- 22 Kasım 2018
- 140
- 178
- 53
- Konu Sahibi mavigezegen
-
- #21
rahatlık anlık oluyo ya bazen bakıyorum muhabbet sürdürüyorum açılmışım bazen bakıyorum tek kelime edemiyorum.
Valla ben aksama kadar evdeyim bende hic konusucak bisey yok ama buluyorumrahat olucaksin gez dolan nebilim
Bu nasıl iş böyle ya mümkün değil.Aklıma bir şey gelse o an söylerim tabi. Otururken durup dururken pek bir şey gelmiyor. Monoton hayatın etkisi de olabilir. Çünkü daha çok sosyal medyaya tvye falan bakıyorum. Sürekli bir şey yapsam gezsem falan anlatırım. İlla konuşmam lazım diye de kasmıyorum. Ama iki kişi muhabbet ediceksek karşımdaki kişi hep konuşmaktan sıkılıyor biraz da sen anlat diyor. Benim anlatıcak olayım yaptığım iş yok. Şu da şöyleymiş falan dediğim yok. İnsanların böyle sıkıcı olduğumu düşünmesi üzüyor beni 3 kişi arkadaş grubuysak o 2 kişi yakın oluyo hep ben tek kalıyorum. uzaklaşıyor herkes benden
Hiç evden okula bir hayat yaşamadım ben. İnsan en verimli, en enerjik zamanını neden ev ve okul arasında geçirir ki?
küçük şehirdeyim malesef burda gezilicek pek yer yok. bir de çevrem yok
Bu nasıl iş böyle ya mümkün değil.
İnsan otururken misal birinin üzerinde bir kıyafet görür, bunları ben de beğeniyorum sence nasıl bana yakışır mı der. Yani en kötü ihtimali söylüyorum nasıl sevgilinle konuşacak bir şey bulamazsın?
Kusura bakma ama insanların sıkılması çok normal sürekli bakışarak mı oturuyorsun?
anlıyorum seni...kal geliyorMerhaba. Yıllardır sıkıntım olan konu anlatıcak konuşucak şey bulamamak ama şu 3 yıldır falan beni çok rahatsız etmeye başladı.
İnsanlarla konuşacak konu bulamıyorum. En yakınım olsa bile bir şeyler anlatıp konu açamıyorum. Bu yüzden naber nasılsından öteye giden arkadaşlarım yok. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Arkadaşlarım senin nasıl sevgilin oldu çok sessizsin diyolar. Hiç kavga etmediniz mi sevgilinle . "Senle kavga da edilmez ki çok sessizsin" diyolar.
Erkek arkadaşım da konuşkan birisi. Bana "anlat bir şeyler" diyo . Anlatıcak bir şey bulamıyorum susup kalıyorum bakıyorum anca. Onunda sıkıldığını hissediyorum. Boşuna buluşuyoruz gibi oluyo sen evine git bende evime gidiyim bari falan oluyo erken ayrılıyoruz.
Esprili biri değilim,küçüklüğümden beri pek konuşmam, gün içinde yaptığımda pek bir şey yok okuldan eve evden okula yani anlatıcak olayım bile yok. Evde ailemde herkes kendi halinde teklonojik aletlere yoğunlaşmış durumdayız muhabbet çok yok gibi diğer ailelere göre.
Bir de insanlar benden sıkılıyor. muhabbetin kötü diyenler oldu. Sevgilimde benden sıkılır bununla bir ömür geçer mi konuşmuyo hiç diye düşünür mü acaba. Nasıl aşarım bu durumu sizce? çekinmem herkesten, bunu dersem ne düşünürler hakkımda diye düşünmem ama niye böyle oluyo bilmiyorum..
Bence çözülebilecek bir durum bu
Bu konuda kendinizi kastıkça , işin içinden daha da çıkamayacaksınız bunu bilin önce
Rahat olup kendinizi ortamın akışına bıraktığınızda sanmıyorum böyle sorunlar yaşayacağınızı
Temelde yatan sebebi bulmak lazım
İçine kapanık birimisiniz ? Çekingen misiniz ?
Sosyal fobiniz mi var ? Aman birşey söylerim de rezil olurum gibi korkularınız ? Yada başkalarını kendinizden üstün görme ? Uzman değilim ama temelde bu tarz şeyler olabilir . Kendiniz çözemiyorsanız bir uzmandan yardım alabilirsiniz .
