili olmanın yanına dostluğu da koyduk. Yol çetrefilli belki ama bu insanla bu yol yürünür sonuna kadar dedim. 2 sene sürdü o yol. 1 ay önce yolları ayırdık. Onun talebiydi, itiraz etmedim ben de. Detay vermiyorum sebepler hakkında çünkü bununla ilgili değil mesele. Ya da sevdiğim kadar sevilmedim belki de sebep bu. O da mutlu olsun.
Uzadı konu gereksiz yere. O kadar duyarsızlaştım ki artık. Hani bir söz var ya, " Eskiden evi ateşe vereceğin şeyler için şimdi bir kibrit bile yakmıyorsun." diye. İçimde bir bitmişlik, bir tükenmişlik. Böyle böyle "büyüyor" galiba insan. Başlığa hiç uymadı içerik. Galiba umudum bitti :)
Bir şeyler yazın da rahatlayayım, diye değil bu.
Dedim ya paylaşmak iyi geliyor galiba. Öyle işte...
Şu an sevdiğiniz yanınızdaysa, hiçbir şeyi dert etmeyin. Hayat kısa, sarılın sımsıkı. Onun varlığının tadını çıkartın, bütün sorunları unutup. Çünkü gidince anlıyor insan hayatında ne kadar yer kapladığını. Şimdi gösterin o değeri, çok geç olmadan.
Doğru yere mi yazıyorum ya da neden yazıyorum? Sanırım insan sadece paylaşmak istiyor bazı anlarda.
Kolay seven, kalbini kolay açan bir insan değilim. Biri girdi hayatıma 9 sene acısıyla, tatlısıyla ve birçok yaşanmışlıkla dolu bir birliktelik. Aldatıldım ve affedemedim. Zaten duydum ki sonradan o kadınla evlenmiş, bir de çocuğu olmuş. Mutlu olsun.
Çok zor zamanlar geçirdim ilk başlarda, nefesimin kesildiğini hissettiğim zamanlar. Ama işte geçiyor her şey, acıyor da ölmüyor insan.
Dedim ya kolay seven bir insan değilim. Unutmuştum o duyguları, kendimi kapamıştım 4 sene. O geldi sonra. Ben temkinli, dikkatli hatta acemi. Duygularımla yüzleşip gerçekten aşık olduğumu fark ettiğim ilk an... Her şey o kadar inanılmazdı ki. Aşk çok başka bir duygu. Kendini yenilmez hissediyorsun ya hani. Saçma sapan gülüyorsun ya her şeye hani. Çok güzel sevdim, artık daha olgundum zira belki ondan. Birbirimizi kırmadık, gereksiz tartışmalarda girmedik, incinmedik, eğlendik aksine. Sevgili olmanın yanına dostluğu da koyduk. Yol çetrefilli belki ama bu insanla bu yol yürünür sonuna kadar dedim. 2 sene sürdü o yol. 1 ay önce yolları ayırdık. Onun talebiydi, itiraz etmedim ben de. Detay vermiyorum sebepler hakkında çünkü bununla ilgili değil mesele. Ya da sevdiğim kadar sevilmedim belki de sebep bu. O da mutlu olsun.
Uzadı konu gereksiz yere. O kadar duyarsızlaştım ki artık. Hani bir söz var ya, " Eskiden evi ateşe vereceğin şeyler için şimdi bir kibrit bile yakmıyorsun." diye. İçimde bir bitmişlik, bir tükenmişlik. Böyle böyle "büyüyor" galiba insan. Başlığa hiç uymadı içerik. Galiba umudum bitti :)
Bir şeyler yazın da rahatlayayım, diye değil bu.
Dedim ya paylaşmak iyi geliyor galiba. Öyle işte...
Şu an sevdiğiniz yanınızdaysa, hiçbir şeyi dert etmeyin. Hayat kısa, sarılın sımsıkı. Onun varlığının tadını çıkartın, bütün sorunları unutup. Çünkü gidince anlıyor insan hayatında ne kadar yer kapladığını. Şimdi gösterin o değeri, çok geç olmadan.