Ama öyle olmadığını biliyorsun di mi?arkadaşlar anlamıyorsunuz o kadar büyük bir manipülasyon içindeyim ki artık bütün ilişkiler ve kadınlar böyle sanmaya başladım. yaşadıklarımın içinde normalleşiyor yaşantım ne yazık
başvurdum. 4. seansımdayım, henüz sadece beni ve yaşantımı inceliyor bir gelişme yok. bir bildiği vardır deyip söylediklerini yapıyorum. bu haftaki ödev normal ilişkinin tanımını yapmam. hatırlamıyorum ki ailemle de aklım erdiğinden beri uzağımBu kadar donanımlı biri yardım almak için bir uzmana neden başvurmaz?
işte bunu görmem lazım inanın ki bilmiyorum artık normal geliyor. sadece içimde hayır yanlış yerdesin diye bağıran biri var o kadarAma öyle olmadığını biliyorsun di mi?
Arkadaşlar merhaba. Sadece silkelenip kendime gelmem gerektiği için bu konuyu açıyorum. 3 yıldır çok ilgi duyduğum biri var, neler neler çektim onunla olmak için hırs ettim bırakmadım. Asla ilişkiye açık değildi, beni bir istedi bir istemedi, gezmeyi takılmayı çok severdi. O dönemde ben de düzenli bir işe sahip değildim, okulum devam ediyordu ve beni koyduğu bir profil vardı haliyle, sıradan bir arkadaş profili. Çevresi geniş ve muhabbeti keyif veren bir insanım. Ailemden ayrı yaşıyorum, küçük yaştan beri bir fiil kendi ayaklarım üzerinde duruyorum.
Okulum bitti, çok güzel bir işe sahibim, yemin ederim kendimi övmek için söylemiyorum ama kendini her anlamda gelişmiş bir insanım, enstrüman çalıyorum, amatör bir tiyatro oyuncusuyum. Velhasıl kelam bu çocuk da kendini geliştirmiş mutlaka ama aynı alanda değiliz. Hayatında gördüğü zorluklar onu benden çok daha farklı yetiştirmiş. İyi bir insan, ama ilişkide tam bir kabus.
Son bir buçuk senedir düzenli bir ilişki içindeyiz. Sorsanız eminim ki benim için çok fazla özveride bulunduğunu söyler. Özveri dediğimiz de artık tek eşli olması :). Bu çocuğun her konuda bir fikri var arkadaşlar. Ama her konuda. Ondan başka kimse bilmiyor adeta. Yanlış yorumlar yapar, yanlış derseniz bozulur ve asla kabul etmez. Tiyatroya gitmek onun için boştur. Sohbeti çok güzel ama sanırım ben onu çok sevdiğim için güzel geliyor çünkü çevremdeki insanlar artık ona, bana yaşattıkları ve kendini benden üstün gördüğü için düşman.
Ben gelirini sevgilisinden saklayacak bir yapıda değilim. Lakin maaşım onun maaşının ortalama üç katı ve aynı zamanda alıyoruz. Maaşı söylemesem benden mi saklıyorsun diyor, söylesem aşağılık psikolojisine bürünüyor beni aşağılayarak hırsını çıkarıyor. Asla ona bir şey almama tahammül edemez ve daima ek işe gider, faydalanacak bir insan zaten değil. Maaş yattığında bu psikolojiye girip de acısını farklı şekillerde benden çıkarmasın diye ne yapacağımı şaşırıyorum. Maaşımı ona az falan söylüyorum, bir kısmını farklı hesaba atıyorum, daha neler neler.
O sinirlenebilir, ben sinirlenemem. Ben zaten tartışmayı manasız bulurum. Aşamayacağın bir şey yaptıysam gidebilirsin, aşabileceğin bir şeyse o zaman tartışmaya gerek de yok oturup konuşup çözebiliriz diye düşünürüm. Ama farklı bir şeye bile sinirlenip gerilemem, öyle aşağılar öyle bir konuşur ki üslubu anlatamayacağım kadar sert.
Arkadaşlar günde 13 saat çalışıyorum. Bizde hayat asla müşterek değil. Ona göre çıkıp gelip yemekleri yapmalıyım, evi temizlemeliyim. Eminim ki evlensek talepleri bunlar olacak. Bana sürekli yapamazsın, sen kızsın, otur aşağı der gibi bir tavrı var ve ben buna artık sadece gülüyorum
Ya işin garibi ben bu çocuğu terk ettim arkadaşlar. Öyle bir durumda da evime çikolatalar göndermeler, kapıda beklemeler, bütün arkadaşlarımız zaten ortak, hepsine bizi barıştırın diye yalvarmalar. 4 ay kesintisiz her gün yalvardı. Zaten terk etmemde de sonuna kadar onun suçu vardı.