Ayrıca hobileriniz , kendinize ayırdığınız verimli zamanlarınız olsun . Spor yapmak , güzel bir kitap okumak vs anlatacak şeyleriniz de olur böylece :)
İçinizde istek olmadığı için değişmez bu özelliğiniz.
İsteği olan zaten her türlü yolu dener ve konu açar , konuşurdu.
çok konuşmak iyi bişey değil
kaliteli sohbet için kitap okumalı her konuda bilgili olmalısın. boş muhabbet yapanları saymıyorum ama klasik romanları oku mesela, her sene oscar alan filmleri izle eski kült filmleri izle mesela bi otomatik portakal oz diyince ne olduğunu bil, gün gelir gri metalik giyinmiş birini görürsün ay ozdaki teneke adam gelmiş dersin vs gibi şehrindeki etkinlikleri takip et, biraz esprili sosyal medya işlerini takip et her dönemin bir jargonu var öğren günlük muhabbetlere karıştırırsın.
espritüel bakış açısı sosyal zeka ister karşındakini gücendirmeden geyik muhabbet yapabilmek zor iştir ama böyleleri çok sevilir etrafı insan dolu olur.
hayatını etkinliklerle doldurmak önemli atıyorum spora resime müzikle ilgili bir kursa giden biri ordaki insanlarla ilgili komik değişik anlatacak çok şey bulur.
çok konuşmak iyi bir şey değil ama belki de sevgilin yanında huzur buluyor bi süre sonra erkekler çok konuşan kadınlardan kaçmaya başlarlar bence kaliteli muhabbet kafi.
ne kadar çok bilgi o kadar çok derinlik getirir.
Kısır bir döngü bu . Kasıldıkça konuşamazsınız , ne konussam diye düşündükçe dahada kasılırsınız maalesef . Çözümü fazlasıyla sosyalleşmek olabilir insanların arasında devamlı konusa konusa açılabilirsiniz belki :)tanımadığım insanlara çekingenimdir. içime kapanığım genel olarak. bir şeyler anlat sende falan denildikçe kasılıyorum. geriliyorum. sosyal fobim yok sanırım ama konuşurken takılıyorum bazen düzgün cümle kuramıyorum net şekilde. karşımdaki kişiye göre değişiyor çekinikliğim ve rezil olma korkusu. Ay sporla kitap okumaya başlamıştım da bıraktım düzenli olmuyor bir türlü. inşallah çözülür bu durum :)
Konusmayi sevmez misin,yoksa konu mu bulamıyorsun?Sevgilinle blustugn zamn havadan sudan ,okuldan onun hayatindan senin hayatindan konusacak illaki biseylet bulunur.Sen sormuyorsndur irdelemiyorsundur.Sen sormasan karsi taraf sormasa zaten ne konulabilir ki ?Merhaba. Yıllardır sıkıntım olan konu anlatıcak konuşucak şey bulamamak ama şu 3 yıldır falan beni çok rahatsız etmeye başladı.
İnsanlarla konuşacak konu bulamıyorum. En yakınım olsa bile bir şeyler anlatıp konu açamıyorum. Bu yüzden naber nasılsından öteye giden arkadaşlarım yok. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Arkadaşlarım senin nasıl sevgilin oldu çok sessizsin diyolar. Hiç kavga etmediniz mi sevgilinle . "Senle kavga da edilmez ki çok sessizsin" diyolar.
Erkek arkadaşım da konuşkan birisi. Bana "anlat bir şeyler" diyo . Anlatıcak bir şey bulamıyorum susup kalıyorum bakıyorum anca. Onunda sıkıldığını hissediyorum. Boşuna buluşuyoruz gibi oluyo sen evine git bende evime gidiyim bari falan oluyo erken ayrılıyoruz.
Esprili biri değilim,küçüklüğümden beri pek konuşmam, gün içinde yaptığımda pek bir şey yok okuldan eve evden okula yani anlatıcak olayım bile yok. Evde ailemde herkes kendi halinde teklonojik aletlere yoğunlaşmış durumdayız muhabbet çok yok gibi diğer ailelere göre.
Bir de insanlar benden sıkılıyor. muhabbetin kötü diyenler oldu. Sevgilimde benden sıkılır bununla bir ömür geçer mi konuşmuyo hiç diye düşünür mü acaba. Nasıl aşarım bu durumu sizce? çekinmem herkesten, bunu dersem ne düşünürler hakkımda diye düşünmem ama niye böyle oluyo bilmiyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?