Canım olayı sen çok yanlış anlamışsın.Burada söyleyeyim mi diye sorduğu kişi annesi.Yani eşi olacak adam değil .eşiniz baba olmak istemeseydi ve bunu evlenirken size söylemeseydi, siz anne olmak istiyorum dediğinizde sonra diye diye oyalasaydı, şu an canımdan canım dediğiniz oğlunuz olmasaydı ne hissederdiniz?
Bunları dert etmemelisin. Annen istemiyecektir. Önüne gelen sana bir tane olsaydı keşke diyecek. Hiç pes etmeyecekler. Bunları takacaksan üzülürsün. Benim gibi kemane çalmayı! başarırsan etlilenmesin.Merhabalar.
[Bu konu için 2. üyelik aldım. Yönetimin bilgisi var.]
27 yaşındayım. Bekarım. Çalışıyorum ve tek başıma yaşıyorum.
Çocuk doğurmak, anne olmak istemiyorum.
Evliliğe gelirsek daha hazır hissetmiyorum. Erken bile sayılır. Sadece geç olsun ama yeter ki doğru bir evlilik olsun diyorum. İlerde evlilik sürecine girersem çocuk konusunu karşımdaki adamla kesinlikle konuşmam gerekiyor. Bunun bilincindeyim.
Son zamanlarda bu kararımı annemle ve babamla paylaşmalı mıyım? diye düşünmeye başladım.
Evet daha evli bile değilim ama bu konu hep benimle olacak, hep karşıma çıkacak. Çok şanslı
çıktım ve çocuk istemeyen bir adamla evlendim diyelim çocuk baskısının bariz bir şekilde olacağına eminim.
Annem son bir buçuk senedir evlilik baskısı yapmaya başladı. İnceden torun istediğini dile getiriyor. 'senin kızını da göreceğiz' , 'anne olunca anlarsın' tarzı sözler duymaya başladım. O böyle konuşunca hiçbir şey söyleyemiyorum ama garip hissediyorum. Çocukları çok sevsem de çocuğumun / çocuklarımın olduğunu hayal dahi edemiyorum. Kendimle bağdaştıramıyorum.
Bu arada ailenin tek kız çocuğuyum. İki erkek kardeşim var. Annem ve babam torun sevgisini illa ki
tadacaklardır. Ailemle ilişkim inişli çıkışlıdır pek iyi sayılmaz aslında. Açıkçası annem farklı zamanlarda birkaç kere 'senin kızını da göreceğiz' demeden evvel bu konuyu ailemle paylaşma düşüncesi aklımda bile yoktu.
Birgün bu durumu en azından annemle paylaşmalı mıyım? (Beni anlayacağını pek sanmıyorum ama) Hiç bilmese daha mı iyi olur diyorum bazen. Ama ne olursa olsun çocuğunun çocuk istemediğini bilmek bir annenin hakkı mıdır?
gerek yok bence ne kadar annen baban da olsaMerhabalar.
[Bu konu için 2. üyelik aldım. Yönetimin bilgisi var.]
27 yaşındayım. Bekarım. Çalışıyorum ve tek başıma yaşıyorum.
Çocuk doğurmak, anne olmak istemiyorum.
Evliliğe gelirsek daha hazır hissetmiyorum. Erken bile sayılır. Sadece geç olsun ama yeter ki doğru bir evlilik olsun diyorum. İlerde evlilik sürecine girersem çocuk konusunu karşımdaki adamla kesinlikle konuşmam gerekiyor. Bunun bilincindeyim.
Son zamanlarda bu kararımı annemle ve babamla paylaşmalı mıyım? diye düşünmeye başladım.
Evet daha evli bile değilim ama bu konu hep benimle olacak, hep karşıma çıkacak. Çok şanslı
çıktım ve çocuk istemeyen bir adamla evlendim diyelim çocuk baskısının bariz bir şekilde olacağına eminim.
Annem son bir buçuk senedir evlilik baskısı yapmaya başladı. İnceden torun istediğini dile getiriyor. 'senin kızını da göreceğiz' , 'anne olunca anlarsın' tarzı sözler duymaya başladım. O böyle konuşunca hiçbir şey söyleyemiyorum ama garip hissediyorum. Çocukları çok sevsem de çocuğumun / çocuklarımın olduğunu hayal dahi edemiyorum. Kendimle bağdaştıramıyorum.
Bu arada ailenin tek kız çocuğuyum. İki erkek kardeşim var. Annem ve babam torun sevgisini illa ki
tadacaklardır. Ailemle ilişkim inişli çıkışlıdır pek iyi sayılmaz aslında. Açıkçası annem farklı zamanlarda birkaç kere 'senin kızını da göreceğiz' demeden evvel bu konuyu ailemle paylaşma düşüncesi aklımda bile yoktu.
Birgün bu durumu en azından annemle paylaşmalı mıyım? (Beni anlayacağını pek sanmıyorum ama) Hiç bilmese daha mı iyi olur diyorum bazen. Ama ne olursa olsun çocuğunun çocuk istemediğini bilmek bir annenin hakkı mıdır?
Şu anda paylaşsan da kimse seni ciddiye almaz. İlerde istersin diye düşünürler. Ki öyle olabilir. Zaman ne getirir bilinmez. Doğmamış çocuğa don biçmenin alemi yok bence
Hic bir annenin bunu anlayacağını sanmıyorum. En en en iyi ihtimalle saygı duyabilir. Ama zaten hali hazırda bekarken böyle bir konuşma yapmak oldukça gereksiz. Evleneceğiniz kişi bilsin yeter. Hatta evlendikten sonra çok torun lafı yaparlarsa, olmuyor deyip geçersiniz. Kimseye hesap vermek zorunda değilsiniz.
Ama yaşlanınca kapınızı çalacak çocuklarınız olmasını istemez misiniz?
Sanırım geç çocuk isteyen insanların en onde gelenlerinden biri de bendim. Kendime gore sebeplerim de vardı. 4 yil sonra istedik cok şükür Allah verdi. Şimdi karnimda oluşu bile çok degerli, cok farkli bir sevgiymis. Ama arkama bakinca da bazen, bi 4 sene daha olmasa sanırım aramazdim. Yani içim yana yana istemedim. Eminim büyütme kısmı da cok yorucudur ama olmadan da olmuyor gibi geliyor. Evde bir çocuk sesi, bir nesil yetiştiriyor olmanın bilinci, kendini ve çocuğunu ileri tasima kaygısı insanı zinde tutan şeyler gibi geliyor bana. Tabii bunlar benim fikirlerim :)Yapıcı olarak fikir belirttiğiniz için teşekkür ederim.
Sorunuza birde şu açıdan bakmak lazım. Nice yalnız ve yaşlı insanlar var. (çocukları olan) Yani çocukların var olması yaşlılığında seninle olmak isteyecekleri anlamına gelmiyor.
Bu esinizin ve sizin karariniz olmali. Annenizle veya ailenizle paylasmaniza bence gerek yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?