bilmediğiniz bir şehirde yaşamak...alışmak..hemde kimseniz olmadan :(

HuZuR_34 .!.:

İstanbul gibi bir yerden,24 saat uzaklıktaki bir şehre hatta şerhin bir ilçesine geldik eşimle tayin nedeniyle...
aile arkadaş akrab hiçkimse ve tanıdık hiçbirşey yok..bir sinemaya ya da alışveriş merkezine gidebilmek için hemen hemen 1 saatlik yol çekiyorsun şehir merkezine gidebilmek için.
hele de bu yer tutucu doguda bir yerse eşin olmadan dışarı rastgele cıkamıyorsan daha da çekilmez oluyor..
bi de çalışmıyorsan evde kendini internete televizyona bırakıyorsun..
sonra hır edip dşarı cıkmaya calışıyorsun eşin olmadan da... ilçeyi ögreniyorsun zaten küçük biryer
bir kaç market buluyorsun.. zaten 3 tane büyük sayılabilecek market var ilçede ona da gitmek için 15 dk dolmuşla gidiliyor..
sonra kafanı dagıtacak şeyler arıyorsun
bu arada stresten kilo alabilsin kendini yemeye verip ama güçlüysen tekrar spora başlayıp,dışarıyı ögrenip kendini ayakta da tutabilirsin

Sen güçlü olduktan sonra heryerde yaşarsınn heryere alışıyor insan bi süre sonra..

hem alışamasan ne olacak eşini mi terkedeceksin burda yaşamamak için? HAYIR

Kendine hobiler meşgaleler bulup zamanın gecmesini saglamak cabuktan

arada bi hasret yükü canını acıtınca sessiz köşede aglarsın belkii
Belki benim gibi eeennn cok babanı özlersiinnn

fırsatlarını ailene gitmek için kullanırsın
böyle yani cok uzattım ama başka şehirde yaşamak hele de çalışmıyorsan ve gittigin yer kküçükse çalışman içinde imkn yoksa orda
böyle oluyor ama vakit geçiyor sonucta hi durmuyoooorr

bir senem dolcak nerdeyse
alıştım mı?

HAYIR
daha dün gece agladım yine zırıl zırıl sonra sabah kalktım müziği açtım ve internete girdim

Birazdan 1 saatlik yolu göze alıp sinemaya gidicem eşimle sonra yine bütün bi hafta yalnızlık

haftasonunu bekle dur şehir merkezine gitmek için....

Genişletmek için tıkla...

Aynı benim hayatımı anlattınız , harfien belkide.. Ben Istanbulda doğdum büyüdüm .. Istanbuldan sonra böyle bir yerrrrrr.. Allahımmm kurtarsın tezz zamanda..

Hafsa34 .!.:

Aynı benim hayatımı anlattınız , harfien belkide.. Ben Istanbulda doğdum büyüdüm .. Istanbuldan sonra böyle bir yerrrrrr.. Allahımmm kurtarsın tezz zamanda..

Genişletmek için tıkla...

hulya_ark .!.:

bende ankarada buyudum ve evlenıp baska bır sehre geldım.. ve hamılelık dogum bebek derken eve hapsoldum.. dısarı cıkmaya fırsatım olmadıgı gıbı korkmaya da basladım artık tam bır asosyalım.. musterı hızmetlerını bıle aramak benı korkutuyo.. kocam aılesı arkadasları hep onun cevresı bır tane dertlesebılecegım kımse yok... kızsam da uzulsemde bana yardım edebılecek hıckımsem yok.. bebek oldu yetısemıyorum yoruluyorum kılolarsa cabası benı dısarı cıkmaktan alıkoyuyrlarr.. sacımı bıle taramıyorum.. sınırden yemek yıyıp bol bol kılo alıyorum daha 2 senelık evlıyım ınsan evını sevmez mı eve gırerken benı sankı boguyorlar zorla zındana atıyorlar.. evım hapısane gbıı gelıyor bana.. denız kenarındayız bır kere sahıle gıtmedım.. sadece ıhtıyacları almak ıcın markete ve kontrol ıcın hastaneeye gıdıyorum.. heryerde esım ve onun cevresı olması benı yoruyo bana aıt hıcbırsey olmadıgı gıbı.. onlar tarafından kullanıldıgımı da hıssedıyorum.. bebek benı fazlasıyla yoruyo sabah 7 gece 1e kadar bebek ve ev ıslerı arasında kosturuyorumm.. kendı adıma yaptıgımm bır tane bır sey yok.. ben yoruluyorum dedıkce esım yardım etmek yerıne aılesını etrafıma topluyo cocuk bakmazsam hızmet edıyorum yanı.. belkı kendı anem burda olsa o bana yardımcı olurdu
bırılerının bıseylere yardım edıp sona yaptm demesıne de sınır oluyorum.. ben baktm ben buyuttum dedırtmek te ıstemıyorum ama.. bu arada 1 senede 40 yasına geldm sanırım..kendımı oldurucem dıyıp duruyorum bıgun bunu yaparmıyım bılmıyorum ama benı tek engelleyen bebegım sanırım..
tek mutlulugum da o

Genişletmek için tıkla...