Annemi kaybettim..
Babamın gerçek yüzü çıktı..
Bizi öyle bi borca soktu ki öde öde bitmiyo ki zaten ödemiyo..
Bahsi geçen borcun alacaklıları sürekli benim yanımda borcu konuşuyolar..
Ev sahibi gelip evden çıkarıcam onu diyo.. (Dolayısıyla bizi yani. Laf duyuruyo bana) bende elim dizimde dinliyorum..
Bu hayvan sürekli sinirlendirmek için en ufak şeyde anneme küfür ediyo. Anneni s***tirme, ananın da babanın da ağzına ağzına s**tırtma gibi.. (Babamdan bahsediyorum..)
Bilerek ediyo tahrik olıym diye. Düzgün konuş annem hakkında diyorum kavga ediyoruz.
Kardeşlerim ergenliğe giriyo. Asileştiler. Onlarla ilgilenmiyo ben yapıyorum her şeyi. Gece 12 ye kadar çocuklar evde yok ben sahip çıkıyorum sokaklarda..
çocuklar bazen abartıp bana hakaret ederse onları tutuyo. Noluyomuş öyle dedilerse..
Bigün karşıma biri çıktı. Sandım ki yanıma arkadaş olur sonra da yuvamı kurar defolur giderim. Yalancı çıktı. Allah biliyo ya çok ah ediyorum.. Mübarek gün allahım sorsun hesabını..
Borç için benden ümit ediyolar laf dokunduruyolar. Ödesem gücüm yok ödemesem bıktım bana laf duyrulmasından..
Okul hayatım alt üst oldu.. Bittim..
Arkadaşlarım teker teker sattı beni hepsi adi çıktı.. Kimi adam ettimse ilk işi nispet yapmak oldu.. Ve evet gerçekten sayemde adam oldular.. Sonradan beni ezdiklerine inanamadım haliyle..
Bi yandan fitre zekat vermeye çalışanlar.. Çalışıyorum dedikçe al okuyosun diye ısrar edenler.. Artık nasıl görünüyosam dışardan..
Kardeşlerime gözlerinin gördüğünü alamıyor olmam.. Akıllarının bişeylerde kalması..
Annemin yanına çok uzak olduğu için gidememem..
Annemi deli divane özlemem..
Kimseye annem yok diyememem.. Çünkü kime dedimse sahipsiz görüp art niyet beslemesi...
Daha sayıymı be kızlar.. Siz söyleyin daha sayıym mı....