Lakin ben bu çocuğa bir zaaf besliyorum. Terk etsem bile geldiğinde affediyorum. Zaten artık canıma tak edene kadar terk etmiyorum edemiyorum. Yazsam roman olur ama inanın ki o kadar uzun olur ki okumazsanız. Arkadaşlarım da bana artık laf anlatamıyor. Sorunum ne bilmiyorum. Ben bu çocuğu neden bırakamıyorum?
Tam olarak bu işte, sürekli aşağı çekiyor. Az önce mesaj atmış üçüncü üniversitemi okuyup veteriner yardımcısı olacakmışım benim çalıştığım yer çer çöpmüşbirlikte yazılalım dedim, ben unumu eledim eleğimi astım yazmış. Ben finans uzmanlığı yapıyorum
ilk üniversitemi bitirdiğimde 21 yasındaydım, bir yıl erken girişliyim. O zamandan beri çalışıyorum, 2 dil biliyorum, tercümanlık yapmak adına girdiğim şirkette ikinci üniversitemi bitirdikten sonra finans uzmanı pozisyonunda çalışmaya başladımFinans uzmanlığı yapmanız ve karşınızdaki kişinin ( asgari ücret varsayıyorum ) , 3 katı gelir ( minimum 12- 13 bin) elde ettiğinizi söylemenize dayanarak ; profilde yazan 24 yaş doğru mu merak ettim.
24 yaşında bir kadının da , 34 / 44 / 54 / ... yaşında bir kadının da kendine bu muameleyi reva görmesini anlayamıyorum.
Ancak , her insanın hayatta mutlu olmak için birbirinden farklı ihtiyaçları var. Siz bu durumdan hoşnutsanız , demek ki bu adam sizin ihtiyaç duyduğunuz bir duyguyu tatmin ediyor.
Kimi insanlar bir miktar acıdan zevk alır. O olmazsa kendini cansız , mutsuz hisseder.
Siz hangi gruba dahilsiniz , bunun cevabı sizde.
Ancak kendisinden ayrılmayı düşünmüyorsanız , lütfen ilişkinize ara vermeyin ki , bu ara sürelerinde başka kadınlara yönelip duygusal zarar vermesin.
niçin devam ediyorsunuz, ben sebeb bulamadım. aşk sa soğumanız gerekmezmi .Arkadaşlar merhaba. Sadece silkelenip kendime gelmem gerektiği için bu konuyu açıyorum. 3 yıldır çok ilgi duyduğum biri var, neler neler çektim onunla olmak için hırs ettim bırakmadım. Asla ilişkiye açık değildi, beni bir istedi bir istemedi, gezmeyi takılmayı çok severdi. O dönemde ben de düzenli bir işe sahip değildim, okulum devam ediyordu ve beni koyduğu bir profil vardı haliyle, sıradan bir arkadaş profili. Çevresi geniş ve muhabbeti keyif veren bir insanım. Ailemden ayrı yaşıyorum, küçük yaştan beri bir fiil kendi ayaklarım üzerinde duruyorum.
Okulum bitti, çok güzel bir işe sahibim, yemin ederim kendimi övmek için söylemiyorum ama kendini her anlamda gelişmiş bir insanım, enstrüman çalıyorum, amatör bir tiyatro oyuncusuyum. Velhasıl kelam bu çocuk da kendini geliştirmiş mutlaka ama aynı alanda değiliz. Hayatında gördüğü zorluklar onu benden çok daha farklı yetiştirmiş. İyi bir insan, ama ilişkide tam bir kabus.
Son bir buçuk senedir düzenli bir ilişki içindeyiz. Sorsanız eminim ki benim için çok fazla özveride bulunduğunu söyler. Özveri dediğimiz de artık tek eşli olması :). Bu çocuğun her konuda bir fikri var arkadaşlar. Ama her konuda. Ondan başka kimse bilmiyor adeta. Yanlış yorumlar yapar, yanlış derseniz bozulur ve asla kabul etmez. Tiyatroya gitmek onun için boştur. Sohbeti çok güzel ama sanırım ben onu çok sevdiğim için güzel geliyor çünkü çevremdeki insanlar artık ona, bana yaşattıkları ve kendini benden üstün gördüğü için düşman.
