Cevrem ivir zivirla dolu. Gecen hafta bir komsu teyze geldi eve. Bir kismet getirmis bana. Adam universite mezunuymus, 40 kusur yasindaymis, ailesi senelerdir Istanbul'daymis (yani memleketiyle hic alakasi yokmus), telefonda konusmus adamla ve teyze artik insan sarrafi oldugundan ses tonundan adamin cok efendi oldugunu sip diye anlayivermis.
Sosyal medyada adami bulup gosterdi bana. 46 yasinda adam. Paylasim yaptigi seyler, yazim uslubu ve yasam tarzi konusunda hic elektrik alamadim ve bunu dile getirince oyle kotu bakisi vardi ki teyzenin...
Ardindan bana sunlari soyledi:
- Yas ilerliyor artik. Armutun sapi, uzumun copu diyerek yalniz kalma.
- Baban her zaman yaninda olmayacak. Annenin durumundan (demans hastasi oldugundan) da hic bahsetmedim onlara.
Kalakaldim. Canim oyle yandi ki su son cumleyle...
Anladigim sey su: Yasim (36) dolayisiyla zaten copmusum bu insanlarin gozunde. Annem hasta diye iyice cop olmusum.
Beter olmalarini diliyorum.