Ben gelirini sevgilisinden saklayacak bir yapıda değilim. Lakin maaşım onun maaşının ortalama üç katı ve aynı zamanda alıyoruz. Maaşı söylemesem benden mi saklıyorsun diyor, söylesem aşağılık psikolojisine bürünüyor beni aşağılayarak hırsını çıkarıyor. Asla ona bir şey almama tahammül edemez ve daima ek işe gider, faydalanacak bir insan zaten değil. Maaş yattığında bu psikolojiye girip de acısını farklı şekillerde benden çıkarmasın diye ne yapacağımı şaşırıyorum. Maaşımı ona az falan söylüyorum, bir kısmını farklı hesaba atıyorum, daha neler neler.
O sinirlenebilir, ben sinirlenemem. Ben zaten tartışmayı manasız bulurum. Aşamayacağın bir şey yaptıysam gidebilirsin, aşabileceğin bir şeyse o zaman tartışmaya gerek de yok oturup konuşup çözebiliriz diye düşünürüm. Ama farklı bir şeye bile sinirlenip gerilemem, öyle aşağılar öyle bir konuşur ki üslubu anlatamayacağım kadar sert.
Arkadaşlar günde 13 saat çalışıyorum. Bizde hayat asla müşterek değil. Ona göre çıkıp gelip yemekleri yapmalıyım, evi temizlemeliyim. Eminim ki evlensek talepleri bunlar olacak. Bana sürekli yapamazsın, sen kızsın, otur aşağı der gibi bir tavrı var ve ben buna artık sadece gülüyorum
Ya işin garibi ben bu çocuğu terk ettim arkadaşlar. Öyle bir durumda da evime çikolatalar göndermeler, kapıda beklemeler, bütün arkadaşlarımız zaten ortak, hepsine bizi barıştırın diye yalvarmalar. 4 ay kesintisiz her gün yalvardı. Zaten terk etmemde de sonuna kadar onun suçu vardı.
Lakin ben bu çocuğa bir zaaf besliyorum. Terk etsem bile geldiğinde affediyorum. Zaten artık canıma tak edene kadar terk etmiyorum edemiyorum. Yazsam roman olur ama inanın ki o kadar uzun olur ki okumazsanız. Arkadaşlarım da bana artık laf anlatamıyor. Sorunum ne bilmiyorum. Ben bu çocuğu neden bırakamıyorum?
Omen Tanrem. Hatta aman Tengrim. Ne kadar da kıymetli bir ç.k o öyle.ilk üniversitemi bitirdiğimde 21 yasındaydım, bir yıl erken girişliyim. O zamandan beri çalışıyorum, 2 dil biliyorum, tercümanlık yapmak adına girdiğim şirkette ikinci üniversitemi bitirdikten sonra finans uzmanı pozisyonunda çalışmaya başladım
o kadar çok gitti ki başka kadınlara, şimdi bunu söylediğim için büyük linç yiyeceğim ama ayrı kaldığımız dört aylık süreçte görüştüğü kız arkadaşı beni ölümle tehdit etti, ben kim olduğunu anlamamıştım. benim çocukla iletişimim olmamasına rağmen, ben evde yokken evimi dağıtmış. olay yeri inceleme geldi, ortak arkadaşlarımızdan olayı duyan çocuk bize direkt kızın ismini verdi ve kız da zaten direkt gelip itiraf etti. etmese de binanın her yerinde zaten kamera vardı. mahkemede uzlaştık, çoluk çocuk dedim geçtim. ailesine ödettiği tazminata acıdım ve evet arkadaşlar sonrasında ben bu adamla barıştım. zaten bir şeylerin ters gittiğini psikolojim bu olaydan sonra farketti. öncesinde her ilişkinin olağan akışı bu sanıyordum.
insan kafasını kırmızı boya dolu kovaya sokarsa dünyayı kırmızı görür. dünyanıza bu kadar haksızlık etmeyin yazıkmazoşizm mi dersiniz? off of bilmiyorum sanki başka kimseyle sohbetim tutmayacak
bu profildeki güçlü(!) kadınların neden böyle zaafları oluyor acaba. cidden merak ediyorum. yani bu adamın tek artısı olabilir muhteşem sevişiyordur falan. çünkü birtek onu söylememişsiniz. anlattıklarınızın hepsi out çünkü. tutulacak tek yönü yok
mantıklı…Aileden yeterli sevgiyi almadan büyümek ..sebep bu..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?